Βγαίνω πριν από λίγο από τη θάλασσα και πάω σε ένα γυραδικο (νόμιζα).
Ρωτάω "γεμιστό μπιφτέκι έχεις?"
Δεν μου απαντάει.
Συνεχίζω "πόσο πάει η μερίδα γύρος?"
Πάλι μούγκα στη στρούγκα.
Τρελαίνομαι εγώ...
"Ρε ψηλέ, θα μου πεις τι έχεις να φάω, πόσο κοστίζει κτλ? Φαγητό δεν πουλάς?"
Ανοίγει ξαφνικα το στόμα του.
"Φίλος, δεν πουλάω κρέας, δεν είναι τα προϊόντα μου απλά τεμάχια και μερίδες όπως νομίζεις. Χρεώνω απλά τον χρόνο που σπαταλώ, ώστε να μετατρέψω το ωμό κρέας που θα μπορούσε να ψήσει ο καθένας, σε ένα λαχταριστο προϊόν και σε μια συναρπαστική εμπειρία, μέσα από την οποία ο ουρανίσκος σου θα ταξιδέψει σε άλλα μέρη."
Αυτα είχα να πω διαβάζοντας το νήμα. Πάω να ξαναβουτηξω τον κώλο μου (όχι Μιχαλάκη δεν τον δίνω ούτε εγώ)