Η προσωπική μου οπτική είναι η εξής.
Δυστυχώς, η απουσία υποστηρικτικού περιβάλλοντος και η υπέρμετρη καταπίεση από τον κοντινό κύκλο προς ένα νέο άτομο, προκειμένου να είναι πάντα αρεστό, άριστο και όσο το δυνατόν τελειότερο, σε όσα υποκριτικά ορίζει κάθε εποχή η δήθεν άμεμπτη κοινωνία, δεν φέρνει θετικά μακροχρόνια αποτελέσματα.
Εννοώ ότι όταν καταπιέζεται ένας άνθρωπος περισσότερο από όσο αντέχει άλλα και από όσο η κοινή λογική επιτάσσει δημιουργεί απωθημένα, διαταραχές της προσωπικότητας και ανισορροπίες στην μετέπειτα πορεία ένταξης του στην κοινωνία.
Καλό λοιπόν είναι προς τον κάθε "απέναντι" μας, να δείχνουμε ανοχή και να ακούμε τις ανάγκες του. Αν εγώ είμαι αστροναύτης, δεν χρειάζεται να τρελάνω το παιδί μου να διαβάζει 25 ώρες την ημέρα, ώστε να γίνει αστροναύτης και εκείνο. Γιατί και να γίνει, θα έχει καταπιέσει τα θέλω του και τα όρια του, πράγμα που θα γίνει εμφανές σε βάθος χρόνου.
Πόσους ανθρώπους δε συναντούμε καθημερινά οι οποίοι μας φαίνονται "παράξενοι", μη λειτουργικοί, ακόμη και "διαταραγμένοι";
Σε όλες τις ενήλικες επιλογές τους απουσιάζουν όλοι εκείνοι οι κήρυκες περί τελειότητας της πρώιμης ζωής. Και ξέρετε τι είναι πιο ειρωνικό από όλα; Ότι αυτοί οι κήρυκες έφτασαν αυτούς τους ανθρώπους να μοιάζουν "παράξενοι", με επιλογές που δεν εξηγούνται με την κοινή λογική.
Κρίμα.
Πολύ κρίμα.
Δεν ξέρουμε τι καταπίεση είχε από το περιβάλλον της η συγκεκριμένη...
Ότι το καταπιεστικό περιβάλλον γεννά τέτοιες συμπεριφορές είναι γεγονός...
Παράδειγμα ο Θεόφιλος Σεχίδης...
Υπήρξε γιατρός που τον έπιασαν να κατουράει σε ασανσέρ νοσοκομείου (έβρισκαν κατρουλιά συνέχεια σε αυτό και δεν ήξεραν ποιος είναι) και σκέφτονταν αν θα του πάρουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος μετά από τόσο κόπο και διάβασμα που έκανε για να πάρει το πτυχίο ιατρικής...
Δεν είναι όμως πάντα από καταπίεση τέτοιες συμπεριφορές...
Μερικοί γεννιόνται από την φύση τους για τέτοια...
Είχα συναντήσει στον στρατό (νομίζω το έχω ξαναπεί εδώ μέσα) κάποιον που η μάνα του από παιδίατρος με ιδιωτικό ιατρείο, τρελάθηκε από τα βάσανα και έγινε τσατσά στην Φυλής...
Το θέμα είναι ότι όταν κάνεις ένα επάγγελμα - λειτούργημα σαν του γιατρού, το ξεφτιλίζεις παίζοντας σε τσόντες και καταπίνοντας κατρουλιά και χύσια...
Το κάνεις για να προκαλέσεις και να γελοιοποιήσεις...
Και δεν είναι θέμα συντηρητισμού, είναι θέμα της εικόνας που δίνεις...
Σου αρέσουν αυτά; Με γειά σου, με χαρά σου...
Κάνε τα στο δωμάτιό σου, στο ξενοδοχείο, οπουδήποτε ιδιωτικά...
Και το λέω με κάθε παρεξήγηση πουριτανισμού και σεμνοτυφίας μακρυά από εμένα...
