Με αφορμή την κριτική του Φανούρη για την Πατρίτσια ποστάρω εδώ γιατί σαν σχόλιο θα ήταν μεγάλο. Η Πατρίτσια με έχει εντυπωσιάσει στο ότι είναι λίγο ναζιάρα, χαλαρή, λάγνα, αλλά όχι τεμπέλα (δεν ξεχνάει ότι δουλεύει). Κάποιο κολπάκι , κάποιο πειραγματάκι θα κάνει με το που θα μπει στο δωμάτιο αλλά και πριν βγει ή άμα θα με δει στο διάδρομο. Εχει λατινικό ταμπεραμέντο. Θα γελάσει, θα ευχαριστηθεί. Θα δείξει ενεργά ότι ενδιαφέρεται να περάσεις καλά, όταν άλλες γυναίκες είναι ψιλοαδιάφορες και κρύες. Πολλές φορές με φουντώνει πριν καν με αγγίξει. Μπαίνει στο δωμάτιο τραγουδώντας και χορεύοντας, ή κάνοντας στριπτιζ, ή περιμένει να της βγάλω τα ρούχα, κτλ. Έχει δίκιο ο Φανούρης που λέει ότι ήταν ..... ετοιμος εξ'αποστάσεως. Θυμάμαι μιά φορά μπήκε μέσα, κάποια κόλπα θα μού έκανε, ήταν όρθια στην πόρτα και εγώ (χωρίς ρούχα) μόλις είχα σηκωθεί από το κρεβάτι. Μας χώριζαν δηλ. 2+ μέτρα. Εγώ όπως καταλαβαίνετε ήμουν πανετοιμος και με το παραπάνω. Εκείνη είχε βγάλει και το στριγκ και μού το πέταξε. Μαντεύετε πού? Εάν ήταν στο λουνα παρκ θα είχε κερδίσει το μέγα βραβείο στους κρίκους (το ξερετε φαντάζομαι το παιγνίδι). Ξεκίνημα με φοβερό κάρφωμα λοιπόν, γελια, πλάκες, και αμοιβαία επίθεση στη συνέχεια.