Aποριες σχετικα με τα γεγονοτα 73-74(Ιωαννιδης,Κυπρος).
- Μέλος που άνοιξε το νήμα dimitrakis29
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 81
- Εμφανίσεις 5K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
Ανακοίνωση της ΕΦΕΕ το βράδυ των εκλογών:
"Ως αναφέρεται εις την ανακοίνωσιν του Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών, ομάς φοιτητών απεπειράνθη να παρεμποδίσει τας αρχαιρεσίας.
Κατέστη αναγκαία η παρέμβασις του Εισαγγελέως,
προκειμένου να καταστή ομαλή και δυνατή η διεξαγωγή
των αρχαιρεσιών.
Η ΕΦΕΕ, καταγγέλει εις τον Ελληνικόν λαόν και την
φοιτητικήν νεολαίαν τους τρομοκράτας οι οποίοι
ετόλμησαν να υψώσουν το ανάστημα των και να
στραφούν εναντίον των συναδέλφων.
Θα ζητήσωμεν την δικαστικήν δίωξιν όλων των υπευθύνων. Και δηλούμεν, ότι εφεξής θα
αντιμετωπίζωμεν πάραυτα και επί τόπου τους αποπειρωμένους οιανδήποτε τρομοκρατικήν εκδήλωσιν.
Καταγγέλομεν επίσης την απόπειραν τρομοκρατικής
εκδηλώσεως και στο Πολυτεχνείον και θα ζητήσωμεν την εκδίωξη των υπευθύνων.
Η ΕΦΕΕ, συγχαίρει την πλειοψηφίαν των εγγεγραμένων εις τους συλλόγους φοιτητών και σπουδαστών, διότι έλαβον μέρος εις τας αρχαιρεσίας, ως υπερήφανοι ακαδημαϊκοί πολίτες.
Οι κομμουνισταί και οι υπ'αυτών υποκινούμενοι
αποτελούν μειοψηφίαν και θα αντιμετωπίσουν την
δικαιοσύνην και τον μεγάλον όγκον της φοιτητικής νεολαίας."
"Ως αναφέρεται εις την ανακοίνωσιν του Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών, ομάς φοιτητών απεπειράνθη να παρεμποδίσει τας αρχαιρεσίας.
Κατέστη αναγκαία η παρέμβασις του Εισαγγελέως,
προκειμένου να καταστή ομαλή και δυνατή η διεξαγωγή
των αρχαιρεσιών.
Η ΕΦΕΕ, καταγγέλει εις τον Ελληνικόν λαόν και την
φοιτητικήν νεολαίαν τους τρομοκράτας οι οποίοι
ετόλμησαν να υψώσουν το ανάστημα των και να
στραφούν εναντίον των συναδέλφων.
Θα ζητήσωμεν την δικαστικήν δίωξιν όλων των υπευθύνων. Και δηλούμεν, ότι εφεξής θα
αντιμετωπίζωμεν πάραυτα και επί τόπου τους αποπειρωμένους οιανδήποτε τρομοκρατικήν εκδήλωσιν.
Καταγγέλομεν επίσης την απόπειραν τρομοκρατικής
εκδηλώσεως και στο Πολυτεχνείον και θα ζητήσωμεν την εκδίωξη των υπευθύνων.
Η ΕΦΕΕ, συγχαίρει την πλειοψηφίαν των εγγεγραμένων εις τους συλλόγους φοιτητών και σπουδαστών, διότι έλαβον μέρος εις τας αρχαιρεσίας, ως υπερήφανοι ακαδημαϊκοί πολίτες.
Οι κομμουνισταί και οι υπ'αυτών υποκινούμενοι
αποτελούν μειοψηφίαν και θα αντιμετωπίσουν την
δικαιοσύνην και τον μεγάλον όγκον της φοιτητικής νεολαίας."
διαβαστε κ αλλα ιστορικα ντοκουμεντα στη σελιδα η οποια ειναι αρτιοτατη, και σου δινει τη δυνατοτητα να κατεβασεις τα αρθρα στον υπολογιστη σου
σε μορφη pdf.
σε μορφη pdf.
[size=20pt]κατεβαστε το!
[/size]
το χρονικό του Νοέμβρη 1973 σε αρχείο PDF (2.154kb)
το οτι εχω μετατραπει σε μαιμου δε σου φανηκε περιεργο?
sinnerman
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Νοε 2006
- Μηνύματα
- 15.502
- Like
- 19
- Πόντοι
- 166
Οχι δεν αλαξες καθολου,μονο το μαλιτο οτι εχω μετατραπει σε μαιμου δε σου φανηκε περιεργο?
Πλακα κανω μην αρχισεις και εσυ τα μπινελικια dimitrakis29
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 19 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 14.808
- Κριτικές
- 13
- Like
- 2.355
- Πόντοι
- 4.765
δε λεω πολλοι βλακες καταφερνουν και γινονται αξιωματικοι.αρκετοι απο αυτους φτανουν στο βαθμο του συνταγματαρχη.αλλα δε νομιζω οτι εντελως βλακες μπορουν να παρουν την εξουσια στα χερια τους τοσο ευκολα!ο Κανελοπουλος συνεληφθει με της πιτζαμες του!αν δεις το εξωφυλο του βιβλιου του Παπαχελα ο Βιασμος της Ελληνικης Δημοκρατιας.θα δεις τον Παπαδοπουλο με τον Τζον Φατσεα της CIA.ο Παπαδοπουλος ειχε ταξιδεψει πολλες φορες στην Αμερικη και μαλλον δουλευε για τη CIA.δε νομιζω οτι η CIA παιρνει βλακες.ΜΗ ΝΟΜΙΣΕΙς ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ.ΚΑΤΑ ΕΙΜΑΙ!υποψιαζομαι οτι ο Παπαδοπουλος και οι φιλοι δεν αντεδρασαν στο Πραξικοπημα του Ιωαννιδη γιατι ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΑΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΘΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΣΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΛΛΑ ΒΡΩΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥς!που εμεις δεν τα ξερουμε και μπορει να μην τα μαθουμε ποτε.ειναι γνωστο οτι ο Παπαδοπουλος την περιοδο της κατοχης υπηρετησε στα Ταγματα Ασφαλειας του Ραλλη.ποιος ξερει σε ποσες αλλες βρωμοδουλειες ειναι μπλεγμενος που εμεις δεν θα μαθουμε ποτέ???δυστηχως την οποια εξυπναδα ειχε δεν την χρησημοποιησε για το καλο της Ελλαδας!
1) Rakos13 την ιστορία με τη φωτογραφία εγώ την ξέρω, δηλαδή πράγματι κάποιος πήγε και άφησε ένα σημείωμα με αυτή τη φωτογραφία, και αποκαλύφθηκε ότι η φωτογραφία ήταν από διαφήμιση. Αυτό δεν αμφισβητείται, η διαφήμιση (με την ίδια φάτσα) έχει δημοσιευτεί.
Βεβαίως, αυτό δε σημαίνει τίποτα.
Γιατί κάλλιστα είναι δυνατό αυτοί που έκαναν την "αποκάλυψη", να είναι οι ίδιοι που έβαλαν τη φωτογραφία με τις αφιερώσεις.
To my opinion οι "καταθέσεις στεφάνων" είναι ενέργειες χωρίς νόημα, οπουδήποτε και αν γίνονται. Του Πολυτεχνείου συμπεριλαμβανομένου.
Dimitrakis, όποτε εκφράζεσαι κόσμια και είσαι εντός πραγματικότητας θα σου απαντάω.
Εδώ είσαι.
Σου λέω λοιπόν τα εξής:
Ναι, ΠΙΘΑΝΟΝ οι νεκροί του Πολυτεχνείου να είναι περισσότεροι. Εγώ σου παράθεσα αυτούς που η ΕΠΙΣΗΜΗ εκδοχή (από την αστυνομία και το τότε κράτος) αναγνωρίστηκε. Αυτοί, δεν αμφισβητούνται. Τώρα αν υπάρχουν κι άλλοι, ναι, μπορεί να υπάρχουν, αλλά εμείς εδώ τώρα δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι γι’ αυτό. Εσύ λες 60, εγώ μπορώ να πω 600. Άκρη δε θα βγει. Αλλά τους 23, δε μπορεί να τους αμφισβητεί κανένας, έστω κι αν είναι μέλος της Πλατινένιας Αυγής, όχι της Χρυσής.
Οι εκλογές που προάγγειλε ο Παπαδόπουλος για το ’74 έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:
1) Δεν ξέρουμε αν πράγματι θα γινόντουσαν.
2) Δεν ξέρουμε αν θα ήταν "ελεύθερες".
3) Δεν ξέρουμε αν θα ήταν ανόθευτες (τα δημοψηφίσματα που έκανε ο ίδιος δεν ήταν).
4) Δεν ξέρουμε αν θα μπορούσαν σε αυτές να συμμετάσχουν όλοι όσοι θα ήθελαν (ως υποψήφιοι). Σίγουρα, οι κομουνιστές δε θα είχαν αυτό το δικαίωμα.
5) Δεν ξέρουμε αν ο προεκλογικός αγώνας θα ήταν χωρίς περιορισμούς.
Και άλλα, που πάνε μακριά να τα πιάσω τώρα.
Είναι αστείο να λέει κάποιος (το είπε νωρίτερα – όχι ο Δημητράκης), ότι "η Χούντα έφυγε το 1973". Η χούντα του Ιωαννίδη ήταν ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ από αυτή του Παπαδόπουλου. Όλοι αυτοί κατέρευσαν το 1974, υπό το βάρος της Εθνικής Τραγωδίας της Κύπρου.
Δημήτρακη, ο Παπαδόπουλος "δεν αντέδρασε" γιατί δεν ήταν σε θέση να αντιδράσει. Πάρα πολλοί στρατιωτικοί διοικητές "συστρατεύτηκαν" με τον Ιωαννίδη, γιατί πολλά από αυτά που έκανε ο Παπαδόπουλος δεν τους άρεσαν. Επομένως ο Παπαδόπουλος δεν είχε πια στρατιωτική ισχύ (δηλαδή τάνκς) για να "αντισταθεί" στον Ιωαννίδη. Προτίμησε να κάτσει φρόνιμος και να τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό, αντί να "πολεμήσει" μια μάχη που θα έχανε. Εξ άλλου η "επαναστατική επιτροπή" τον διαβεβαίωσε ότι δε θα διωχθεί για τίποτα. (Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει).
Όπως και δε διώχθηκε, μέχρι τη μεταπολίτευση.
Chevalier Fidèle
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 1 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 21.594
- Κριτικές
- 1
- Like
- 306
- Πόντοι
- 386
Πως το τεκμηριώνεις ότι δεν είχε?
το γραφει η ιστορια...
Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, αρχικά ανέλαβε το υπουργείο Προεδρίας και το Δεκέμβριο του 1967 έγινε πρωθυπουργός και υπουργός Εθνικής Αμύνης. Το 1972, ο επίορκος αξιωματικός ορκίστηκε αντιβασιλιάς και το 1973 Πρόεδρος Δημοκρατίας. Ανατράπηκε στις 25 Νοεμβρίου 1973 από το Κίνημα του Ταξίαρχου Δ. Ιωαννίδη και αφού είχαν προηγηθεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973. Τον Ιούλιο του 1974, μετά τη μεταπολίτευση, εκτοπίστηκε στην Κέα, όπου παρέμεινε μέχρι την 21 Ιανουαρίου 1975, οπότε και έγινε η μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Καταδικάστηκε αργότερα (Αύγουστος 1975) από ειδικό δικαστήριο (πενταμελές εφετείο) σε θάνατο, για εσχάτη προδοσία. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά, με απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (στον οποίο αποδίδεται η ιστορική φράση «... και όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια»). Πέθανε μετά από χρόνια ασθένεια στο Λαϊκό Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, μη έχοντας μετανοήσει για τις πράξεις του και ουδέποτε δεχόμενος προτάσεις αμνηστίας.
πηγή
πηγή
Αμετανόητος μέχρι το τέλος, χωρίς να ζητήσει χάρη, ο άνθρωπος που έγραψε τις πιο μαύρες σελίδες της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος πέθανε χθες στις 11.45 το πρωί στο Λαϊκό Νοσοκομείο σε ηλικία 80 ετών, από έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Επασχε από καρκίνο και νοσηλευόταν συνεχώς από τον Αύγουστο του 1996. H κηδεία του θα γίνει την Tετάρτη στο Nεκροταφείο Zωγράφου.
Ο Γ. Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Ελαιοχώρι Αχαΐας στις 5 Μαΐου 1919. Το 1940 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και προωθήθηκε ως ανθυπολαχαγός του πυροβολικού στο ελληνοαλβανικό μέτωπο. Στη Κατοχή συμμετείχε σε ένοπλες ομάδες που έδρασαν στην Πελοπόννησο και κατά του ΕΑΜ. Πήρε μέρος στον Εμφύλιο με το βαθμό του λοχαγού. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '50 υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες, μετεκπαιδεύτηκε σε στρατιωτικές σχολές στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ και το 1956 με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη τοποθετήθηκε στην ΚΥΠ. Το 1960 έγινε συνταγματάρχης.
Κατά τη διάρκεια της 7ετίας και συγκεκριμένα το 1970, ο Γ. Παπαδόπουλος παντρεύτηκε τη Δέσποινα Γάσπαρη. Ηταν ο δεύτερος γάμος του. Ο πρώτος είχε γίνει το 1941 με τη Νίκη Βασιλειάδη, με την οποία είχε αποκτήσει δυο παιδιά, ενώ ένα παιδί απέκτησε και με τη Δέσποινα. Eχει δυο κόρες και ένα γιο.
Tο σαμποτάζ
Το όνομά του άρχισε να γίνεται γνωστό στις αρχές της δεκαετίας του '60, καθώς αναμιγνυόταν όλο και πιο συχνά σε κινήσεις εντός του στρατεύματος (όπως π.χ. ο IΔEA), που είχαν στόχο το δημοκρατικό πολίτευμα. Αυτές οι κινήσεις έγιναν κυρίως μετά το 1963 και γνωστότερη είναι η ανάμιξή του στην υπόθεση του σαμποτάζ του Eβρου τον Ιούνιο του 1965.
Την ίδια περίοδο ως διοικητής της 117ης Μοίρας Πυροβολικού πρωτοστάτησε σε δολιοφθορά στρατιωτικών οχημάτων. Είχε ήδη μετατεθεί στη Θράκη από το 1964 με απόφαση του τότε υπουργού Αμυνας Γ. Γαρουφαλιά.
Tην περίοδο 1965 -1966 μετατέθηκε αρχικά στην 1η Στρατιά και μετά στο 3ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΣ. Αυτό το διάστημα, μαζί με τον Στυλιανό Παττακό και τον Νικόλαο Μακαρέζο, άρχισαν να προετοιμάζουν εντατικά το πραξικόπημα, προσεταιριζόμενοι κι άλλους αξιωματικούς κυρίως των κατώτερων βαθμίδων.
Tο πραξικόπημα
Ανέτρεψαν την κυβέρνηση του Παν. Κανελλόπουλου τη νύχτα της 20ής προς την 21η Απριλίου 1967 και σχημάτισαν την πρώτη κυβέρνηση της δικτατορίας με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Κόλλια, τον οποίο επέβαλε ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο όποιος συνέπραξε με τη χούντα μέχρι το Δεκέμβριο του ίδιου έτους.
Xιλιάδες Eλληνες συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτοπίστηκαν. Yπάλληλοι, καθηγητές πανεπιστημίου, δικαστικοί, στρατιωτικοί απομακρύνθηκαν από τις υπηρεσίες τους, ως αντίθετοι στο καθεστώς.
Σ' εκείνη την κυβέρνηση ο αρχιπραξικοπηματίας ήταν υπουργός Προεδρίας και από τη θέση αυτή ουσιαστικά καθόρισε τη κυβερνητική και εθνική πολιτική.
Tον Αυγουστο του 1967 πήγε στην Κύπρο για συνομιλίες με τον Μακάριο. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επιδεινώθηκαν, ενώ η άμυνα της Κύπρου αποδυναμώθηκε ύστερα από σειρά κινήσεων της ελληνικής πλευράς η οποία αποδέχθηκε έπειτα από πιέσεις Tουρκίας και HΠA και καθ' υπέρβασιν των συνθηκών της Ζυρίχης, την ύπαρξη στρατού στην Κύπρο, την οποία μετά ανακάλεσε.
Πρωθυπουργός
Πρωθυπουργός ο Γ. Παπαδόπουλος ανέλαβε το Δεκέμβριο του 1967 αφού, στις 13 Δεκεμβρίου, κατεστάλη, οργανωμένη από τον Κωνσταντίνο, κίνηση ανατροπής της χούντας, που υποστηρίχτηκε από τη αεροπορία και το ναυτικό και συμμετείχε σε αυτή και ο Κ. Κόλλιας. Μετά την αποτυχία τού κινήματος ο βασιλιάς και οι πρωτεργάτες του κατέφυγαν στην Ιταλία και ο Παπαδόπουλος έγινε πρωθυπουργός και υπουργός Εθνικής Αμυνας. Αντιβασιλέας ανέλαβε ο στρατηγός Γεώργιος Ζωιτάκης.
Τα επόμενα χρόνια, μέχρι το 1972, η χούντα οργανώθηκε ακόμα περισσότερο, ήλεγχε πλήρως την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας και είχε δημιουργήσει ένα ισχυρό στρατιωτικό - αστυνομικό κράτος. Οι διώξεις, οι φυλακίσεις, οι εκτοπισμοί και οι βασανισμοί των δημοκρατικών πολιτών από την κυβέρνηση των συνταγματαρχών συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση και οι ατομικές ελευθερίες περιορίστηκαν σημαντικά.
Η κορυφαία πράξη αντίστασης με στόχο τον ίδιο το δικτάτορα έγινε στις 13 Αυγούστου 1968, όταν ο Αλέκος Παναγούλης στο δρόμο προς το Λαγονήσι επιχείρησε, χωρίς επιτυχία, να ανατινάξει το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο Παπαδόπουλος.
Στις 29 Σεπτεμβρίου, η χουντική κυβέρνηση διοργάνωσε δημοψήφισμα - παρωδία για τη θεσμοθέτηση Συντάγματος προκειμένου να νομιμοποιηθεί. Tην ίδια εποχή ο δικτάτορας κυκλοφόρησε το δικό του «Πιστεύω».
Aντιβασιλέας
Στις 21 Μαρτίου 1972 ο αντιβασιλέας Γ. Ζωιτάκης αποπέμθηκε από τον Παπαδόπουλο και τη θέση αυτή την ανέλαβε ο ίδιος ο δικτάτορας, χωρίς όμως να αφήσει τα άλλα αξιώματα που κατείχε. Kατά καιρούς είχε αναλάβει και τα υπουργεία Παιδείας και Eξωτερικών.
Από τη χρονιά αυτή και μετά άρχισαν ουσιαστικά και τα πρώτα σοβαρά προβλήματα της χουντικής κυβέρνησης και λόγω των αντικαθεστωτικών αντιστασιακών κινήσεων στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας που δημιούργησαν και διεθνείς πιέσεις στη χούντα.
Tο Φεβρουάριο του 1973 έγινε η κατάληψη της Νομικής Σχολής από τους φοιτητές και ένα μήνα αργότερα το κίνημα του Ναυτικού. Η χούντα άρχισε να κλονίζεται, παρά το γεγονός ότι ο δικτάτορας φρόντισε να ενισχύσει ακόμα πιο πολύ τη δύναμή του. Ως τέτοια κίνηση ήταν και το γνωστό δημοψήφισμα για το πολιτειακό που οργάνωσε τον Ιούλιο του 1973, με το οποίο καταργήθηκε η βασιλεία και με συνταγματική πράξη η χουντική κυβέρνηση έκανε το πολίτευμα Προεδρική Δημοκρατία.
Πρόεδρος
Ο Γ. Παπαδόπουλος είχε ήδη ορκιστεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, από τον Iούνιο, και σε μία προσπάθεια να θολώσει τα νερά, όρκισε πρωθυπουργό τον Σπύρο Μαρκεζίνη, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δείξει ότι παραδίδει την εξουσία σε πολιτικά πρόσωπα. Τα σχέδιά του δεν καρποφόρησαν, καθώς ο πολιτικός κόσμος και κυρίως ο λαός δεν ήταν δυνατόν να πειστεί. Eτσι το αντιστασιακό κίνημα κορυφώθηκε το Nοέμβριο με την εξέγερση, των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Παρά τη βίαιη καταστολή της εξέγερσης, στις 17 Νοεμβρίου από τα τανκς και το στρατό, το καθεστώς Παπαδόπουλου έπνεε τα λοίσθια.
Η πτώση του ήρθε μία εβδομάδα μετά, στις 25 Νοεμβρίου, έπειτα από πραξικόπημα του ταξίαρχου Δημήτρη Ιωαννίδη. Ο νέος δικτάτορας έθεσε σε κατ' οίκον περιορισμό τον Παπαδόπουλο, όμως η... δόξα και των δυο έληξε οριστικά στις 23 Ιουλίου 1974 με την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Στο σκαμνί
Ο Γ. Παπαδόπουλος συνελήφθη αμέσως και αρχικά εκτοπίστηκε στην Κέα, ενώ αργότερα φυλακίστηκε στον Κορυδαλλό. Τον επόμενο χρόνο από τις 28 Ιουλίου έως τις 23 Αυγούστου ο Γ. Παπαδόπουλος και οι άλλοι πραξικοπηματίες δικάστηκαν στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών για στάση, εσχάτη προδοσία. Καταδικάστηκε σε θάνατο και στρατιωτική καθαίρεση για τη στάση και σε ισόβια για την εσχάτη προδοσία. Η θανατική ποινή, ως νωστόν, δεν εκτελέστηκε ποτέ, αφού με απόφαση του Κ. Καραμανλή μετατράπηκε σε ισόβια. «Οταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια» είχε πει τότε ο Κ. Καραμανλής.
Από τις φυλακές ο Γ. Παπαδόπουλος επιχείρησε και... πολιτική καριέρα. Η νεοϊδρυθείσα ΕΠΕΝ στις αρχές 1984 τον ανακήρυξε αρχηγό της, αλλά στις 4 Απριλίου του ίδιου έτους παραιτήθηκε γιατί διαφώνησε με την απόφασή της να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές.
Ο Γ. Παπαδόπουλος όλα αυτά τα χρόνια παρέμενε αμετανόητος και ποτέ δεν δέχτηκε να κάνει αίτηση χάριτος ή να βγει με ανήκεστο βλάβη. Tον Αύγουστο του 1996 μεταφέρθηκε για λόγους υγείας στο Λαϊκό -είχε προσβληθεί από καρκίνο- όπου νοσηλεύτηκε φρουρούμενος μέχρι χθες που πέθανε.
Ο αδερφός του, Κ. Παπαδόπουλος, πέθανε το Πάσχα που μας πέρασε σε ηλικία 78 ετών, από εγκεφαλικό στο κελί του στον Κορυδαλλό. Εξέτιε ποινή ισόβιας κάθειρξης ως πρωτεργάτης του πραξικοπήματος.
Επασχε από καρκίνο και νοσηλευόταν συνεχώς από τον Αύγουστο του 1996. H κηδεία του θα γίνει την Tετάρτη στο Nεκροταφείο Zωγράφου.
Ο Γ. Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Ελαιοχώρι Αχαΐας στις 5 Μαΐου 1919. Το 1940 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και προωθήθηκε ως ανθυπολαχαγός του πυροβολικού στο ελληνοαλβανικό μέτωπο. Στη Κατοχή συμμετείχε σε ένοπλες ομάδες που έδρασαν στην Πελοπόννησο και κατά του ΕΑΜ. Πήρε μέρος στον Εμφύλιο με το βαθμό του λοχαγού. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '50 υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες, μετεκπαιδεύτηκε σε στρατιωτικές σχολές στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ και το 1956 με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη τοποθετήθηκε στην ΚΥΠ. Το 1960 έγινε συνταγματάρχης.
Κατά τη διάρκεια της 7ετίας και συγκεκριμένα το 1970, ο Γ. Παπαδόπουλος παντρεύτηκε τη Δέσποινα Γάσπαρη. Ηταν ο δεύτερος γάμος του. Ο πρώτος είχε γίνει το 1941 με τη Νίκη Βασιλειάδη, με την οποία είχε αποκτήσει δυο παιδιά, ενώ ένα παιδί απέκτησε και με τη Δέσποινα. Eχει δυο κόρες και ένα γιο.
Tο σαμποτάζ
Το όνομά του άρχισε να γίνεται γνωστό στις αρχές της δεκαετίας του '60, καθώς αναμιγνυόταν όλο και πιο συχνά σε κινήσεις εντός του στρατεύματος (όπως π.χ. ο IΔEA), που είχαν στόχο το δημοκρατικό πολίτευμα. Αυτές οι κινήσεις έγιναν κυρίως μετά το 1963 και γνωστότερη είναι η ανάμιξή του στην υπόθεση του σαμποτάζ του Eβρου τον Ιούνιο του 1965.
Την ίδια περίοδο ως διοικητής της 117ης Μοίρας Πυροβολικού πρωτοστάτησε σε δολιοφθορά στρατιωτικών οχημάτων. Είχε ήδη μετατεθεί στη Θράκη από το 1964 με απόφαση του τότε υπουργού Αμυνας Γ. Γαρουφαλιά.
Tην περίοδο 1965 -1966 μετατέθηκε αρχικά στην 1η Στρατιά και μετά στο 3ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΣ. Αυτό το διάστημα, μαζί με τον Στυλιανό Παττακό και τον Νικόλαο Μακαρέζο, άρχισαν να προετοιμάζουν εντατικά το πραξικόπημα, προσεταιριζόμενοι κι άλλους αξιωματικούς κυρίως των κατώτερων βαθμίδων.
Tο πραξικόπημα
Ανέτρεψαν την κυβέρνηση του Παν. Κανελλόπουλου τη νύχτα της 20ής προς την 21η Απριλίου 1967 και σχημάτισαν την πρώτη κυβέρνηση της δικτατορίας με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Κόλλια, τον οποίο επέβαλε ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο όποιος συνέπραξε με τη χούντα μέχρι το Δεκέμβριο του ίδιου έτους.
Xιλιάδες Eλληνες συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτοπίστηκαν. Yπάλληλοι, καθηγητές πανεπιστημίου, δικαστικοί, στρατιωτικοί απομακρύνθηκαν από τις υπηρεσίες τους, ως αντίθετοι στο καθεστώς.
Σ' εκείνη την κυβέρνηση ο αρχιπραξικοπηματίας ήταν υπουργός Προεδρίας και από τη θέση αυτή ουσιαστικά καθόρισε τη κυβερνητική και εθνική πολιτική.
Tον Αυγουστο του 1967 πήγε στην Κύπρο για συνομιλίες με τον Μακάριο. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επιδεινώθηκαν, ενώ η άμυνα της Κύπρου αποδυναμώθηκε ύστερα από σειρά κινήσεων της ελληνικής πλευράς η οποία αποδέχθηκε έπειτα από πιέσεις Tουρκίας και HΠA και καθ' υπέρβασιν των συνθηκών της Ζυρίχης, την ύπαρξη στρατού στην Κύπρο, την οποία μετά ανακάλεσε.
Πρωθυπουργός
Πρωθυπουργός ο Γ. Παπαδόπουλος ανέλαβε το Δεκέμβριο του 1967 αφού, στις 13 Δεκεμβρίου, κατεστάλη, οργανωμένη από τον Κωνσταντίνο, κίνηση ανατροπής της χούντας, που υποστηρίχτηκε από τη αεροπορία και το ναυτικό και συμμετείχε σε αυτή και ο Κ. Κόλλιας. Μετά την αποτυχία τού κινήματος ο βασιλιάς και οι πρωτεργάτες του κατέφυγαν στην Ιταλία και ο Παπαδόπουλος έγινε πρωθυπουργός και υπουργός Εθνικής Αμυνας. Αντιβασιλέας ανέλαβε ο στρατηγός Γεώργιος Ζωιτάκης.
Τα επόμενα χρόνια, μέχρι το 1972, η χούντα οργανώθηκε ακόμα περισσότερο, ήλεγχε πλήρως την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας και είχε δημιουργήσει ένα ισχυρό στρατιωτικό - αστυνομικό κράτος. Οι διώξεις, οι φυλακίσεις, οι εκτοπισμοί και οι βασανισμοί των δημοκρατικών πολιτών από την κυβέρνηση των συνταγματαρχών συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση και οι ατομικές ελευθερίες περιορίστηκαν σημαντικά.
Η κορυφαία πράξη αντίστασης με στόχο τον ίδιο το δικτάτορα έγινε στις 13 Αυγούστου 1968, όταν ο Αλέκος Παναγούλης στο δρόμο προς το Λαγονήσι επιχείρησε, χωρίς επιτυχία, να ανατινάξει το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο Παπαδόπουλος.
Στις 29 Σεπτεμβρίου, η χουντική κυβέρνηση διοργάνωσε δημοψήφισμα - παρωδία για τη θεσμοθέτηση Συντάγματος προκειμένου να νομιμοποιηθεί. Tην ίδια εποχή ο δικτάτορας κυκλοφόρησε το δικό του «Πιστεύω».
Aντιβασιλέας
Στις 21 Μαρτίου 1972 ο αντιβασιλέας Γ. Ζωιτάκης αποπέμθηκε από τον Παπαδόπουλο και τη θέση αυτή την ανέλαβε ο ίδιος ο δικτάτορας, χωρίς όμως να αφήσει τα άλλα αξιώματα που κατείχε. Kατά καιρούς είχε αναλάβει και τα υπουργεία Παιδείας και Eξωτερικών.
Από τη χρονιά αυτή και μετά άρχισαν ουσιαστικά και τα πρώτα σοβαρά προβλήματα της χουντικής κυβέρνησης και λόγω των αντικαθεστωτικών αντιστασιακών κινήσεων στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας που δημιούργησαν και διεθνείς πιέσεις στη χούντα.
Tο Φεβρουάριο του 1973 έγινε η κατάληψη της Νομικής Σχολής από τους φοιτητές και ένα μήνα αργότερα το κίνημα του Ναυτικού. Η χούντα άρχισε να κλονίζεται, παρά το γεγονός ότι ο δικτάτορας φρόντισε να ενισχύσει ακόμα πιο πολύ τη δύναμή του. Ως τέτοια κίνηση ήταν και το γνωστό δημοψήφισμα για το πολιτειακό που οργάνωσε τον Ιούλιο του 1973, με το οποίο καταργήθηκε η βασιλεία και με συνταγματική πράξη η χουντική κυβέρνηση έκανε το πολίτευμα Προεδρική Δημοκρατία.
Πρόεδρος
Ο Γ. Παπαδόπουλος είχε ήδη ορκιστεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, από τον Iούνιο, και σε μία προσπάθεια να θολώσει τα νερά, όρκισε πρωθυπουργό τον Σπύρο Μαρκεζίνη, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δείξει ότι παραδίδει την εξουσία σε πολιτικά πρόσωπα. Τα σχέδιά του δεν καρποφόρησαν, καθώς ο πολιτικός κόσμος και κυρίως ο λαός δεν ήταν δυνατόν να πειστεί. Eτσι το αντιστασιακό κίνημα κορυφώθηκε το Nοέμβριο με την εξέγερση, των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Παρά τη βίαιη καταστολή της εξέγερσης, στις 17 Νοεμβρίου από τα τανκς και το στρατό, το καθεστώς Παπαδόπουλου έπνεε τα λοίσθια.
Η πτώση του ήρθε μία εβδομάδα μετά, στις 25 Νοεμβρίου, έπειτα από πραξικόπημα του ταξίαρχου Δημήτρη Ιωαννίδη. Ο νέος δικτάτορας έθεσε σε κατ' οίκον περιορισμό τον Παπαδόπουλο, όμως η... δόξα και των δυο έληξε οριστικά στις 23 Ιουλίου 1974 με την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Στο σκαμνί
Ο Γ. Παπαδόπουλος συνελήφθη αμέσως και αρχικά εκτοπίστηκε στην Κέα, ενώ αργότερα φυλακίστηκε στον Κορυδαλλό. Τον επόμενο χρόνο από τις 28 Ιουλίου έως τις 23 Αυγούστου ο Γ. Παπαδόπουλος και οι άλλοι πραξικοπηματίες δικάστηκαν στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών για στάση, εσχάτη προδοσία. Καταδικάστηκε σε θάνατο και στρατιωτική καθαίρεση για τη στάση και σε ισόβια για την εσχάτη προδοσία. Η θανατική ποινή, ως νωστόν, δεν εκτελέστηκε ποτέ, αφού με απόφαση του Κ. Καραμανλή μετατράπηκε σε ισόβια. «Οταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια» είχε πει τότε ο Κ. Καραμανλής.
Από τις φυλακές ο Γ. Παπαδόπουλος επιχείρησε και... πολιτική καριέρα. Η νεοϊδρυθείσα ΕΠΕΝ στις αρχές 1984 τον ανακήρυξε αρχηγό της, αλλά στις 4 Απριλίου του ίδιου έτους παραιτήθηκε γιατί διαφώνησε με την απόφασή της να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές.
Ο Γ. Παπαδόπουλος όλα αυτά τα χρόνια παρέμενε αμετανόητος και ποτέ δεν δέχτηκε να κάνει αίτηση χάριτος ή να βγει με ανήκεστο βλάβη. Tον Αύγουστο του 1996 μεταφέρθηκε για λόγους υγείας στο Λαϊκό -είχε προσβληθεί από καρκίνο- όπου νοσηλεύτηκε φρουρούμενος μέχρι χθες που πέθανε.
Ο αδερφός του, Κ. Παπαδόπουλος, πέθανε το Πάσχα που μας πέρασε σε ηλικία 78 ετών, από εγκεφαλικό στο κελί του στον Κορυδαλλό. Εξέτιε ποινή ισόβιας κάθειρξης ως πρωτεργάτης του πραξικοπήματος.
Χούντα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η λέξη Χούντα έχει ισπανική προέλευση και σημαίνει σύνδεσμος ή γενικότερα διοίκηση. Ο όρος επικράτησε ιστορικά να σημαίνει ομάδες αξιωματικών που συνωμοτούν για να καταλάβουν την εξουσία με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, όπως π.χ. στην Ελλάδα ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος του 1909.
Τέτοια πραξικοπήματα γίνονταν στην Μεσόγειο, στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Ελλάδα. Παρόλο που υπάρχει (για την Ελλάδα) ιστορικό πραξικοπημάτων, ο όρος αυτός αναφέρεται περισσότερο στην πιο πρόσφατη επταετή περίοδο δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών 1967-1974, πιθανόν λόγω της υιοθέτησης και χρήσης του όρου από εκπομπές στην ελληνική πολλών ξένων ραδιοφωνικών σταθμών, όπως ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας, της Ντόιτσε Βέλλε, του Μπι Mπι Σι, αλλά και για οποιαδήποτε επιβαλλόμενη στρατοκρατία γενικότερα.
Σημειώνεται ότι η λατινογράμματη λέξη Juda, ισπανικά προφέρεται Χούντα, ενώ λατινικά Ιούντα.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η λέξη Χούντα έχει ισπανική προέλευση και σημαίνει σύνδεσμος ή γενικότερα διοίκηση. Ο όρος επικράτησε ιστορικά να σημαίνει ομάδες αξιωματικών που συνωμοτούν για να καταλάβουν την εξουσία με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, όπως π.χ. στην Ελλάδα ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος του 1909.
Τέτοια πραξικοπήματα γίνονταν στην Μεσόγειο, στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Ελλάδα. Παρόλο που υπάρχει (για την Ελλάδα) ιστορικό πραξικοπημάτων, ο όρος αυτός αναφέρεται περισσότερο στην πιο πρόσφατη επταετή περίοδο δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών 1967-1974, πιθανόν λόγω της υιοθέτησης και χρήσης του όρου από εκπομπές στην ελληνική πολλών ξένων ραδιοφωνικών σταθμών, όπως ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας, της Ντόιτσε Βέλλε, του Μπι Mπι Σι, αλλά και για οποιαδήποτε επιβαλλόμενη στρατοκρατία γενικότερα.
Σημειώνεται ότι η λατινογράμματη λέξη Juda, ισπανικά προφέρεται Χούντα, ενώ λατινικά Ιούντα.
έξυπνος
που καταλαβαίνει δύσκολα πράγματα και κρίνει πολύπλοκες καταστάσεις με σχετική άνεση
μερικοί πιστεύουν ότι πρέπει κάποιος να είναι έξυπνος για να τα καταφέρει στα μαθηματικά
που φανερώνει κατανόηση και υψηλή αντίληψη
η ανακοίνωση πρόωρων εκλογών ήταν μία έξυπνη τακτική
πηγή