Γειά χαρά σε όλους, πρώτο μου μύνημα γιατί με αφορά το θέμα. Έφυγα πρόσφατα από Αθήνα για επαρχία. Όταν λέμε κίνητρα για αποκέντρωση και επιδοτήσεις να μιλήσουμε και λίγο για τον πραγματικό κόσμο. Χωρίς αρχικό κεφάλαιο το να έρθεις επαρχία είναι αυτοκτονία. Καταρχήν ισχύει ότι επαρχία από επαρχία έχει μεγάλη διαφορά, αλλά γιά πείτε ΜΙΑ επαρχιακή πόλη χωρίς ανεργία! Τα παιδιά που είναι πρόθυμα να δουλέψουν οικοδομή φεύγουν από επαρχία γιατι τους κολλάνε 20 ένσημα το ΧΡΟΝΟ! Σε έργο που έχει αναλάβει μεγάλη κατασκευαστική εταιρία απασχολούνται 100 ντόπιοι με 2000 ανέργους στην περιοχή, γιατί οι υπεργολάβοι φέρνουν με το καράβι οικονομικούς μετανάστες και τους βάζουν να υπογράφουν ότι παίρνουν ελάχιστο ημερομίσθιο από το οποίο αφαιρούν ότι θέλουν δήθεν για φαγητό και στέγη (στα container με συσσίτιο). Υπολόγισα μείωση των εισοδημάτων μου 30% με αρχικό κεφάλαιο και επιχειρηματική ευκαιρία. Το να πέις σε κάποιον να πάει επαρχία μόνιμα για να είναι υπάλληλος κάποιου μου φαίνεται εκτός πραγματικότητας. Όσο για τις επιδοτήσεις το 80% είναι φωτογραφικές για λαμόγια! Όταν σου λένε ότι άν το 40% ανήκει στην τράπεζα, το άλλο 30% επιδοτείαι και μένει και 30% να βάλεις εσύ, με εγγυήσεις, να δούμε ξέρεις σε ποιούς να τα χώσεις για να μήν σου τα φάει η τράπεζα, αυτό ΔΕΝ είναι κίνητρο για αποκέντρωση αυτό είναι τράπεζα που ψάχνει για Μ... με την βοήθεια του κράτους. Ότι γίνεται το 30% επιδότηση με υπερτιμολογήσεις να το κάνεις 180%, να δώσεις 60% μίζες και να σου μείνουν αρκετά για να το φτιάξεις χωρίς να βάλεις δεκάρα, γίνεται. Αλλά δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας! Το τί έχω ακούσει στην δουλειά μου ότι είναι επιδοτούμενο και όταν πήγα μου είπαν ότι αυτός που βγάζει την επιδότηση θέλει το 80% για την πάρτη του δε λέγεται. Κατα τα άλλα οι ρυθμοί ζωής είναι σαφώς καλύτεροι αλλά δέν μπορώ να πώ σε φίλους ελάτε, γιατί αν με ρωτήσουν και πώς θα την βγάζω δεν ξέρω τι να τους πώ.
μιλας ωραια
