Και εντάξει ο τσίπρας αριστερός είναι ας συλλυπηθεί (μαλακία βέβαια που πάει εκεί, θα είναι διάφοροι τριτοκοσμικοί,
Μα τι λες τώρα?
Έλα στη θέση του.
Αυτός έχει αρχίσει να μαζεύει αναμνήσεις (και φωτογραφίες) από τις δράσεις του την περίοδο που είναι πρωθυπουργός, να τις έχει μετά (αφού πέσει), να τις θαυμάζει ο ίδιος, να τις δείχνει στο περιβάλλον του, και ποιος ξέρει για ποια άλλη χρήση.
Ο τσόγλανος που ξεκίνησε την... πολιτική από πρόεδρος δεκαπενταμελούς στο γυμνάσιο, ΠΑΡΑ την αστοιχειοσύνη του, παρά την α-καλλιέργεια του, παρά το ότι είναι απίστευτος ψεύτης, κατάφερε λόγω του χαρίσματος στο λέγειν (που αδιαμφισβήτητα έχει σε πολύ μεγάλο βαθμό) να ξεγελάσει έναν ολόκληρο λαό, να πείσει ανθρώπους που έχουν φάει τη ζωή τους σε αυτό που οι ίδιοι νόμιζαν για αγώνες (αλλά είναι ειλικρινείς, τα πιστεύουν) να τον ακολουθήσουν, και τελικά να κάτσει στο σβέρκο ενός ολόκληρου λαού για -πάμε για τον τρίτο χρόνο τώρα- και να τον πηδάει δίχως αιδώ και δίχως σάλιο.
Σε μήνες? Χρόνο? Δυο χρόνια? Κάπου τόσο, το παραμύθι θα τελειώσει.
Αυτός ο ίδιος όμως, δε θα θέλει να τελειώσει και το δικό του προσωπικό παραμύθι.
Και τα προσωπικά παραμύθια με κάτι τέτοια χτίζονται.
"Τότε που είχα πάει στην κηδεία του Κάστρο".
"Τότε που είχε έρθει ο Ομπάμα να με δει".
"Τότε που είχα συναντήσει τον Ερντογάν".
Κλπ κλπ.
Να λείψει από τέτοιο πανηγύρι?