Αλεξανδρος Νιεφσκυ
Σοβιετικη ταινια του 1938.
Πολεμικη, εποχης.
Υποθεση.
Τον 13ο αιωνα Γερμανοι και Εσθονοι εισβαλουν στη Ρωσια. Νικουν, προελαυνουν, καινε, καταστρεφουν τα παντα, σκοτωνουν στο διαβα τους. Οι Ρωσοι μοιαζουν καταδικασμενοι. Ωσπου απευθυνουν υστατη εκκληση και ζητουν σε εναν Ρωσο ευγενη να ηγηθει της απελπιδας αμυνας. Εκεινος ενωνει τους διασπασμενους Ρωσους, συγκεντρωνει στρατευματα, και κινειται εναντιον του εχθρου για να σωσει τη πατριδα.
Παλιομοδητικη ταινια, (του 1938 εξ αλλου), αλλα πριν χρονια που την ειχα δει, μου ειχε κανει εντυπωση. Οι καλα εξοπλισμενοι σιδηροφρακτοι με τις πανοπλιες τους Γερμανοι, αδιστακτοι, βαρβαροι, ανεκφραστοι, χωρις ανθρωπινα συναισθηματα, αιμοδιψεις, ανελεητοι, προελαυνουν εισβαλοντας στη Ρωσια. Οι συνειρμοι με οτι ακολουθησε λιγα μολις χρονια μετα με τον 2ο ΠΠ και την εισβολη των Γερμανων στη Ρωσια, ειναι εμφανεις. Των αητητων μεχρι τοτε Γερμανων, που τιποτα δεν εμοιαζε να μπορει να τους σταθει εμποδιο. Ουτε η μεγαλη Ρωσια. Οπως τον 13ο αιωνα που διαδραματιζεται η ταινια.