θερουσαν - και , νομιζω, σωστα πως μια νικη των Ναζιστων θα αποτελουσε φοβερη συμφορα. Επισης, στις Δυτικες χωρες, πιστευαν πως οι Γερμανοι επιστημονες εχουν ασφαλως προχωρησει στις προσπαθειες τους να καταστκευασουν μιαν ατομικη βομβα, και πως, αν πετυχαιναν στις προσπαθειες τους πριν απ΄τους Δυτικους, οι Γερμανοι θα κερδιζαν τον Πολεμο. Οταν τελειωσε ο Πολεμος, αποδειχτηκε, για μεγαλη καταπληξη των Αμερικανων και Βρεταννων επιστημονων πως οι Γερμανοι ουτε καν ειχαν πλησιασει το σκοπο τους. Αλλωστε, οπως ξερουμε ολοι, οι Γερμανοι νικηθηκαν πριν κατασκευαστουν τα πυρηνικα οπλα. Δεν νομιζω ομως πως πρεπει να κατηγορησουμε τους Δυτικους επιστημονες γιατι θεωρουσαν πως η κατασκευη της ατομικης βομβας ηταν απαραιτητη και επειγουσα. Ακομα και ο Αινσταιν το υποστηριζε αυτο. Οταν ομως τελειωσε ο Πολεμος εναντιον της Γερμανιας, οι περισσοτεροι απο τους επιστημονες που ειχαν δουλεψει για την κατασκευη της ατομικης βομβας, θεωρησαν πως δεν πρεπει να χρησιμοποιηθει εναντιον της Ιαπονιας, που βρισκοτανε κιολας στα προθυρα της ηττας, και παντως, δεν αποτελουσε τετοιαν απειλη για τον κοσμο, οσην ο Χίτλερ. Πολλοι απ΄αυτους εκαμαν ζωηρα διαβηματα στην Αμερικανικη Κυβερνηση, υποστηριζοντας πως επρεπε, αντι να χρησιμοποιησουν την ατομικη βομβα σαν πολεμικο οπλο, να την ανατιναξουν σε μιαν ερημο, υστερα απο δημοσια προειδοποιηση, και πως στο μελλον, ο ελεγχος της πυρινικης επρεπε να παραδοθει σε μια διεθνή Αρχη.Εφτα απο τους γνωστοτερους πυρηνικους φυσικους συνεταξαν την Εκθεση Φράνκ και την υπεβαλαν στον αμερικανο Υπουργο του Πολεμου τον Ιουνιο του 1945. Προκειτε για ενα μακροπνοο και αξιοθαυμαστο εγγραφο που, αν οι αποψεις του ειχαν γινει δεκτες απο τους πολιτικους, θα απετρεπαν ολους τους φοβους που γνωρισαμε αργοτερα. Το εγγραφο τονιζει πως: η επιτυχια στην αναπτυξη της πυρηνικης ισχυος εγκυμονουσε απειρως μεγαλυτερους κινδυνους απο ολες τις εφευρεσεις του παραλθοντος. Παρακατω το εγγραφο τονιζει πως δεν υπαρχει μυστικο, που ειναι δυνατο να κρατηθει πολυ και πως η Ρωσια θα ειναι ασφαλως σε θεση να κατασκευασει ατομικη βομβα στα αμεσως επομενα χρονια. Και πραγματικα χρειαστηκαν τεσσερα μονο χρονια υστερα απ΄τη Χιροσιμα για να αποχτησει και η Ρωσια ατομικη βομβα.
Το εγγραφο προβλεπε και τους κινδυνουν ενος συναγωνισμου στους εξοπλισμους, που τα επομενα χρονια επαληθευσαν κατα τον πιο φριχτο τροπο: Αν δεν γινει διεθνης συμφωνια - εγραφαν οι επιστημονες στο ιστορικο εκεινο εγγραφο, ο αγωνας δρομου για τους πυρηνικους εξοπλισμους θ΄αρχισει στα σοβαρα απο την πρωτη κιολας μερα που θα επιδειξουμε την υπαρξη των οπλων αυτων. Μολις αρχισει ο αγωνας αυτος, τα αλλα εθνη θα χρειαστουν τρια η τεσσερα μονο χρονια για να καλυψουν το σημερινο προβαδισμα. Παρακατω η εκθεση προτεινε διαφορους τροπους διεθνους ελεγχου, και σε συμπερασμα, λεγε πως; Αν οι Ηνωμενες Πολιτειες θα ειναι η πρωτη χωρα που θα εξαπολυσει το νεο αυτο μεσον της χωρις διακριση καταστροφης εναντιον της ανθρωποτητας, θα χασουν παντου την υποστηριξη της κοινης γνωμης, θα εξαπολυσουν ανταγωνισμο εξοπλισμων και θα παρεμποδισουν τη συναψη διεθνους συμφωνιας για το μελλοντικο ελεγχο των οπλων αυτων. Αποτελει την αποψη της πλειοψηφιας εκεινων που εργαστηκαν για να δημιουργησουν τη βομβα. Ο Νηλς Μπορ ο πιο εξεχωνφυσικος εκεινης της εποχης μετα τον Αινσταιν, απηυθηνε πεισματικες εκκλησεις στον Τσωρτσιλ και στον Ρουσβελτ, συντεταγμενες με το πνευμα αυτο, μα κανενας τους δεν του εδωσε καμια προσοχη.
Οταν πεθανε ο Ρουσβελτ, η εκκληση του Μπορ βρισκοταν στο γραφειο του σφραγισμενη. Εκεινο που εμποδιζε τους επιστημονεσ να φτασουν το σκοπο τους ηταν η γνωμη πως ειναι ανθρωποι απομονωμενοι απο τον κοσμο και απο την πραγματικοτητα, ανικανοι να κρινουν ρεαλιστικα τα πολιτικα. Η μετεγενεστερη ομως πειρα επιβεβαιωσε ολα οσα ειχαν πει αυτοι και εδειξε πως οι επιστημονες και οχι οι στρατηγοι και οι πολιτικοι, εβλεπαν τι χρειαζεται ο κοσμος.
Αγανακτισμενοι ατομικοι φυσικοι, υστερα απο τη Χιροσιμα, αρχισαν να εκδιδουν ενα μηνιαιο περιοδικο, το <<Δελτιο των ατομικων επιστημονων>>, που αντιπροσωπευει ως τα σημερα τις σωστες αποψεις γυρω απο τα ατομικα οπλα και τον ατομικο πολεμο.
Η κυβερνηση των Ηνωμενων Πολιτειων, αν και δεν μπορεσε να συγκρατηθει και να μην επιδειξει τη νεαν ικανοτητα της για μαζικη σφαγη, προσπαθησε ωστοσο, υστερα απο την παραδοση της Ιαπωνιας, να πραγματοποιησει μερικες απο τις ιδεες που ειχαν υποστηριξει οι ατομικοι επιστημονες. Στα 1946 υπερβαλε στην παγκοσμια κοινη γνωμη το λεγομενο <<Σχεδιο Μπαρουχ>> που ειχε μεγαλα προτερηματα και εδειχνε αρκετη γενναοφροσυνη, αν αναλογιστει κανενας πως η Αμερικη διεθετε τοτε το πυρινικο μονοπωλιο. Το Σχεδιο Μπαρουχ προτεινε τη συσταση μιας Διεθνους Επιτροπης Αναπτυξεωςς της Ατομικης ενεργειας, που θα ειχε το μονοπωλιο της παραγωγης ουρανιου και θοριου, του εμπλουτισμου των μεταλλευματων τους, της κατοχης των πρωτων υλων και της κατασκευεις και εκμεταλλευσης των εργοστασιων που ηταν απαραιτητα για τη χρησιμοποιηση της ατομικης ενεργειας. Προτεινε και τη συσταση της Επιτροπης αυτης απο τα Ηνωμενα Εθνη, καθως και την παραδοση, στην Επιτροπη αυτη, ολων των πληροφοριων που εως τοτε κατειχαν οι ΗΠΑ. Δυστηχως, υπηρχαν σημεια στην προταση Μπαρουχ, που η Ρωσια τα θεωρησε απαραδεχτα, οπως αλλωστε μπορουσε να προβλεψει κανενας. Ηταν, η Ρωσια του Σταλιν, περηφανη για τη νικη της κατα των Γερμανων και καχυποπτη (με το δικιο της)! εναντι των Δυτικων Δυναμεων. Επι πλεον οι Ρωσοι γνωριζα τοτε πως δεν διαθετουν την πλειοψηφια στα Ηνωμενα Εθνη. Η δημιουργια μιας Παγκοσμιας Αρχης, που αποτελει ολοφανερην αναγκη αν προκειται να εξαλειφθει ο πυρινικος πολεμος, συναντησε παντοτε την αντιδραση της Ρωσιας γιατι οδηγουσε στη σταθεροποιηση και στη διαιωνιση του οικονομικου και πολεμικου εκεινου συστηματος, που, συμφωνα με τις αποψεις των Κομμουνιστων, ειναι κακο.
Αν η Ρωσια προκειται να δεχτει μιαν οποιαδηποτε Διεθνη Αρχη, αυτη θα πρεπει να μην εξασφαλιζει μιαν υπεροχη στις μη Κομμουνιστικες Δυναμεις. Το Σχεδιο Μπαρουχ, ομως δεν ικανοποιουσε το αιτημα τουτο. Θα ηταν ισως δυνατο να βελτιωθει και να παρακαμψει τισ Ρωσικες αντιρρησεις, η Σοβιετικη ομως Κυβερνηση αρνηθηκε κατηγορηματικα να το συζητησει. Το αποτελεσμα ηταν μια γρηγορη επιδεινωση των σχεσεων μεταξυ Ρωσιας και Δυσεως και πολυ πολυ γρηγορα η Αμερικανικη κοινη γνωμη αλλαξε τοσο πολυ, ωστε καμια αλλη προταση του ειδους αυτου δεν ηταν πια δυνατο να γινει.
Παρ΄ολα οσαν ειπαν οι επιστημονες στους στρατιωτικους και στους πολιτικους, αυτοι, καθως και η Αμερικανικη κοινη γνωμη, εξακολουθουσαν να πιστευουν πως η Αμερικη κατειχε ενα μυστικο, που οι Ρωσοι θα αργουσαν να μαθουν, και πως η αποκλειστικη κατοχη ατομικων οπλων απο τις ΗΠΑ εξασφαλιζε απολυτα τη Δυση. Οταν, τον Αυγουστο του 1946, μαθευτηκε πως η Ρωσια κατειχε κι΄αυτη ατομικα οπλα, ολοι φανταστηκαν πως αυτο οφειλοταν σε κατασκοπους και σε προδοτες, αν και, στην πραγματικοτητα, αυτοι ελαχιστα επιταχυναν την αποκαλυψη του μυστικου. Δυστηχως ομως, η πεποιθηση πως οι προδοτες και οχι η ρωσικη ικανοτητα ειχαν αφαιρεσει το μονοπωλιο των ατομικων οπλων, δημιουργησε μιαν ατμοσφαιρα καχυποψιας και αναδειξε τον Μακ Αρθουρ και τους ομοιδεατες τους. Ουτε στην Αμερικη, ουτε στην Ρωσια, ουτε στη Μεγαλη Βρετανια η στη Γαλλια, οι πολιτικοι και η κοινη γνωμη δεν εδειξαν ακομα τη μακροπνοη συνεση που εδειξαν οι καλυτεροι απο τους επιστημονες. Το μισος θεωρειται συνωνυμο με τον πατριωτισμο, και η προετοιμασια του πολεμου θεωρειται σαν η μονη εγγυηση της ειρηνης. Ο κοσμος πηρε στραβο δρομο και, στα επομενα χρονια, προχωρησε ολο και περισσοτερο προς την καταστροφη....
Αυτα τα λιγα απο εμενα για την ατομικη βομβα.
του είχε ήδη στρίψει
