Μόνο σεβασμός σε αυτή την ακούραστη γυναίκα που έχει βαλθεί να μας τρελάνει.
Την τελευταία φορά που βρεθήκαμε δε με άφησε σε ησυχία. Έλα κι απο δω, γύρνα από κει, σήκω, κάτσε αλλά και.... "γάμα με αγόρι μου" ήταν οι φράσεις που έπαιζαν φουλ από τη τζο, με την τελευταία να με κάνει να νιώθω λες και πήρε ο Παναθηναϊκός πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο. Αφού στον πρώτο γύρο έπαισα ξερός, έμεινα να κοιτάζω το ταβάνι και να μη μπορώ να κουνηθώ. Τότε η θεία η λυσσάρα αποφάσισε να εξασκήσει την τέχνη της στο κλαρίνο, και ξεκίνησε μία μαεστρική πίπα. Ο φιρφιρίκος ζορίστηκε μπορώ να πω, αλλά η εμπειρία κέρδισε αφού η θεία έβαλε σε εφαρμογή το μεγάλο όπλο που ακούει στο όνομα γλώσσα, το οποίο χρησιμοποίησε και πιο χαμηλά! Δε μου το είχαν ξανακάνει ποτέ, οπότε το άλμπουρο σηκώθηκε. Η ρουφιάνα δε με άφησε να το ευχαριστηθώ πολύ, σκέφτηκε την πάρτη της και καβάλησε αμέσως. Όλα καλά, αφού μπορώ και σας γράφω σημαίνει ότι επιβίωσα!
Θεία, δεν υπάρχεις... σώμα και μυαλό που συνεργάζονται άρτια και είναι και σε απίστευτη φόρμα, το έχω ξαναπει...
Καλύ τύχη στους επόμενους.
Υ.Γ.: κωλαράκι ακόμα δε χρειάστηκε να πάρω!!!
