Sonia26
Μέλος
- Εγγρ.
- 23 Σεπ 2011
- Μηνύματα
- 758
- Like
- 0
- Πόντοι
- 6
"Σχέδιο" Huffington για τη μετα-ευρώ Ελλάδα
Άρθρο με πολλούς αποδέκτες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη ευρωζώνη, ενδεικτικό του κλίματος και των σκέψεων που επικρατούν στον αμερικανικό παράγοντα σχετικά με την πορεία της ελληνικής οικονομίας αλλά και της ευρωζώνης εν γένει, της Ελληνοαμερικανίδας προέδρου του The Huffington Post Media Group και διάσημης συγγραφέως και αρθρογράφου, Arianna Huffington, δημοσίευσαν οι New York Times.
Στο άρθρο της, η Arianna Huffington τονίζει το υψηλό ποσοστό ανεργίας μεταξύ των νέων στην Ελλάδα και επισημαίνει πως οι πολίτες της χώρας θα ακολουθήσουν όποια πρόταση τους δίνει μία προοπτική για το μέλλον, ακόμα και αν είναι η πρόταση εξόδου από το ευρώ. "Το τιμωρητικό μονοπάτι της λιτότητας και της οικονομικής συρρίκνωσης θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη στασιμότητα το 2013 και αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί. Και όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των εκλογών της προηγούμενης εβδομάδας, οι πολίτες της Ελλάδος δεν θα πρόκειται να επιτρέψουν να συνεχιστεί ... Αν μία προοπτική για το μέλλον σημαίνει εγκατάλειψη του ευρώ, τότε μάλλον αυτό θα επιλέξουν οι Έλληνες", γράφει χαρακτηριστικά.
Μία τέτοια κατάληξη θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα, ωστόσο η Huffington "κατηγορεί" την οικονομική και πολιτική ηγεσία της Ευρώπης ότι ουσιαστικά "ωθεί" την Ελλάδα στο να εγκαταλείψει μόνη της το ευρώ: "Αν η ΕΚΤ δεν εγκαταλείψει την καταστροφική εμμονή της με τη λιτότητα, η Ελλάδα δεν θα έχει πολλές άλλες επιλογές από το να εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ. Αυτό θα εγκυμονούσε, φυσικά, τους δικούς του κινδύνους, όμως η ΕΕ έχει αφήσει ελάχιστες εναλλακτικές επιλογές στην Ελλάδα"
Η Huffington, μάλιστα, παραθέτει και το παράδειγμα της Αργεντινής, θεωρώντας πως το σκηνικό κινδυνολογίας που έχει στηθεί γύρω από μία έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ θυμίζει το ίδιο σκηνικό που είχε στηθεί το 2001 γύρω από την αποσύνδεση του πέσο από το δολάριο και την υποτιθέμενη κατάρρευση της Αργεντινής αν σταματούσε να εξυπηρετεί το χρέος της: "Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ Αργεντινής και Ελλάδος. Ωστόσο, τη χρεοκοπία της Αργεντινής ακολούθησαν μερικοί μήνες οικονομικής κρίσης και στη συνέχεια πολλά χρόνια σταθερής οικονομικής ανάπτυξης. Μία δραματικά διαφορετική κατεύθυνση από αυτή προς την οποία οδεύει τώρα η Ελλάδα, ένα δυνητικά ατελείωτο μονοπάτι συρρίκνωσης που καταστρέφει εκατομμύρια ζωές και που ‘κουτσουρεύει’ το αδάμαστο ελληνικό πνεύμα".
Η διάσημη Ελληνοαμερικανίδα αναφέρεται και στον κίνδυνο ο κόσμος στην Ελλάδα να εκφράσει την απαρέσκειά του για τις ακολουθούμενες πολιτικές όχι μόνο μέσα από τις κάλπες, αλλά και με βία στους δρόμους, γράφοντας πως "αν η Ελλάδα παραμείνει στο τωρινό αδιέξοδο μονοπάτι της τροφοδοτούμενης από τη λιτότητα ύφεσης, τα παιδιά της Ελλάδος θα επαναστατήσουν", ενώ σε μία αποστροφή του άρθρου της γράφει κάτι που - ενδεχομένως - προοιωνίζει το ρόλο που φιλοδοξεί να παίξει ο αμερικανικός παράγοντας στη μετα-ευρώ Ελλάδα, αν τελικώς αυτή υπάρξει: "Οι Έλληνες εκφράζουν την επιθυμία τους για μεγαλύτερο λόγο πάνω στο μέλλον τους, ένα μέλλον που έχει περισσότερες επιλογές από αυτές που προσφέρει η ΕΚΤ", είναι η χαρακτηριστική της διατύπωση.
Στο "άρμα" του δολαρίου η Ελλάδα;
Σε προηγούμενο κείμενο σχετικά με το άρθρο της διάσημης Ελληνοαμερικανίδας, Arianna Huffington, "σιδηράς κυρίας" των αμερικανικών media, το EMEA.gr έκανε - ίσως υπήρξε το πρώτο ελληνικό μέσο που το έκανε - νύξη σχετικά με ορισμένες σκέψεις που υπάρχουν στον αμερικανικό παράγοντα για μία Ελλάδα χωρίς ευρώ.
"Το μέλλον (της Ελλάδας) έχει περισσότερες επιλογές από αυτές που προσφέρει η ΕΚΤ", έγραφε σε κάποιο σημείο του άρθρου της η Huffington και όσοι ξέρουν να "διαβάζουν" πίσω από τις λέξεις, ίσως αναγνωρίσουν αυτές τις "άλλες επιλογές" στο σχέδιο τριών σημείων μετάβασης της Ελλάδας από το ευρώ στη δραχμή, μέσω δολαρίου, το οποίο ανέπτυξε προ τριών ημερών ο συγγραφέας και σχολιαστής επί οικονομικών θεμάτων, Αμερικανός Charles Hugh Smith.
Το σχέδιο που αναλύει ο Smith κινείται σε τρεις διαδοχικούς άξονες:
- Παραίτηση της Ελλάδος από όλα τα χρέη που είναι εκφρασμένα σε νόμισμα ευρώ, δηλαδή 100% διαγραφή τους.
- Αποδοχή του αμερικανικού δολαρίου ως εθνικό νόμισμα της Ελλάδας και μετάβαση στη δραχμή σε δεύτερο χρόνο μετά από αρκετά χρόνια.
- Διαφανή εθνικό διάλογο και ομόφωνη απόφαση για τη φορολογία και για το ρόλο του κράτους στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Η ανάλυση του Smith ξεκινά από τους λόγους "αποτυχίας" του ευρώ, χαρακτηρίζοντας το κοινό νόμισμα μία "απάτη". Και αυτό γιατί αφαιρέθηκε από την αγορά ο μηχανισμός τιμολόγησης που αποτελούν τα νομίσματα. Με την αποδοχή του ευρώ, οι ασθενέστερες οικονομίες της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα, τεχνητά αύξησαν την προθυμία της αγοράς να τους δανείζουν χρήματα και μείωσαν το επιτόκιο που θα πρέπει να πληρώνουν, ενώ παράλληλα μειώθηκε και το κόστος αγοράς αγαθών από τη Γερμανία.
Με την τιμολόγηση, όμως, όλων των χρημάτων να είναι η ίδια ανεξάρτητα από τους ισολογισμούς και τις ταμειακές ροές κάθε κράτους ξεχωριστά, οι χώρες με αδύναμους ισολογισμούς και ταμειακές ροές απέκτησαν "βουνά" χρεών, τα οποία δεν μπορούν να υποστηρίξουν οι παραγωγικές τους δυνατότητες.
Οι μόνοι που επωφελήθηκαν από αυτήν την "ευρω-απάτη" ήταν η Γερμανία και οι τράπεζες. Στην εποχή πριν το ευρώ, χρειαζόντουσαν πολλές ελληνικές δραχμές, για παράδειγμα, για να αγοραστούν ακριβά γερμανικά προϊόντα, ενώ μετά την είσοδο του ευρώ, τα γερμανικά προϊόντα έγιναν φθηνότερα όσον αφορά τις ώρες εργασίας και τα επιτόκια που καταβάλλονται, ισχυροποιώντας έτσι τις γερμανικές εξαγωγές.
Από την άλλη, οι τράπεζες δάνεισαν τεράστια ποσά στην Ελλάδα, και σε άλλες ασθενείς χώρες, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό της τομέα, παρότι γνώριζαν πως παραμένει μία αδύναμη οικονομία και πως η είσοδός της στο ευρώ δεν μπορεί να ενίσχυσε από τη μία στιγμή στην άλλη τα οικονομικά της μεγέθη."Ήταν όλα μία απάτη που οι τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΚΤ, εκμεταλλεύθηκαν, για αυτό θα πρέπει να αποδεχθούν τις απώλειες τώραπου αυτή η απάτη έχει καταρρεύσει. Κανείς δεν έβαλε ένα πιστόλι στο κεφάλι των δανειστών που γέμισαν την Ελλάδα τεράστια ποσά χρημάτων σε χαμηλό επιτόκιο. Τζόγαραν και έχασαν. Αυτό είναι όλο", τονίζει χαρακτηριστικά.
Αυτή είναι η ανάλυση του Smith για την ευρωζώνη, την οποία χαρακτηρίζει ως μία αγορά που κατέρρευσε γιατί εξάλειψε την ικανότητα της αγοράς να τιμολογεί τον κίνδυνο και την πίστωση.
Στη συνέχεια, ο οικονομολόγος "ρίχνει" την ιδέα της υιοθέτησης του δολαρίου από την Ελλάδα ως εθνικού νομίσματός της. Ο Smith αναφέρει ότι κατ' αρχάς η Ελλάδα θα πρέπει να αποκηρύξει πλήρως όλο το χρέος της που είναι εκφρασμένο σε ευρώ. Τονίζει πως δεν μιλάει για απλό κούρεμα, αλλά για διαγραφή του 100%, του συνόλου του χρέους της σε ευρώ, αιτιολογώντας αυτή την κίνηση επί της βάση της εκμετάλλευσης της Ελλάδας από τις τράπεζες, όπως αναλύθηκε προηγουμένως.
Ο Smith προκρίνει το αμερικάνικο δολάριο ως το καταλληλότερο νόμισμα που μπορεί να υιοθετήσει η Ελλάδα, καθώς, όπως γράφει, εξακολουθεί να διατηρεί την εμπιστοσύνη των αγορών ως μέσο ανταλλαγής και ως μέσο αποθήκευσης αξίας, διότι, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ, τα προβλήματα αυτά είναι γνωστά και διαφανή σε όλους και έτσι οι αγορές μπορούν να τιμολογήσουν τον κίνδυνο του δολαρίου. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά κυκλοφορούν πολλά δολάρια στον κόσμο και σε κάθε χώρα θα βρεθεί κάποιος διατεθειμένος να πληρωθεί σε δολάρια -αυτή είναι η δύναμη του δολαρίου.
Η υιοθέτηση του δολαρίου ως ενδιάμεσο βήμα, μετά από την - ενδεχόμενη - έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, κρίνεται απαραίτητη από το συγγραφεά, διότι μία άμεση επιστροφή στη δραχμή θα "έκρυβε" έναν άγνωστο κίνδυνο μετατροπής που θα μεταφερόταν στην ίδια τη δραχμή, ενώ αν η Ελλάδα τύπωνε δραχμές σε απεριόριστες ποσότητες, τότε το νόμισμα θα έχανε γρήγορα την αξία της. Όμως, με το ενδιάμεσο στάδιο του δολαρίου - έξοδο από το ευρώ με υιοθέτηση του δολαρίου και, αργότερα, έξοδο από το δολάριο με υιοθέτηση της δραχμής - μεγάλο μέρος του κινδύνου και της δυσπιστίας που θα ακολουθούσε μια απευθείας μετάβαση στη δραχμή θα απορροφηθεί, ενώ ανεξάρτητα από τις πολιτικές του ελληνικού κράτους ή Τράπεζας της Ελλάδος, το δολάριο θα εξακολουθήσει να έχει την ίδια αξία, καθώς η ίδια η Ελλάδα δεν θα έχει τη δυνατότητα να τυπώσει δολάρια.
"Η μετατροπή όλων των λογαριασμών από ευρώ σε δολάρια θα αποκαθιστούσε άμεσα την επιστοσύνη και τις συναλλαγές, τόσο στο εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, καθώς όλοι θα γνωρίζουν ότι το δολάριο θα διατηρήσει την αξία του παντού", επισημαίνει.
Τέλος, στο σχέδιο του Smith κρίσιμο ρόλο παίζει η επίτευξη μίας πολιτικής συναίνεσης στα θέματα της φορολογίας και της διακυβέρνησης, καθώς, όπως γράφει, όλοι γνωρίζουν πως η φοροδιαφυγή έχει υποσκάψει τα οικονομικά του ελληνικού κράτους, ενώ οι πολίτες μίας δημοκρατίας πρέπει να φτάσουν σε μία ομοφωνία από μόνοι τους, δεν μπορεί να τους επιβάλλονται μέτρα από γραφειοκράτες εκτός της χώρας.
"Η Ελλάδα, γράφει, χρειάζεται απεγνωσμένα έναν πολιτικό με όραμα πουθα δηλώσει ξεκάθαρα τις επιλογές που έχει η Ελλάδα στα θέματα της φορολογίας και της διακυβέρνησης: το κράτος χρειάζεται χρήματα και όλοι θα πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους. Όσοι αποφεύγουν να πληρώνουν θα πρέπει να αναγκάζονται από την κοινή γνώμη να συμμορφώνονται, για το εθνικό καλό. Οι φορολογικοί θεσμοί θα πρέπει να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη στην αμεροληψία και τη διαφάνεια τους."
Αν η Ελλάδα δεν φτάσει σε μία ομόφωνη απόφαση μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και έναν εθνικό διάλογο δεν θα έχει καμία σημασία πιο νόμισμα θα χρησιμοποιεί η χώρα καθώς θα διολισθήσει περισσότερο σε ένα θανατηφόρο σπιράλ δυσλειτουργίας.
Η ιδέα για μία μετάβαση στο δολάριο ίσως ηχεί στο αναγνωστικό κοινό ευφάνταστη ή μη πραγματοποιήσιμη - "τρελή" τη χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Smith - καθώς δεν έχει "κυκλοφορήσει" ιδιαίτερα, ωστόσο το EMEA.gr είναι σε θέση να γνωρίζει πως μία ανάλογη πρόταση έχει τεθεί προς συζήτηση σε διάφορα φόρα σημαντικών θεσμών - του εσωτερικού συμπεριλαβανομένου. Άλλες εκτιμήσεις αναφέρουν πως τέτοιες ιδέες αντανακλανούν τις σκέψεις που γίνονται στην άλλη... πλευρά του Ατλαντικού για το μέλλον της Ελλάδας.
Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει το γεγονός ότι πολλές μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις συνεχίζουν επί μακρόν (ακόμα και στην περίοδο του ευρώ) να διαθέτουν τα συναλλαγματικά τους αποθέματα σε δολάρια.
Στα σενάρια αυτά που κυκλοφορούν και που, φυσικά, το EMEA.gr παραθέτει με την ανάλογη, πολύ μεγάλη προσοχή που απαιτείται σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, δεν θα πρέπει να παραγνωριστεί και η στροφή πολλών - κυρίως "έξυπνων" - επενδυτικών κεφαλαίων στο ποντάρισμα υπέρ του δολαρίου και γενικότερα στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, έναντι της αγοράς ομολόγων.
Άρθρο με πολλούς αποδέκτες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη ευρωζώνη, ενδεικτικό του κλίματος και των σκέψεων που επικρατούν στον αμερικανικό παράγοντα σχετικά με την πορεία της ελληνικής οικονομίας αλλά και της ευρωζώνης εν γένει, της Ελληνοαμερικανίδας προέδρου του The Huffington Post Media Group και διάσημης συγγραφέως και αρθρογράφου, Arianna Huffington, δημοσίευσαν οι New York Times.
Στο άρθρο της, η Arianna Huffington τονίζει το υψηλό ποσοστό ανεργίας μεταξύ των νέων στην Ελλάδα και επισημαίνει πως οι πολίτες της χώρας θα ακολουθήσουν όποια πρόταση τους δίνει μία προοπτική για το μέλλον, ακόμα και αν είναι η πρόταση εξόδου από το ευρώ. "Το τιμωρητικό μονοπάτι της λιτότητας και της οικονομικής συρρίκνωσης θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη στασιμότητα το 2013 και αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί. Και όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των εκλογών της προηγούμενης εβδομάδας, οι πολίτες της Ελλάδος δεν θα πρόκειται να επιτρέψουν να συνεχιστεί ... Αν μία προοπτική για το μέλλον σημαίνει εγκατάλειψη του ευρώ, τότε μάλλον αυτό θα επιλέξουν οι Έλληνες", γράφει χαρακτηριστικά.
Μία τέτοια κατάληξη θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα, ωστόσο η Huffington "κατηγορεί" την οικονομική και πολιτική ηγεσία της Ευρώπης ότι ουσιαστικά "ωθεί" την Ελλάδα στο να εγκαταλείψει μόνη της το ευρώ: "Αν η ΕΚΤ δεν εγκαταλείψει την καταστροφική εμμονή της με τη λιτότητα, η Ελλάδα δεν θα έχει πολλές άλλες επιλογές από το να εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ. Αυτό θα εγκυμονούσε, φυσικά, τους δικούς του κινδύνους, όμως η ΕΕ έχει αφήσει ελάχιστες εναλλακτικές επιλογές στην Ελλάδα"
Η Huffington, μάλιστα, παραθέτει και το παράδειγμα της Αργεντινής, θεωρώντας πως το σκηνικό κινδυνολογίας που έχει στηθεί γύρω από μία έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ θυμίζει το ίδιο σκηνικό που είχε στηθεί το 2001 γύρω από την αποσύνδεση του πέσο από το δολάριο και την υποτιθέμενη κατάρρευση της Αργεντινής αν σταματούσε να εξυπηρετεί το χρέος της: "Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ Αργεντινής και Ελλάδος. Ωστόσο, τη χρεοκοπία της Αργεντινής ακολούθησαν μερικοί μήνες οικονομικής κρίσης και στη συνέχεια πολλά χρόνια σταθερής οικονομικής ανάπτυξης. Μία δραματικά διαφορετική κατεύθυνση από αυτή προς την οποία οδεύει τώρα η Ελλάδα, ένα δυνητικά ατελείωτο μονοπάτι συρρίκνωσης που καταστρέφει εκατομμύρια ζωές και που ‘κουτσουρεύει’ το αδάμαστο ελληνικό πνεύμα".
Η διάσημη Ελληνοαμερικανίδα αναφέρεται και στον κίνδυνο ο κόσμος στην Ελλάδα να εκφράσει την απαρέσκειά του για τις ακολουθούμενες πολιτικές όχι μόνο μέσα από τις κάλπες, αλλά και με βία στους δρόμους, γράφοντας πως "αν η Ελλάδα παραμείνει στο τωρινό αδιέξοδο μονοπάτι της τροφοδοτούμενης από τη λιτότητα ύφεσης, τα παιδιά της Ελλάδος θα επαναστατήσουν", ενώ σε μία αποστροφή του άρθρου της γράφει κάτι που - ενδεχομένως - προοιωνίζει το ρόλο που φιλοδοξεί να παίξει ο αμερικανικός παράγοντας στη μετα-ευρώ Ελλάδα, αν τελικώς αυτή υπάρξει: "Οι Έλληνες εκφράζουν την επιθυμία τους για μεγαλύτερο λόγο πάνω στο μέλλον τους, ένα μέλλον που έχει περισσότερες επιλογές από αυτές που προσφέρει η ΕΚΤ", είναι η χαρακτηριστική της διατύπωση.
Στο "άρμα" του δολαρίου η Ελλάδα;
Σε προηγούμενο κείμενο σχετικά με το άρθρο της διάσημης Ελληνοαμερικανίδας, Arianna Huffington, "σιδηράς κυρίας" των αμερικανικών media, το EMEA.gr έκανε - ίσως υπήρξε το πρώτο ελληνικό μέσο που το έκανε - νύξη σχετικά με ορισμένες σκέψεις που υπάρχουν στον αμερικανικό παράγοντα για μία Ελλάδα χωρίς ευρώ.
"Το μέλλον (της Ελλάδας) έχει περισσότερες επιλογές από αυτές που προσφέρει η ΕΚΤ", έγραφε σε κάποιο σημείο του άρθρου της η Huffington και όσοι ξέρουν να "διαβάζουν" πίσω από τις λέξεις, ίσως αναγνωρίσουν αυτές τις "άλλες επιλογές" στο σχέδιο τριών σημείων μετάβασης της Ελλάδας από το ευρώ στη δραχμή, μέσω δολαρίου, το οποίο ανέπτυξε προ τριών ημερών ο συγγραφέας και σχολιαστής επί οικονομικών θεμάτων, Αμερικανός Charles Hugh Smith.
Το σχέδιο που αναλύει ο Smith κινείται σε τρεις διαδοχικούς άξονες:
- Παραίτηση της Ελλάδος από όλα τα χρέη που είναι εκφρασμένα σε νόμισμα ευρώ, δηλαδή 100% διαγραφή τους.
- Αποδοχή του αμερικανικού δολαρίου ως εθνικό νόμισμα της Ελλάδας και μετάβαση στη δραχμή σε δεύτερο χρόνο μετά από αρκετά χρόνια.
- Διαφανή εθνικό διάλογο και ομόφωνη απόφαση για τη φορολογία και για το ρόλο του κράτους στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Η ανάλυση του Smith ξεκινά από τους λόγους "αποτυχίας" του ευρώ, χαρακτηρίζοντας το κοινό νόμισμα μία "απάτη". Και αυτό γιατί αφαιρέθηκε από την αγορά ο μηχανισμός τιμολόγησης που αποτελούν τα νομίσματα. Με την αποδοχή του ευρώ, οι ασθενέστερες οικονομίες της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα, τεχνητά αύξησαν την προθυμία της αγοράς να τους δανείζουν χρήματα και μείωσαν το επιτόκιο που θα πρέπει να πληρώνουν, ενώ παράλληλα μειώθηκε και το κόστος αγοράς αγαθών από τη Γερμανία.
Με την τιμολόγηση, όμως, όλων των χρημάτων να είναι η ίδια ανεξάρτητα από τους ισολογισμούς και τις ταμειακές ροές κάθε κράτους ξεχωριστά, οι χώρες με αδύναμους ισολογισμούς και ταμειακές ροές απέκτησαν "βουνά" χρεών, τα οποία δεν μπορούν να υποστηρίξουν οι παραγωγικές τους δυνατότητες.
Οι μόνοι που επωφελήθηκαν από αυτήν την "ευρω-απάτη" ήταν η Γερμανία και οι τράπεζες. Στην εποχή πριν το ευρώ, χρειαζόντουσαν πολλές ελληνικές δραχμές, για παράδειγμα, για να αγοραστούν ακριβά γερμανικά προϊόντα, ενώ μετά την είσοδο του ευρώ, τα γερμανικά προϊόντα έγιναν φθηνότερα όσον αφορά τις ώρες εργασίας και τα επιτόκια που καταβάλλονται, ισχυροποιώντας έτσι τις γερμανικές εξαγωγές.
Από την άλλη, οι τράπεζες δάνεισαν τεράστια ποσά στην Ελλάδα, και σε άλλες ασθενείς χώρες, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό της τομέα, παρότι γνώριζαν πως παραμένει μία αδύναμη οικονομία και πως η είσοδός της στο ευρώ δεν μπορεί να ενίσχυσε από τη μία στιγμή στην άλλη τα οικονομικά της μεγέθη."Ήταν όλα μία απάτη που οι τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΚΤ, εκμεταλλεύθηκαν, για αυτό θα πρέπει να αποδεχθούν τις απώλειες τώραπου αυτή η απάτη έχει καταρρεύσει. Κανείς δεν έβαλε ένα πιστόλι στο κεφάλι των δανειστών που γέμισαν την Ελλάδα τεράστια ποσά χρημάτων σε χαμηλό επιτόκιο. Τζόγαραν και έχασαν. Αυτό είναι όλο", τονίζει χαρακτηριστικά.
Αυτή είναι η ανάλυση του Smith για την ευρωζώνη, την οποία χαρακτηρίζει ως μία αγορά που κατέρρευσε γιατί εξάλειψε την ικανότητα της αγοράς να τιμολογεί τον κίνδυνο και την πίστωση.
Στη συνέχεια, ο οικονομολόγος "ρίχνει" την ιδέα της υιοθέτησης του δολαρίου από την Ελλάδα ως εθνικού νομίσματός της. Ο Smith αναφέρει ότι κατ' αρχάς η Ελλάδα θα πρέπει να αποκηρύξει πλήρως όλο το χρέος της που είναι εκφρασμένο σε ευρώ. Τονίζει πως δεν μιλάει για απλό κούρεμα, αλλά για διαγραφή του 100%, του συνόλου του χρέους της σε ευρώ, αιτιολογώντας αυτή την κίνηση επί της βάση της εκμετάλλευσης της Ελλάδας από τις τράπεζες, όπως αναλύθηκε προηγουμένως.
Ο Smith προκρίνει το αμερικάνικο δολάριο ως το καταλληλότερο νόμισμα που μπορεί να υιοθετήσει η Ελλάδα, καθώς, όπως γράφει, εξακολουθεί να διατηρεί την εμπιστοσύνη των αγορών ως μέσο ανταλλαγής και ως μέσο αποθήκευσης αξίας, διότι, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ, τα προβλήματα αυτά είναι γνωστά και διαφανή σε όλους και έτσι οι αγορές μπορούν να τιμολογήσουν τον κίνδυνο του δολαρίου. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά κυκλοφορούν πολλά δολάρια στον κόσμο και σε κάθε χώρα θα βρεθεί κάποιος διατεθειμένος να πληρωθεί σε δολάρια -αυτή είναι η δύναμη του δολαρίου.
Η υιοθέτηση του δολαρίου ως ενδιάμεσο βήμα, μετά από την - ενδεχόμενη - έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, κρίνεται απαραίτητη από το συγγραφεά, διότι μία άμεση επιστροφή στη δραχμή θα "έκρυβε" έναν άγνωστο κίνδυνο μετατροπής που θα μεταφερόταν στην ίδια τη δραχμή, ενώ αν η Ελλάδα τύπωνε δραχμές σε απεριόριστες ποσότητες, τότε το νόμισμα θα έχανε γρήγορα την αξία της. Όμως, με το ενδιάμεσο στάδιο του δολαρίου - έξοδο από το ευρώ με υιοθέτηση του δολαρίου και, αργότερα, έξοδο από το δολάριο με υιοθέτηση της δραχμής - μεγάλο μέρος του κινδύνου και της δυσπιστίας που θα ακολουθούσε μια απευθείας μετάβαση στη δραχμή θα απορροφηθεί, ενώ ανεξάρτητα από τις πολιτικές του ελληνικού κράτους ή Τράπεζας της Ελλάδος, το δολάριο θα εξακολουθήσει να έχει την ίδια αξία, καθώς η ίδια η Ελλάδα δεν θα έχει τη δυνατότητα να τυπώσει δολάρια.
"Η μετατροπή όλων των λογαριασμών από ευρώ σε δολάρια θα αποκαθιστούσε άμεσα την επιστοσύνη και τις συναλλαγές, τόσο στο εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, καθώς όλοι θα γνωρίζουν ότι το δολάριο θα διατηρήσει την αξία του παντού", επισημαίνει.
Τέλος, στο σχέδιο του Smith κρίσιμο ρόλο παίζει η επίτευξη μίας πολιτικής συναίνεσης στα θέματα της φορολογίας και της διακυβέρνησης, καθώς, όπως γράφει, όλοι γνωρίζουν πως η φοροδιαφυγή έχει υποσκάψει τα οικονομικά του ελληνικού κράτους, ενώ οι πολίτες μίας δημοκρατίας πρέπει να φτάσουν σε μία ομοφωνία από μόνοι τους, δεν μπορεί να τους επιβάλλονται μέτρα από γραφειοκράτες εκτός της χώρας.
"Η Ελλάδα, γράφει, χρειάζεται απεγνωσμένα έναν πολιτικό με όραμα πουθα δηλώσει ξεκάθαρα τις επιλογές που έχει η Ελλάδα στα θέματα της φορολογίας και της διακυβέρνησης: το κράτος χρειάζεται χρήματα και όλοι θα πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους. Όσοι αποφεύγουν να πληρώνουν θα πρέπει να αναγκάζονται από την κοινή γνώμη να συμμορφώνονται, για το εθνικό καλό. Οι φορολογικοί θεσμοί θα πρέπει να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη στην αμεροληψία και τη διαφάνεια τους."
Αν η Ελλάδα δεν φτάσει σε μία ομόφωνη απόφαση μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και έναν εθνικό διάλογο δεν θα έχει καμία σημασία πιο νόμισμα θα χρησιμοποιεί η χώρα καθώς θα διολισθήσει περισσότερο σε ένα θανατηφόρο σπιράλ δυσλειτουργίας.
Η ιδέα για μία μετάβαση στο δολάριο ίσως ηχεί στο αναγνωστικό κοινό ευφάνταστη ή μη πραγματοποιήσιμη - "τρελή" τη χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Smith - καθώς δεν έχει "κυκλοφορήσει" ιδιαίτερα, ωστόσο το EMEA.gr είναι σε θέση να γνωρίζει πως μία ανάλογη πρόταση έχει τεθεί προς συζήτηση σε διάφορα φόρα σημαντικών θεσμών - του εσωτερικού συμπεριλαβανομένου. Άλλες εκτιμήσεις αναφέρουν πως τέτοιες ιδέες αντανακλανούν τις σκέψεις που γίνονται στην άλλη... πλευρά του Ατλαντικού για το μέλλον της Ελλάδας.
Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει το γεγονός ότι πολλές μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις συνεχίζουν επί μακρόν (ακόμα και στην περίοδο του ευρώ) να διαθέτουν τα συναλλαγματικά τους αποθέματα σε δολάρια.
Στα σενάρια αυτά που κυκλοφορούν και που, φυσικά, το EMEA.gr παραθέτει με την ανάλογη, πολύ μεγάλη προσοχή που απαιτείται σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, δεν θα πρέπει να παραγνωριστεί και η στροφή πολλών - κυρίως "έξυπνων" - επενδυτικών κεφαλαίων στο ποντάρισμα υπέρ του δολαρίου και γενικότερα στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, έναντι της αγοράς ομολόγων.