Είναι εύκολο να ενσπείρεις αμφιβολίες, πετώντας μισή ιστορική αλήθεια υπό μορφή θέσφατου για να υπονοήσεις αρνητικό συμπέρασμα.
Ναι το Πατριαρχείο δεν ήθελε την επανάσταση και πολλές φορές έπαιζε τα παιχνίδια του κάθε σουλτάνου.
Ο απλός ιερέας όμως, πάνω στα βουνά, στα χωριά και στις πόλεις, φτωχός και ρακένδυτος, κηνυγημένος και μόνος, πεινασμένος και με σκισμένο ράσο, όπως μπορούσε και με ότι ήξερε και καταλάβαινε, μίλαγε για Ελλάδα. Και αυτός ο ιερέας ΔΕΝ είναι Πατριαρχείο.
Η φιλική εταιρεία ΔΕΝ ήταν μασονική κύριε. Οργανώθηκε σ' αυτά τα πλαίσια, διότι τότε, στην Ευρώπη ανθούσαν οι μασονικές στοές και στη προσπάθεια προσέλκυσης μελών, αποφάσισαν να υποννοήσουν κάτι τέτοιο, ώστε να προσδώσουν κύρος και σπουδαιότητα στο εγχείρημά τους. Αλλά και μασόνοι να ήταν, πού έβλαψαν;; Σε έβλαψαν εσένα; Εβλαψαν εμένα; Δε νομίζω.
Κρίμα μόνο, που δώσανε τα ονόματά τους σε δρόμους, όπου έχουν μαζευτεί όλα τα πουστρόνια και έχουν ανοίξει μαγαζιά και κονομάνε δις.
Ωστε λοιπόν ο Ιμπραήμ είχε καταπνύξει την επανάσταση και ήλθαν και μας σώσανε οι φίλοι μας οι ξένοι ε;
Προτού λοιπόν μας σκίσει ο Ιμπραήμ, αυτοί οι ξεβράκωτοι, οι αγράμματοι, οι βρωμιάρηδες, οι πεινασμένοι, χύσαν τα δάκρυά τους και το αίμα τους, είδαν τα μωρά τους να σφάζονται, τα παιδιά τους να καίγονται, τις γυναίκες τους να βιάζονται, τις παράγκες τους να γκρεμίζονται. Και όμως άντεξαν. Και όλοι τους, όσοι ήταν τέλος πάντων, στάθηκαν και στο Δράμαλη και στον Ιμπραήμ, με τα κουρέλια τους και τους τουφέκισαν. Και έπεσαν όλοι. Μα όλοι. Εσύ τι θα έκανες;; Και εγώ τι θα έκανα;;; Και όλοι μας;;; Εσύ μάλλον θα έλεγες πως οι οικονομοτεχνικές και μαθηματικές συνιστώσες είναι διαφοροποιημένες σε σχέση μα τα απόλυτα αριθμομεγέθη και αφού 300 εμείς 30.000 οι άλλοι, δεν είναι εφικτώς προσδοκόμενη η επιβίωση και θα την είχες κάνει καβάλα σε γάιδαρο τρέχοντας.
Σε σχέση βέβαια με τους ξένους, δες το έργο σήμερα. Οτι κάνουν σήμερα, έκαναν και τότε. Δεν ήξεραν λες τον τουρκικό κίνδυνο και δεν φοβούνταν (δες πολιορκία της Βέννης)την επικράτηση των τούρκων; Και βέβαια. Απλώς άφησαν, να εξαθλιωθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε μετά το τέλος της επανάστασης να υπακούσομε σε όλες τις απαιτήσεις τους. Και έτσι έγινε.
Το γεγονός όμως φίλε παραμένει. Οι άθλιοι ενίκησαν. Οπως ενίκησαν και το 40. Οπως ενίκησαν παντού και πάντα.
Πήγαινε μια βόλτα στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη και διάβασε κάτι ονόματα πάνω στα μάρμαρα. Είναι μέρη, πόλεις, υψώματα, λαγγάδια.
Γεμάτα αίμα ηρώων. Ανθρώπων αμόρφωτων που δεν ήξεραν από συνιστώσες και παραμέτρους. Είχαν όμως την Ελλάδα στην καρδιά τους και άφησαν τα κόκκαλά τους σε όλη τη γη σκορπισμένα. Που κανείς δεν πήγε να μαζέψει γιατί προφανώς δε συνέφερε. Οικονομοτεχνικά πάντα.
Είμαστε θλιβεροί απόγονοι ηρώων. Επιλήσμονες συνεχιστές και ανάξιοι διάδοχοι γιγάντων. Δυστυχώς εκεί καταντήσαμε.
Καταργήσαμε την παρέλαση του στρατού για λόγους οικονομίας λέει.
Μερικές ημέρες πριν ο υπουργός Χ. Παμπούκης και η παρέα του με τα blackberries, προσωπικούς φωτογράφους κλπ, μετέβησαν με το ιδιωτικό αεροπλάνο της Ελληνικής Δημοκρατίας στους σείχηδες της αραβίας. Το κόστος;; Δυσθεώρητο.
Αλλά τι πειράζει βρε αδελφέ. Τα γλυτώσαμε από την παρέλαση.
