«Λιοσίων 73 Γάμα — Η αιώνια τρικυμία ενός μπουρδελομυαλού»

[ZeroTolerance]

Προλογιζω τον μέγιστο πορνοσυγγραφεα tobezis.
Εδώ θα έχουμε την τιμή να μας ποσταρει τα πορνοαφηγημστα του

 

[tobezis]

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, Ζίρο και Αντισθένη. Αγάπη μόνο, και στους δύο.


Ο Θεμιστοκλής Τομπαίζης αυτοσαρκάζεται, ταλαιπωρεί τη γραμματική και παρουσιάζει αποκυήματα της καθημερινότητας. Μήπως αναγνωρίζεις τον εαυτό σου κάπου;

Όταν γάμησε η Νίτσα​

Απόγευμα μιας συνηθισμένης χειμωνιάτικης Πέμπτης στο κέντρο της Αθήνας, υπό καταρρακτώδη βροχή, οι περισσότεροι κλεισμένοι στα σπίτια τους, κι όμως έξω από τον εκθεσιακό χώρο «Πουστρέξ» γίνεται το αδιαχώρητο, από γουόκ σκυλομάνες με παρκαρισμένα σπίτι τα κατάλευκα σκυλιά τους μέχρι ασέξουαλ χιπστερούδες με παρκαρισμένα τατουάζ στα κατάλευκα χοντρομπούτια τους, όχι βέβαια ότι έλειπαν οι αντρικές παρουσίες, κατά κύριο λόγο ευγενείς καληνυχτίστας και πρόσχαροι γκομενοβοσκοί με παρκαρισμένες τις πούτσες στο μακρινό παρελθόν, κι όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος να διαγκωνίζεται για μια από τις τελευταίες θέσεις στη σχεδόν εξαντλημένη ημερίδα «Παρθενικός είμ’ ένας» που διοργανώνει ο διακεκριμένος αυτοδίδακτος ψυχοθεραπευτής Ζακ Τριψωλόρ, κι όπως καταλαβαίνετε εκείνοι που έμειναν απέξω ήταν οι ευγενικές και πρόσχαρες παρθένες ψυχές που μετά χαράς παραχώρησαν τη θέση τους σε αυτές που καίγονταν να λάβουν μέρος στις ομάδες αυτογνωσίας και να ανοίξουν τουλάχιστον κάπου την ψυχή τους, γιατί για τα πόδια ούτε λόγος.

Το θερμό καλωσόρισμα του καλού ψυχοθεραπευτή στις ορδές των μούννων συνοδεύτηκε από ένα σύντομο ξέσπασμα οργής για τους καλοθελητές, «πρόκειται για κυνικούς δυνάμει επιβήτορες, ο στόχος είναι το μυαλό, δηλαδή η μήτρα σας, μην ξαναπείτε ευχαριστώ σε άντρα που σας δίνει τη θέση του», κι όλες κούνησαν καταφατικά το κεφάλι, «μήπως έπρεπε να ρίξουμε και καμιά χλέπα στους φλώρους;», αναρωτήθηκε φωναχτά η Σίσυ με τις ψηλές κάλτσες Μπουλς, το σορτς Σέλτικς και την αμάνικη μπλούζα Σάμπαθ, «και καμιά φάπα δεν θα ήταν άσχημη ιδέα», απάντησε κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι η Τίτυ με τις κοντές κάλτσες Λέικερς, το σορτς Μετάλικα και την μακρυμάνικη μπλούζα Κλίπερς, ευτυχώς όμως έσπευσε να τις επαναφέρει στην τάξη ο θυμόσοφος διοργανωτής και υπενθύμισε ότι δεν πρέπει να ασχολούμαστε καν με τους άντρες, «η γυναικεία σεξουαλική επιθυμία οφείλει να μείνει ανέπαφη, μακριά από τη μητρότητα και την ανδρική επιθυμία, το εξηγώ με κάθε λεπτομέρεια στο τελευταίο μου βιβλίο, το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε με έκπτωση 20 τοις εκατό μόνο για σήμερα, και ας κάνουμε τώρα ένα γρήγορο διάλειμμα για να το αγοράσετε από τον πάγκο του φουαγιέ, μιας και θα το χρειαστούμε απαραίτητα για τις ομάδες αυτογνωσίας 
— τώρα, αν το έχετε ήδη, καλό θα είναι να το ξαναπάρετε και να το κάνετε δώρο σε κάθε φίλη σας που έχει υποστεί αντίστοιχη κακοποίηση από άντρες, δηλαδή μάλλον σε όλες τις γυναίκες του ευρύτερου κύκλου σας».

Μόλις άδειασε ο πάγκος από βιβλία, αποφασίστηκε η επιστροφή στην κεντρική αίθουσα, προκειμένου να ξεκινήσει βιωματικό εργαστήρι γυναικείας σεξουαλικότητας με τη ζωγράφο Νίτσα Χάιντς, και μην παρασύρεστε από το γερμανικό επίθετο, σε χωριό της Καρδίτσας μεγάλωσε, αλλά κάπως έπρεπε να επαναπροσδιοριστεί στη νέα της ζωή, δεν θα λέγεται Ελένη Κωλοκύθα μια ζωή ολόκληρη, λες και της είχαν ζητήσει τη γνώμη της για το ονοματεπώνυμο όταν γεννήθηκε, της το είχε πιστοποιήσει μάλιστα και ολόκληρος Ζακ Τριψωλόρ, κατά κόσμον Ιάκωβος Γιαβρούτας, που είχε τα κότσια από νωρίς να παρακαλέσει τη μάνα του να διαδίδει παντού ότι σπούδασε και δίδαξε Ψυχολογία στο Χάρβαρντ, όσο αυτός επινοούσε νέο ονοματεπώνυμο ξοδεύοντας την πατρική περιουσία σε κατάμαυρους επιβήτορες στο Λος Άντζελες. Και μιας που λέμε για επιβήτορες, δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι άντρες, ίσα-ίσα που είναι εντελώς άχρηστοι, άλλαξαν τα κόζα, το επιβεβαίωσε και η Νίτσα, που μόλις είχε γυρίσει από έκθεση των έργων της στο κέντρο του Βερολίνου, δηλαδή σε διαμέρισμα στο κέντρο του Βερολίνου, ή, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, στο δωμάτιο του διαμερίσματος που μοιραζόταν με άλλον έναν, άλλη μία κι άλλο ένα ο νυν κολλητός και πρώην συγχωριανός της, μα εξίσου παραγνωρισμένος καλλιτέχνης, στον οποίο έδειξε δύο ημιτελείς καμβάδες πριν ξεκινήσουν τα μπάφια και τον στραπονάρει βίαια στο ντιβάνι.

Θες επειδή η επίδραση του αντικαταθλιπτικού είχε αρχίσει να φθίνει μετά από τόσες ώρες, θες επειδή δεν ήταν ιδιαίτερα πειστικά τα επιχειρήματα που ακούστηκαν όλο το βράδυ, θες επειδή τα προσωπικά αδιέξοδα διογκώνονται στους κλειστούς και πολυπληθείς χώρους, η αιωνίως σινγκλ οδοντίατρος Χριστίνα Σπύρου επέλεξε να εγκαταλείψει σχετικά νωρίς την αίθουσα αλλά η βροχή δεν έλεγε να κοπάσει, αχ θε’ μου ας εμφανιζόταν έστω κι ένας λούμπεν να μου προτείνει να με συνοδεύσει με μια φτηνή ομπρέλα, ευγενικός και καλόψυχος να είναι μόνο, δεν χρειάζεται απαραίτητα αυτοκίνητο και σκαρπίνια και λούσα, 42 έφτασα και προκοπή δεν είδα με δαύτους, δεν αντέχω άλλη μοναξιά τα βράδια, έχω πλαντάξει στο κλάμα, «συγγνώμη, μήπως χρειάζεστε ομπρέλα;» ρωτάει ξαφνικά ένας συμπαθής συνομήλικος, να που και οι προσευχές πιάνουν τόπο κάποτε, πρέπει να έχουμε εσωτερική πίστη, το απρόβλεπτο είναι πάντα ένα βήμα μακριά, ή μήπως όχι, αχ θε’ μου πού πάει με μπουφάν, τζιν και σπορτέξ στα 40 του, είπαμε να κάνουμε εκπτώσεις αλλά μην πιάσουμε και πάτο, ας πάρω ταξί για σήμερα, ή βασικά μη χρεώνομαι, κάτσε να του πάρω την ομπρέλα, αυτός έτσι κι αλλιώς στόχο είχε μόνο το μυαλό, δηλαδή τη μήτρα, κι η μητρότητα είναι μια αυταπάτη, το επισημαίνει ήδη στον υπότιτλο του βιβλίου του ο κύριος Τριψωλόρ, και τώρα που το λέω ας επιστρέψω να πάρω κι άλλο ένα αντίτυπο να το κάνω δώρο στην αδερφή μου, να την προλάβω πριν την αυταπατήσει και τέταρτη φορά ο δικός της.

 

[Dstrict]

Προλογιζω τον μέγιστο πορνοσυγγραφεα tobezis.
Εδώ θα έχουμε την τιμή να μας ποσταρει τα πορνοαφηγημστα του

πρόκειται περί υπαρκτού νίκ; αυτός το γνωρίζει για να ποστάρει εδώ και να γουστάρει; ή ακόμα κοιμάται κ tobezi?

ωχ σόρρυ βλέπω έγραψε ήδη,τρέχω ναπολάφσο

 

[Easy Rider]

Είσαι Τιτανοτεραστιος Γίγαντας, κύριε μύστη Τον Παίζεις. Γεννημένος για αριστουργηματικη σταδιοδρομία.

Μόνο ο αξέχαστος Ανδρέας Εμπειρίκος με τον Μεγάλο Ανατολικό, στέκεται επάξια και ισάξια απέναντι σου.

 

[Dstrict]

Όταν γάμησε η Νίτσα​

...

Αγαπητέ περιμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια. Δεν πιστεύω να γάμησε μόνο 2 φορές κι αυτές στο Βερολίνο...

Εντωμεταξύ,με την άδειά σου ελπίζω,αναρτώ έναν παιάνα για να εμψυχώσουμε και τη Νίτσα κ τους φάνσ της Νίτσασ,
και γιατί στην τελική μπορεί και να γάμησε αυτούς που ήπρεπεν...ένυγουέη, ιδού:

Ωρ' βλεπεις κείνο το βουνό
Το πιό στραβό από τ άλλα,
Πόχει ανταρΣΥα στην κουρφή
Και στα ριζά τ'Ουμπρέλλα;...
...........
Μήνα πουστράκια πέρδονται,
ψωλές κορφολογιούνται;
Μηνα ου Τέηλορ σαλαγά του Παστελάκ' το σκύλο;;;

Ουδέεεε......
........................
Κι ούτεεε..........
...................

Μον'Νίτσα κάμνει πόλεμο με τους μπουρδελαρέους
Ψωλοβροντάνε οι ψωλές ,
αχολοούν τ αρχίδια,
μουγκρίζουνε και τ αχαμνά,
τη Νίτσα να γαμήσουν!!!

Νίτσα μου ρίξε τ'άρματα,
κατέβασ'τα βρακιά σου,
κι πάν'εγγράψου εις το Μπου,
ψωλή για να χορτάσεις!!!
-Ωρέ ιγουώ δεν τουρκεύω,σαν του κιράκι απ θ ανάψω να

ούπσ λάθος έργο,πάμε ξανά:

...Μά η Νιτσα ήτανε φρόνιμη,
στουν Αγιουμπρέλλα υπάγει,
πόχει ορόφους τους πολλούς
μ αμέτρητα γραφεία

κι έχει τα φλάμπουρα αψηλά
μ επτά λογιώ κολόρια...
Αγιεμ'Ουμπρέλλα σώσε με ,
απ' τους μπουρδελαρέους!

 

[Αρραχίων]

Τριψωλόρ ....... αυτό τα λέει όλα !!!!!!

 

[koutavoulias]

Αγαπητέ περιμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια. Δεν πιστεύω να γάμησε μόνο 2 φορές κι αυτές στο Βερολίνο...

Εντωμεταξύ,με την άδειά σου ελπίζω,αναρτώ έναν παιάνα για να εμψυχώσουμε και τη Νίτσα κ τους φάνσ της Νίτσασ,
και γιατί στην τελική μπορεί και να γάμησε αυτούς που ήπρεπεν...ένυγουέη, ιδού:

Ωρ' βλεπεις κείνο το βουνό
Το πιό στραβό από τ άλλα,
Πόχει ανταρΣΥα στην κουρφή
Και στα ριζά τ'Ουμπρέλλα;...
...........
Μήνα πουστράκια πέρδονται,
ψωλές κορφολογιούνται;
Μηνα ου Τέηλορ σαλαγά του Παστελάκ' το σκύλο;;;

Ουδέεεε......
........................
Κι ούτεεε..........
...................

Μον'Νίτσα κάμνει πόλεμο με τους μπουρδελαρέους
Ψωλοβροντάνε οι ψωλές ,
αχολοούν τ αρχίδια,
μουγκρίζουνε και τ αχαμνά,
τη Νίτσα να γαμήσουν!!!

Νίτσα μου ρίξε τ'άρματα,
κατέβασ'τα βρακιά σου,
κι πάν'εγγράψου εις το Μπου,
ψωλή για να χορτάσεις!!!
-Ωρέ ιγουώ δεν τουρκεύω,σαν του κιράκι απ θ ανάψω να

ούπσ λάθος έργο,πάμε ξανά:

...Μά η Νιτσα ήτανε φρόνιμη,
στουν Αγιουμπρέλλα υπάγει,
πόχει ορόφους τους πολλούς
μ αμέτρητα γραφεία

κι έχει τα φλάμπουρα αψηλά
μ επτά λογιώ κολόρια...
Αγιεμ'Ουμπρέλλα σώσε με ,
απ' τους μπουρδελαρέους!

Εχω μεινει αφωνος αγαπητε...
Αλαλος..
Κυριολεκτω...
ΕΥΓΕ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ...
Εχετε εμφυτο ποιητικο ταλεντο...

 

[tobezis]

Εχω μεινει αφωνος αγαπητε...
Αλαλος..
Κυριολεκτω...
ΕΥΓΕ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ...
Εχετε εμφυτο ποιητικο ταλεντο...

Έχει και παραέχει ο σύντροφος, έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό!

 

[argyrotoxos]

Αγαπητέ περιμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια. Δεν πιστεύω να γάμησε μόνο 2 φορές κι αυτές στο Βερολίνο...

Εντωμεταξύ,με την άδειά σου ελπίζω,αναρτώ έναν παιάνα για να εμψυχώσουμε και τη Νίτσα κ τους φάνσ της Νίτσασ,
και γιατί στην τελική μπορεί και να γάμησε αυτούς που ήπρεπεν...ένυγουέη, ιδού:

Ωρ' βλεπεις κείνο το βουνό
Το πιό στραβό από τ άλλα,
Πόχει ανταρΣΥα στην κουρφή
Και στα ριζά τ'Ουμπρέλλα;...
...........
Μήνα πουστράκια πέρδονται,
ψωλές κορφολογιούνται;
Μηνα ου Τέηλορ σαλαγά του Παστελάκ' το σκύλο;;;

Ουδέεεε......
........................
Κι ούτεεε..........
...................

Μον'Νίτσα κάμνει πόλεμο με τους μπουρδελαρέους
Ψωλοβροντάνε οι ψωλές ,
αχολοούν τ αρχίδια,
μουγκρίζουνε και τ αχαμνά,
τη Νίτσα να γαμήσουν!!!

Νίτσα μου ρίξε τ'άρματα,
κατέβασ'τα βρακιά σου,
κι πάν'εγγράψου εις το Μπου,
ψωλή για να χορτάσεις!!!
-Ωρέ ιγουώ δεν τουρκεύω,σαν του κιράκι απ θ ανάψω να

ούπσ λάθος έργο,πάμε ξανά:

...Μά η Νιτσα ήτανε φρόνιμη,
στουν Αγιουμπρέλλα υπάγει,
πόχει ορόφους τους πολλούς
μ αμέτρητα γραφεία

κι έχει τα φλάμπουρα αψηλά
μ επτά λογιώ κολόρια...
Αγιεμ'Ουμπρέλλα σώσε με ,
απ' τους μπουρδελαρέους!

Υπόκλιση...

 

[srek7]

Ωραια όλα αυτα!

Εχεις σίγουρα ταλεντο στο αφηγημα, ωστόσο θελω να δω στο επόμενο που θα γραψεις τις δικές προσωπικες εμπειρίες απο τον χωρο.

 

[!blis]

θα προσπαθησω σε τριτη αναγνωση να βγαλω ενα συμπερασμα υγιες και γονιμο, το ανοιξα επειδη το προλογισε ο ζερο

 

[antisthenis]

Ζακ Τριψωλόρ...

 

[!blis]

μια ιστορια με gay. μια χαρα αλλα βάλε και κανενα γυναικακι να παιζει πιανο στο βροχερο απογευμα, πολυ ψωλαρία εχουμε μαζευτει. να παιζειπιανο, να τυλιγει σαρδελες με αμπελοφυλα, κατι να κανει μια νοικοκυρα χρειζεται.

 

[!blis]

μετα κατι αριολεσβιες που λενε τους αντρες φλωρους, γενικα το ζαναξ θελει ρεγουλα ως και κοψιμο μαχαιρι

Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα: 8 Νοε 2023

ιμε κριτικοσ τεχνισ απο τα γενοφασκια μου, σινεχιζο διμιτριοσ

 

[!blis]

@tobezis ελα, γραφε συνεχεια, μη σταματας. εμενα θα ακους, για μενα παιζεις. παμε για το νομπελ λογοτεχνιαας. γραφε πολλα βιβλια να διαβασω.

 

[tobezis]

@tobezis ελα, γραφε συνεχεια, μη σταματας. εμενα θα ακους, για μενα παιζεις. παμε για το νομπελ λογοτεχνιαας. γραφε πολλα βιβλια να διαβασω.

Μεθαύριο το δεύτερο διήγημα, συγκαταθέτη: Έκαστος εφ’ ω εγαμήθη

 

[tobezis]

Έκαστος εφ’ ω εγαμήθη​

Να έχεις μεγαλώσει μια ζωή στον Πύργο και να περνάς Μηχανολόγος στην Πάτρα το σωτήριο έτος 1995, ε δεν το λες και τύχη, μάλλον κάποιος μινάρας σε καταράστηκε να μαραζώσει το πουλί σου, κι αυτό το ένιωσε καλά και στο πετσάκι του και στο πετσί του ο Τάσος Πτσιαρούλας του Φώντα, ο οποίος, συν τοις άλλοις, πάνω που νόμιζε ότι θα δοκιμάσει επιτέλους και τίποτε άλλο από καρπούζι και φράουλες στη ζωή του, είδε τα όνειρά του να γκρεμίζονται όταν απορρίφθηκαν τόσο η γραπτή αίτησή του για δωρεάν γεύματα στην Εστία του Πανεπιστημίου Πατρών –και μάλλον ευτυχώς για το προσδόκιμο της ζωής του, εδώ που τα λέμε– όσο και η ολιγοδευτερόλεπτη τηλεφωνική αίτησή του για χαρτζιλίκι στον κρασοκανάτα πατέρα του, ο οποίος το τάραξε στα καντήλια το κωλόπαιδο που τόλμησε να του ζητήσει να μειώσει λίγο το Τσάνταλη. Ευτυχώς, όμως, πάντοτε υπερισχύει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, κι έτσι ο Τάσαρος έφαγε αμέσως φλασιά όταν είδε τον πίνακα με τα κηδειόχαρτα, κι άρχισε που λες να παρίσταται δήθεν τεθλιμμένος σε τουλάχιστον δύο κηδείες τη μέρα στην ευρύτερη περιοχή της Αχαΐας, από τον Άγιο Διονύσιο μέχρι το πιο απόμακρο κωλοχώρι, οπότε οι γευστικοί του κάλυκες έμαθαν να ηδονίζονται πλέον μόνο με κόλλυβα, σε αντίθεση με τους εντερικούς του κάλυκες που δεν διένυαν και τις καλύτερες μέρες τους, αλλά τουλάχιστον δεν χρειαζόταν ξεχωριστή αίτηση για τις κοινόχρηστες τουαλέτες της Εστίας που ήταν διαρκώς τίγκα στις κόλλες Α4, συχνά γεμάτες με σημειώσεις, ελλείψει πιο κατάλληλου χαρτιού.

Η περίεργη συμπεριφορά του συμπαθούς φοιτητή δεν πέρασε απαρατήρητη από τον επίσης πυργιώτη 65χρονο καθηγητή Αλέξανδρο Πτσια, ο οποίος τον κάλεσε εκτάκτως στο γραφείο του, όπου μάλιστα σε ένδειξη αστικής ευγένειας δεν δίστασε να του προσφέρει και φρέσκο φαγητό από την Εστία, μιας και η δική του αίτηση μπορεί να είχε γίνει δεκτή αλλά οι κάλυκές του αντιστέκονταν σθεναρά στις θανατηφόρες δοκιμές του γεωργιανού σεφ που έβαζε από πέντε κουταλιές σόδα σε κάθε μπιφτέκι, έλα όμως που ο Τάσος είχε συνηθίσει στα κόλλυβα και όλα τα άλλα του φαίνονταν άνοστα. «Άκου εδώ, Τάσο, τέρμα οι μαλακίες, ένα κι ένα κάνουν δύο, κόπηκες σε όλα τα μαθήματα του εξαμήνου, είναι ντροπή δηλαδή, εσύ που πέρασες πρώτος στο τμήμα κι έχεις τελειώσει Αγγλικά και Γαλλικά, πού σε χάνω πού σε βρίσκω, όλο σε κηδείες και μνημόσυνα είσαι, άμα έχεις τόση ανάγκη από λεφτά, θα σου δώσω εγώ δουλειά, αλλά θα το ράψεις το στόμα σου, δεν την κάνω για μόστρα τη φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη είναι οριζόντια και όχι κάθετη, κι εγώ θα κάνω τη δουλειά μου κι εσύ θα είσαι άρχοντας, μη σου πω ότι θα μπορείς να τρως και κάθε μέρα σάντουιτς, όχι δεν υπερβάλλω, άκου, θα μου μεταφράζεις κάτι γράμματα στα Αγγλικά και θα τα πηγαίνεις στο ταχυδρομείο, κι όποτε παίρνω απάντηση, θα έρχεσαι στο γραφείο την ίδια μέρα να μου τα μεταφράζεις στα Ελληνικά, για κάθε γράμμα θα τσιμπάς ένα κατοστάρικο, θα σε περάσω και με ένα οχταράκι μέσο όρο σε όλα τα μαθήματα. Δουλίτσα θα υπάρχει σταθερά, σκοπεύω να στέλνω τουλάχιστον 10 γράμματα κάθε μέρα, ναι είναι για καθαρά ερευνητικούς σκοπούς το συγκεκριμένο πρότζεκτ, στην Κοινωνιολογία που διδάσκω πρέπει να είμαστε διαρκώς ενημερωμένοι για όλες τις άλλες κοινωνίες, πρέπει να έχεις σφαιρική άποψη, ρε παιδί μου, μην κοιτάς τους άλλους καθηγητές που ξημεροβραδιάζονται με φραπέ στον Μάκη τον κουλό, η έρευνα θέλει θυσίες, η δική μας επιστήμη δεν έχει σύνορα.»

Οι δυο τους έδωσαν γρήγορα τα χέρια κι ο Τάσος άρχισε να μεταφράζει πυρετωδώς, καλά το άλλο πού το πας, έκοψε μαχαίρι τα κόλλυβα και πλακώθηκε στα σάντουιτς κάθε μέρα, πήρε 15 κιλά σε ένα μήνα, καλά αγνώριστος θα είμαι όταν γυρίσω στη Ζαχάρω, σκεφτόταν, θα με πάρουν για πλούσιο με τόσο βάρος, κι έτσι μπορεί να καταλάβει ακόμα κι ο πατέρας ότι με αδίκησε, όμως καλύτερα να μη δίνω δικαιώματα στη γειτονιά, άσε όμως τώρα, μη σκέφτομαι τέτοια, πρέπει να επικεντρωθώ στη δουλειά μου.

«Αγαπητή Τατιάνα, με μεγάλη μου χαρά σε προσκαλώ για το διάστημα 14/7 με 21/7. Φυσικά, προτίθεμαι να καλύψω όλα τα έξοδα μετακίνησης από το Κισινάου, αρκεί να μου δώσεις έναν τραπεζικό λογαριασμό. Σύμφωνα με το ταξιδιωτικό πρακτορείο, το ταξίδι διαρκεί μόλις 4 μέρες με λουξ λεωφορείο μέχρι τα ΚΤΕΛ της Πάτρας, κι έπειτα, ανάλογα με την κίνηση και τα έργα, είναι άλλες 3 με 4 ώρες από το κέντρο της πόλης μέχρι το σπίτι μου στα προάστια, και συγκεκριμένα στην εξωτική περιοχή των Ζαρουχλέικων όπου διαμένουν μόνο φιλήσυχοι ακαδημαϊκοί με τις οικογένειές τους. Όσο για τα υπόλοιπα έξοδα, μην ανησυχείς, εμείς οι Έλληνες είμαστε ο πιο φιλόξενος λαός, δεν θα βρεθείς ποτέ στη δύσκολη θέση να πληρώσεις, δεν θα χρειαστεί καν να κουβαλάς πορτοφόλι μαζί σου. Με εκτίμηση, Αλέξανδρος». Κοίτα, ρε παιδί μου, πώς μιλάνε οι κοινωνιολόγοι μεταξύ τους, δεν είναι σαν τους μούχλες τους μηχανολόγους, πού πήγα κι έμπλεξα ο μαλάκας γαμώ το μηχανογραφικό μέσα. Άκου, δάσκαλε, μόλις πάρω το πτυχίο θα ξαναδώσω Πανελλήνιες για να μπω Κοινωνιολογία, τέλος, α απάντησε κιόλας η Τατιάνα μέσα σε μια βδομάδα, ρε κοίτα ταχύτητα οι Μολδαβές ερευνήτριες.

«Αγαπητέ Αλέξανδρε, ο λογαριασμός μου είναι πίσω από τη συνημμένη φωτογραφία. Μην ανησυχείς, δεν σκόπευα να φέρω πορτοφόλι, φοβάμαι άλλωστε μη μου το κλέψουν οι δικοί μας όταν θα περνάω τα σύνορα. Έχω διαβάσει στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια για τα Ζαρουχλέικα, υπάρχει ξεχωριστό λήμμα τριών σελίδων, με υπέροχες φωτογραφίες. Ένα από τα εφηβικά μου όνειρα γίνεται πραγματικότητα – δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ανυπομονώ να σε γνωρίσω. Φιλάκια, Τατιάνα»

Κύριε Αλέξανδρε, υπάρχει ένα πρόβλημα, η κυρία Τατιάνα έστειλε κατά λάθος μια φωτογραφία χωρίς ρούχα. «Δώσε μου, ρε ηλίθιε, τον αριθμό του λογαριασμού, να προλάβω την τράπεζα ανοιχτή», απάντησε μαινόμενος ο καλός ακαδημαϊκός και ξεχύθηκε στο δρόμο με τα μάτια κολλημένα στη φωτογραφία.

Η εντυπωσιακή 25χρονη Τατιάνα έφτασε στα ΚΤΕΛ της Πάτρας με καθυστέρηση έξι ωρών, επιβιβάστηκε σεινάμενη κουνάμενη με στιλ στο φρεσκοπλυμένο Τογιότα Καριόλα, το οποίο ξανάγινε καφεγκρί από χώματα και λάσπες μόλις έφτασε στη VIP γειτονιά των Ζαρουχλέικων, και λίγη ώρα μετά ο κάθιδρος καθηγητής, με σάλια να τρέχουν από το εξακολουθητικά ορθάνοιχτο στόμα του, άνοιγε την πόρτα του πατρικού του και τοποθετούσε προσεκτικά τη βαλίτσα της αμίλητης Μολδαβής καλλονής δίπλα στο χαρτοκούτι όπου είχε παραχώσει τις θλιβερές ασπρόμαυρες φωτογραφίες γονιών, παππούδων και θειάδων, που αν μη τι άλλο δεν προσφέρονταν για σκηνικά ηδονής, και με σπαστά Αγγλικά άρχισε να της δείχνει το υπόλοιπο σπίτι, «γκουντ, ε;», «λουκ, λουκ, ψψψ», ώσπου η καλή ερευνήτρια, κουρασμένη από τη μάλλον αφόρητη ξενάγηση, αποφάσισε να φορέσει κάτι πιο ελαφρύ, έλα όμως που δεν άντεξε τη θέα η γέρικη καρδιά του ταλαιπωρημένου μας ήρωα.

Η επόμενη μέρα βρήκε την Τατιάνα με πορτοφόλι στο λεωφορείο της επιστροφής και τον Αλέξανδρο Πτσια χωρίς πορτοφόλι στη νεκροφόρα με προορισμό το Α’ Νεκροταφείο Κατακόλου, όπου ο συντετριμμένος Τάσος Πτσιαρούλας φρόντισε με μια αστραπιαία κίνηση να γλιστρήσει την πικάντικη φωτογραφία της Τατιάνας στο σβέρκο του πρώην εργοδότη του, τον οποίο και αποχαιρέτησε ψιθυρίζοντάς του ότι, αφενός, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για όλους αν είχε συνεχίσει να τρώει κόλλυβα, όπως και μόλις έκανε, και ότι, αφετέρου, αποφάσισε να μην ξαναδώσει Πανελλήνιες, με αυτά τα σημεία και τέρατα που είδε να γίνονται στην Κοινωνιολογία.

 

[tobezis]

Αφιερωμένο στον υπέρτατο μύστη ZeroTolerance.​

​

Οι τραβεστί προτιμούν βλάχους​

Αμέσως μετά το πέρας των παντελώς αποτυχημένων πενταετών σπουδών του στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών της Πάτρας, ο 23χρονος μανιακός βιβλιόφιλος Σπύρος Πετσάκης είχε την κάψα να μετακομίσει Αθήνα μιας και στην Πάτρα έμεινε και απτυχίωτος και παρθένος, αφού οι δέσμες και το μηχανογραφικό τον καταδίκασαν σε πουτσοσχολή με αντρογύναικες, αλλά το Παιδαγωγικό και η Νοσηλευτική ήταν σε άλλη δέσμη, την πάτησε σαν αγράμματος, δεν τα σκέφτεσαι αυτά στα 16, κι έτσι κατάφερε που λέτε να πείσει τους γονείς του ότι στην Αθήνα θα έβρισκε μια πιο ταιριαστή σχολή, για να μην τους πει ότι βασικά μπορεί να έβρισκε επιτέλους και γκόμενα.

Η αναζήτηση σπιτιού ήταν δύσκολη υπόθεση εκείνη την εποχή, μιας και τα νοίκια είχαν πάει στο θεό, αλλά να που αυτός βρήκε το ίδιο πρωί, καλά οι άλλοι μάλλον δεν ξέρουν να ψάχνουν, κι έτσι λίγο αργότερα άνοιγε την πόρτα του διαμερίσματος επί της Πειραιώς, όπου η εμφανώς πρεζού ιδιοκτήτρια Ντίνα, αγνώστων λοιπών στοιχείων, του παρέδιδε τα κλειδιά και τον διαβεβαίωνε ότι «συμβόλαιο δεν χρειάζεται, μην μπλέκουμε τώρα με δικηγόρους, είσαι και νέος στην πρωτεύουσα, είναι δύσκολη πόλη, αλλά σε συμπάθησα και θέλω να σε διευκολύνω, δώσε μου απλώς στο χέρι μια προκαταβολή 400 ευρώ και μετά θα περνάω την πρώτη κάθε μήνα να μου δίνεις 200, τζάμπα πράμα, κοίτα θέα στο μπαλκόνι, 5ος όροφος, ημιδιαμπερές, κανονικά το δίνω ένα χιλιάρικο αλλά χαλάλι, έχεις ξαναδεί ποτέ σου τόσα αυτοκίνητα, κι όσο για τους γείτονες είναι μόνο οικογένειες, ήσυχοι, άντε να ακούσεις κανένα γάβγισμα, αλλά με τέτοιο θόρυβο από την Πειραιώς ούτε αυτό θα ακούς, σου το υπογράφω, είναι λουκούμι το διαμέρισμα, ήσουν πολύ τυχερός που το πρόλαβες, κι αν χρειαστείς κάτι, μην μπλέκουμε τώρα με τηλέφωνα, έχουν πάει στο θεό οι χρεώσεις στα κινητά, ρωτάς τη διαχειρίστρια στον 4ο όροφο».

Με το που ξεπροβόδισε σαφέστατα ικανοποιημένος την Ντίνα με θερμή χειραψία και βαθιά υπόκλιση στην είσοδο της πολυκατοικίας, την είδε να χώνει τα διπλωμένα τέσσερα κατοστάρικα στη χερούκλα του μεθυσμένου εξηντάρη νταβά Χάρη με το κατακόκκινο πρόσωπο, το κατακίτρινο μπουφάν ΑΕΚ και το καταπράσινο παπάκι. Αφού τα μέτρησε φτύνοντάς τα ένα-ένα, της έριξε κι ένα ξεγυρισμένο χαστούκι, μάλλον επειδή θα είχε ξεχάσει το κράνος της, ή μήπως νόμιζε ο κύριος ότι με χρέωσε παραπάνω, ή λες να φταίει το γεγονός ότι δεν μου έδωσε συμβόλαιο και φοβάται μήπως δεν είμαι τυπικός στις υποχρεώσεις μου, κι όσο νάναι δεν βάζεις σπίτι σου όποιον νάναι, κάτσε να πάω να του εξηγήσω, «συγγνώμη, κύριε, αλλά δεν φταίει σε τίποτα η κυρία Ντίνα, υπήρξε άψογη η συνεργασία μας, κι όσο για μένα είμαι τύπος και υπογραμμός, έχω φέρει και τυπωμένες τις συστάσεις από την προηγούμενη ιδιοκτήτρια», και του έπιασε το μάγουλο γελώντας ο κύριος Χάρης, «ναι, αγόρι μου, όλα κομπλέ, οι γυναίκες και το κοτόπουλο θέλουν χέρι, θα τα μάθεις σιγά-σιγά, θα περάσω αύριο για τα 200 μόνος μου, χωρίς τη Χρύσα», μα πρώτη του μήνα μου είπε η κυρία Ντίνα, μήπως αναφέρεστε σε κάποια άλλη κυρία Χρύσα, και σήμερα είναι 22 Μαρτίου, «όχι, αγόρι μου, λάθος τα κατάλαβες όλα, αύριο ξεκινάει ο μήνας, είναι Δευτέρα, εμείς έχουμε άλλο ημερολόγιο, ο μήνας έχει 7 μέρες, κάθε Δευτέρα πρωί θα σου χτυπάω το κουδούνι να κατέβεις, και φρόντισε να το ακούς και να κατεβαίνεις γρήγορα, γιατί έχω κι άλλα νοίκια, κατάλαβες, έλα εσύ μωρή κάμπια τώρα, ανέβα να σε πάω για το φιξάκι σου», κι έβαλε πρώτη για να φύγει, με την Ντίνα/Χρύσα να κοιτάει χαμένη στο κενό, με μια κόκκινη παλάμη αποτυπωμένη πάνω στο αριστερό της μάγουλο.

Η επιστροφή στην πολυκατοικία τον βρήκε αντιμέτωπο με την ώριμη διαχειρίστρια Παλόμα να τον καλωσορίζει και να του ανακοινώνει σε έντονο ύφος ότι αμέλησε να πληρώσει τα κοινόχρηστα Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου που ανέρχονται σε 400 ευρώ, μα μόλις το νοίκιασα, «α, να με συγχωρείς, νεαρέ, αλλά τα χρέη δεν διαγράφονται έτσι εύκολα εδώ, θα μου τα φέρεις στις 5 το απόγευμα στον τέταρτο όροφο, κουδούνι Παλόμα, να έχω προλάβει να φρεσκαριστώ κιόλας», κι άντε τώρα να βρεις τέσσερα κατοστάρικα μέσα σε 8 ώρες, θα πω στη μάνα να μου βάλει λεφτά να πάρω κρεβάτι για να μην κοιμάμαι στο πάτωμα, και μέχρι να έρθει να μου το καθαρίσει τον άλλο μήνα κάτι θα σκαρφιστώ, ή μήπως να επιστρατεύσω τη γοητεία μου και να τα ρίξω στην κυρία Παλόμα για να γλιτώσω τα κοινόχρηστα, «μα έλα μέσα, αγόρι μου, ποια κοινόχρηστα τώρα, μην αγχώνεσαι», α είχε δίκιο η κυρία Ντίνα ότι είναι φιλική η διαχειρίστρια, «έλα να κάτσουμε στον καναπέ να μου πεις για τη ζωή σου», κοίτα να δεις που η καργιόλα έπεσε χωρίς να προσπαθήσω καν, όχι σαν την ξινή γεροντοκόρη την Αμαλία στην Πάτρα, «δεν τα φοβάσαι τα σκυλάκια, έτσι; Ναι, αυτά ακούγονται από μέσα, τέσσερα πανέμορφα ντόμπερμαν, κάποιος πρέπει να με φυλάει κι εμένα, και μιας και είπα φυλάει, κάτσε να βγάλω το μπουρνούζι μου για να το φυλάξω στην ντουλάπα μου, τι κάνεις εκεί, μου ξέρασες πάνω στον καναπέ, ε τώρα θα σε γαμήσω ρε πούστη μαζί με τα σκυλιά», και όπου φύγει-φύγει ο Σπύρος.

Η απόρριψη ήταν λέξη μάλλον άγνωστη στην Παλόμα, κι έτσι το άλλο πρωί που έβγαλε βόλτα τα σκυλιά, πέτυχε τον Σπύρο στην είσοδο να περιμένει να δώσει το νοίκι, και δεν έχασε χρόνο, πούστη τον ανέβαζε, πούστη τον κατέβαζε, «πίπηηη, πίπααα» του φώναζε γελώντας σαν μανιακή, αλλά το βούλωσε μόλις τον είδε να σκάει το 200άρι στον Χάρη, που της έκανε νόημα να πλησιάσει χωρίς τα σκυλιά, «πού είναι τα 400 για τα κοινόχρηστα, τι έπεσαν οι δουλειές, μωρή ψώλα, θα μας πεις ότι είχες και περίοδο», κι άρπα την αριστερή παλάμη να προσγειώνεται στο δεξί μάγουλο, «θα περάσω αύριο το πρωί, και το παλικάρι άσ’ το ήσυχο, θα έχεις να κάνεις μαζί μου».

Η επιστροφή στην πολυκατοικία συνέπεσε με την ταυτόχρονη άφιξη μιας εντυπωσιακής πανύψηλης ξανθιάς, με την οποία πήραν μαζί το ασανσέρ, «α, καλώς το αγόρι το ζουμπουρλούδικο, εσύ θα είσαι ο νέος γείτονας… Και δεν έρχεσαι για έναν καφέ να κάτσουμε στον καναπέ, να μου πεις για τη ζωή σου;», ρε κοίτα πώς γυρνάει η πουτάνα η τύχη, από τον τραβελόπουστα στη μουνάρα μια μέρα δρόμος, γαμώ την Πάτρα και τις αμόρφωτες μηχανολόγες με τα μουστάκια, δες εδώ καλλιεργημένη γκόμενα, καλά αυτή έχει περισσότερα βιβλία κι από μένα, α είστε και ποιήτρια, και μάλιστα αριστερή αν κρίνω από το τεράστιο πορτρέτο του κυρίου Στάλιν, πώς σας λένε, Άλκη Ζαίο, α τώρα χτυπήσατε φλέβα, μου θυμίζει την Άλκη Ζέη, είναι η αγαπημένη μου συγγραφέας ξέρετε, μήπως έχετε κάποια συγγένεια; «Άλκη από το Άλκης, αγόρι μου, κάτσε να ξεντυθώ λίγο γιατί κάνει ζέστη εδώ μέσα, τι κάνεις εκεί, μου ξέρασες πάνω στον καναπέ, ε τώρα θα σε γαμήσω ρε πούστη».

 

[ZeroTolerance]

Επος!!!!!

 

[Matt LeBlanc]

με τετοια κειμενα σιδηροδρομο,μια προταση -μια ολοκληρη παραγραφος ,προσωπικα δεν μπορω καν να το διαβασω...