Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

Τι μου θυμησες ρε παικτη,απιστευτοοοοοοοοο

 

[nikospireas]

σωστός!!!
εμείς παίζαμε με αυτό 

μεχρι να ραγισουν οι γαλαταδες (μπαλακια) 

 

[jaygatsby]

βαρετο για μενα παιχνιδι αλλα οι ποδοσφαιροφιλοι τοτε ειχαν αμοκ με αυτο 

Subbuteo Το πιο ρεαλιστικό και κοντινό στο πραγματικό ποδόσφαιρο παιχνίδι. Σύμφωνα με τους κανόνες αν το έπαιζες σωστά μπορούσες να αναπτύσσεις τους παίκτες, χωρια αυτός που κλοτσούσε, όπως αναπτύσσεται μια ομάδα επιτιθέμενοi αλλα ταυτόχρονα και οι άλλοι να μαρκάρouν

Το περιοδικό Αγόρι είχε τότε και στήλη με τακτικές κλπ. Κανονικά δεν έπρεπε να κοντράρεις τον δείκτη με τον αντίχειρα πριν χτυπήσεις γιατί τότε το χτύπημα είναι απίστευτα δυνατό. Ο δείκτης θάπρεπε να είναι ελεύθερος.

Έχω ακόμη πλήρη ομάδα Βραζιλίας.

 

[jaygatsby]

τα βουτυροπαιδα θες να πεις,να σου θυμισω

Παίκτη, τελειωσα το τρίτο λύκειο τούμπας στη σαλονίκη και ο μακαρίτης ο πατέρας μου είχε φρεναδικο στο βαρδάρη (όπου και εγώ κάποια καλοκαιρια έμαθα να ξεκαρφώνω δίσκο συμπλέκτη, αν σκαμπάζεις τι λέω.
Το Subbuteo ήταν λίγο ακριβό αν ήθελες accesoires, προβολείς κλπ αλλα μπορούσες να το παίξεις και σε χαλάκι στη σάλα, εγώ έπαιζα σε χαλάκι που του είχα βάψει με blanco γραμμές γηπέδου, α  ρε μάνα τι σου κάνα!

 

[jaygatsby]

 

[Steven_1]

σωστός!!!
εμείς παίζαμε με αυτό 

Νταξ καμια σχεση το ενα με το αλλο

 

[palermo]

Πολύ μαλακία το Σουμπόυτεο

δεν είχε ροη,ταχύτητα,τίποτα....

αντιθέτως,για την εποχή φοβερό ήταν το ποδοσφαιράκι το ηλεκτρονικό στις αίθουσες το οποίο είχε το χαρακτηριστικό ότι το μηχάνημα δεν ήταν κάθετα,αλλά οριζόντια,σαν τραπέζι μπροστά σου....με την φοβερή Βραζιλία!!!
εποχές 85-88 περίπου....

 

Πολύ μαλακία το Σουμπόυτεο

δεν είχε ροη,ταχύτητα,τίποτα....

αντιθέτως,για την εποχή φοβερό ήταν το ποδοσφαιράκι το ηλεκτρονικό στις αίθουσες το οποίο είχε το χαρακτηριστικό ότι το μηχάνημα δεν ήταν κάθετα,αλλά οριζόντια,σαν τραπέζι μπροστά σου....με την φοβερή Βραζιλία!!!
εποχές 85-88 περίπου....

το kick off λες περιμεναμε στη σειρα και μαλωναμε ποιος θα πρωτοπαιξει γιατι ολοι το τερματιζαμε με ενα εικοσαρικο

 

[treislalounk2xorevoun]

ειχα χυσει το παιδικο σλιπακι μου γιαυτο πειραιωτη

 

[palermo]

το kick off λες περιμεναμε στη σειρα και μαλωναμε ποιος θα πρωτοπαιξει γιατι ολοι το τερματιζαμε με ενα εικοσαρικο

οχι ρε συ....το kick off είχε βγει στους υπολογιστές

το άλλο στις αίθουσες που ήταν σαν τραπέζι....δεν θυμάμαι το όνομα γιατί ήταν κοινό εντελώς...

 

οχι ρε συ....το kick off είχε βγει στους υπολογιστές

το άλλο στις αίθουσες που ήταν σαν τραπέζι....δεν θυμάμαι το όνομα γιατί ήταν κοινό εντελώς...

Δεν λεγοταν κικ οφ,καπως αλλιως το λεγαν απλα επειδη οταν ξεκιναγε εγραφε κικ οφ το λεγαμε ετσι

 

Πολύ μαλακία το Σουμπόυτεο

δεν είχε ροη,ταχύτητα,τίποτα....

αντιθέτως,για την εποχή φοβερό ήταν το ποδοσφαιράκι το ηλεκτρονικό στις αίθουσες το οποίο είχε το χαρακτηριστικό ότι το μηχάνημα δεν ήταν κάθετα,αλλά οριζόντια,σαν τραπέζι μπροστά σου....με την φοβερή Βραζιλία!!!
εποχές 85-88 περίπου....

καλα ρε παλερμο εσυ δεν ήσουν τότε αγέννητος;   δεν μου έλεγες οτι δεν θυμόσουν το συνθηματακι με το σαμαρα γιατί ήσουν  αγέννητος;  

 

Δεν λεγοταν κικ οφ,καπως αλλιως το λεγαν απλα επειδη οταν ξεκιναγε εγραφε κικ οφ το λεγαμε ετσι

world cup 86  ;)

 

[palermo]

λίγο μετά βγήκε ένα ακόμα καλύτερο,της SEGA στις αίθουσες....
Virtual Striker! νομίζω....φοβερά ρεαλιστικό....
έβγαλαν και Νο2 και Νο3 ώσπου το γάμησαν.....αντί να το βελτιώσουν,το έκαναν πιο χάλια...

 

λίγο μετά βγήκε ένα ακόμα καλύτερο,της SEGA στις αίθουσες....
Virtual Striker! νομίζω....φοβερά ρεαλιστικό....
έβγαλαν και Νο2 και Νο3 ώσπου το γάμησαν.....αντί να το βελτιώσουν,το έκαναν πιο χάλια...

Αρκετα μετα,ενδιαμεσα ειχαν βγει και αλλα οπως το super side kicks

 

[Terrace]

 

[LION7]

Αρκετα μετα,ενδιαμεσα ειχαν βγει και αλλα οπως το super side kicks

http://www.arcade-museum.com/images/118/118124217795.png[/img[/URL]]
[/quote]

Στο καράβι για την Κρήτη παλιότερα τεράστιες ουρές γι' αυτό και για το virtual fighter



[img]http://src.sencha.io/[URL unfurl="true"]http://www.thunderboltgames.com/s/reviews/sat/virtuafightersaturn_2.jpg[/img[/URL]]

 

[yorkie]

λίγο μετά βγήκε ένα ακόμα καλύτερο,της SEGA στις αίθουσες....
Virtual Striker! νομίζω....φοβερά ρεαλιστικό....
έβγαλαν και Νο2 και Νο3 ώσπου το γάμησαν.....αντί να το βελτιώσουν,το έκαναν πιο χάλια...

Virtua Striker- Fighter,Top Skater . Η SEGA κυριαρχούσε στα Coin-op εκείνη την εποχή. Όλο αυτά παίζαμε πριν 15 χρόνια  στα Ηλύσια στο κέντρο,ωραίες εποχές , πλήθος κόσμου να περιμένει τη σειρά του να παίξει ακόμα και τις καθημερινές. Εμ τότε δεν είχαμε ούτε φατσοβιβλίο ούτε γρήγορο internet.Κάθε μἐρα ἐξω στη γύρα δε πα να χαμε και σχολείο 

 

[psix_fan]

Διαβάστε και περιμένω σχόλια....

''Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
  γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε
  να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες
  μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
  μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
  περνούσαν με την αναμονή.

  Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
  Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
  Κάναμε
  ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε
  από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
  ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε
  στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
  καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
  μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

  Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
  Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
  κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε
  ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και
  κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας
  το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο
  αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς
  βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας
  και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
  Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε
  τίποτα.
  Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
  μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε
  να το ξεπερνάμε.

  Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
  κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
  μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
  έπαθε τίποτα.
  Καμιά
  φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
  πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

  Δεν είχαμε Playstations , Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
  βιντεοταινίες με ήχο surround , υπολογιστές ή Ι nternet . Εμείς είχαμε
  φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
  κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
  να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η
  τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
  Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες
  ποδοσφαίρου.
  Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι
έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με
  αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
  ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

  Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
  τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
  από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
  κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

  Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
  έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
  μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
  ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

  Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
  ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
  χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
  κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
  τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
  κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

  Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...''

Άργησα 5 χρόνια και κάτι για να δω αυτό το υπέροχο post που με εκφράζει 100% αλλά δεν πειράζει. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Εξάλλου έτσι λέγαμε τότε.  ;) Τι μου θύμησες φίλε μου...!! Να προσθέσω ότι δεν είχαμε κινητά κι έτσι απολαμβάναμε το παιχνίδι μας ανέμελα χωρίς να μας το διακόψουν 45 φορές οι γονείς μας πρήζοντάς μας να επιστρέψουμε σπίτι...!!

 

[gkavliaris]

Ναι ναι με φυσοκάλαμα ! χεχε

Κάθομαι και διαβάζω και θυμάμαικαιεγώ αλλά έχω την απορία ρε παιδιά , μόνο εμείς αγοράζαμε στόκο για τα καλάμια μας ?