[size=12pt]Για διαβάστε εδώ μια ενδιαφέρουσα άποψη....
Προσωπικά συμφωνώ απολύτως.
Και νομίζω μπορούμε να τη συζητήσουμε.
Το κείμενο πιάνει μόνο ένα τμήμα (από τα δύο) του «προβλήματος».
[/size]
Το πρόβλημα έχει ΔΥΟ σκέλη.
Α) οι υπάρχοντες χρήστες.
Β) η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ και η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ του να δημιουργηθούν νέοι χρήστες.
Το δεύτερο σκέλος είναι πολύ σημαντικότερο από το πρώτο. Γιατί αν επιλυθεί αυτό (αν δηλαδή ΔΕΝ δημιουργούνται νέοι χρήστες), σε λίγα χρόνια (μια γενιά max) θα εκλείψει και το πρώτο. Γιατί αν επιλυθεί αυτό, ΥΓΙΗ σήμερα άτομα ΔΕΝ θα πάρουν τον κατήφορο. Θα παραμείνουν υγιή.
Το οποίο είναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ από το να απεξαρτηθούν τα άρρωστα.
Η επίλυση του δεύτερου σκέλους, καθόλου βέβαια δεν εμποδίζει την επίλυση και του πρώτου.
Το σημείωμα εδώ καταπιάνεται μόνο με το δεύτερο σκέλος.
Για να επιλυθεί το πρόβλημα, θα πρέπει να προσδιοριστούν οι αιτίες που το προκαλούν.
Οι αιτίες είναι:
-Η τεράστια οικονομική σημασία της παράνομης διακίνησης των ναρκωτικών.
-Η προσπάθεια των διαφόρων κυκλωμάτων που έχουν συμφέροντα από αυτήν, να αυξήσουν τα κέρδη τους, δηλαδή το τζίρο τους, δηλαδή τη ζήτηση, δηλαδή τους χρήστες.
Η οικονομική σημασία κατανέμεται σε όλη τη γκάμα του κυκλώματος, δηλαδή από τον παραγωγό της Ασίας (ο οποίος βέβαια κερδίζει ελάχιστα), στον «επεξεργαστή» και «συσκευαστή», στον χονδρικό διακινητή (που περνάει τα σύνορα), στον εντός χώρας χονδρέμπορα, και τον λιανικό διακινητή (βαποράκι). Όλοι αυτοί στόχο έχουν το κέρδος.
Αν ΔΕΝ υπήρχε κέρδος, κανείς δε θα έκανε αυτή τη δουλειά. Γιατί να την κάνει?
Η κατάσταση αυτή υπάρχει πάρα πολλά χρόνια, και θα συνεχίσει να υπάρχει. Ο μόνος τρόπος να σταματήσει να υπάρχει, είναι η δόση του ναρκωτικού να μην έχει καμία αξία (ή να έχει ελάχιστη αξία).
Δηλαδή όποιος ΘΕΛΕΙ να πάρει ναρκωτικό, να το βρίσκει φτηνά, εύκολα, χωρίς να θεωρείται εγκληματίας και χωρίς να πρέπει να απευθυνθεί στο παράνομο κύκλωμα διακίνησης.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να του το προσφέρει (έναντι χαμηλής τιμής ή καθόλου) το ίδιο το κράτος.
Η εξάπλωση των ναρκωτικών στο χώρο της νεολαίας έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο που γίνεται και είναι ο εξής:
Ο εξαρτημένος χρήστης, έχει πάντα το πρόβλημα της εξεύρεσης πόρων για να αγοράσει τη δόση του. Προκειμένου να λύσει αυτό το πρόβλημα, η εύκολη λύση είναι να προσελκύσει και άλλους (υγιή άτομα) στην χρήση, και στη συνέχεια να τους προμηθεύει τη δόση τους, αποκομίζοντας σαν κέρδος από αυτή τη διακίνηση τη δική του δόση.
Αυτό γινόταν πάντα, αυτό γίνεται, και αυτό θα γίνεται στο χώρο των ναρκωτικών. Οι ηλικίες είναι τρυφερές, τα «πρότυπα» και τα «ινδάλματα» εύκολα δημιουργούνται και αλλάζουν, και είναι θέμα πειθούς το να "την πατήσει" ο όποιος νέος. Θα τον "κεράσουν" μια δυο, τρεις, πέντε φορές, και όταν πια το αναζητήσει μόνος του, θα του πουν "Κοίτα, πρέπει να το πληρώσεις. Δεν είναι τσάμπα".
Και θα μπει και αυτός στον ίδιο κύκλο.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η εξάπλωση. Αυτός και μόνο αυτός. Εξαιρέσεις υπάρχουν, όπως υπάρχουν σε κάθε κανόνα. Αυτός όμως είναι ο κανόνας.
Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι υπάρχει κάποιος οργανισμός (με κρατική μέριμνα) ο οποίος είναι διαθέσιμος στο κοινό, και ο οποίος σα σκοπό λειτουργίας έχει τον εξής:
Μπαίνεις μέσα. Λες ότι θέλεις μια δόση ναρκωτικού (χασίς, ηρωϊνη, κοκαϊνη, ό,τι θέλεις).
Δηλώνεις την ταυτότητά σου, υπογράφεις, πληρώνεις την (ελάχιστη) αξία που είναι η πραγματική αξία της δόσης (ή και τίποτα), και ο οργανισμός σου την χορηγεί. Με κάποια προειδοποίηση για τους κινδύνους, και με συνθήκες υγιεινής όσες έχουν και τα κρατικά νοσοκομεία.
ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ αυτό το σύστημα, ΠΟΙΟΣ θα πήγαινε στο βαποράκι να αγοράσει (πανάκριβα) τη δόση του?
Αν ΚΑΝΕΙΣ δεν επρόκειτο να πάει στο βαποράκι για να αγοράσει δόση, ΓΙΑΤΙ το βαποράκι θα είχε ενδιαφέρον να "κεράσει" νέους υποψήφιους χρήστες?
Θα σταμάταγε το φαινόμενο.
Αντίλογος:
Θα μπορούσε να πάει ο καθένας, έτσι ελεύθερα, να αγοράσει η να προμηθευτεί ναρκωτικά? Δε θα αύξανε τους χρήστες αυτή η δυνατότητα?
Όχι.
ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ άνθρωποι (εκτός των εθισμένων) θα έκαναν χρήση αυτής της δυνατότητας. Γιατί να την κάνουν? Τι θα τους έσπρωχνε προς τα εκεί? Το "τσάμπα" (ή το σχεδόν τσάμπα)? Αστεία πράματα. Οι βλαβερές συνέπειες των ναρκωτικών όλοι ξέρουν ότι δεν σταμάτησαν, επειδή το πράμα διακινείται ελεύθερα.
Θα πήγαιναν οι υπάρχοντες χρήστες. Βεβαίως θα πήγαιναν.
Θα πήγαιναν μερικοί περίεργοι (έως γραφικοί) που θα θέλουν να αποκτήσουν την εμπειρία. Ίσως.
Άλλος? Κανείς.
Η χορήγηση στους υπάρχοντες χρήστες θα εντάξει τη χρήση σε ένα ελεγχόμενο κύκλωμα, θα επιτρέψει τη χρήση υπό συνθήκες καλύτερης υγιεινής απ ότι γίνεται σήμερα, και θα εξαλείψει την δευτερογενή εγκληματικότητα που είναι απόρροια της εξάρτησης (κλοπές, ληστείες, πορνεία κλπ).
Θα πάει κανείς νέος να δοκιμάσει για πρώτη φορά? Στη σπάνια αυτή περίπτωση, το (σχετικά έμπειρο) προσωπικό του οργανισμού θα έχει την πειθώ να τον αποτρέψει. Αν δεν τα καταφέρει, τότε ΤΙΠΟΤΕ δε θα σταμάταγε αυτόν τον άνθρωπο από το να δοκιμάσει ναρκωτικά. Και φυσικά όχι οι υπάρχουσες απαγορεύσεις.
Αν θέλετε να σταματήσετε να βλέπετε ερείπια της ζωής να σέρνονται στους δρόμους αναζητώντας τη δόση τους, στερείστε από τους εμπόρους το αντικείμενο της δραστηριότητάς τους. Εκμηδενίστε την αξία των ναρκωτικών.
Το βαποράκι δε θα κερνάει τον υποψήφιο χρήστη για να τον κάνει πελάτη. Να τον κάνει πελάτη ΓΙΑΤΙ? Αφού ο "πελάτης" στη συνέχεια δεν θα αγοράζει από το βαποράκι.
Αυτή είναι η λύση του προβλήματος. Η εκμηδένιση της εμπορικής αξίας των ναρκωτικών. Και η ελεύθερη διάθεση είναι ο ΜΟΝΟΣ τρόπος να γίνει αυτό.
Ο λόγος που δεν γίνεται:
Το χρήμα που εμπλέκεται σε αυτή την ιστορία είναι ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ, και φτάνει ΤΟΣΟ ΨΗΛΑ, που όχι μόνο δεν τίθεται θέμα αλλαγής αυτής της πολιτικής, αλλά φωνές σαν την δική μου χαρακτηρίζονται γραφικές, αν όχι εγκληματικές.
[size=12pt]Στο πλαίσιο και το νόημα αυτού του κειμένου, το νομοσχέδιο είναι προς τη σωστή κατεύθυνση[/size]
Σε χαλάνε, δεν το βλέπεις; 
