Ανέκδοτα/αστεία/περίεργα e-mails κλπ.

[kaligoul]

Κάποτε, επί Γερμανικής κατοχής, μια ομάδα Γερμανών κυνηγούσε τρεις αντάρτες. Οπότε σε μια στιγμή οι τρεις αντάρτες βρίσκουν τρία πηγάδια και πηδάει ο κάθε ένας σε ένα πηγάδι κάνοντας ησυχία για να μην τους καταλάβουν οι Γερμανοί.
Φτάνουν οι Γερμανοί στα πηγάδια, κοιτούν δεξιά – αριστερά, δε βλέπουν κανένα. Ο αξιωματικός όμως, την ψιλιάστηκε τη δουλειά και πλησιάζει σε ένα πηγάδι και φωνάζει:
- Λες να είναι εδώ;
Ο αντάρτης τώρα που είναι μέσα στο πηγάδι κάνει δήθεν αντίλαλο.
- Λες να είναι εδώωωω…
Πάει στο άλλο πηγάδι ο αξιωματικός και φωνάζει
- Μπα… θα πήγαν κατά τα βουνά.
- Πήγαν κατά τα βουνάααα…
Πάει και στο τρίτο πηγάδι και φωνάζει:
- Ας ρίξω μια χειροβομβίδα.
Και μέσα από το πηγάδι ακούγεται:
- Πήγαν κατά τα βουνάαααα… Πήγαν κατά τα βουνάααα… Πήγαν κατά τα βουνάααα…

 

[kaligoul]

Ήταν κάποτε δύο φίλοι οι οποίοι λογομαχούσαν συχνά πυκνά. Κάποια μέρα τσακώθηκαν και πάλι:
- Δεν σου ξαναμιλάω ρε! Τέρμα ως εδώ!, λέει ο ένας.
- Εγώ είμαι εγωιστής κι αν εσύ είσαι μία φορά εγώ είμαι εκατό. Για να καταλάβεις πόσο είμαι, μόνο αυτό θα σου πω… δέκα μέρες πονούσε ο φρονιμίτης μου, πήγα στον οδοντογιατρό, του τον δείχνω και του λέω “Άστον αυτόν και βγάλε όλα τα άλλα δόντια μου”. Έτσι από εγωισμό ρε! Κατάλαβες;
- Χμμ… Σιγά τα αυγά! Εγώ να δεις εγωισμό που έχω! Πόσα χρόνια είμαι παντρεμένος; Θυμάσαι;
- 20 χρόνια, του λέει ο άλλος.
- Στο γάμο μου… Θυμάσαι τη φασαρία που έκανα στη γυναίκα μου επειδή μου πάτησε το πόδι;
- Φυσικά και το θυμάμαι! Πανικός είχε γίνει, λέει ο άλλος.
- Από εκείνη τη μέρα ούτε που της έχω μιλήσει και ούτε που την έχω ακουμπήσει καθόλου.
- Μα καλά, τα τέσσερα παιδιά πώς τα κάνατε τότε;
- Από εγωισμό δεν τη ρωτάω με ποιον πήγε…

 

[kaligoul]

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν δύο καλόγριες. Η μία λεγόταν Αδελφή Μαθηματικά (ΑΜ) και η άλλη Αδελφή Λογική(ΑΛ). Ένα βράδυ κι ενώ σουρούπωνε, ήταν και οι δύο ακόμα μακριά από το μοναστήρι. Τότε ξεκινάει ο εξής διάλογος:
ΑΜ: Προσέξατε τον άνδρα που μας ακολουθεί εδώ και 34,2 λεπτά; Αναρωτιέμαι τί μας θέλει…
ΑΛ: Είναι λογικό, θέλει να μας βιάσει.
ΑM: Ωχ όχι! Στην απόσταση που βρίσκεται θα μας προφτάσει σε λιγότερο από 15 λεπτά. Τί μπορούμε να κάνουμε;
ΑΛ: Το μόνο λογικό είναι να βαδίσουμε πιο γρήγορα.
Άρχισαν να περπατάνε πιό γρήγορα αλλά η Αδελφή Μαθηματικά λέει:
ΑΜ: Δεν καταφέραμε τίποτα.
ΑΛ: Φυσικά και δεν καταφέραμε τίποτα. Ο άνδρας έκανε ό,τι πιό λογικό μπορούσε. Ανέπτυξε ταχύτητα ο ίδιος.
ΑΜ: Τότε τί κάνουμε; Σε ένα λεπτό θα μας έχει φτάσει.
ΑΛ: Το μόνο λογικό είναι να χωριστούμε. Εσείς από δω κι εγώ από εκεί. Έτσι δεν θα μπορεί να ακολουθήσει και τις δύο.
Ο άνδρας διαλέγει να ακολουθήσει την ΑΛ. Η Αδελφή Μαθηματικά φτάνει στο μοναστήρι κι αρχίζει να ανησυχεί για την Αδελφή Λογική που δεν έχει φτάσει ακόμα. Όταν φτάνει επιτέλους η Αδελφή Λογική, την πλησιάζει η Αδελφή Μαθηματικά και της λέει:
ΑΜ: Αδελφή Λογική! Δόξα τω Θεώ, φτάσατε! Πείτε μου τί συνέβη!
ΑΛ: Συνέβη ό,τι πιό λογικό. Ο άνδρας δεν μπορούσε να μας ακολουθήσει και τις δύο και διάλεξε εμένα
ΑM: Ναι, ναι! Αλλά έπειτα;
ΑΛ: Συνέβη ό,τι πιό λογικό. Άρχισα να τρέχω όσο μπορούσα πιο γρήγορα, και ο άνδρας έκανε το ίδιο.
ΑM: Και;
ΑΛ: Συνέβη ό,τι πιό λογικό. Με πρόφτασε.
ΑM: Ωχ Θεέ μου! Και τί κάνατε;
ΑΛ: Ό,τι ήταν λογικό να κάνω. Σήκωσα τη ρόμπα μου.
ΑM: Ωχ αδελφή! Κι ο άνδρας τί έκανε;
ΑΛ: Ό,τι ήταν λογικό, κατέβασε το παντελόνι του.
ΑM: Ωχ όχι! Τί έγινε έπειτα;
ΑΛ: Λογικό δεν είναι, αδελφή; Μία καλόγρια με τη ρόμπα σηκωμένη τρέχει πιό γρήγορα από έναν άνδρα με κατεβασμένα παντελόνια. 

 

[kaligoul]

Ένας κυνηγός ήταν άσχετος και δεν έπιανε τίποτα. Μια φορά εκεί που γκρίνιαζε, τον συμβουλεύει ένας φίλος να αγοράσει κυνηγόσκυλα. Πάει λοιπόν, αγοράζει δυό σκυλιά και πάει πάλι για κυνήγι. Με το που πυροβολεί όμως, τα σκυλιά κατατρόμαξαν και έφυγαν χιλιόμετρα μακριά!
Μιαν άλλη φορά, πάλι, με το που πυροβολεί, τα σκυλιά κατατρόμαξαν και έφυγαν πάλι χιλιόμετρα μακριά!
Πάει πάλι στον φίλο του και τον λέει:
- Φτού γαμώτο, κι εγώ που τα πήρα για κυνήγι, τί να κάνω;
- Να τα πας στην Κρήτη, σε γάμους, όπου ρίχνουν μπαλωθιές και θα συνηθίσουν.
Τα βάζει στο πλοίο της γραμμής και πάνε στην Κρήτη. Όπου γάμος και χαρά, ο κυνηγός πρώτος. Στους γάμους όταν αρχίζαν οι μπαλωθιές τα σκυλιά τρέχανε να κρυφτούνε από το φόβο τους χιλιόμετρα μακριά.
Πάνε σε έναν άλλο γάμο, αρχίζουν οι μπαλωθιές και τα σκυλιά τρόμαξαν και έφυγαν ένα χιλιόμετρο μακριά.
Στον επόμενο γάμο που πήγαν, αρχίζουν οι μπαλωθιές και τα σκυλιά τρόμαξαν και έφυγαν μισό χιλιόμετρο μακριά.
Γάμο με το γάμο, τα σκυλιά συνήθισαν τα τραγούδια, τους χορούς, τα γλέντια και τις μπαλωθιές. Χαρούμενος ο τύπος γυρνάει πίσω και ξαναπάει για κυνήγι. Και με το που πυροβολεί, τα σκυλιά δεν φοβήθηκαν αλλά άρχισαν να χορεύουν χορεύουν πεντοζάλη.

 

[kaligoul]

Το τηλέφωνο κτυπά στα κεντρικά της CIA.
- Ορίστε;
- Γειά σας, είναι εκεί η CIA;
- Μάλιστα, σε τι μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε;
- Τηλεφωνώ για να σας πω ότι ο γείτονάς μου Jim Daglase είναι εχθρός του κράτους. Κρύβει παράνομα διαμάντια μέσα στα κούτσουρα που έχει για την φωτιά.
- Ευχαριστούμε πολύ για την πληροφορία! Θα το ερευνήσουμε το θέμα.
Την επομένη κτυπά το τηλέφωνο στο σπίτι του Jim Daglase:
- Γειά σου Jim! Ηρθε η CIA;
- Ναι ήρθε!
- Σου σπάσανε τα ξύλα για την φωτιά;
- Ναι, τα σπάσανε όλα. Νά’ναι καλά τα παιδιά.
- Εντάξει, τώρα είναι η σειρά σου να τους τηλεφωνήσεις. Ο κήπος μου χρειάζεται σκάψιμο!

 

[kaligoul]

Τρεις φίλοι, ένας Τούρκος, ένας Αμερικανός κι ένας Πόντιος, συζητάνε για το ποιό πράγμα είναι το πιό γρήγορο. Ξεκινάει ο Τούρκος και λέει:
- Το πιο γρήγορο πράγμα στον κόσμο είναι το φώς. Τρέχει με 300000χλμ ανά δευτερόλεπτο.
- Λάθος, το πιο γρήγορο πράγμα στον κόσμο είναι η σκέψη, αφού μπορώ να αλλάζω σκέψεις πάρα πολύ γρήγορα, λέει ο Αμερικάνος.
Και ο Πόντιος απαντάει:
- Κάνετε λάθος και οι δύο. Το πιο γρήγορο πράγμα στον κόσμο είναι το κόψιμο. Εμένα, όταν με πιάνει κόψιμο, ούτε το φώς να ανάψω μπορώ, αλλά ούτε και να σκεφτώ τίποτα.

 

[kaligoul]

Ένα υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο, καθώς διαπλέει την Καραϊβική, περνά μπροστά από ένα έρημο νησάκι. Σε μια παραλία του νησιού ξαφνικά εμφανίζεται ένας ταλαιπωρημένος, κουρελιασμένος ναυαγός, ο οποίος κουνάει δυνατά τα σηκωμένα χέρια του, ανάβει φωτιές και κάνει σήματα καπνού, φωνάζει και κάνει ο,τιδήποτε δυνατό για να κινήσει την προσοχή επάνω του.
Κάποιος από τους επιβάτες που τον είδε ρωτάει ένα μέλος του πληρώματος:
- Τί έπαθε αυτός;
- Αααα αυτός; Πάντα έτσι χαίρεται όταν περνάμε από εδώ.

 

[kaligoul]

Ήταν κάποτε σε ένα πάρκο δύο αγάλματα. Ένας άντρας και μία γυναίκα και κοιτάζονταν. Τα χρόνια περνούσαν και τα αγαλματα συνέχιζαν να κοιτάζονται. Οι αιώνες περνούσαν και τα αγάλματα κοιτάζονταν. Κάποια στιγμή που ο θεός βαρέθηκε να βλέπει τα αγάλματα να κοιτάζονται λέει:
- Θα τα κάνω αληθινά να γλυτώσω από δαύτα.
Έτσι λοιπόν τα κάνει αληθινά. Αμέσως το ζευγάρι τρέχει πίσω απο ένα θάμνο. Κρύβονται… κλαδιά
κουνιούνται… θόρυβοι ακούγονται… Μετά απο λίγο βγαίνει η γυναίκα, βγαίνει κι ο άντρας.
Λέει η γυναίκα:
- Ωραίο αυτό, να το ξανακάνουμε!
- Σίγουρα ήταν πολύ ωραίο! Αλλά αυτή τη φορά εσύ θα κρατάς τα περιστέρια κι εγώ θα τα χέζω!

 

[kaligoul]

Σάββατο πρωί και ο Μπάμπης αφού ξεκίνησε για το γκολφ, θυμήθηκε ότι ξέχασε να πει στη γυναίκα του ότι ο μάστορας θα έρθει το μεσημέρι να επισκευάσει το πλυντήριο. Πληκτρολογεί στο κινητό τον αριθμό του σπιτιού του και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
- Ορίστε!, λέει η φωνή ενός μικρού κοριτσιού.
- Γειά σου, κοριτσάκι μου, ο μπαμπάς είμαι. Είναι η μαμά κοντά;
- Όχι, μπαμπά, πάνω στη κρεβατοκάμαρα είναι με το θείο Φίλιππο, απαντάει η μικρή.
- Μα δεν έχεις ένα θείο Φίλιππο, κορίτσι μου!, λέει ο Μπάμπης μετά από λίγη σκέψη.
- Ναι, έχω και είναι επάνω με τη μαμά!
- Εντάξει, λοιπόν. Τώρα θα κάνεις αυτό που θα σου πώ. Άσε το τηλέφωνο, τρέχα επάνω, χτύπα την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και φώναξε στη μαμά και στο θείο Φίλιππο ότι μόλις τώρα έφτασε το
αυτοκινητό μου μπροστά από το σπίτι.
- Έγινε, μπαμπά!
Πέρασαν λίγα λεπτά και γύρισε το παιδί στο τηλέφωνο.
- Μπαμπά, μπαμπά, έκανα αυτά που είπες.
- Και τι έγινε, κοπελίτσα μου;
- Η μαμά σηκώθηκε αμέσως από το κρεβάτι ολόγυμνη και έτρεχε γύρω-γύρω τσιρίζοντας. Σκόνταψε στο χαλί, έπεσε έξω απ’ το παράθυρο και τώρα είναι νεκρή.
- Θεέ μου! Και ο θείος;
- Σηκώθηκε κι αυτός γυμνός και φοβισμένος πήδηξε από το παράθυρο στην πισίνα αλλά μάλλον ξέχασε ότι έβγαλες τα νερά τη περασμένη εβδομάδα για να την καθαρίσεις και χτύπησε στο τσιμέντο. Είναι κι αυτός πεθαμένος.
Έπειτα, μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα, μονολογεί ο Μπάμπης:
- Πισίνα; Μα δεν έχουμε πισίνα… Δεν κάλεσα στο 210-123456;

 

[kaligoul]

Σε μια από τις τακτικές πτήσεις μια αεροπορικής εταιρίας, οι επιβάτες έχουν ήδη επιβιβαστεί στο σκάφος και περιμένουν τους πιλότους να μπουν για να απογειωθούν. Τελικά ο κυβερνήτης και ο συγκυβερνήτης
εμφανίζονται από το πίσω μέρος του αεροπλάνου και διασχίζουν το διάδρομο προς το πιλοτήριο.
Όμως και οι δύο είναι τυφλοί! Ο κυβερνήτης χρησιμοποιεί ένα λευκό μπαστούνι τυφλών καθώς βηματίζει στον διάδρομο, σκουντουφλώντας πάνω στα καθίσματα και χτυπώτας κατά λάθος τους επιβάτες, ενώ ο συγκυβερνήτης οδηγείται από ένα σκύλο-οδηγό για τυφλούς. Και οι δύο έχουν καλυμμένα τα μάτια τους με μαύρα γυαλιά ηλίου.
Στην αρχή οι επιβάτες δεν αντιδρούν, σκεπτόμενοι ότι είναι μάλλον κάποιο αστείο που έστησαν οι πιλότοι για να γελάσουν. Παρ’όλα αυτά, μετά από λίγα λεπτά, οι κινητήρες παίρνουν μπρος, αρχίζουν να ανεβάζουν στροφές και το αεροπλάνο αρχίζει να κινείται προς τον διάδρομο απογείωσης. Οι επιβάτες κοιτάζουν ο ένας τον άλλον με κάποια νευρικότητα και αμηχανία, ψιθυρίζοντας μεταξύ τους και ψάχνοντας απελπισμένα κάποια από τις αεροσυνοδούς για να τους καθησυχάσει.
Εκείνη τη στιγμή, το αεροπλάνο επιταχύνει γρήγορα και ο κόσμος πανικοβάλλεται. Μερικοί επιβάτες προσεύχονται και καθώς το αεροπλάνο πλησιάζει όλο και περισσότερο το τέλος του διαδρόμου, οι φωνές γίνονται όλο και πιό υστερικές. Τελικά, όταν το αεροπλάνο είναι στα 20 μέτρα από το τέρμα, σημειώνεται μια ξαφνική αλλαγή στον τόνο των κραυγών, καθώς όλοι οι επιβάτες, μέσα στον πανικό τους, έχουν αρχίσει να τσιρίζουν με όλη τους τη δύναμη και την τελευταία ακριβώς στιγμή το αεροπλάνο σηκώνει τους τροχούς του και βρίσκεται στο αέρα.
Μέσα στο πιλοτήριο, ο συγκυβερνήτης αφήνει έναν αναστεναγμό ανακούφισης και λέει στον πιλότο:
- Nα μου το θυμηθείς, κάποια από αυτές τις μέρες, οι επιβάτες δεν θα τσιρίξουν και τότε θα σκοτωθούμε όλοι μας.

 

[kaligoul]

Ήταν κάποτε ένας τύπος με πολύ χρήμα, που αγόρασε μια Ferrari. Πάει λοιπόν στον κολλητό του για να του κάνει φιγούρα και τον καλεί να πάνε μιά βόλτα με το καινούργιο αυτοκίνητο.
- Πάμε ρε μια βόλτα με την αμαξάρα μου να δείς τί πήρα.
Ο φίλος ξέρει τι σκοτώστρα οδηγός είναι ο άλλος και αρνείται ευγενικά.
- Άσε ρε κι έχω μια δουλειά σε μισή ώρα.
- Μισή ώρα; Σε μισή ώρα πάμε Θεσσαλανίκη και ξαναρχόμαστε. Μια βολτίτσα εδώ κοντά σου λέω.
Τί να κάνει, με τα πολλά πείθεται, μπαίνει μέσα και ξεκινάνε.
- Σε παρακαλώ μην τρέχεις πολύ, γιατί φοβάμαι, λέει ο συνοδηγός.
- Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας ρε, το αυτοκίνητο είναι πολύ ασφαλές. Να για παράδειγμα, βλέπεις αυτή την πολύ κλειστή στροφή μπροστά μας; Θα την περάσουμε με 150 και το αμάξι δεν θα κουνηθεί από το δρόμο.
Τρελαίνεται ο συνοδηγός, διπλώνεται στα δύο, σφίγγει το κάθισμά του με το αριστερό χέρι, την πόρτα με το δεξί, τσιτώνει τα πόδια στο πάτωμα και προσεύχεται.
Παρά όλες τις προβλέψεις το αυτοκίνητο δικαιώνει τον οδηγό της φεράρι και παίρνει τη στροφή με 200 χωρίς να βγεί από το δρόμο. Ο οδηγός τότε λέει:
- Είδες ρε που στα έλεγα;
- Εντάξει, αλλά από δω και πέρα να πηγαίνουμε και λίγο πιό αργά, έτσι;
- Βλέπω ότι δεν σε έπεισα. Βλέπεις αυτή την εφημερίδα στο βάθος του δρόμου; Θα περάσουμε από πάνω της με 250 και το κενό αέρος που θα δημιουργήσουμε θα την κόψει στα δύο.
Τρελαίνεται ξανά ο συνοδηγός. Επαναλαμβάνει τις πιό πάνω κινήσεις αλλά και πάλι ο οδηγός δικαιώνεται. Το αυτοκίνητο περνά με τρομερή ταχύτητα πάνω από την εφημερίδα και την σκίζει στα δύο.
- Είδες ρε; Σου λέω. Μη φοβάσαι τίποτα.
- Εντάξει, εντάξει, αλλά μήπως πρέπει να γυρίσουμε γιατί έχω και τη δουλίτσα που λέγαμε;
Ο οδηγός όμως την έχει καταβρεί με το αυτοκίνητο και δε συμμαζεύεται με τίποτα.
- Βλέπεις αυτό το γκρεμό μπροστά μας; Θα πιάσω ταχύτητα 350. Θα φρενάρω 10 μέτρα πριν από το γκρεμό και θα σταματήσουμε στο χείλος.
Μόλις ακούει αυτά τα λόγια ο συνοδηγός, είναι έτοιμος να πάθει εγκεφαλικό και βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ.
Πέρα από κάθε λογική πρόβλεψη τα πράγματα γίνονται ακριβώς όπως είπε ο οδηγός και με το αυτοκίνητο σταματημένο στο χείλος του γκρεμού γυρίζει και λέει στον κατατρομαγμένο συνοδηγό:
- Πες μου τώρα τι θέλεις να κάνουμε;
- Τώρα που χέστηκα, πάμε πίσω στην εφημερίδα!

 

[kaligoul]

Ήταν κάποτε ένας άνεργος ηθοποιός ο οποίος είχε απελπιστεί να ψάχνει για δουλειά. Κάποια μέρα συναντά τυχαία έναν τύπο από τον ζωολογικό κήπο, που ψάχνει για ηθοποιούς. Του εξηγεί ότι οικονομικοί λόγοι, δεν τους επιτρέπουν να φέρουν έναν αφρικανικό γορίλα και ότι αναζητούν έναν ηθοποιό που θα παραστήσει τον γορίλα, μέχρις ότου συγκεντρωθεί το ποσό για την αγορά του αληθινού ζώου. Αν και του φάνηκε κάπως ανόητη η δουλειά αυτή, ο ηθοποιός τη δέχτηκε.
Τις πρώτες ημέρες καθόταν μέσα στο κλουβί του, σχεδόν ακίνητος και σκεπτόταν ότι δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο ηλίθιοι οι επισκέπτες, που να νομίζουν ότι αυτός είναι αληθινός γορίλας. Κάποια στιγμή βαρέθηκε και αποφάσισε να εξερευνήσει το μικρό κλουβί του. Τη στιγμή που αποφάσισε να κινηθεί, πρόσεξε ότι ο κόσμος απ’ έξω,παρατηρούσε προσεκτικά κάθε του κίνηση. Αποφάσισε έτσι, να κάνει το πρόγραμμα πιο ελκυστικό και να τους δώσει ένα σόου. Λίγες μέρες αργότερα, βρίσκει τον εαυτό του να κρέμεται από τα κλαδιά ενός δέντρου με το ένα χέρι, να χορεύει βγάζοντας κτηνώδεις ήχους και με αυτόν τον τρόπο, να έχει μαζέψει ένα μικρό πλήθος έξω από το κλουβί του. Κάποια στιγμή, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει μερικά παιδιά που έχουν πλησιάσει στο κλουβί, κρέμεται με τα χέρια του από ένα κλαδί κάνοντας μερικά ακροβατικά.
Όμως το χέρι του ξεφεύγει και πετώντας πάνω από τον μεσότοιχο, προσγειώνεται κατευθείαν μέσα στο κλουβί του λιονταριού. Το λιοντάρι τον αντιλαμβάνεται κι αρχίζει να τον πλησιάζει απειλητικά. Ο ηθοποιός οπισθοχωρεί όσο μπορεί και βλέποντας ότι το λιοντάρι πλησιάζει, αρχίζει να φωνάζει:
- Βοήθεια! Βοήθεια! Παρακαλώ, βοηθήστε με!
Με αυτές τις κραυγές το λιοντάρι τον πλησιάζει σβέλτα και του ψιθυρίζει:
- Σκάσε ηλίθιε, έτσι που τσιρίζεις, θα μας απολύσουν όλους από εδώ μέσα.

 

[Nearxos]

.

 

[kaligoul]

Ήταν κάποτε κάποιοι ορειβάτες που ξεκίνησαν για την κορυφή ενός βουνού. Καθώς σκαρφαλώναν, ένας από τους ορειβάτες ξεφεύγει σε έναν γκρεμό και πέφτει. Οι άλλοι του φωνάζουν:
- Είσαι ζωντανός;
- Ναι.
- Είσαι καλά;
- Ναι.
- Τότε σκαρφάλωσε πάνω, προς εμάς.
- Δε μπορώ.
- Γιατί;
- Ακόμη πέφτωωωωωωωωωωωωωω…….

 

[kaligoul]

Ήταν κάποτε ένας ναυτικός κι ένας παπάς που έπαιζαν μπάσκετ. Σε μια φάση εκεί που κάνει επίθεση ο ναυτικός και βαράει το σουτ, η μπάλα κάνει δύο γύρους στο στεφάνι αλλά τελικά δεν μπαίνει:
- Αστόχησα γαμώτο μου, λέει ο ναυτικός.
- Μη βρίζεις, φίλε μου, γιατί ο Θεός θα σε τιμωρήσει, του λέει επικριτικά ο παπάς.
Μετά, όταν ξανακάνει επίθεση ο ναυτικός, πάλι βαράει ένα σουτ, η μπάλα χτυπάει στο ταμπλό και στο στεφάνι και πάλι δεν μπαίνει:
- Αστόχησα γαμώτο μου, ξαναλέει ο ναυτικός.
- Μη βρίζεις, φίλε μου, γιατί ο Θεός θα σε τιμωρήσει, του υπενθυμίζει ο παπάς.
Την τρίτη φορά που γίνεται η ίδια φάση, πάει να βρίσει ο ναυτικός αλλά ξαφνικά πέφτει ένας κεραυνός από τον ουρανό και κάνει τον παπά στάχτη. Και ενώ έχει μείνει ο ναυτικός με ανοιχτό το στόμα, ακούει από τον ουρανό τη φωνή του θεού:
- Αστόχησα γαμώτο μου!

 

[kaligoul]

Ήτανε κάποτε στη Τζαμάικα δυο πειρατές και πίνανε ρούμι σε ένα μπάρ. Μετά το τρίτο ποτό γυρίζει ο ένας από τους δύο και λέει στον άλλον:
- Δε μπορώ να μην προσέξω πως έχεις ένα ξύλινο πόδι. Πώς το έπαθες αυτό;
- Κατά τη διάρκει μιας μάχης, έπεσα στη θάλασσα, με βούτηξε ένας καρχαρίας και μέχρι να με σώσουνε, πάει το πόδι μου.
- Εντυπωσιακό! παρατήρησε ο πρώτος. Όμως δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι σου λείπει και το ένα χέρι κι έχεις γάντζο. Αυτό πάλι πως το έπαθες;
- Πάλι σε μάχη, πού αλλού; Κάποτε ήμουν πιο αργός απ’ ότι έπρεπε και μια σπαθιά μου έκοψε το χέρι.
- Είναι πράγματι εντυπωσιακά όλα αυτά που μου λές, ξαναείπε ο πρώτος πειρατής. Έχω ακόμα μια ερώτηση όμως να σου κάνω. Βλέπω ότι έχεις καλυμμένο και το μάτι σου. Πώς συνέβη αυτό πάλι;
- A! αυτό είναι από κουτσουλιά πουλιού.
- Από κουτσουλιά του παπαγάλου μου;! Μα πώς είναι δυνατόν;
- E να, ήταν η πρώτη μέρα που είχα βάλει το γάντζο, με έχεσε ο παπαγάλος στο μάτι και πήγα να το τρίψω!

 

[Nearxos]

.

 

[Nearxos]

.

 

[kaligoul]

Ήταν κάποιος που μόλις είχε αγοράσει ένα καινούργιο αυτοκίνητο. Οδηγώντας προς το σπίτι του, συναντάει στο δρόμο μια γιαγιά, η οποία του ζητά να την πάει στο χωριό.
Μπαίνει μέσα στο αμάξι η γιαγιά και ο οδηγός ξεκινά γρήγορα, βγαίνει στην εθνική οδό και ανεβάζει ταχύτητα 100, 150, 200 και πιάνει 250χλμ/ώρα τελική. Όπως πηγαίνει γρήγορα, πατάει και σκοτώνει μια χελώνα. Αρχίζει η γιαγιά να φωνάζει και να λέει “σκότωσες το ζώο του θεού, τί έκανες, πάει το ζωντανό”. Αυτός νευριασμένος γυρνάει και της λέει:
- Γιαγιά ξέρεις να οδηγείς;
- Όχι, απαντά η γιαγιά.
- Τότε σκάσε, της λέει όλο νεύρα ο οδηγός.
Παρακάτω χτυπά μια αγελάδα και η γιαγιά αρχίζει να λέει πάλι “σκότωσες το ζώο του θεού, τί έκανες κακούργε!”. Αυτός πολύ νευριασμένος γυρνά και της λέει:
- Γιαγιά ξέρεις να οδηγείς;
- Όχι, απαντά η γιαγιά.
- Τότε σκάσε, της ξαναλέει ο οδηγός.
Η γιαγιά σκέφτεται ότι δεν μπορεί να συνεχισθεί αυτό και παρακάτω αν την ξαναρωτήσει, θα απαντήσει ναι. Παρακάτω λοιπόν, καθώς έτρεχε με 250χλμ/ώρα, χτυπάει ένα ζευγάρι ηλικιωμένωνν που έβγαινε από την εκκλησία. Αρχίζει να φωνάζει πάλι η γιαγιά “τί έκανες, σκότωσες τους χριστιανούς” και τότε ο οδηγός γυρνά νευριασμένος και της λέει:
- Γιαγιά ξέρεις να οδηγείς;
- Ναι, απαντά αυτή τη φορά η γιαγιά.
- Ε τότε, πού είναι το φρένο;

 

[Nearxos]

.