Η συγκίνηση με έχει πλημμυρίσει. Σαν την πρώτη φορά που έκλεισα ραντεβού με Τουρίστρια και περίμενα γεμάτος αγωνία σε κοντινό καφέ να περάσουν τα λεπτά, σκεπτόμενος τι με περιμένει...
Νόμιζα ότι είχα κλείσει τον κύκλο μου εδώ μέσα, αλλά όταν βλέπω τέτοιο άδολο ενδιαφέρον, χαμογελώ και παραδέχομαι το λάθος στωϊκά, κουνώντας το κεφάλι με ανακούφιση.
Αλλιώς ετοίμαζα την παράσταση "Therion No2, Η επιστροφή στο Ίδρυμα".
Εύχομαι όλοι να είστε καλά. Τόσο η παλιοπαρέα: Yorgos "ο μάστορας με τα μουσικά κουτάκια", ΒΑΒΥ "ο Θεσμός", ΝΙΤRO "ο Χρησμός" όσο και το νέο αίμα που βράζει απ' ότι έχω καταφέρει να δω στις φευγαλέες επισκέψεις μου στο Ίδρυμα.
Last but not least θα αφιερώσω στον Lalakukakis με την αμόλυντη, αέρινη και μπασκετική παρουσία του, τον φίλο που δεν γνώρισα ποτέ, τον γνώριμο άγνωστο του διπλανού θαλάμου εδώ στο Ίδρυμα, το κάτωθι τραγούδι, για να εκφράσω το συνοθύλευμα των συναισθημάτων μου, ίσως όχι με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο, αλλά ενδεχομένως με τον πιο επίκαιρο.
[youtube=425,350]Eg59bewggow&feature=related[/youtube]
Για τα άλλα παιδάκια του Ιδρύματος υπόσχομαι ότι η ώρα της [size=10pt][size=10pt][size=10pt][size=10pt][size=10pt][size=10pt]ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ [/size] [/size] [/size] [/size] [/size] [/size] είναι κοντά και θα είναι καταιγιστική...
[youtube=425,350]X80Qjh9Yivs[/youtube]
Υ.Γ. όλα τα παραπάνω μπορεί για κάποιους να λένε κάτι, για άλλους όχι, σε άλλους να προκαλούν γέλιο. Είναι μέσα από την καρδιά μου πάντως. Όποτε, ένα θα πω: "Σάββα..τα αρχίδια μου τράβα".Κοινώς στα παπάρια μου. Απαραίτητη η γονική συναίνεση.
