1personanongrata
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 60.677
- Like
- 13
- Πόντοι
- 866
443 σελιδες.....
Τελικα αγαπατε να μας μισητε....
Μια Ελλεεινιδα....
[youtube=425,350]NvJFISiEE9Y[/youtube]
443 σελιδες.....
Τελικα αγαπατε να μας μισητε....
Μια Ελλεεινιδα....
Για καμακι δεν ξερω, αλλα για συγγραφεας τα σπας Παλιε- Παλιός + "Φραντσέσκο" VS 2 αγγλιδούλες Μέρος 3ο (και τελευταίο)
Έχουμε πιάσει λοιπόν κουβέντα με τις 2 αγγλιδούλες, ο (μη κλασικός) Αλβανός που γνώρισα εκεί το παίζει Ιταλός στις αγγλίδες και τις έχει τρελάνει. Ξαφνικά σκάει μύτη δίπλα μας παρέα αληθινών Ιταλών. Ευτυχώς κάθισαν από τη μεριά μου. Μόλις τους πήρα πρέφα λέω στα Ελληνικά στον Αλβανό "μαλάκα μίλα μόνο αγγλικά". Οι Ιταλοί φυσικά και μπανίσανε το τι κουκλάρα ήτανε η Ρόμυ και της την πέσανε στεγνά. Μόνο που δεν μπορούσαν να σχηματίσουν ούτε μία σωστή πρόταση στα Αγγλικά και έγιναν κουραστικοί μετά από λίγο με το μπλα μπλα τους (+ δεν ήταν και ιδιαίτερα εμφανίσιμοι). Παράλληλα, έσκασε και άλλη παρέα Ισπανών και υπήρχε τώρα ένα ολόκληρο ντουμάνι αντρών δίπλα στη Ρόμυ, που και καλά μιλάγανε μεταξύ τους αλλά τα μάτια τους συνέχεια πάνω στη Ρόμυ ήταν και ζητάγανε μία ελάχιστη αφορμή για να της μιλήσουν! Ήρθαν δηλαδή τα άγρια να διώξουν τα ήμερα! Παίρνω την κατάσταση στα χέρια μου "και λέω "κορίτσια θέλετε να πάμε να χορέψουμε greek syrtaki"? Ενθουσιαστήκανε και οι δύο. Πληρώσαμε για να φύγουμε και βγαίνοντας βλέπω ότι 2 Ισπανοί είχαν κολήσει πάνω στα κορίτσια και θέλανε νάρθουνε κι αυτοί μαζί. Τα παίρνω στην κράνα και τους εξηγώ αποφασιστικά ότι τα κορίτσια είναι μαζί μας.
Έχω στην Πλάκα στέκι με greek dances και ψιλο-καλό φαί. Για να φτάσουμε όμως εκεί πιο γρήγορα έπρεπε να περάσουμε μέσα από τα Αναφιώτικα. Ενώ λοιπόν οι αγγλίδες ήταν σε ευθυμία, μόλις τους είπα να περάσουμε από τα έρημα εκείνη την ώρα (2:30) και μισο-σκότεινα Αναφιώτικα αγριευτήκανε και για μια στιγμή σκεφτήκανε να φύγουνε (τις περισσότερες φορές έτσι συμβαίνει με τις τουρίστριες σε αυτό το σημείο. Το πέρασμα, όμως, από τα Αναφιώτικα είναι μαγευτικό και μετά τρελαίνονται). "Κορίτσια δεν σκοπεύουμε να σας βιάσουμε" τους είπα τότε. "Δεν πρόκειται να σας ακουμπήσουμε, αν εσείς δεν το θελήσετε". Με εμπιστευτήκανε και ξεκινήσαμε. Και όντως τρελαθήκανε με τα μικρά, κουκλίστικα και σε νησιώτικο στυλ σπιτάκια των Αναφιώτικων.
Φτάσαμε στο χορευτάδικο. Τώρα το καλοκαίρι το πρόγραμμα γίνεται στην ταράτσα αυτού του νεοκλασσικού κτιρίου, κάτω από τα αστέρια και με την Αθήνα πιάτο μπροστά σου. Όταν ανεβήκαμε τα πράγματα ήταν ψιλοψόφια. Παραγγείλαμε ότι υπήρχε εκείνη την ώρα και φυσικά κρασί για τη νεροφίδα Ρόμυ. Ήμασταν ακριβώς μπροστά στην ορχήστρα και στην "πίστα" και γω άρχισα να χτυπάω παλαμάκια και να λέω "Ώπα" σε ένα λεβέντη που χόρευε ωραία. Οι αγγλίδες παραξενευτήκανε για αυτή τη συμμετοχή μου στο χορό ενός ξένου ανθρώπου και τους εξήγησα ότι έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Η Ρόμυ κουνιόταν συνέχεια με τη μουσική και σε μία φάση σήκωσε τα χέρια, άρχισε να χτυπάει τα δάκτυλα και να λέει κι αυτή "Ώπα"! Την πιάνω από το χέρι για να σηκωθεί να χορέψει αλλά μου είπε ότι δεν ξέρει και ντρέπεται. Τότε κάνω δεύτερη κίνηση που τις κόμπλαρε αρχικά. Παίρνω από το τραπέζι μας ένα κολονάτο ποτήρι γεμάτο με κρασί και το βάζω κάτω στην πίστα. Μόλις το είδανε κρύψανε και οι δυο τα πρόσωπα τους, γιατί νομίζανε ότι θα έρθουν τα γκαρσόνια και θα μας κάνουν φασαρία που το έκανα αυτό. Προς έκπληξη τους, όχι μόνο δεν κουνήθηκε φύλο αλλά όσοι χόρευαν άρχισαν να σταυρώνουν κιόλας το ποτήρι κάτω στη γη με τα πόδια τους, σαν ένα είδος ιεροτελεστίας. Στις αγγλίδες όχι μόνο έφυγε ο φόβος αλλά ενθουσιαστήκανε ακόμη περισσότερο. Να παλαμάκια, να "Ώπα"! Η ορχήστρα έπαιζε συρτάκι. Βούτηξα τη Ρόμυ και τη σήκωσα πάνω. Μετά από μερικά άτσαλα πρώτα βήματα το κουκλί έπιασε τα βήματα. Ήταν χάρμα οφθαλμών να βλέπεις μια καλλονή να χορεύει ωραία. Ο κόσμος χειροκροτούσε ενθουσιασμένος! Μέσα στην τρέλα μου ρίχνω μια βουτιά, στυλ να πάρω κάμψεις, δαγκώνω το ποτήρι με το κρασί από τη γη και αρχίζω να το ανεβάζω και να πίνω. Νέα έξαψη και ενθουσιασμός στον κόσμο. Η Ρόμυ γέλαγε και με κοίταγε καλά καλά αλλά δεν είχα καταλάβει το γιατί, αν με θεωρούσε κάποιο είδος πιθήκου τσίρκου ή αν είχε ενθουσιαστεί από αυτό που έκανα.
Αρχίσανε μετά οι μπάλοι και τα νησιώτικα. Στριφογυρίζαμε σαν τρελοί με τη Ρόμυ. Την άκουγα που γέλαγε συνέχεια σαν μικρό παιδί. Αν δεν ήταν έτσι καθαρό το γέλιο της θα μου μπαίναν υποψίες ότι είχε σνιφάρει. Με τρέλαινε αυτό το κουκλί. Τη βούτηξα σε κάποια φάση ψηλά και τη γύρναγα γύρω γύρω. Δεν πρόσεξα ότι της τράβηξα το φουστάνι και η Ρόμυ όπως γυρνούσε πρόσφερε θέαμα σε όλο το μαγαζί (έβαζε τα χέρια της για να το κρύψει)! Την κατέβασα, στριφογυρίζαμε πιασμένοι στη μέση και κοιταζόμασταν στα μάτια σαν υπνωτισμένοι. Κάποια στιγμή ανέβηκε ξυπόλυτο και το "κουνέλι" στην πίστα μαζί με τον Αλβανό. Στο κοιμισμένο όταν είχαμε έρθει μαγαζί γινόταν τώρα κυριολεκτικά της πουτάνας! Άντρες από όλα σχεδόν τα τραπέζια σηκωνόντουσαν και έπιαναν το χέρι της Ρόμυ για να χορέψουν μαζί της. Αυτή η αγορο-κοριτσο-καλλονή από την Αγγλία ήταν πραγματικά η χαρά του μαγαζιού εκείνη τη βραδυά! Δεν σνόμπαρε την Ελλάδα και τα έθιμα της, χόρευε όμορφα, δινόταν στον κόσμο. Έκατσα μαλάκας στο τραπέζι να τη χαζεύω. Ένοιωθα ότι είχε δέσει τώρα το γλυκό και ακόμη και κάποιος σούπερ παιδαράς να τη χόρευε δεν θα την έπαιρνε από μένα (είχα τσεκάρει πάντως ότι δεν υπήρχε τέτοιος εκεί μέσα).
Το κέφι ήταν τρελό και φύγαμε μόνο όταν μας έδιωξαν τα γκαρσόνια. Είχα ξαναπάει σε αυτό το μαγαζί με τουρίστριες αλλά ποτέ δεν ήταν τόσο μαγικά. Οι κοπέλες μένανε σε ξενοδοχείο στην Ομόνοια και θα τις πηγαίναμε με το αμάξι μου. Εκείνη την ώρα ήταν πολύ όμορφα στα σοκάκια της Πλάκας. Ο Αλβανός πιο μπροστά είχε αρχίσει να χαμουρεύει το "κουνέλι". Εμείς με τη Ρόμυ πλεγμένα δάκτυλα κάναμε στο δρόμο χορευτικές φιγούρες. Κάποια στιγμή σταματάει και μου λέει χτυπώντας με στο στήθος "είναι τόσο όμορφα, τόσο όμορφα...". Ενώ όμως έλεγε ότι είναι όμορφα την πήραν ξαφνικά τα ζουμιά και συνέχισε να λέει κάτι ασυναρτησίες (συμβαίνει και στις καλύτερες ξένες να έχουν υστερικά ξεσπάσματα). "Μωρό τι έχεις, ησύχασε..." της λέω. Κάπου έπιασα να λέει: "δεν μπορούν να μ' αγαπήσουν αληθινά!". "Ποιοι δεν μπορούν να σε αγαπήσουν αληθινά;" της λέω "Οι άντρες που είχες; Εσένα δεν μπορούν να αγαπήσουν, που όλοι οι άντρες απόψε ήταν τρελοί μαζί σου, εσένα που είσαι όμορφη σαν Ελληνίδα θεά;" "Μιλάει το κρασί τώρα" μου απαντάει εκείνη."
"Ρόμυ γιατί δεν πιστεύεις στον εαυτό σου" της λέω. "Ναι, έχεις δίκιο" μου λέει "δεν πιστεύω στον εαυτό μου". Εκεί τρελάθηκα, τέτοια καλλονή να μην πιστεύει στον εαυτό της και κάτι μπάζα να έχουν αέρα καρδινάλιου! "Ρόμυ κοίτα με στα μάτια" της είπα. Και αύριο πρωί να σε δω μόλις να έχεις ξυπνήσει και χωρίς μέικ απ πάλι θα πω ότι είσαι όμορφη σαν Ελληνίδα θεά, γιατί γαμώτο είσαι!" Μόλις τέλειωσα αυτά τα λόγια μου πιάνει το κεφάλι με τα χέρια της και μου σκάει το πρώτο μας γλωσόφιλο. Τα ψιλοπαγωμένα στην αρχή μπλε μάτια της είχαν γίνει πολύ υγρά και ζεστά τώρα. Μου τον είχε κάνει τούμπανο και ήθελα να τη βάλω σε μια εσοχή και να την πάρω εκεί στα όρθια, δεν άντεχα άλλο.
Η υπόλοιπη διαδρομή μέχρι το αμάξι είχες πολλές στάσεις για γλωσόφιλα και πιασίματα σε απαγορευμένα μέρη. Μπήκαμε στο αμάξι, άκουγα από πίσω τον "Φραντσέσκο" με το κουνέλι να βογγάνε και φοβόμουνα μήπως από τις καύλες του ο Αλβανός την πετάξει έξω και μου πιστσιλίσει τα καθίσματα. Η Ρόμυ τους κοίταγε και χαμογελούσε πονηρά. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Ο αγουροξυπνημένος ρεσεψιονίστας δεν μας άφηνε με τίποτα να ανέβουμε στο δωμάτιο των Αγγλίδων. Γκρίνια! Στο τέλος του τάσταξα και ανεβήκαμε. Όπως καταλαβαίνετε μόνο για ύπνο δεν πήγαμε στο δωμάτιο. Το κουνέλι έκανε λες κι είχε να μαμηθεί χρόνια! Η Ρόμυ είχε ένα από τα πιο όμορφα κορμιά που έχω δει σε γυναίκα.
Κύριοι με τον "Φραντσέσκο", τις συνοδεύσαμε μετά το ματς για πρωινό και στη συνέχεια τις πήγαμε με το αμάξι στον Πειραιά, για να πάρουν το πλοίο για τα νησιά. Μείναμε στο ότι θα μας τηλεφωνήσουν όταν γυρίσουν Αθήνα, για να πάρουν το αεροπλάνο της επιστροφής για Αγγλία.
που είσαι ρε φρέντυ?..Για καμακι δεν ξερω, αλλα για συγγραφεας τα σπας Παλιε
εγω κανω διαλειμμα απ το διαβασμα...
δε μίλησε κανείς για σένα γλυκιά μου....εγω κανω διαλειμμα απ το διαβασμα...
στον εαυτό σου συγγνώμη που δε διαβάζεις όσο πρέπει....οχι.. απο πινκ γουμαν (τ οποιο οντως το διαβαζω χαχαχα καθε μηνα)
συγγνωμη κυριε νικολακη που απαντησαμε ενω δεν μιλησατε σε εμας *P κ ξερω να βαζω κινουμενα γραμματακια κ μπολντ κ απ ολα *P
οχι.. απο πινκ γουμαν (τ οποιο οντως το διαβαζω χαχαχα καθε μηνα)
συγγνωμη κυριε νικολακη που απαντησαμε ενω δεν μιλησατε σε εμας *P κ ξερω να βαζω κινουμενα γραμματακια κ μπολντ κ απ ολα *P
Επρεπε να υπαρχει και 3ο (μερος)...το μακρυτερο ισως σε (εκταση)...Τοσος κοπος τα παιδια να μην ανταμειφθουν? *P *Pυπηρχε κ 3ο μερος? δεν το ειχα προσεξει.. κ ειχα μια αγωνια τοσο καιρο...
για συγγραφεας αρλεκιν νταξει κατι λεει το ατομο...
φρεντυυυυυυυυυυυ κ να που γυρισες... εστω κ αργα...
Δεν ειναι με ρουχα και ψωνια δηλαδη? να το παρω? γραφουν και βλακειες μεσα?
νομιζα οτι ειναι τυπου λιπστικ γκλαμουρ και τετοια χιχι
υ.γ. σε λιγο ακολουθει συνταγη για σαραγλι...
καλα τα λες φρεντυ..Επρεπε να υπαρχει και 3ο (μερος)...το μακρυτερο ισως σε (εκταση)...Τοσος κοπος τα παιδια να μην ανταμειφθουν? *P *P
Αργα σχετικα με τι Μπαιτ??Αργα για να προλαβω την καταστροφικη επεκταση του παροντος θρεντ??