«Ένα ακόμη επεισόδιο χαρακτηρίζει το αβυσσαλέο μίσος του Χίτλερ προς τον ιταλικό Βασιλικό Οίκο της Σαβοϊας. Είχε καλέσει τον βασιλιά Βόρις της Βουλγαρίας στη Φωλιά του Λύκου, για ανεπίσημη επίσκεψη. Στις 14 Αυγούστου, γευμάτισαν μαζί επί τρεις ώρες και ξανά την άλλη μέρα. Στα μεσοδιαστήματα, ο Βόρις διασκέδαζε με το χόμπι του, το οποίο ήταν να κάνει βόλτες με μια ατμομηχανή –και το προσωπικό του Χίτλερ του είχε προμηθεύσει μια, που βρισκόταν υπ’ ατμόν σε κάποια γειτονική, βοηθητική σιδηροδρομική γραμμή. Σύμφωνα με τον Franz von Sonnleitner, ο Βόρις τελικά συμφώνησε να επιτρέψει την αξιοποίηση των ανέπαφων μεραρχιών του στον πόλεμο κατά των Ρώσων: «Ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι», έγραφε ο Sonnleitner, “όταν έφυγε ο Βόρις». Ο ίδιος ο Χίτλερ συνόδευσε το βασιλιά ως το αεροδρόμιο του Ράστενμπουργκ.
Δυο εβδομάδες αργότερα, ο βασιλιάς Βόρις έπεσε άρρωστος από μια ξαφνική, μυστηριώδη ασθένεια. Ο Γερμανός αεροπορικός ακόλουθος στην Σόφια διέθεσε αμέσως αεροπορικό μεταφορικό μέσο, στις 24 Αυγούστου, για να έρθει να δει τον βασιλιά ο Γερμανός γιατρός του, dr. Seitz. Ο γιατρός, ωστόσο, ανέφερε ότι ο βασιλιάς πέθαινε. Στην αρχή είχε διαγνώσει πάθηση της χοληδόχου κύστης, και τότε ο Χίτλερ έστειλε τον πιο σπουδαίο γιατρό του Ράιχ, τον καθηγητή Hans Eppinger, από την Βιέννη για να βοηθήσει. Παρουσιάστηκαν όμως κάποιες επιπλοκές και τότε, ο διάσημος νευρολόγος καθηγητής Maximilian de Crinis έφτασε αεροπορικώς από το Βερολίνο στις 28 του μηνός. Αλλά στις 4.20’ μ.μ. ο βασιλιάς πέθανε. Η Ιταλίδα σύζυγος του βασιλιά, Giovanna, δεν επέτρεψε να γίνει αυτοψία, αλλά ο Eppinger παρατήρησε ότι τα κάτω άκρα του βασιλιά είχαν μαυρίσει, κάτι που το είχε δει μόνον μια φορά πριν, όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ιωάννης Μεταξάς είχε δηλητηριαστεί, τον Ιανουάριο του 1941. Με την επιστροφή των Γερμανών γιατρών, ο Χίτλερ έδωσε εντολή στον Υπουργό του της Δικαιοσύνης να τους απαλλάξει από τον όρκο του απόρρητου και να τους ανακρίνει. Και οι δύο αποφάνθηκαν ομόφωνα ότι αιτία του θανάτου ήταν ένα δηλητήριο εξωτικού φιδιού. Ήταν ένας χαρακτηριστικός «βαλκανικός θάνατος», όπως είπε ο Eppinger”.»