O παππούς μου είχε πολεμησει τους Γερμανούς στη γραμμή μεταξά.
Με τον ελληνικό στρατό.
Και είχε λάβει τιμητική διάκριση.
Ενώ μέχρι τότε οι κουμμουνιστές
(μέχρι την κατάληψη της Ελλάδος άνοιξη του 1941)
ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
και οι έγκλειστοι στις φυλακές
απελευθερώθηκαν από τους Γερμανούς από τις φυλακές
επειδή ήταν ... σύμμαχοι (Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντρωπ-ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ=ΕΣΣΔ)
Στη συνέχεια επέστρεψε στο χωριό του.
Όταν άκουσε για το ΕΑΜ,
εντάχθηκε σε αυτό ,
όπως και πολλοί αμαθείς χωριάτες έλληνες πατριώτες,
γιατί πίστευε ότι το ΕΑΜ ενδιαφερόταν για την απελευθέρωση της Ελλάδος.
Σιγά σιγά διαπίστωσε ότι το ΕΑΜ δεν έδινε φράγκο για τους κατακτητές
και απλώς συγκέντρωνε τις χρυσές λίρες και τα όπλα των ΑΓΓΛΩΝ
για να τα χρησιμοποιήσει για την ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΘΑ ΕΧΑΝΑΝ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΘΑ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΠΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Οπότε επειδή δεν συμφωνούσε με την εξουσία του ΚΚΕ
και την εφαρμογή της "λαοκρατίας"
(έννοιες που έμαθε εντός ΕΑΜ)
εγκατέλειψε τη συμμορία του ΕΑΜ.
Στην συνέχεια οι πρώην σύντροφοι του ΕΑΜ,
ήθελαν να τον σκοτώσουν,
όπως τόσες χιλιάδες άλλους
που εγκατέλειπαν τα μαγαζάκια του ΚΚΕ (από το 1943 και μετά).
Κάπου εκεί χρειάζονταν τα κουμπούρια.
Όσοι δεν τα είχαν
πέθαναν στην ΟΥΛΕΝ, στη ΘΗΒΑ, στου ΚΟΠΑΝΑ , στο ΦΟΙΒΟ
και σε τόσα άλλα κολαστήρια του ΚΚΕ.