Ο νοικάρης αγανακτισμένος, φωνάζει τον σπιτονοικοκύρη της μονοκατοικίας όπου μένει.
– Δεν πάει άλλο πια αυτή η κατάσταση! Το σπίτι έχει γεμίσει ποντίκια!
– Αποκλείεται, δε σε πιστεύω, του απαντάει ο ιδιοκτήτης.
– Κάτσε και θα δεις, λέει ο νοικάρης.
Πηγαίνει, λοιπόν, στην κουζίνα και παίρνει ένα μεγάλο κομμάτι τυρί. Κόβει λίγο και το πετάει κάτω.
Σε δύο δευτερόλεπτα ένα ποντίκι πετάγεται, το αρπάζει κι εξαφανίζεται!
– Σιγά, λέει ο ιδιοκτήτης, πώς κάνεις έτσι για ένα τόσο δα μικρό ποντίκι;
– Περίμενε, απαντάει ο νοικάρης.
Κόβει δύο κομμάτια τυρί και τα πετάει κάτω. Πετάγονται αμέσως δύο ποντίκια, τα αρπάζουν κι εξαφανίζονται!
– Σιγά μωρέ, πώς κάνεις έτσι για δύο μικρά ποντικάκια;
– Περίμενε και θα δεις...
Κόβει, λοιπόν, τέσσερα κομμάτια τυρί και τα πετάει κατω. Τέσσερα ποντίκια ορμάνε, αρπάζουν το τυρί και φεύγουν!
– Και τι έγινε; Για τέσσερα ποντίκια κάνεις τόση φασαρία;
– Τέσσερα; Για κοίταξε...
Μοιράζει όλο το υπόλοιπο τυρί σε πολλά κομμάτια και τα πετάει χάμω. Αμέτρητα ποντίκια εμφανίζονται και αρπάζουν τα τυράκια. Ανάμεσά τους και ένα ψάρι!
– Ώπα! Τι γυρεύει αυτό το ψάρι εδώ; τον ρωτάει ο ιδιοκτήτης έκπληκτος.
– Άσε το ψάρι τώρα και δες τα ποντίκια. Για την υγρασία θα μιλήσουμε αργότερα!