Μάγος του ΟΖ
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 23 Σεπ 2022
- Μηνύματα
- 637
- Like
- 1.373
- Πόντοι
- 206
Αυτό είναι το πρώτο μου thread ως νεόκοπο μέλος και πιστεύω ότι θα συζητηθεί και θα θεωρηθεί ως Σαββατιάτικο καθώς έχει ψωμί για σχόλια.
Η δεκαετία από τα μέσα της δεκαετίας του 90 μέχρι τουλάχιστον και το 2004 ήταν μία δεκαετία συνεχούς γλεντιού όπως ξέρετε οι 35+ και άνω. Μάλιστα ο Κωστόπουλος σε ένα τεύχος του ΝΙΤΡΟ είχε γράψει στο editorial του το μακρινό 1996 ότι οι τότε εικοσάρηδες (και νυν σαραντάρηδες και άνω) ήταν οι πρώτοι που δεν είχαν κανένα κόμπλεξ με το χρήμα. Βέβαια τότε το χρήμα έρεε και για αυτό δεν το λογαριάζαμε. Ζήσαμε χρόνια «ανάπτυξης» που συνέπεσαν με τις επιπτώσεις της πτώσης του υπαρκτού Σοσιαλισμού. Οι (κέντρο)αριστεροί θα υποστηρίξουν εκείνη την περίοδο, ως τα χρόνια όπου διευρύνθηκε η μεσαία τάξη και ότι ο απλός λαός έφαγε ψωμάκι. Οι δεξιοί θα πουν ότι ήταν τα χρόνια σπατάλης που κατέστρεψαν τη χώρα και ότι η ανάπτυξη ήταν στείρα χωρίς σχέδιο.
Υποψιάζομαι ότι σήμερα πολύς κόσμος ζει ακόμα με τις αποταμιεύσεις και «επενδύσεις» εκείνης της εποχής. Κάποιοι άλλοι λιγότερο προνοητικοί αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν με πολύ λιγότερα. Και μερικοί δεν άντεξαν στις νέες συνθήκες που έφερε η κρίση.
Στο δια ταύτα ήταν και η εποχή της πορνείας όπου τα μπουζούκια και τα μπουρδέλα ήταν γεμάτα από κόσμο. Οι πουτάνες εκείνης της εποχής ήταν οι πιο όμορφες που έχουν περάσει ποτέ. Ρωσίδες Ουκρανέζες και ούτω καθεξής.
Και οι Ελληνίδες δεν πήγαιναν πίσω. Πηδιόταν πιθανόν οι όμορφες, με ευκατάστατους μεσήλικες. Και το έχω δει τουλάχιστον μία φορά, όταν στη πολυκατοικία που έμενα φοιτητής, ένας εξηντάρης με μερσεντές φόρτωσε μία κοπέλα από τον κάτω όροφο. Και η συγκεκριμένη μάλιστα δεν πρέπει να ήταν καθόλου φτωχή. Ίσως επειδή εκείνη την εποχή η πορνεία ήταν τρόπος ζωής. Ήμουν και εγώ πόρνος τότε. Πήγαινα πολύ τακτικά στους οίκους ανοχής για μπουρδελότσαρκα και τιμούσα την εκάστοτε που μου άρεζε. Είχα προτίμηση στις κοπέλες με γλυκά πρόσωπα. Και εκείνες συνήθως ήταν κοντούλες και μικροκαμωμένες. Και ίσως ελαφρώς υποτακτικές. Τώρα όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Όχι μόνο για εμένα αλλά για όλους.
Και κάτι ακόμα, εκείνη την εποχή το να είσαι κοινωνικά δικτυωμένος με δεκάδες και εκατοντάδες ανθρώπους, θεωρούνταν μεγάλο προτέρημα και ένδειξη ισχύος. (Δεν εννοώ τα social media αφού δεν υπήρχαν τότε). Ήταν κατά την άποψη μου μία κενή προσέγγιση. Επειδή η κοινωνική δικτύωση δεν συνεπάγεται απαραίτητα την κοινωνική βελτίωση.
Εσείς τι θεωρείτε για εκείνα τα χρόνια; Τα θυμάστε με νοσταλγία; Ή ήταν τόσο δήθεν που να πιστεύετε ότι τώρα είναι καλύτερα παρά την λιτότητα;
Η δεκαετία από τα μέσα της δεκαετίας του 90 μέχρι τουλάχιστον και το 2004 ήταν μία δεκαετία συνεχούς γλεντιού όπως ξέρετε οι 35+ και άνω. Μάλιστα ο Κωστόπουλος σε ένα τεύχος του ΝΙΤΡΟ είχε γράψει στο editorial του το μακρινό 1996 ότι οι τότε εικοσάρηδες (και νυν σαραντάρηδες και άνω) ήταν οι πρώτοι που δεν είχαν κανένα κόμπλεξ με το χρήμα. Βέβαια τότε το χρήμα έρεε και για αυτό δεν το λογαριάζαμε. Ζήσαμε χρόνια «ανάπτυξης» που συνέπεσαν με τις επιπτώσεις της πτώσης του υπαρκτού Σοσιαλισμού. Οι (κέντρο)αριστεροί θα υποστηρίξουν εκείνη την περίοδο, ως τα χρόνια όπου διευρύνθηκε η μεσαία τάξη και ότι ο απλός λαός έφαγε ψωμάκι. Οι δεξιοί θα πουν ότι ήταν τα χρόνια σπατάλης που κατέστρεψαν τη χώρα και ότι η ανάπτυξη ήταν στείρα χωρίς σχέδιο.
Υποψιάζομαι ότι σήμερα πολύς κόσμος ζει ακόμα με τις αποταμιεύσεις και «επενδύσεις» εκείνης της εποχής. Κάποιοι άλλοι λιγότερο προνοητικοί αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν με πολύ λιγότερα. Και μερικοί δεν άντεξαν στις νέες συνθήκες που έφερε η κρίση.
Στο δια ταύτα ήταν και η εποχή της πορνείας όπου τα μπουζούκια και τα μπουρδέλα ήταν γεμάτα από κόσμο. Οι πουτάνες εκείνης της εποχής ήταν οι πιο όμορφες που έχουν περάσει ποτέ. Ρωσίδες Ουκρανέζες και ούτω καθεξής.
Και οι Ελληνίδες δεν πήγαιναν πίσω. Πηδιόταν πιθανόν οι όμορφες, με ευκατάστατους μεσήλικες. Και το έχω δει τουλάχιστον μία φορά, όταν στη πολυκατοικία που έμενα φοιτητής, ένας εξηντάρης με μερσεντές φόρτωσε μία κοπέλα από τον κάτω όροφο. Και η συγκεκριμένη μάλιστα δεν πρέπει να ήταν καθόλου φτωχή. Ίσως επειδή εκείνη την εποχή η πορνεία ήταν τρόπος ζωής. Ήμουν και εγώ πόρνος τότε. Πήγαινα πολύ τακτικά στους οίκους ανοχής για μπουρδελότσαρκα και τιμούσα την εκάστοτε που μου άρεζε. Είχα προτίμηση στις κοπέλες με γλυκά πρόσωπα. Και εκείνες συνήθως ήταν κοντούλες και μικροκαμωμένες. Και ίσως ελαφρώς υποτακτικές. Τώρα όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Όχι μόνο για εμένα αλλά για όλους.
Και κάτι ακόμα, εκείνη την εποχή το να είσαι κοινωνικά δικτυωμένος με δεκάδες και εκατοντάδες ανθρώπους, θεωρούνταν μεγάλο προτέρημα και ένδειξη ισχύος. (Δεν εννοώ τα social media αφού δεν υπήρχαν τότε). Ήταν κατά την άποψη μου μία κενή προσέγγιση. Επειδή η κοινωνική δικτύωση δεν συνεπάγεται απαραίτητα την κοινωνική βελτίωση.
Εσείς τι θεωρείτε για εκείνα τα χρόνια; Τα θυμάστε με νοσταλγία; Ή ήταν τόσο δήθεν που να πιστεύετε ότι τώρα είναι καλύτερα παρά την λιτότητα;
