Αρχικά σε σχέση με προηγούμενα σχόλια που μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν.
O καθε άπλυτος και άπορος προσπαθεί για να γαμήσει. Πάντα την πληρώνεις, είτε σε σχέση (δώρα, φαγιά, ποτά, λούσα, εξόδοι, βενζίνες), είτε με viziτόνια.
Απλά τις τανεσπου (όχι τύπου Δημητράκη αλλά ανεξάρτητες escort από εξωτικά σλαβικά μέρη ή οτιδήποτε του την καυλώνει του άλλου ) η τιμή είναι προκαθορισμένη και αναρτημένη.
Κρέας μπαίνει - κρέας βγαίνει. Οι ελλεηνίδες ειναι άσχετες στο θέμα sex ΕΤΣΙ κι αλλιώς. Μιλάμε για τις πιο πειραγμένες στο κεφάλι γκόμενες που εχω γνωρίσει. Σαν αστερίες. Βαρετές. Εκτός και έχεις φράγκα πολλά και εισαι γιόκας ξέρω γω πολιτικάντη ή μεγαλοστέλεχος, ή υπερδιάσημος ίσως ΤΟΤΕ και μονον τότε να μπουν σε άλλο "mood".
Αν και πάλι θεωρούν ότι σου κάνουν και "χάρη" να σου δώσουν το παρασιτικό νινί τους. ΙΣΩΣ εκει να μαμησεις ορισμένα "εκλεκτά" φιλέτα. Μια δυο φορές μεχρι να σε δέσουν και υποκύψεις σαν ευνούχος.
Όσων αφορά το "ελληνικό μέλλον". Την έχει βάψει ο μέσος υποτακτικός αγαπούλης και "παίχτης". Είναι θέμα χρόνου... η αντικατάσταση του.
Το αν θα πηδήξεις γενικότερα έχει να κάνει με τη διάθεση της άλλης όχι της δικής σου - ΠΙΑ -και ολοι οι άντρες συμβιβάζονται και υπακούνε τη γυναικεία διάθεση, κάτι το οποίο είναι αηδιαστικό. Ιστορικά δεν έχει ξανά υπάρξει τέτοια συμπεριφορά του υποτακτικουλη. Όποτε συνέβαινε -έστω και λίγο- η κοινωνική σηψη ακολουθούσε και η κατάκτηση/εξολόθρευση των ντόπιων αρσενικών από πιο βάρβαρες φυλές - με τις ευχαριστίες των ντόπιων γυναικών φυσικά (διαβάστε ιστορία).
Είμαι 30 ακριβώς και στο Γυμνάσιο (άντε και οριακά στο Λύκειο) σου την ΕΠΕΦΤΑΝ γκομενες. Φυσικά τι άλλαξε? Τα ΣΟΣΙΑΛ media γιγαντώθηκαν. Το hot σημείο ανταλλαγής μηνυμάτων τότε ήταν το MSN (έπειτα windows messenger). Υπήρχαν και κάτι hi5 κλπ αλλά ποιος χέστηκε. Το fb μέχρι τέλη των 00s ήταν απλά για να ανταλλάζουν οι γκόμενες τα γκομενίλικια και κουτσομπολιά τους. Καθόμουν και τα 3 χρόνια με κοπέλα. Την οποία την γνώριζα από εξωτερική δραστηριότητα. Ηταν φιλη γιατι ΔΕΝ μου άρεσε. Καλό παιδί αλλά στο "φιλικό". Σαν αδέρφια ημασταν. Ολο το λύκειο το πέρασα σε "γυναικεία πτέρυγα"καθώς ήμασταν μόλις 7 αγόρια στην τάξη (με άλλες 11-12 κοπέλες). Το τι άκουγα, το τι διάβαζα σε οθόνες κινητών δεν τα πίστευα τότε. Το τι σκελετούς στις ντουλάπες έκρυβαν ορισμένες δεν εχετε ιδέα. 17χρονα με 27αρηδες και 25αρηδες. Επειδή ημουν στα @@ μου εντελώς σε αρκετές τους την έμπαινα κιολας και με σκυλομισούσαν. Το τι προσβολές " εισαι γκει " είχαν πέσει. Μια (σκυλομούρα με περισσότερη τρίχα στο χέρι απο μένα και στεκα, άβυζι, άκωλη) με ρωτάει μια μέρα
" Ρε συ τάδε, από εδώ μεσα, ποια σου αρέσει; Ας ειναι και απο το διπλανο τμήμα. Για πες. Με την λεγάμενη τρέχει κάτι; Μη ντραπείς, μεταξυ μας αυτά. Μήπως εισαι γκέι?! " . Της λέω
" κοίτα μεταξυ μας, υπάρχει μια, αλλά σίγουρα εσύ δεν εισαι εσύ. Δεν εισαι και κάτι το ιδιαίτερο εξάλλου... " Σηκώνω το μανίκι του χεριού μου, αρπάζω το δικο της και της λεω
" να δες, εχεις τρίχα περισσότερη κι από μενα να πουμε, πρέπει να δυνοπαθείς στην αποτρίχωση πωπω χααχαχ ". Και εφυγα. Κόκκαλο η άλλη παρέα με την φίλη της. Το τι μου έσερναν για μέρες δεν λέγεται.
meanwhile.... σταδιακά παρατηρούσα πως...
Το κάθε άμορφο μπάτζο ξαδερφάκι του Γκοτζίλα, σκυλόφατσες, λεσβιοφασαίες χοντρές κλπ ήδη είχε επιλογές και σε εκθετικό βαθμό. Σε μια νύχτα΄"άλλαζε" υφάκι. Από ασχημόπαπο, κύκνος και μεσα σε λιγο διάστημα το έβλεπες με ΤΙΤΑΝΙΑ έπαρση και πρόσβαση σε μπουφέ αντρών κάθε είδους και εμφάνισης. Δεν μπορουσα να καταλάβω αυτη την ανωμαλία τότε. Ελεγα οι μναρες αντε πες είναι δικαιολογημένο.
Και επιστρέφοντας στο σήμερα... τι φταιει γενικότερα?!
Φταίει η κοινωνική ανύψωση της κατώτερης φύσης τους από το ισχυρό φύλο. Να το πω απλά (ΞΑΝΑ): Όταν δίνεις εξουσία σε κάποιον που αντιλαμβανεται ότι ειναι κατώτερος από σένα, αυτός θα κάνει το παν ώστε να σε συνθλίψει. Ως αντανάκλαση όλων αυτών η συμπεριφορά αυτή είναι μια ικανοποίηση που νιώθει η γυναίκα να συντρίβει το φύλο που την εξύψωσε εξαρχής. Χωρίς τους ονειροπαρμένους άντρες που πρόσφεραν απλόχερα μια έτοιμη χτισμένη κοινωνία με ασφάλεια χωρίς εξωτερικές απειλές, ήρθαν να εισπράξουν τα λάφυρα- ώστε αυτές να ζουν ως νικητές της ζωής. Easy mode.
Ως επακόλουθο, η συμπεριφορά που βλέπετε έξω, της 'ντιβας' είναι το ότι ακόμα και 50φευγα κωλογριες έχουν ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Και οχι μονο για sex. Δουλειά, θελήματα, χάρες, δωρεάν γεύματα, δωρεάν φαρμακευτική περίθαλψη, "ειδικά" μέτρα προστασιας (κατα τ αλλα "ισότητα") κλπ.
Οι average joe άντρες άντε να έχουμε μια δεκάδα μαξ επιλογών σ όλη τους τη ζωή. Φυσικά, οσο μεγαλώνει ο άντρας χάνει και οσους φίλους έχει καθώς αυτοί πια κάνουν παρεά με το "σόι" της γκόμενας αν ειναι μόνος του ή "κακή επιρροή" για τον beta cuck της άλλης.
[ side note ] περί των Σχολικών χρόνων
Θυμάμαι αρκετές περιπτώσεις όμως που ερχόταν η άλλη και ήθελε να σε γνωρίσει. Οι γυναίκες θα έλεγα "ερωτεύονται πραγματικά" όσο ειναι ξερω γω 14-18.
Είχα ένα φεγγάρι μια η οποία χώθηκε στην παρέα μου με το ζόρι για να μάθει περισσότερα για μένα. Εγινε "φίλη" ενός μπούλη νέρντουλα χοντρούλη απλά και μονο για να με τσεκάρει. Τότε τα αγόρια ημασταν και πιο "αθώα" ή και χαζά. Ειδικότερα αυτές οι γενιές. Ελάχιστοι έπαιρναν χαμπάρι. Ολο για στοίχημα, αθλητικά και games άκουγες.
Επειτα, στα 18 μου ήμουν μέλος σε τότε ανερχόμενο youtube κανάλι με βιντεοgames και τεχνολογικομαλακίες. 2-3 γκόμενες με έψαχναν από το άκυρο και με έκαναν add σε steam profile που είχα στην υπογραφή κάποιων άρθρων που έγραφα (ειχαμε και site) και επιζητούσαν γνωριμία ως "girl gamers" (πρόφαση, καμια δεν ηταν, ψεύτικα προσωπα για να μπουκάρουν σε μεχρι τότε ανδροκρατούμενους χώρους και να τις θεοποιούν οι cucksnerdουλες).
Με την μία κάτι έκανα για ενα διάστημα. Να σημειωθεί πως facebook profile δεν ειχα μέχρι καλοκαιρι του 2013 (!) και εκείνη η γκόμενα με έβαλε στο κόλπο να φτιάξω για να κρατάμε 'επαφή' αφού ήμασταν μαζι τον πρωτο καιρο.
Εν κατακλείδι...
Αν οι άντρες είχαν εγωισμό και νοοτροπία το παίζω δύσκολος και επιλεκτικός θα είχε αλλάξει η ολη στάση των γυναικών.
Και δεν είναι βιολογικό το να μην το παίζεις δύσκολος, είναι καθαρά κοινωνική ρύθμιση και σύμβαση με την οποία συμβιβάζεσαι για να μην φαίνεσαι παρείσακτος. Δλδ αν δεν λειτουργεις σαν μπονομπο τοτε εχεις καποιο θεματάκι ψυχολογικό, έτσι βλέπει η κοινωνία οποιον αντρα δεν αφοσιωνει τη ζωη του στο μουνι. Γιατί εν τέλει, το φλερτ ειδικά στις μέρες μας ειναι ξεκάθαρα μια μορφη σαδιστικής γυναικείας κυριαρχίας. Οταν την πέφτεις σε γκόμενες αυτόματα τις εξυψώνεις, μπορεί να μην σε νοιάζει βέβαια αλλά αυτό είναι και το κύριο πρόβλημα, ο απαθής γυναικοκεντρισμός σε συνδυασμό με τον κλασικό ιπποτικό γυναικοκεντρισμό.
Προφανως έκανα και γω πολλά λάθη, ώντας αβγαλτος και χωρις εναν αρρενωπό πατέρα δίπλα μου στα κρίσιμα χρόνια
( *αρχές με μέσα των 00ς τα διαζύγια εκτοξεύτηκαν στα ύψη σε συνδυασμό με την κρίση*) να μου δώσει 2-3 αντρικές συμβουλές, ή εστω εναν κολλητό που να νιώθει, την πάτησα. Καλύτερα όμως τότε σκέφτομαι πια παρά τώρα ή αργότερα. Τότε δεν μπορούσα να διακρίνω μοτίβα και τα hive mind tactics των γυναικών. Οτι ουσιαστικά δεν είναι διαφορετικές, απλά το ίδιο πρωτόγονο"μυαλό" με άλλο πρόσωπο/εξώφυλλο. Οι άντρες δεν λειτουργούμε έτσι.
Αντηχεί ακόμη στα αυτιά μου μια φράση που μου χε πει μια κάποτε
" Τι εννοείς ότι είμαι διαφορετική σε σχέση με τις άλλες. Πώς; Δεν σε καταλαβαίνω. ". Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατι, ήξερε ότι δεν ειναι. Μόλις από άτομο που είχα αγέρωχο στιλ, ότι δε με πολυενοιαζε να κάνουμε κάτι άλλαξα με τον καιρό μαζί της - έγινα κτητικός του κερατά και επένδυσα- εν ριπή οφθαλμού "πήρε τον έλεγχο" και το πράγμα κατέληξε (μαζί με άλλα σκηνικά) στο κλασικό
" Δεν είσαι πια αυτός που γνώρισα. Ήσουν ένας άλλος. bye bye " . 
