Φανταζομαι επιτελους ο sadman βρηκε την ευκαιρια που περιμενε τοσο καιρο και πηδηξε!
Λαθος φανταζεσαι φιλε, εαν συμβει αυτο που λες και πηδηξει (δηλαδη πετυχει σε κατι) θα χασει καθε λογο υπαρξης. Ζει για να βιωνει την αποτυχια και τη μιζερια, αν πετυχει στο οτιδηποτε, η ζωη παυει πλεον να εχει ενδιαφερον.
Διαρκως αυξανονται αυτου του ειδους οι ανθρωποι. Εθισμενοι με την αποτυχια-μιζερια. Τους θρεφει η αισθηση της αποτυχιας, της μιζεριας, της κατωτεροτητας, του να μπορει να λατρευει τους ανωτερους, να τους μισει, να εχει λογο να μιζεριαζει, να γεμιζει ψυχολογικα, απωθημενα και μισος για καθε εναν που εχει καταφερει το οτιδηποτε.
Ειναι αυτοι που πριν ξεκινησει ο αγωνας δηλωνουν-δεχονται οτι εχουν χασει. Ειναι αυτοι που οταν θα ειναι μαζι σου (καλα να παθεις) σε καποιο μπαρακι και δειτε καμια μουναρα και εισαι ετοιμος να πας να παιξεις μπαλιτσα θα σε σταματησουν και θα προσπαθησουν να σε πεισουν με χιλια δυο "επιχειρηματα" γιατι δεν πρεπει να πας και γιατι ειναι σιγουρο οτι θα φας ακυρο. Ειναι αυτοι που θα σε αποτρεψουν με χιλιαδες "επιχειρηματα" οταν πεις πανω στη κουβεντα οτι σκεφτεσαι να κανεις κατι δικο σου και να σταματησεις να εργαζεσαι για αλλους. Θα σε μισησουν οταν δεν τους ακουσεις, το κανεις και πετυχεις. Δεν θελουν κανεις να φυγει πανω απο το επιπεδο τους (μειον 1000) σε κανενα τομεα και εκφανση της ζωης. Θελουν ολοι να ειναι το ιδιο με αυτους, να επιβεβαιωνουν τα οσα πιστευουν με το παραδειγμα τους της αποτυχιας και της μιζεριας.
Ειναι τα τυπακια που ειναι γεματα ψυχολογικα-απωθημενα-φοβιες-ανασφαλειες-καταθλιψεις-ψυχωσεις και ποσα αλλα που δεν μπορουν να διαχειριστουν και βυθιζονται ολοενα και πιο κατω αναζητωντας και αλλους για να μην αισθανονται μονοι. Αν δεν βρουν, τους φτιαχνουν στα μετρα τους με το να τους ρουφανε καθε θετικη ενεργεια σαν γνησιες ενεργειακες ρουφηχτρες που ειναι.
Ακρως ναρκισσοι και κομπλεξαρες. Πονηροι, κακοι ανθρωποι. Ζηλοφθονες. Κλαιγεται ο αλλος οτι δεν εχει δουλεια. Σου ζητα να του βρεις εσυ μια δουλεια. Τον βλεπεις οτι δεν το ψαχνει ομως απο μονος του, καθεται για καφε απο εδω και εκει και δεν ψαχνει. Του λες γιατι δεν ψαχνεις ρε; Σου λεει, δεν το κανω για να μη φαω ακυρο, ντρεπομαι. Το να σε βαλει εσενα ομως να του βρεις δουλεια μεσω των γνωριμιων που εχεις, δεν ντρεπεται. Το να γινεται βαρος στους συγγενεις του και να τρωει ετοιμα και να ζει απο τη πλατη αλλων, δεν ντρεπεται. Φαγητο, τσιγαρα, εξοδα διαβιωσης, ολα πληρωμενα απο αλλον. Δεν ντρεπεται. Να παει να ψαξει δουλεια ντρεπεται. Να παει να δουλεψει...προτιμα να τεμπελιαζει και να κλαιγεται. Του λες σηκω και ψαχνε ρε, κουνα το κωλο σου και βγες εξω και βρες μια δουλεια να εχεις τα εξοδα σου και σου τη λεει κιολας...εφαγε μπουνια στα μουτρα και τελος.
Πονηρα μιζερα και σκατοψυχα αποτυχημενα και τεμπελικα υποκειμενα.
Ολα τα παραπανω ειναι προιον επιστημονικης φαντασιας με πηγη εμπνευσης τις ταινιες που βλεπω και σαφω ς και δεν απευθυνονται σε κανεναν σε προσωπικο επιπεδο.
Ετσι, μαλακιες να εχουμε να λεμε.
Πιασε μια λεμοναδιτσα τωρα, μια εψα σε γυαλινο, γαμαει.