Λοιπόν σύντροφοι, είμαι γνήσιος Πειραιώτης και Ολυμπιακός φυσικά, 54 ετών. Την Τρούμπα την γνώρισα αναγκαστικά από τα παιδικά μου χρόνια καθώς τότε έμενα Βασ. Κων/νου και Σκουζέ απέναντι από το μνημείο του αφανούς ναύτη (σήμερα περνάει από εκεί η οδός Β. Μεραρχίας) περιοχή μεγαλοαστική. Μόνο ένας δρόμος (η οδός Κολοκοτρώνη) με χώριζε από την Τρούμπα. Με δεδομένο ότι το σχολείο μου (Λύκειο Ο Πλάτων) ήταν επί της οδού Κολοκοτρώνη είναι αυτονόητο ότι έχω πολλές αναμνήσεις ακόμη και αν δεν μπορούσα τότε να καταλάβω κάποια πράγματα που τα κατάλαβα αργότερα. Για παράδειγμα δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί είχε πάντα ουρά με πολλές νεαρές γυναίκες στη Σκουζέ δίπλα στην πολυκατοικία μας, που μου τσιμπούσαν τα μαγουλάκια σαν περνούσα απο εκεί. Βλέπετε στην ηλικία των 7-9 χρονών δεν καταλάβαινα τι σήμαινε η πινακίδα "Κρατικό Θεραπευτηριο Λοιμωδών Νόσων" (ή κάπως έτσι)που πήγαιναν οι κοπέλες για ¨τσάι".
Θυμάμαι όμως πολύ έντονα τα λαμπάκια, τα χρώματα, τον κόσμο, τους ναύτες, τις πολλές κοπέλες, τις μουσίκές από τα καμπαρέ κλπ το βράδυ που περνάγαμε με το αυτοκίνητο για να βάλει βενζίνη ο πατέρας μου από το βενζινάδικο της Νοταρά. Και όλη αυτή η ατμόσφαιρα με έθελγε αφάνταστα από τότε.
Αψηφώντας τις μητρικές συμβουλές δεν έχανα την ευκαιρία να περάσω από τους "αρματωλούς" δρόμους Σκουζέ, Νοταρά και Φίλωνος , είτε για να πάρω τσιγάρα του πατέρα μου (με την πρόφαση ότι δεν είχε το περίπτερο απέναντι

), είτε για να πάω για ψώνια στο μπακάλη όχι από την ασφαλή Βασ. Κων/νου (σήμερα Ηρώων Πολυτεχνείου) αλλά από την Νοταρά κλπ. Και φυσικά χάζευα με τις φωτογραφίες των καμπαρέ σε σημείο να δέχομαι τα πειράγματα των περαστικών !!
Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από όλα ήταν η ημέρα που με πρωτοβουλία του μαλάκα Σκυλίτση έκανε ντου η αστυνομία και έδιωξε τις πουτάνες από τα σπίτα. Θυμάμαι ότι στις οδούς Σκουζέ, Φιλελήνων και Χαρ. Τρικούπη (οδηγούν στο λιμάνι) είχαν τοποθετήσει κάθετα μεγάλες πυροσβεστικές αντλίες προφανώς για να αποτέψουν την είσοδο - εξοδο οχημάτων. Στα σκαλιά της Δευτέρας Μεραρχίας τροχαίοι με τις ασημένιες κάσκες τους και κάτι τεράστια ματσούκια στα χέρια. (Σημ : Η Δευτέρας Μεραρχίας τότε δεν ήταν δρόμος που συνέδεε Λιμάνι με Πασαλιμάνι, υπήρχε ένας σχετικά μικρός, αλλά φαδρύς δρόμος από την Ακτή Μιαούλη ως την Κολοκοτρώνη και από κεί και πέρα υπήρχαν σκαλιά όπως στο Σύνταγμα που ανέβαζαν στην Βασ. Κων/νου. Εκατέρωθεν των σκαλιών οι κήποι και αριστερά -τα απαγορευμένα σε μένα δια ροπάλου- δημόσια ουρητήρια, που από αναμνήσεις μεγαλυτέρων έμαθα ότι ήταν στέκι κωλομπαράδων και πούστηδων).
Ολόκληρη η συνοικία δονείτο από τις σειρήνες των περιπολικών , τις σφυρίχτρες των αστυνόμων και την οχλαγωγή ο απόηχος των οποίων έφτανε ευκρινώς σε μας που παρακολουθούσαμε από το μπαλκόνι τα δρώμενα. Από μεγαλύτερους έμαθα ότι είχε κατέβει όλη η αστυνομική δύναμη Πειραιώς και Αθηνών συνεπικουρούμενη από τη Χωροφυλακή του Αιγάλεω και την Πυροσβεστική και το ντού ξεκίνησε από την αρχή των οδών Φίλωνος, Νοταρά και Κολοκοτρώνη στο ύψος του Τζανείου (το Λύκειο). Ομάδες, λένε, αστυνομικών και κλητήρων είχαν ξεκινήσει από κεί και έμπαιναν στα σπίτα και ανάγκαζαν με τη βία τις κοπέλες και τις πατρώνες να εγκαταλείψουν τα σπίτια . Εγώ από το μπαλκόνι της πολυκατοικίας έβλεπα να περνά η πομπή των εκδιωγμένων πορνών από την Βασ. Κων/νου κατευθυνόμενη προς κέντρο , σε ασυνομικές κλούβες, ακολουθούμενη από φορτηγά με οικοσκευές, τρίκυκλα, χειράμαξες κλπ με ισχυρή αστυνομική συνοδεία περιπολικών και πεζών αστυφυλάκων. Ένας χαμός ...(θα επανέλθω -μάλλον)