Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

[georgebest]

Θθμαται κανενας το " Μυστηριο του Χρυσου Πιθηκου" με το υδροπλανο στα νησια της Μπορα Μπορα ?

η αγαπημένη μου σειρά, μαζί με τους ''Ταξιδιώτες μέσα στο χρόνο''

 

[Yorgos]

Το Taratsa:

"I don't want to start any blasphemous rumours
But I think that God's got a sick sense of humor
And when I die I expect to find Him laughing"

και άκου και αυτό (ολόκληρο...πρέπει)
A Pain That Im Used To (Jacques Lu Cont RMX)

[youtube=425,355]9eScUzKud18[/youtube]

 

[georgebest]

αυτό το θυμάται κανείς?

[youtube=425,350]<object width="425" height="355"><param name="movie" value="

"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed src="

" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="355"></embed></object>[/youtube]

 

[Civ Sota]

Ελεος ρε παιδια!  Θα παμε απο καλπαζουσα νοσταλγια συνδιασμενη με οξεια μελαγχολια! Ας κοιταμε μπροστα!  Π.χ. τα μανουλια που ερχονται και ειδικα αυτα που γενηθηκαν μετα το 1980 (πολυ μετα εννοειται!). Χρειαζομαστε ανορθωση του ηθικου και οχι μονο!

 

[SANIM]

Να ανοιξουμε και ενα θρεντ....γεννημενοι πριν το 1970....ΓΕΡΑΣΑΜΕ ΡΕ!!!!

 

[MISTER_TRIPER]

επισης να προσθεσω το τσιγκακι! (με τα καπακια απο μπυρες,πορτοκαλαδες κτλ)
το χτυπημα των κουδουνιων οταν νυχτωνε
και το κατεβασμα τον διακοπτων της δεη στις γειτονιες

 

[stabit]

αυτό το θυμάται κανείς?

[youtube=425,350]<object width="425" height="355"><param name="movie" value="

"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed src="

" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="355"></embed></object>[/youtube]

Πιες πιες της ταραχης το κρασι ...

 

[stabit]

Eνταξει τα παιδακια θα ξενερωναν τωρα αλλα εμεις γουσταραμε
Η πρωτη μου κοπανα ever ( πεμπτη δημοτικου ) για να μη χασω ενα επεισοδιο

 

[spirosbof]

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως καταφέραμε να επιβιώσουμε.Είμασταν μια γενιά σε αναμονή,ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με αναμονή.Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε,δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο γιά να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών,πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το <<σύνδρομο της τουριστικής θέσης>>.Δεν είχαμε πόρτες,παράθυρα,ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για παιδιά.Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά,κάναμε ωτο-στοπ,καβαλάγαμε μοτοσυκλέτες χωρίς δίπλωμα.Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από σίδερο και είχαν κοφτερές γωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα! Παίζαμε μακριά γαϊδούρα και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί,παίζαμε όλη μέρα και γυρνούσαμε μόνο όταν άναβαν τα φώτα στους δρόμους.Κανείς δεν μπορούσε να μας βρεί,τότε δεν υπήρχαν κινητά.Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο.Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά,αλλά δεν είμαστε παχύσαρκοι.Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανείς μας δεν έπαθε τίποτα.Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι και κοντό κούρεμα(ψιλά αμερικάνικα).
Δεν είχαμε Playstations,Nitendo 64,99 τηλεοπτικά κανάλια,βιντεοταινίες, υπολογιστές ή Internet.Εμείς είχαμε φίλους.Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,κρυφτό,αμπάριζα,ποδόσφαιρο,βόλους ή τζάνι-πέτρες.Μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.Περνούσαμε τη μέρα μας έξω,τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.Χάσαμε πολλές μπάλλες ποδοσφαίρου γιατί "κεραμιδώθηκαν".Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Πίναμε νερό από τη βρύση και κάποιοι έβαζαν τα χείλια τους επάνω.Κυνηγούσαμε γάτες,σαύρες και πουλιά με αεροβόλα χωρίς ενήλικους να μας επιβλέπουν.Πως τα καταφέραμε ολομόναχοι εκεί έξω στό σκληρό αυτό κόσμο;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη.
Κάναμε διακοπές 3μήνες τα καλοκαίρια και παιρνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοϊας,τέννις ή ότι άλλο.Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και πετονιά.Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα να τους βάλουμε χέρι,όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ,,
Είχαμε ελευθερία,επιτυχία,αποτυχία,υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.Δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Άν είσαι από τους <<παλιούς>>,συγχαρητήρια!Μεγάλωσες σαν παιδί.
Πηγή:Internet
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα.

 

[zafkos]

αχ τωρα που τα βλεπω γραμμενα απο σενα τα περισσοτερα τα θυμαμαι και γω. καθε εποχη εχει την ομορφια της ομως.

 

η νεα γενια 1985-1990,τα βρηκε σχεδον ολα ετοιμα.για αυτο βαριεται τελειως.αντε να πανε για κανα καφε η ποτο.περναει η ωρα χωρις να κανουν κατι που πραγματικΑ  τους ευχαριστει

 

[georgebest]

επαναφέρω ξεχασμένο, πλην όμως αγαπημένο thread, παραθέτοντας τραγούδι που χρησιμοποιήθηκε ως μουσική τίτλων σε σειρά (ή σειρές) του Λειβαδίτη

[youtube=425,350]<object width="425" height="355"><param name="movie" value="

"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed src="

" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="355"></embed></object>[/youtube]

 

[georgebest]

κι ένα μικρό κουίζ (μάλλον πανεύκολο, αλλά θα ξυπνήσει μνήμες). σε ποια σειρά η μουσική τίτλων ήταν το κάτωθι κομάτι? 

http://rapidshare.com/files/40957333/polyfolk_dance.mp3

ΠΡΟΣΟΧΗ: μετά τα πρώτα 40'' ξεκινάει το ''καλό''.

 

[speck50]

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως καταφέραμε να επιβιώσουμε.Είμασταν μια γενιά σε αναμονή,ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με αναμονή.Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε,δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο γιά να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες...

Μνήμες, τι να πρωτοθυμηθώ.. ωραία ανέμελα χρόνια γεμάτα ζωντάνια παιχνίδι και χαρά! Πάνε αυτες οι εποχές πλεον.. τωρα ειναι η εποχή των trendy, των emo, του ιντερνετ κλπ κλπ κλπ! :S

 

[alphonso]

κι ένα μικρό κουίζ (μάλλον πανεύκολο, αλλά θα ξυπνήσει μνήμες). σε ποια σειρά η μουσική τίτλων ήταν το κάτωθι κομάτι? 

http://rapidshare.com/files/40957333/polyfolk_dance.mp3

ΠΡΟΣΟΧΗ: μετά τα πρώτα 40'' ξεκινάει το ''καλό''.

Eυκολο!"Ρεπορτερς"στην ερτ1 με χαρδαβελλα,δημαρα και λιανη

 

[stabit]

επαναφέρω ξεχασμένο, πλην όμως αγαπημένο thread, παραθέτοντας τραγούδι που χρησιμοποιήθηκε ως μουσική τίτλων σε σειρά (ή σειρές) του Λειβαδίτη

[youtube=425,350]<object width="425" height="355"><param name="movie" value="

"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed src="

" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="355"></embed></object>[/youtube]

Πωπω εμεινα μαλακας. Οι ΙΕΡΟΣΥΛΟΙ. αυτοι που κλεβανε εικονες και τις κομματιαζανε για να τις πουλησουν.Θυμαμαι ημουν στο δημοτικο και μου εριξε ο δασκαλος μια με το χαρακα στο χερι γιατι στο βιβλιο των θρησκευτικων οπου εβλεπα εικονα εκανα το ιδιο τη χωριζα και αριθμουσα τα κομματια

 

[ari1973]

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως καταφέραμε να επιβιώσουμε.Είμασταν μια γενιά σε αναμονή,ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με αναμονή.Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε,δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο γιά να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών,πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το <<σύνδρομο της τουριστικής θέσης>>.Δεν είχαμε πόρτες,παράθυρα,ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για παιδιά.Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά,κάναμε ωτο-στοπ,καβαλάγαμε μοτοσυκλέτες χωρίς δίπλωμα.Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από σίδερο και είχαν κοφτερές γωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα! Παίζαμε μακριά γαϊδούρα και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί,παίζαμε όλη μέρα και γυρνούσαμε μόνο όταν άναβαν τα φώτα στους δρόμους.Κανείς δεν μπορούσε να μας βρεί,τότε δεν υπήρχαν κινητά.Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο.Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά,αλλά δεν είμαστε παχύσαρκοι.Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανείς μας δεν έπαθε τίποτα.Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι και κοντό κούρεμα(ψιλά αμερικάνικα).
Δεν είχαμε Playstations,Nitendo 64,99 τηλεοπτικά κανάλια,βιντεοταινίες, υπολογιστές ή Internet.Εμείς είχαμε φίλους.Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,κρυφτό,αμπάριζα,ποδόσφαιρο,βόλους ή τζάνι-πέτρες.Μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.Περνούσαμε τη μέρα μας έξω,τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.Χάσαμε πολλές μπάλλες ποδοσφαίρου γιατί "κεραμιδώθηκαν".Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Πίναμε νερό από τη βρύση και κάποιοι έβαζαν τα χείλια τους επάνω.Κυνηγούσαμε γάτες,σαύρες και πουλιά με αεροβόλα χωρίς ενήλικους να μας επιβλέπουν.Πως τα καταφέραμε ολομόναχοι εκεί έξω στό σκληρό αυτό κόσμο;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη.
Κάναμε διακοπές 3μήνες τα καλοκαίρια και παιρνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοϊας,τέννις ή ότι άλλο.Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και πετονιά.Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα να τους βάλουμε χέρι,όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ,,
Είχαμε ελευθερία,επιτυχία,αποτυχία,υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.Δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Άν είσαι από τους <<παλιούς>>,συγχαρητήρια!Μεγάλωσες σαν παιδί.
Πηγή:Internet
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα.

πωπω ρε φιλε τι ειπες τωρα τι μου θυμιζεις.γειτονια.

 

[Duracell]

πωπω ρε φιλε τι ειπες τωρα τι μου θυμιζεις, γειτονια.

Κ τώρα μεγαλώνουμε απέναντι από μια οθόνη...

 

[Marbel]

ρε σεις επαιζε κανεις πετρες??που βαζαμε στοιχημα με περιοδικα?

 

[spirosbof]

ρε σεις επαιζε κανεις πετρες??που βαζαμε στοιχημα με περιοδικα?

ειχαμε τρια παιχνιδια με πετρες.κυνηγητο,σκατουλακια και μπαζ-παραμπαζο