Το σκουλαρίκι διαδόθηκε και έπαιξε πολύ το '80.
Στο δεξί οι gay, στο αριστερό οι ροκάδες (όχι οι αναρχικοί όπως είπε κάποιος φίλος- άλλωστε οι πάνκηδες είχαν από καμιά δεκαριά ο καθένας, μαζί με παραμάνες, βελόνες, δαχτυλήθρες, συρραπτικά κοκ).
Τα πράγματα είχαν κάποιο νόημα τότε, γιατί και αξίες που εξέφραζαν είχαν κάποιο νόημα.
Σήμερα όλα είναι θέαμα και λεζάντα.
Δεν σημαίνει τίποτα το ροκ (ούτε και υπάρχει άλλωστε), η εντιμότητα, η μαγκιά, η επιθυμία για ελευθερία και επόμενο είναι να μη συμβολίζει κάτι και το σκουλαρίκι.
Τατού πλέον έχουν και οι σκυλογκόμενες που αράζουν σε μεγάλες συνοικιακές καφετέριες μόνο με σέλφι και ασορτί χίπστερ γκόμενο.
Επειδή ακριβώς τα πράγματα είχαν τη σημασία τους, τίποτα δεν ήταν τζάμπα: στα πεσίματα των μπάτσων στα γνωστά ροκάδικα των 80's, αν είχες τατού (δεν είχα), εξασφάλιζες και σπέσιαλ "περιποίηση" από τα όργανα ...
Έχω ακούσει από γιαγιά γκόμενας στα 80's, όταν πήγαμε λίγες μέρες διακοπές στο χωριό της "γιατί έχω μακρύ μαλλί και σκουλαρίκι" και "μήπως είμαι γυναίκα".
Αυτά που λέγανε οι γριούλες στα 80's τα λένε νέα παιδιά σήμερα.
Μπράβο μάγκες.
30 χρόνια μπροστά και 30 αιώνες πίσω (σε νοοτροπία).
Η σεξουαλικότητα δεν φοριέται ούτε ξεφοριέται.
Κανένας gay δεν έγινε στρέιτ βγάζοντας τα σκουλαρίκια του (αν φοράει).
Και ούτε καμιά θηλυκοποίηση παίζει, μια χαρά πιτσιρικάδες βλέπω εκεί έξω, που απλώς τους γειώνουν ψωνισμένες γκόμενες, με αποτέλεσμα κι αυτοί να παίζουν μεταξύ κατάθλιψης, επιθετικότητας, ουσιών, επικίνδυνων ιδεολογιών τύπου ρατσισμού και play station.
Και για να τα λέμε με το όνομά τους, πιο πολύ παίζει το bi στις γυναίκες παρά στα αγόρια.
Εκεί όμως δε λένε τίποτα, γιατί έχουμε μείνει στον Μεσαίωνα με τα πατριαρχικά πρότυπα που περισσότερο αμφισβητούνται από τους άντρες gay και την υποτιθέμενη "θηλυκοποίηση".
Λίγη σοβαρότητα δεν έβλαψε ποτέ.