Η "γκέι κοινότητα" δεν είναι κάτι συμπαγές και ομοιογενές. Από πού προκύπτει, λοιπόν, η γενίκευση περί "μίσους"; ΟΛΟΙ οι στρέιτ, δηλαδή, είναι ΟΚ με την..." τεχνητή θηλυκότητα"; Τα στατιστικά για το ποιοι δολοφονούν ή κακοποιούν τους (τις) "τεχνητά" θηλυκούς (ές) άλλα λένε. ΟΛΕΣ η μη "τεχνητά", αλλά φυσικά θηλυκές είναι ΟΚ με την "τεχνητή" θηλυκότητα; Ή βγάζουν ζήλιες και κακίες (μήπως και "μίσος";), ειδικά αν η "τεχνητή" τυγχάνει να είναι πιο μπάνικη από αυτές; Τί θα πει "εξύψωση της αρρενωπότητας¨ ακριβώς; Έχεις την εντύπωση ότι ΟΛΟΙ οι γκέι αντιλαμβάνονται/ορίζουν την "αρρενωπότητα" με τον ίδιο τρόπο ή απλώς αναπαράγεις το (τα) στερεότυπο (α) που, ΠΙΘΑΝΟΝ, έχεις; Συμφωνώ ότι το φύλο είναι κάτι ρευστό (εννοώντας εδώ, κυρίως, το λεγόμενο ψυχολογικό/κοινωνικό φύλο [που αποδίδεται στα αγγλικά με τον όρο "gender", για να γίνει διακριτό από το βιολογικό φύλο, που αποδίδεται με τον όρο "sex"]) και ΑΚΡΙΒΩΣ γι αυτό και οι προκύπτουσες κατηγοριοποιήσεις αντιλήψεις διαβαθμίζονται αναλόγως και ποτέ δεν είναι ενιαίες και συμπαγείς. Συνεπώς, άτομα που συνειδητά εντάσσονται στην γκέι κοινόητα μπορεί μια χαρά να καυλώνουν με τρανς κλπ. και με άτομα με εντελώς θηλυκές μανιέρες στις εξωτερικές τους εκδηλώσεις (πολλοί -συνήθως φοβικοί - στρέιτ αποκαλούν αυτά τα άτομα "κραγμένες") και στο άλλο άκρο μπορεί να καυλώνουν με άτομα με εντελώς ανδροπρεπείς μανιέρες (χρησιμοποιώ συνειδητά τη λέξη "μανιέρες" γιατί οι κατηγοριοποιήσεις "αρσενικό" / "θηλυκό" εμπεριέχουν ισχυρές δόσεις στερεοτυπικών [διάβαζε: αυθαίρετων] προβολών, π.χ. το χρώμα μπλε = για τ' αγόρια, το ροζ = για τα κορίτσια). Το φάσμα, λοιπόν, από το ένα άκρο στο άλλο είναι συνεχές και με το τί καυλώνουν γκέι, στρέιτ κλπ, είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων για κάθε άτομο ξεχωριστα, Και στην ένταση της έλξης/καύλας υπάρχει επίσης διαβάθμιση: από την πολύ έντονη στο ένα άκρο έχουμε την αποστροφή (μίσος;) στο άλλο και στην μέση την αδιαφορία.