Στο Λύκειο γνώρισα τον πρώτο… μεσάζοντα

[pz89]

Στο Λύκειο γνώρισα τον πρώτο… μεσάζοντα

Σε μια από τις πολλές «στάσεις αμπελοφιλοσοφίας» που συχνά κάνω με συναδέλφους μου στο γραφείο, συνοδεία καφέ και τσιγάρου (σε εξωτερικό χώρο κύριε υπουργέ) μου ήρθε μια τρομερή έκλαμψη τύπου «εύρηκα». Σαν να μου έπεσε ένα μήλο στο κεφάλι ένα πράγμα.

Συνειδητοποίησα λοιπόν, την...
πορεία μου ως πολίτης, σε σχέση με τους μεσάζοντες και όλους αυτούς που αφιερώνουν τη ζωή τους για το καλό μου!

Έχουμε και λέμε. Η πρώτη μας επαφή με τις δημοκρατικές διαδικασίες είναι στο σχολείο όταν καλούμαστε να ψηφίσουμε για τους εκπροσώπους μας. «Αποθέωση» αυτού του μαθήματος δημοκρατίας είναι το δεκαπενταμελές του Λυκείου.

Οι συμμαθητές τάζουν, γυμναστήρια, κολυμβητήρια, περιπάτους, εκδρομές και άλλα επαναστατικά καλούδια με στόχο την καλή μας ψήφο.

Στην πραγματικότητα όμως αυτή είναι η πρώτη μας επαφή με έλληνες «μεσάζοντες». Διότι στα 33 μου πλέον, ξέρω καλά πως ο συμμαθητής μου που έταζε γυμναστήριο στο Λύκειο είχε στο νου του, το spa του ξενοδοχείου της πενταήμερης.

Και να σου τα πρακτορεία ταξιδιών που μοιράζουν τζάμπα εισιτήρια στα μέλη του δεκαπενταμελούς για να τα επιλέξουν, και να τα δωρεάν ποτά στις εκδηλώσεις για τα λεφτά της πενταήμερης, και να, και να, και να…

Έτσι λοιπόν οι «άνθρωποι μας» οι συμμαθητές μας, οι… «ένας από εσάς» πάνε δωρεάν πενταήμερη, βγάζουν και χαρτζιλίκι. Φυσικά μετά το τέλος της πενταήμερης όλοι ασχολούμαστε με άλλα… τα πάντα «παραγράφονται».

Μετά πάμε πανεπιστήμιο. Εκεί έρχονται οι φοιτητικές οργανώσεις. Ξέρετε αυτές που χρόνια τώρα δεν κατόρθωσαν να μετρήσουν τα κουκιά μαζί. «Θα φτιάξουμε τη σχολή» λένε οι πιο προσγειωμένοι, «Θα στρώσουμε την Παιδεία» τάζουν οι ονειροπόλοι. Και να σου οι εκδηλώσεις ξανά μανά, και να σου τα μαζέματα.

Η διαδρομή για τους απλούς φοιτητές είναι σχεδόν προκαθορισμένη, κάποιοι θα ψηφίσουν και θα ασχoληθούν «γιατί έτσι πρέπει» και κάποιοι άλλοι θα πάρουν τον δρόμο τους για τις πολιτικές νεολαίες και τα ανώτατα κλιμάκια της δημόσιας «διακονίας».

Συμπτωματικά κάποιοι εξ αυτών στο Λύκειο ήταν στο δεκαπενταμελές.

Μετά το πανεπιστήμιο έρχεται ο στρατός. Εκεί τα πράγματα είναι απλά. «Αν έχεις βύσμα διάβαινε αν έχεις κώλο στήσε κι άμα δεν έχεις τίποτα την τελαμώνα σκίσε». Μικρή παρένθεση στη ζωή μας όπου οι ανησυχούντες για το μέλλον μας δεν μας ενοχλούν γιατί απλά είναι απασχολημένοι με το άναμμα των καντηλιών στον Λυκαβηττό.

Φεύγοντας από το στρατό, έρχεται η δουλειά. Αν είσαι τυχερός και βρεις. Εκεί σε υποδέχεται ο συνδικαλιστής. Ένας «συνάδελφος» που τις περισσότερες φορές του διαφεύγει τι δουλειά κάνεις γιατί εκείνος είναι στο γραφείο του, δίνοντας μάχη για τα δίκαια σου. Εκεί να δεις υποσχέσεις. Και φυσικά πάλι μεσάζοντας μεταξύ εσού και του δίκιου σου.

Και ερχόμαστε στη μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας. Τις εθνικές εκλογές, και τις άλλες καλποκεντρικές διαδικασίες που δοξάζουν τη δύναμη του πολίτη.

Εκεί οι υποσχέσεις είναι ατελείωτες. Φαντασία να έχεις και όρεξη να ακούς. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο αγχωμένοι για το μέλλον μας κι από τον Jesus Christ. Όσο μας ζητάνε το κουκί είναι οι καλύτεροι φίλοι μας. Νιώθουν τον πόνο μας καλύτερα και από τη μάνα μας. Τα δάνεια μας τους κάνουν να στριφογυρίζουν όλη νύχτα στο κρεβάτι… μέχρι που έρχεται το πρωί εκείνης της Δευτέρας μετά την Κυριακή της «γκαστρωμένης» κάλπης όπου εμείς εξακολουθούμε να στριφογυρίζουμε στο κρεβάτι για ότι βάσανο στοιχειώνει τον καθένα μας, και εκείνοι γυρίζουν στην Αθήνα, με μαύρα κουστούμια, υβριδικά οχήματα και προσωπική φρουρά.

Και τότε βέβαια δεν σταματούν να αγχώνονται για εμάς. Θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή, την οικογένεια τους, δεν τους βλέπει το σπίτι τους και άλλα τέτοια.

Συμπέρασμα; Η κοινωνία δεν είναι χωρισμένη σε πολίτες Α΄ και Β΄ κατηγορίας όπως μας λένε οι φίλοι συνδικαλιστές στο τιμημένο Πεδίον του Άρεως. Είναι χωρισμένη σε γάτους και κορόϊδα. Και ξέρετε κάτι ακόμη; Στο Λύκειο εκτός από τον επαγγελματικό προσανατολισμό υπάρχει και ένα άλλο μάθημα που αν δεν το περάσεις θα σε «στοιχειώνει» για πάντα. Ο κοινωνικός προσανατολισμός, ή απλά η επιλογή μεταξύ κορόιδου και γάτου.

http://www.enimerwsi.com/2011/01/blog-post_5534.html#ixzz1CPacSbc3

 

[trikardos]

Στο Λύκειο γνώρισα τον πρώτο… μεσάζοντα


Συμπέρασμα; Η κοινωνία δεν είναι χωρισμένη σε πολίτες Α΄ και Β΄ κατηγορίας όπως μας λένε οι φίλοι συνδικαλιστές στο τιμημένο Πεδίον του Άρεως. Είναι χωρισμένη σε γάτους και κορόϊδα. Και ξέρετε κάτι ακόμη; Στο Λύκειο εκτός από τον επαγγελματικό προσανατολισμό υπάρχει και ένα άλλο μάθημα που αν δεν το περάσεις θα σε «στοιχειώνει» για πάντα. Ο κοινωνικός προσανατολισμός, ή απλά η επιλογή μεταξύ κορόιδου και γάτου.

http://www.enimerwsi.com/2011/01/blog-post_5534.html#ixzz1CPacSbc3

Σωστή η αναλύση και κυριός το συμπέρασμα

Να +σω φυσικά και την οικογενειακή- κληρονομική κατάσταση που έχουν οι μεσάζοντες, δλδης ότι πέρα από τους αυτοδημιούργητους κυριαρχούν οι αποκατεστημένη από την οικογενειακή τους διαδοχή.
Ο συνδικαλιστής-μεσαζον- κομματάρχης κληρονομεί στους εκλεκτούς απογώνους όλο το σύστημα.
Γνωρίζω στη Σαλονίκη "αθλητικό-δημοτικό παράγωντα" που δεν δουλέψε ποτέ στη ζωή του και όχι μονο αυτός αλλά και ο παππούς του-πατέρας και οι γιοί του. Και μην νομίσεται κάποιο "πρώτη μούρη" για τον άνθρωπό της διπλανής πόρτας μιλάω

 

[amjik]

Φουλενάδααααααααααααααα ή απάντηση στα μαθηματικά έρχεται δύσκολα.
Σημαίνει ότι ο κόσμος και ιδίως ό Μπέικον ,κάνουν λάθη.
Είναι σάν το ανέκδοτο με τίς ξανθιές, πόσο κάνει ένα κι ένα.www.imagerous.com/] [/URL]

 

[trikardos]

Είναι σάν το ανέκδοτο με τίς ξανθιές, πόσο κάνει ένα κι ένα.www.imagerous.com/] [/URL]


Πόσο κάνει;;;;;;;;;

υγ. το μπέικον γιατί το αναφερεις, ξερεις ότι κανω δίαιτα

 

[amjik]

Είναι σάν το ανέκδοτο με τίς ξανθιές, πόσο κάνει ένα κι ένα.www.imagerous.com/] [/URL]


Πόσο κάνει;;;;;;;;;

υγ. το μπέικον γιατί το αναφερεις, ξερεις ότι κανω δίαιτα

χα χα χα χα μά είναι μαλλλλλλλάκας !!!!!!!!!

 

[trikardos]

Σε παρακαλώ να ανακαλέσεις δημοσίος

δεν θα με πεις εσύ η βρομιάρα, εμένα ανοικοκύρευτη!!!!!!!!!

το μπέικον το ψωνίζω από καλό κατάστημα που έχει και του "πουλιού το γάλα"

 

[amjik]

Σε παρακαλώ να ανακαλέσεις δημοσίος

δεν θα με πεις εσύ η βρομιάρα, εμένα ανοικοκύρευτη!!!!!!!!!

το μπέικον το ψωνίζω από καλό κατάστημα που έχει και του "πουλιού το γάλα"

oxo xa xa oxo
Ποιος σε έβγαλε στο ΚΛΑΡΊ ????????

Ποιος σου έκανε τις πρώτες άσκήσεις???????

 

[trikardos]

Ποιος σου έκανε τις πρώτες άσκήσεις???????

Στο 11ο ΣΠ ένας λοχειας

 

[amjik]

Στο 11ο ΣΠ ένας λοχειας

ένθυμούμε ???????

 

[oso_nixtonei]

εγω στο λυκειο γνωρισα τον αγοραιο ερωτα. Ηθελε να τις αγορασω κουλουρι και τυροπιτα και λουκανοπιτα και 2 χυμους η στελλιτσα 
Περα απο την πλκακα τωρα ωραιο κειμενο ετσι ειναι τα πραματα αν και σαφψως χειροτερα ειναι στις φοιτητικες παραταξεις και το χαος μετα εξω στη δουλεια.

 

[amjik]

εγω στο λυκειο γνωρισα τον αγοραιο ερωτα. Ηθελε να τις αγορασω κουλουρι και τυροπιτα και λουκανοπιτα και 2 χυμους η στελλιτσα 
Περα απο την πλκακα τωρα ωραιο κειμενο ετσι ειναι τα πραματα αν και σαφψως χειροτερα ειναι στις φοιτητικες παραταξεις και το χαος μετα εξω στη δουλεια.

Στείλε βιογραφικό .στόν tramountana.........

 

[whoknows]

Στο Λύκειο γνώρισα τον πρώτο… μεσάζοντα

Σε μια από τις πολλές «στάσεις αμπελοφιλοσοφίας» που συχνά κάνω με συναδέλφους μου στο γραφείο, συνοδεία καφέ και τσιγάρου (σε εξωτερικό χώρο κύριε υπουργέ) μου ήρθε μια τρομερή έκλαμψη τύπου «εύρηκα». Σαν να μου έπεσε ένα μήλο στο κεφάλι ένα πράγμα.

Συνειδητοποίησα λοιπόν, την...
πορεία μου ως πολίτης, σε σχέση με τους μεσάζοντες και όλους αυτούς που αφιερώνουν τη ζωή τους για το καλό μου!

Έχουμε και λέμε. Η πρώτη μας επαφή με τις δημοκρατικές διαδικασίες είναι στο σχολείο όταν καλούμαστε να ψηφίσουμε για τους εκπροσώπους μας. «Αποθέωση» αυτού του μαθήματος δημοκρατίας είναι το δεκαπενταμελές του Λυκείου.

Οι συμμαθητές τάζουν, γυμναστήρια, κολυμβητήρια, περιπάτους, εκδρομές και άλλα επαναστατικά καλούδια με στόχο την καλή μας ψήφο.

Στην πραγματικότητα όμως αυτή είναι η πρώτη μας επαφή με έλληνες «μεσάζοντες». Διότι στα 33 μου πλέον, ξέρω καλά πως ο συμμαθητής μου που έταζε γυμναστήριο στο Λύκειο είχε στο νου του, το spa του ξενοδοχείου της πενταήμερης.

Και να σου τα πρακτορεία ταξιδιών που μοιράζουν τζάμπα εισιτήρια στα μέλη του δεκαπενταμελούς για να τα επιλέξουν, και να τα δωρεάν ποτά στις εκδηλώσεις για τα λεφτά της πενταήμερης, και να, και να, και να…

Έτσι λοιπόν οι «άνθρωποι μας» οι συμμαθητές μας, οι… «ένας από εσάς» πάνε δωρεάν πενταήμερη, βγάζουν και χαρτζιλίκι. Φυσικά μετά το τέλος της πενταήμερης όλοι ασχολούμαστε με άλλα… τα πάντα «παραγράφονται».

Μετά πάμε πανεπιστήμιο. Εκεί έρχονται οι φοιτητικές οργανώσεις. Ξέρετε αυτές που χρόνια τώρα δεν κατόρθωσαν να μετρήσουν τα κουκιά μαζί. «Θα φτιάξουμε τη σχολή» λένε οι πιο προσγειωμένοι, «Θα στρώσουμε την Παιδεία» τάζουν οι ονειροπόλοι. Και να σου οι εκδηλώσεις ξανά μανά, και να σου τα μαζέματα.

Η διαδρομή για τους απλούς φοιτητές είναι σχεδόν προκαθορισμένη, κάποιοι θα ψηφίσουν και θα ασχoληθούν «γιατί έτσι πρέπει» και κάποιοι άλλοι θα πάρουν τον δρόμο τους για τις πολιτικές νεολαίες και τα ανώτατα κλιμάκια της δημόσιας «διακονίας».

Συμπτωματικά κάποιοι εξ αυτών στο Λύκειο ήταν στο δεκαπενταμελές.

Μετά το πανεπιστήμιο έρχεται ο στρατός. Εκεί τα πράγματα είναι απλά. «Αν έχεις βύσμα διάβαινε αν έχεις κώλο στήσε κι άμα δεν έχεις τίποτα την τελαμώνα σκίσε». Μικρή παρένθεση στη ζωή μας όπου οι ανησυχούντες για το μέλλον μας δεν μας ενοχλούν γιατί απλά είναι απασχολημένοι με το άναμμα των καντηλιών στον Λυκαβηττό.

Φεύγοντας από το στρατό, έρχεται η δουλειά. Αν είσαι τυχερός και βρεις. Εκεί σε υποδέχεται ο συνδικαλιστής. Ένας «συνάδελφος» που τις περισσότερες φορές του διαφεύγει τι δουλειά κάνεις γιατί εκείνος είναι στο γραφείο του, δίνοντας μάχη για τα δίκαια σου. Εκεί να δεις υποσχέσεις. Και φυσικά πάλι μεσάζοντας μεταξύ εσού και του δίκιου σου.

Και ερχόμαστε στη μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας. Τις εθνικές εκλογές, και τις άλλες καλποκεντρικές διαδικασίες που δοξάζουν τη δύναμη του πολίτη.

Εκεί οι υποσχέσεις είναι ατελείωτες. Φαντασία να έχεις και όρεξη να ακούς. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο αγχωμένοι για το μέλλον μας κι από τον Jesus Christ. Όσο μας ζητάνε το κουκί είναι οι καλύτεροι φίλοι μας. Νιώθουν τον πόνο μας καλύτερα και από τη μάνα μας. Τα δάνεια μας τους κάνουν να στριφογυρίζουν όλη νύχτα στο κρεβάτι… μέχρι που έρχεται το πρωί εκείνης της Δευτέρας μετά την Κυριακή της «γκαστρωμένης» κάλπης όπου εμείς εξακολουθούμε να στριφογυρίζουμε στο κρεβάτι για ότι βάσανο στοιχειώνει τον καθένα μας, και εκείνοι γυρίζουν στην Αθήνα, με μαύρα κουστούμια, υβριδικά οχήματα και προσωπική φρουρά.

Και τότε βέβαια δεν σταματούν να αγχώνονται για εμάς. Θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή, την οικογένεια τους, δεν τους βλέπει το σπίτι τους και άλλα τέτοια.

Συμπέρασμα; Η κοινωνία δεν είναι χωρισμένη σε πολίτες Α΄ και Β΄ κατηγορίας όπως μας λένε οι φίλοι συνδικαλιστές στο τιμημένο Πεδίον του Άρεως. Είναι χωρισμένη σε γάτους και κορόϊδα. Και ξέρετε κάτι ακόμη; Στο Λύκειο εκτός από τον επαγγελματικό προσανατολισμό υπάρχει και ένα άλλο μάθημα που αν δεν το περάσεις θα σε «στοιχειώνει» για πάντα. Ο κοινωνικός προσανατολισμός, ή απλά η επιλογή μεταξύ κορόιδου και γάτου.

http://www.enimerwsi.com/2011/01/blog-post_5534.html#ixzz1CPacSbc3

δεν είναι η κοινωνία  χωρισμένη,  η Ελλάδα είναι... υπάρχει διαφορά...  θα ήταν  ποτέ δυνατό στην Ελλάδα να υπάρξει  Ρούντολφ Έλμερ; Ασάνζ
www.tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%C2%AB%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-wikileaks%C2%BB]http://www.tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%C2%AB%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-wikileaks%C2%BB[/url]

 

[Tsolias.Psolias]

τα troll ξύπνησαν νωρίς και δη "πεινασμένα"

 

[Che Guevara]

πολύ ωραίο το θέμα και επίκαιρο... γιατί δυστυχώς σε μια χώρα που η γνώση θα έπρεπε να είναι το μεγαλύτερο μας όπλο, σχεδόν συνωμοτικά μας το στερούν "κάποιοι". Απλά να συμπληρώσω στα ορθά περί "μεσάζοντες" ότι το πρόβλημα με τη χώρα μας ξεκινάει από πολύ παλιά.. από την εποχή του Καποδίστρια ακόμα, όταν οι κοτζαμπάσηδες κ οι πρόκριτοι που συγκέντρωσαν την εξουσία υπάρχουν ακόμα και σήμερα, οι γενιές αλλάζουν, οι τακτικές παραμένουν! Πάγια τακτική της ολιγαρχίας από τότε είναι να αποφεύγει με τεχνάσματα να φέρει στο προσκήνιο τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα του τόπου αποπροσανατολίζοντας το κόσμο (τότε με την "Μεγάλη Ιδέα", τώρα με την "Μεταρρύθμιση") με απώτερο σκοπό την διατήρηση της εξουσίας. Και βεβαίως εξουδετερώνοντας κάθε κοινωνική ανόρθωση, κάθε κοινωνική ομάδα που αντιδρά, προσυλιτίζοντας όσους έχουν τη δύναμη να φέρουν στην επιφάνεια τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα (ξεπουλημένοι συνδικαλιστές, διεφθαρμένοι πολιτικοί, καιροσκόποι καθηγητές (όχι όλοι ευτυχώς) και βεβαίως ρουφιάνοι δημοσιογράφοι).
Το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στο ίδιο το κοινοβουλευτικό σύστημα, το οποίο είναι ένα καθαρά αστικό θεσμικό σύστημα και το οποίο εφαρμόστηκε σε μια κοινωνία που δεν ήταν αστική. Επίσης, σε αντίθεση με τη δυτική ευρώπη, στη χώρα μας για πολλούς λόγους δεν έγιναν οι δυο μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις (μεταξύ γαιοκτημόνων και αστών και μεταξύ της άρχουσας αστικής τάξης και εργατικής τάξης), που καθόρισαν τις πολιτικές εκφράσεις στη δυτική ευρώπη.
Κι επειδή πολλοί θα βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα γι'αυτά που εκφράζω από το avatar μου, να προσθέσω ότι όχι δεν θεωρώ ότι λύση είναι να πάρουμε τα όπλα.. Θεωρώ ότι λύση στο διαχρονικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η αποκέντρωση! και όταν λέω αποκέντρωση, εννοώ πολύ απλά την απόσπαση της εξουσίας από τα χέρια της πολιτικής ολιγαρχίας και το πέρασμα της μέσα στα χέρια των απλών πολιτών μέσα από συνταγματικές αλλαγές.. Μόνο τότε θα δούμε αληθινή δημοκρατία...

 

[Kman2]

Το χειρότερο είναι οτι αυτοί οι σκατόγυφτοι πούλαγαν και μούρη με τα δανεικά λεφτά.Ελεγαν τι διαμαρτύρεσαι κοίτα τι καλά τα καταφέρνουμε.Τώρα που σταμάτησαν τα λεφτά θα ψάχνουν τάφο.Ο μύθος περί συνενοχής θα είναι η ταφόπλακα.

 

[Che Guevara]

Το χειρότερο είναι οτι αυτοί οι σκατόγυφτοι πούλαγαν και μούρη με τα δανεικά λεφτά.Ελεγαν τι διαμαρτύρεσαι κοίτα τι καλά τα καταφέρνουμε.Τώρα που σταμάτησαν τα λεφτά θα ψάχνουν τάφο.Ο μύθος περί συνενοχής θα είναι η ταφόπλακα.

Στην κοινοβουλευτική ολιγαρχία (γιατί αυτό είναι το πολίτευμα της χώρας για δημοκρατία ούτε λόγος) αυτό που προσπαθεί να επιφέρει ο εξουσιαστής είναι πολιτική εξάρτηση και φοβία στο λαό. Αυτή τη στιγμή όλα τα πολιτικά γραφεία είναι με ουρές από ανθρώπους που προσπαθούν να βρουν μια δουλειά (αξιοπρεπής ή μη) και αυτό είναι που κατέστρεψε τη χώρα. Και να μη χάφτουμε τις προπαγάνδες που αμολάνε ότι ο ελληνικός λαός είναι συνυπεύθυνος για τη κατάντια που τα ανέχτηκε όλα αυτά, που έκλεψε και ότι αυτός τους ψήφισε! Γιατί αυτοί οι ίδιοι μας έφεραν στα αδιέξοδα με τους νόμους οι οποίοι ρυθμίστηκαν έτσι ώστε να προστατεύονται ΑΥΤΟΙ από κάθε απειλή που απειλεί την εξουσία ΤΟΥΣ! Γιατί ο ίδιος ο βουλευτής που υποτίθεται ότι υπάρχει για να προστατεύει το συμφέρον σου, είναι ο ίδιος πρώτα πουλημένος σε κομματικά συμφέροντα, αφού η ηγεσία του κόμματος τον επέλεξε και όχι εσύ που είναι κ το πιο λογικό. Και όπως έδειξε κ πρόσφατα το σύστημα, αν κάποιος βουλευτής προσπαθήσει να αναδείξει τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα τι γίνεται; διαγραφή...! Η παράνοια των κοινοβουλευτικών εκλογών, γιατί μόνο ως παράνοια μπορεί να χαρακτηριστεί, είχε έχει κ θα έχει στόχο την εκλογή προσώπων που οι αυτονομαζόμενοι "ηγέτες της χώρας" επέλεξαν, για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους φυσικά κ όχι τα δικά μας.. αλλάξτε νοοτροπία σαν άνθρωποι, μετά αλλάξτε τους νόμους αυτού του κράτους, και ίσως κάποτε να αισθανθούμε ελεύθεροι...
Αν υπάρχουν διαφωνίες είναι πάντοτε δεχτές, σε ένα δημοκρατικό forum, ενός ολιγαρχικού κράτους...

 

[anatolgami]

Στο Λύκειο γνώρισα τον πρώτο… μεσάζοντα

Σε μια από τις πολλές «στάσεις αμπελοφιλοσοφίας» που συχνά κάνω με συναδέλφους μου στο γραφείο, συνοδεία καφέ και τσιγάρου (σε εξωτερικό χώρο κύριε υπουργέ) μου ήρθε μια τρομερή έκλαμψη τύπου «εύρηκα». Σαν να μου έπεσε ένα μήλο στο κεφάλι ένα πράγμα.

Συνειδητοποίησα λοιπόν, την...
πορεία μου ως πολίτης, σε σχέση με τους μεσάζοντες και όλους αυτούς που αφιερώνουν τη ζωή τους για το καλό μου!

Έχουμε και λέμε. Η πρώτη μας επαφή με τις δημοκρατικές διαδικασίες είναι στο σχολείο όταν καλούμαστε να ψηφίσουμε για τους εκπροσώπους μας. «Αποθέωση» αυτού του μαθήματος δημοκρατίας είναι το δεκαπενταμελές του Λυκείου.

Οι συμμαθητές τάζουν, γυμναστήρια, κολυμβητήρια, περιπάτους, εκδρομές και άλλα επαναστατικά καλούδια με στόχο την καλή μας ψήφο.

Στην πραγματικότητα όμως αυτή είναι η πρώτη μας επαφή με έλληνες «μεσάζοντες». Διότι στα 33 μου πλέον, ξέρω καλά πως ο συμμαθητής μου που έταζε γυμναστήριο στο Λύκειο είχε στο νου του, το spa του ξενοδοχείου της πενταήμερης.

Και να σου τα πρακτορεία ταξιδιών που μοιράζουν τζάμπα εισιτήρια στα μέλη του δεκαπενταμελούς για να τα επιλέξουν, και να τα δωρεάν ποτά στις εκδηλώσεις για τα λεφτά της πενταήμερης, και να, και να, και να…

Έτσι λοιπόν οι «άνθρωποι μας» οι συμμαθητές μας, οι… «ένας από εσάς» πάνε δωρεάν πενταήμερη, βγάζουν και χαρτζιλίκι. Φυσικά μετά το τέλος της πενταήμερης όλοι ασχολούμαστε με άλλα… τα πάντα «παραγράφονται».

Μετά πάμε πανεπιστήμιο. Εκεί έρχονται οι φοιτητικές οργανώσεις. Ξέρετε αυτές που χρόνια τώρα δεν κατόρθωσαν να μετρήσουν τα κουκιά μαζί. «Θα φτιάξουμε τη σχολή» λένε οι πιο προσγειωμένοι, «Θα στρώσουμε την Παιδεία» τάζουν οι ονειροπόλοι. Και να σου οι εκδηλώσεις ξανά μανά, και να σου τα μαζέματα.

Η διαδρομή για τους απλούς φοιτητές είναι σχεδόν προκαθορισμένη, κάποιοι θα ψηφίσουν και θα ασχoληθούν «γιατί έτσι πρέπει» και κάποιοι άλλοι θα πάρουν τον δρόμο τους για τις πολιτικές νεολαίες και τα ανώτατα κλιμάκια της δημόσιας «διακονίας».

Συμπτωματικά κάποιοι εξ αυτών στο Λύκειο ήταν στο δεκαπενταμελές.

Μετά το πανεπιστήμιο έρχεται ο στρατός. Εκεί τα πράγματα είναι απλά. «Αν έχεις βύσμα διάβαινε αν έχεις κώλο στήσε κι άμα δεν έχεις τίποτα την τελαμώνα σκίσε». Μικρή παρένθεση στη ζωή μας όπου οι ανησυχούντες για το μέλλον μας δεν μας ενοχλούν γιατί απλά είναι απασχολημένοι με το άναμμα των καντηλιών στον Λυκαβηττό.

Φεύγοντας από το στρατό, έρχεται η δουλειά. Αν είσαι τυχερός και βρεις. Εκεί σε υποδέχεται ο συνδικαλιστής. Ένας «συνάδελφος» που τις περισσότερες φορές του διαφεύγει τι δουλειά κάνεις γιατί εκείνος είναι στο γραφείο του, δίνοντας μάχη για τα δίκαια σου. Εκεί να δεις υποσχέσεις. Και φυσικά πάλι μεσάζοντας μεταξύ εσού και του δίκιου σου.

Και ερχόμαστε στη μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας. Τις εθνικές εκλογές, και τις άλλες καλποκεντρικές διαδικασίες που δοξάζουν τη δύναμη του πολίτη.

Εκεί οι υποσχέσεις είναι ατελείωτες. Φαντασία να έχεις και όρεξη να ακούς. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο αγχωμένοι για το μέλλον μας κι από τον Jesus Christ. Όσο μας ζητάνε το κουκί είναι οι καλύτεροι φίλοι μας. Νιώθουν τον πόνο μας καλύτερα και από τη μάνα μας. Τα δάνεια μας τους κάνουν να στριφογυρίζουν όλη νύχτα στο κρεβάτι… μέχρι που έρχεται το πρωί εκείνης της Δευτέρας μετά την Κυριακή της «γκαστρωμένης» κάλπης όπου εμείς εξακολουθούμε να στριφογυρίζουμε στο κρεβάτι για ότι βάσανο στοιχειώνει τον καθένα μας, και εκείνοι γυρίζουν στην Αθήνα, με μαύρα κουστούμια, υβριδικά οχήματα και προσωπική φρουρά.

Και τότε βέβαια δεν σταματούν να αγχώνονται για εμάς. Θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή, την οικογένεια τους, δεν τους βλέπει το σπίτι τους και άλλα τέτοια.

Συμπέρασμα; Η κοινωνία δεν είναι χωρισμένη σε πολίτες Α΄ και Β΄ κατηγορίας όπως μας λένε οι φίλοι συνδικαλιστές στο τιμημένο Πεδίον του Άρεως. Είναι χωρισμένη σε γάτους και κορόϊδα. Και ξέρετε κάτι ακόμη; Στο Λύκειο εκτός από τον επαγγελματικό προσανατολισμό υπάρχει και ένα άλλο μάθημα που αν δεν το περάσεις θα σε «στοιχειώνει» για πάντα. Ο κοινωνικός προσανατολισμός, ή απλά η επιλογή μεταξύ κορόιδου και γάτου.

http://www.enimerwsi.com/2011/01/blog-post_5534.html#ixzz1CPacSbc3

...Κι εγώ στο Λύκειο γνώρισα τους πρώτους ΜΑΛΑΚΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ...Το μυαλό τους ήταν στο πώς θα κάνουν ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ...Πούλαγαν ΟΔΗΓΗΤΗ και ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ...Όταν με προέτρεψαν να αγοράσω μια από τις εφημερίδες τους, απάντησα: "Ευχαριστώ, αλλά έχω ΚΩΛΟΧΑΡΤΟ στο σπίτι"....

 

[Che Guevara]

...Κι εγώ στο Λύκειο γνώρισα τους πρώτους ΜΑΛΑΚΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ...Το μυαλό τους ήταν στο πώς θα κάνουν ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ...Πούλαγαν ΟΔΗΓΗΤΗ και ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ...Όταν με προέτρεψαν να αγοράσω μια από τις εφημερίδες τους, απάντησα: "Ευχαριστώ, αλλά έχω ΚΩΛΟΧΑΡΤΟ στο σπίτι"....
[/quote]

όσο μαλάκες είναι οι κομμουνιστές, τόσο μαλάκες είναι κι οι δεξιοί, τόσο μαλάκες είναι κι οι κεντρώοι, τόσο κι οι αριστεροί... όλοι όσοι κατέχουν κοινοβουλευτικές θέσεις είναι υπεύθυνοι για τη κατάντια!! το ΚΚΕ λέει ότι μπορεί, αλλά δε μπορεί, γιατί πολύ απλά έχουν φθαρεί μέσα από το ίδιο το σύστημα. Παλιά ο κομμουνισμός ήταν ιδέα, ήταν άποψη, μετά όμως οι εξουσιαστές, επιτρέψαν στο ΚΚΕ να γίνει κοινοβουλευτικό κόμμα! γιατί το έκαναν αυτό? Μα πολύ απλά γιατί γνώριζαν πολύ καλά ότι το ίδιο το σύστημα θα φθείρει τα άτομα του ΚΚΕ και ουσιαστικά από εχθρός θα γίνει "συνένοχος". Εξού και η συνεργασία δεξιάς-ΚΚΕ στο παρελθόν..
Τώρα όσο για το σχόλιο του φίλου για τους ΜΑΛΑΚΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, και τη λεγόμενη ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, θα ήθελα να του κάνω μια ερώτηση... Γιατί σε ενοχλεί τόσο πολύ η προπαγάνδα του ΚΚΕ και δε σε ενοχλεί η προπαγάνδα της εξουσίας...? γιατί στο κάτω κάτω, άλλοι σε εξουσιάζουν και αποφασίζουν τη μοίρα σου και τα συμφέροντα σου (χωρίς εσένα)! Εκτός αν η θέση σου είναι τέτοια που δεν σου επιτρέπει να έχεις τέτοια συναισθήματα... αν ανήκεις δηλαδή στους λίγους.. τότε δεν έχει και νόημα να το συζητάμε εξάλλου!

 

[politis2]

Στην κοινοβουλευτική ολιγαρχία (γιατί αυτό είναι το πολίτευμα της χώρας για δημοκρατία ούτε λόγος)
................
Αν υπάρχουν διαφωνίες είναι πάντοτε δεχτές, σε ένα δημοκρατικό forum, ενός ολιγαρχικού κράτους...

Che Guevara,

Γράφεις ενδιαφέροντα πράματα, και επειδή εδώ σπανίζει αυτό το φαινόμενο, καλή θα είναι μια τέτοια συζήτηση (αν μας αφήσουν).

Έχω σκεφτεί και θα στην πω, μια ιδέα. Γιατί το «αλλάξτε τους νόμους αυτού του κράτους» όπως το λες, είναι μια γενικότητα, που αν δεν την ορίσουμε συγκεκριμένα δε λέει τίποτα, ή μάλλον στον καθένα λέει διαφορετικό πράμα.
Ουτοπία (το ξέρω) είναι η ιδέα μου, αλλά ας τη συζητήσουμε.
Λέω λοιπόν ότι πρέπει να αλλάξει το σημερινό σύστημα εκλογής αντιπροσώπων το οποίο βασίζεται στην αναλογία «ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΑ ΨΗΦΟΣ» και η ψήφος κάθε ανθρώπου να αποκτήσει αναλογική ισχύ, ή «βάρος». Θα είναι δηλαδή ψήφος με συντελεστή.

Προκύπτει αυτόματα το ερώτημα «Και ποιανού η ψήφος θα έχει περισσότερη βαρύτητα από τη δική μου?»
Η απάντηση είναι ότι μεγαλύτερη βαρύτητα θα έχει η ψήφος αυτού που συμμετέχει στα κοινά κατά μεγάλο ποσοστό, και μικρότερη αυτού που συμμετέχει κατά μικρό ποσοστό.
Που μεταφράζεται στο ότι αυτός που ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΠΟΛΥ ΦΟΡΟ (εισοδήματος), θα έχει περισσότερη βαρύτητα από αυτόν που πληρώνει λίγο, ή καθόλου.  Πρόσεξε, λέω «Πληρώνει φόρο εισοδήματος», δε λέω «είναι πλούσιος». Άλλη η πρώτη έννοια, άλλη η δεύτερη.

Έτσι λοιπόν με κάποιο τρόπο (δε χρειάζεται να επεκταθούμε τώρα σε τεχνικές λεπτομέρειες για το πως θα γίνει, ΓΙΝΕΤΑΙ πάντως), το σημερινό καθεστώς που υπάρχουν 7 εκ. ψηφοφόροι που δίνουν 7 εκ. ψήφους θα μετασχηματιστεί, και τα 7 εκ. ψηφοφόροι θα δίνουν π.χ. 35 εκ. ψήφους.

ΟΛΟΙ θα έχουν από μία ψήφο (να τα πρώτα 7 εκ.), και από κει και πέρα, κάποιοι θα έχουν 2, 3, 5, 10, 20 ψήφους ο καθένας.
Αυτοί θα είναι όποιοι πλήρωσαν μεγάλο φόρο εισοδήματος την προηγούμενη χρονιά (με κάποια αναλογία – βρίσκονται αυτά).

Στηρίζω αυτή την ιδέα στα εξής επιχειρήματα:

1) Ο πληρώνων μεγάλο φόρο, έχει μεγάλο εισόδημα. Για να έχει μεγάλο εισόδημα έχει «πετύχει» στη ζωή του. Για να έχει πετύχει, είναι έξυπνος, ικανός, μορφωμένος, αξιόλογος.  Άρα κατά τεκμήριο θα έχει και σωστή κρίση ως προς την καταλληλότητα των εκλεγομένων, άρα ας του δώσουμε τη δυνατότητα να έχει μεγαλύτερο βάρος η άποψή του.

2) Ο πληρώνων μεγάλο φόρο, συμμετέχει κατά πολύ στις «κοινές» δαπάνες. Δηλαδή η λειτουργία του κρατικού μηχανισμού (και των παροχών που αυτός παρέχει) στηρίζεται περισσότερο στην δικιά του εισφορά, και λιγότερο (ή καθόλου) στην εισφορά κάποιου που πληρώνει λίγο φόρο, ή καθόλου φόρο.  Επομένως, γιατί να μην δώσουμε στον κατά πολύ συμμετέχοντα την δυνατότητα να έχει βαρύνουσα γνώμη για την καταλληλότητα των ανθρώπων που θα χειρίζονται αυτές τις κρατικές δραστηριότητες?

3) Η «κατ’ αναλογίαν» βαρύνουσα ψήφος δεν είναι κάτι καινούριο. Εφαρμόζεται επακριβώς στις Γενικές Συνελεύσεις Ανωνύμων Εταιριών (όπου κάθε ΜΕΤΟΧΗ έχει μια ψήφο – όχι άτομο), και στους κανονισμούς κοινοχρήστων των πολυκατοικιών, όπου οι ψήφοι των επί μέρους ιδιοκτητών είναι ανάλογες με το ποσοστό ιδιοκτησίας τους (και χοντρικά με τις δαπάνες που καταβάλλουν για τα κοινόχρηστα) - όχι με το πόσοι μένουν σε κάθε διαμέρισμα.

Αυτά είναι τα 3 βασικά επιχειρήματα.  Υπάρχουν κι άλλα, αλλά δε θα επεκταθώ (τώρα). Και βεβαίως, υπάρχουν και ΑΝΤΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ. Είμαι πρόθυμος να τα ακούσω και να τα συζητήσω, εφ’ όσον όμως στηρίζονται και απαντούν στην παραπάνω ιδέα μου, και όχι σε άλλη.

Και για να το κάνω πιο σαφές, ξαναλέω ότι δεν αναφέρομαι σε ψήφο των «πλουσίων», και δε πρόκειται να συζητήσω με κάποιον που δεν καταλαβαίνει τη διαφορά των 2 εννοιών (και δεν εννοώ εσένα, Che Guevara).

Αυτά για πρώτη δόση.

 

[Φυλήςυχος Πολίτης]

Politis2 καλημέρα.

Η πρότασή σου είναι κατ' ουσίαν κατάργηση της καθολικής ψηφοφορίας. Στην Ελλάδα νομίζω είχαμε καθολική ψηφοφορία από τις πρώτες κοινοβουλευτικές εκλογές (πριν και από τους Άγγλους). Άρα στην ουσία πρόκειται για βήμα προς τα πίσω. Φυσικά, τυπικά δεν προτείνεις αυτό, αλλά κάτι τέτοιο θα είναι το effect αυτού που προτείνεις καθώς η μη ισότητα στην ψήφο. Θα απαξιώσεις την ψήφο πολλών που δεν πληρώνουν φόρο εισοδήματος.

Η μη ίση ψηφοφορία λοιπόν που προτείνεις έχει τα κάτωθι μεονεκτήματα:

• 
  [li]Στηρίζεται σε λανθασμένη υπόθεση ότι αυτός που πληρώνει περισσότερους φόρους εισοδήματος είναι πιο επιτυχημένος διότι έχει μεγαλύτερο εισόδημα. Δεν τα έφτιαξαν όλοι μόνοι τους. Κάποιοι τα βρήκαν. Άρα το πλεονέκτημα του να αποφασίζουν αυτοί που πέτυχαν στη ζωή τους με την ελπίδα να πάρουν καλύτερες αποφάσεις ΔΕΝ ισχύει[/li]
  [li]Εάν τυχόν γίνει αυτό τότε, μπορεί οι πλούσιοι (και όχι αυτοί που πέτυχαν) να φαλκιδεύσουν τα δικαιώματα αυτών που δεν πέτυχαν και έτσι να αυξήσουν τις ανισότητες μεταξύ πλουσίων και πτωχών.[/li]
  [li]Θα αλλοιωθεί η εκπροσώπηση συγκεκριμένων κοινωνικών τάξεων κι έτσι οι πολυπληθέστερες τάξεις δεν θα εκπροσωπούνται ανάλογα ενώ θα διαιωνιστεί μια κατάσταση στην οποία οι πλούσιοι και όχι οι επιτυχημένοι θα νομοθετούν. Πώς ξέρουμε ότι θα τα πάνε καλύτερα;[/li]

Βασικά, το μόνο πλεονέκτημα θα ήταν ότι όλοι θα προσπαθούν να πληρώσουν περισσότερο φόρο διότι θα προσπαθούν να έχουν μεγαλύτερα δικαιώματα ψήφου.  

Ενδιαφέρουσα κουβέντα. Δυστυχώς πάσχει κατ' εμέ στο ότι δεν μπορεί να διαχωριστέι το "ΤΑ ΒΡΗΚΑ" από το "ΤΑ ΈΒΓΑΛΑ". Ακόμη και να μπορούσε να διαχωριστέι δηλαδή, εγείρεται το θέμα και του ΠΩΣ τα έβγαλα...