Μιας και αναφερθηκε το Ορος να πω λιγα
Εχω παει 10 φορες τα τελευταια 13 χρονια . Περιπου μια φορα τον χρονο.
Το προλαβα προτου να πεσουν τα χοντρα πακετα από Ε.Ε και όπως είναι τωρα .
Οσο παει χρονο με τον χρονο χανει την μαγεια του , κατανταει τελειως εμπορικο . Παρολα αυτά εχει παραμεινει παλι αρκετη μαγεια στο μερος .
Αλλωστε ξεραν την ιδιατεροτητα του μερους και οι αρχαιοι Ελληνες και νομιζω ότι ειχαν αφιερωσει το Ορος στην Αρτεμις .
Οτι σκηνικα σου συμβαινουν εκει , σου μενουν πιο εντονα στην μνημη .
Εγω πηγαινω συνηθως αρχες Δεκεμβριου με παρεα .Εχουμε αποκλειστει ποσες φορες
( λογω κακων καιρικων συνθηκων ) αλλά και αυτό είναι ωραια εμπειρεια . Πηγαινουμε πεζοπορια από το ένα μοναστηρι στο άλλο .
Μεγαλυτερη διαδρομη και η πιο γαματη είναι
να ξεκινησεις πρωι από Μεγιστη Λαυρα και να πας από την πισω πλευρα και να βγεις στην σκητη Αγιας Αννης . Εμεις νομιζω ξεκινησαμε κατά της 9 το πρωι και φτασαμε περιπου 7 το βραδυ . Τους ειχαμε παρει τηλεφωνο να μην κλεισουν τις πορτες .
Βεβαια στην διαδρομη περνας και από σκητες αλλά συνηθως δεν σε δεχονται , οποτε πρεπει να φθασεις στην σκητη της Αγιας Αννης οπου εκει σε δεχονται .
(Ο χαρτης )
Σε αυτή την διαδρομη σου βγαινει η γλωσσα αλλά αξιζει τρελα . Εχει τρομερες εναλαγες τοπιου και φυσης .Στην αρχη περνας από ένα μερος που το λενε ερημος , εκει εχει ξεραιλα . Προχωρας πανω από ένα στενο μονοπατι και από την μια πλευρα είναι γκρεμιλα .
Εχει να διανυσεις περιπου 100 μετρων ( ισως και παραπανω ) αποσταση . Αν πεσεις από την πλευρα του γκρεμου , εχει αμμος και δεν υπαρχει κατι να κρατηθεις , οποτε πεφτεις πεφτεις και μετα από ωρα σκας στην θαλλασσα .
Καλα μολις ειδαμε το μερος , ειπαμε με εκπληξη , καλα αυτό εδώ θα περασουμε ?
Ειχαμε ένα φιλο που ειχε υψοφοβια και μολις ειδες το μερος , λεει , εγω δεν περναω
Αφου τον πειθουμε , μας ακολουθει .
Στην μεση της διαδρομης αυτος μενει αγαλμα και λεει
Μαλακες δεν μπορω ( τα ειχε παιξει και μενει εκει )
Προσπαθουμε να τον καθυσηχασουμε και του λεω
Μην κοιτας πουθενα ( ειμαι μπροστα του ) θα προχωραω και εσυ θα κοιτας μονο τα ποδια μου (στα παπουτσια ). Πραγματι με αυτόν τον τροπο , περασε και αυτος την ερημο .
Εννοειται όταν εχει βρεξει δεν περνας από εκει .
Στην διαδρομη πεσαμε σε κατι ανηφορες με τρομερη κλιση , που ανεβαινες 20 μετρα και σου εβγαινε η γλωσσα .
Φθασαμε σε ένα σημειο , που ειχε εντονη βλαστηση , στο ξεφωτο ,ειχε κατι πετρες και ηταν φτιαγμενες από την φυση σαν σκαλοπατια , οι βραχοι γενικοτερα μοιαζαν σαν λαξευμενοι . Ηταν πολύ περιεργο εκεινο το σημειο , εμοιαζε σαν να ηταν μια εγκαταλελειμενη πολη των Ινκας .
Οποιος παει στο Ορος και δεν κανει πεζοπορια ,από το ένα μοναστηρι στο άλλο , χανει πολλα .
Εμεις όταν πηγαινουμε , παιρνουμε κονσερβες και όταν βρισκουμε κανενα καλο μερος μεσα στην φυση που να μας εμπνεει ,καθομαστε και τρωμε και επειτα ακολουθει φυσικα μπαφος
.
Επισης αξιζει πολύ η περιπτωση να πας το βραδυ 2 – 5 (αναλογα ) που εχουν την νυχτερινη λειτουργεια και ψελνουν μονο με το φως των κεριων . Εμεις για να το κανουμε ακομα πιο γαματο , βρισκουμε κανενα μπαλκονι να μην φαινομαστε και για να φευγει ο καπνος και αναβουμε μπαφο και επειτα παμε στην λειτουργεια .
Μιλαμε δεν υπαρχει καλυτερο λιωμα . Αν σου κατσει η κατασταση και είναι καλος ο μπαφος , επικοινωνεις με το Θειο .
Φυσικα δεν πιστευουμε σε θρησκειες αλλά τις σεβομαστε .
Ένα σκηνικο που μου ειπαν ότι αξιζει είναι
Στην μεταμορφωση του Σωτηρος που εκει επειδη γινεται με το παλιο ημερολογιο , υπολογιστε ότι γινεται περιπου 18 Αυγουστου (δικο μας )
Ξεκινανε ολοι μαζι από ( νομιζω ) Κερασια και ανεβαινουν πανω στην κορυφη του Αθου.
Περσι μου ειπαν, ανεβηκαν 600 ατομα ,περπατημα ποσες ωρες , επειτα εγινε λειτουργεια πανω στην κορυφη οπου υπαρχει εκλησακι του Σωτηρος
επειτα το βραδυ (πισσα σκοταδι ) κοιμουνται ολοι εξω στο βουνο μεσα στα σλιπινγκ μπαγκ και κοιτανε τον Ουρανο που φαινονται όλα τα αστερια και παθαινεις την πλακα σου .
Την άλλη μερα επιστρεφουν
Αυτος που μου το περιεγραφε ειχε περασει τελεια και μου το προτεινε .
Επειδη ειμαστε τελειως εκτος θεματος , δεν επεκτεινω .
Παντως μου εχουν συμβει τρομερα σκηνικα εκει και αν ανοιχτει ένα άλλο θρεντ εχω αρκετες ιστοριες , φυσικα και εγω θα τα περιγραψω από την μερια του περιηγητη .
Παντως οσοι πηγαινουν ¨, τρωνε κολλημα με το μερος την κατασταση και την ατμοσφαιρα που επικρατει και ξαναπηγαινουν ξαναπηγαινουν .