Νομιζω το βλεπετε λιγο λαθος και εσυ και ο φιλος παραπανω. Ο πλουσιος γινεται σκλαβος της δουλειας του ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ και μονο. Κανενας δεν τον αναγκαζει να παει, μπορει να βαλει ενα δεξι χερι και να παταει στην επιχειρηση του 2 φορες το χρονο.
Ομως για εναν πλουσιο που ολες τις απολαυσεις των κοινων θνητων τις εχει δεδομενες και σχεδον τις εχει "βαρεθει" οπως μουνια, διακοπες με σκαφη, βιλες, ακριβα ποτα, ακριβα εστιατορια, ταξιδια στο εξωτερικο, ακριβα αυτοκινητα, βιλες, κλπ οι ωρες που περναει μεσα στην επιχειρηση ειναι μεγαλη γκαυλα γι αυτον. Ξερεις τι ειναι να μπαινεις σε ενα κτιριο με 200 ατομα και να εισαι εσυ ο αρχηγος εκει; Να σου στηνουν κοκκινο χαλι, να στεκονται σουζα, να τρεχουν πανικοβλητοι σε ενα σου νευμα, κλπ;
Οι γυναικες να σε βλεπουνε και να τρεχουν ζουμια στα κιλοτακια τους;
Να ξεκινας να μιλησεις στα συμβουλια και οι παντες να σιωπουν και να κρεμονται απο τα χειλη σου;
Γαμησι ριχνει και ο Πακιστανος που ειναι ολη μερα στα φαναρια και καθαριζει μπαρμπριζ. Αυτα που ζει ομως ενας πλουσιος μεσα στην επιχειρηση του, δε μπορει να ζησει ουτε στιγμη το 99,99% των ανθρωπων παγκοσμιως.
Δηλαδη δεν ειναι μονο οτι δουλευουν ΟΠΟΤΕ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ, αλλα και οι ωρες που δουλευουν για αυτους ειναι ΗΔΟΝΗ μεγαλυτερη και απο κωλογαμησι στην Μονικα Μπελουτσι