Ένα μουσικό είδος αρκετά παρεξηγημένο και δικαίως θα έλεγα με όλους τους παλαβούς οπαδούς και συνθέτες που έχει
Καθαρά μουσικά, είναι ένα από τα είδη μουσικής που μου αρέσουν (εντός και εκτός μεταλ) το οποίο έχει κάνει μεγάλη στροφή στη ποιότητα του ατμοσφαιρικού ήχου. Δεν συγκρίνονται τα πρώτα Σκανδιναβικά Black metal με τα νέα ακόμα και των ίδιων μεγάλων ονομάτων του τότε πέρα των Emperor όπου ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους (μουσικά πάντα).
Προσωπικά θεωρώ πως οι Πολωνοί πλέον είναι οι σημαιοφόροι παρότι αμιγώς Νορβηγικό είδος. Με τους Behemoth, Mgla, Batushka να βγάζουν τέτοιες δισκάρες και τους 1ους να φτάνουν και σε επίπεδα headliners είναι εντυπωσιακό.
Οι Rotting Christ εκτός από τεράστιο κοινό στο εξωτερικό, έχουν κάνει κ αυτοί άλματα βελτίωσης στον ήχο τους, χωρίς να είμαι φαν τους έχω ακούσει λάιβ ως supporting cast σε μεγάλα φεστιβάλ και είναι εξαιρετικοί με φανατικό κοινό. Ο "σάπιος" παλιός καλός black metal ήχος που έκανε το μπαμ δεν νομίζω πως υπάρχει πια... ούτε "φτιάχνεται" κανείς από τέτοια κόνσεπτ, ήταν χαμηλού επιπέδου ανέκαθεν και θα έμεναν να ακούνε μόνο οι καμμένοι μπλακμεταλλάδες. Οι πρωτεργάτες Νορβηγοί έχουν αλλάξει κ εκείνοι. Έγινε λίγο πιο αρτιστικός ήχος, πιο prog(?) να το πω έτσι και απογειωθηκε. Πάντα σε πλαίσια σκληρού extreme ήχου. Ειδική μνεία και στους Septicflesh εννοείται ως symphonic black metal όπου μετά το 2008 και το αριστούργημα Communion είναι top 3 στο είδος τους παγκοσμίως με back-to-back δισκάρες και λάιβ.