Ο πολιτικός πρέπει να αμοίβεται σωστά και αρκετά καθώς τα έξοδά του είναι πολλά και δε μπορεί παράλληλα να εργάζεται. Επίσης πρέπει να είναι αυτάρκης και να μην χρειάζεται "πατρώνους". Φυσικά όλα αυτά όταν μιλάμε για πολιτικούς που έχουν συναίσθημα ευθύνης και ευσυνειδησίας. Αλλά ΠΡΕΠΕΙ να αμοίβεται ΚΑΛΑ. Ας το δούμε και στον ιδιωτικό τομέα, όπου αυτός που διαχειρίζεται υποθέσεις εκατομμυρίων ενός ομίλου δεν αμοίβεται όπως ο φύλακας του εργοστασίου. Είναι απόλυτα λογικό.
Τώρα, στο Ελλαδιστάν, ο εκάστοτε πολιτικός ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ οτι ΔΕΝ είναι λαμόγιο. Και για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξουν χρόνια διακυβέρνησης με επιτυχή αποτελέσματα και να εκλείψουν οι υπόνοιες για μίζες και διαφθορά. Όταν ένα πολιτικό κατεστημένο έχει αποδείξει επι σειρά ετών οτι ΚΛΕΒΕΙ, χρειάζεται πολλαπλάσιο χρόνο και έργα για να αποβάλλει το αμαρτωλό παρελθόν.
Φυσικά, στην Ελλάδα ειδικά, το πρόβλημα δεν είναι οι 300. Από μόνοι τους. Άκουσα σήμερα κάπου τον Άδωνη και παρατήρησε κάτι απείρως εύστοχο, τα 100 π.χ. δις που ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ φαγώθηκαν στον τομέα της Υγείας όπως κατηγορεί ο τσίπρας (άκουσον-άκουσον), δεν έχουν φαγωθεί από τους πολιτικούς και μόνο, υπάρχει ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ το οποίο είναι υπερκομματικό, είναι όλη αυτή η ΣΑΠΙΛΑ των κρατικοδίαιτων κηφήνων που έχουν μπαστακωθεί στο ευρύτερο δημόσιο, είτε ως εργαζόμενοι ή ως συνδικαΗστές και από τη μια κάνουν κυριολεκτικά ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ και από την άλλη ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΟΥΝΑΣ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.
Εκεί πονάει αβάσταχτα η χώρα. Οι πολιτικοί είναι το μικρότερο κακό. Ο Τσόχας έφαγε 10 δις να πω απλά, 10 δις ζημιά για το κράτος είναι μόνο 1000 του δημοσιού αν συνυπολογίσεις μισθούς,εφάπαξ,αργομισθία και κακές εως ανύπαρκτες υπηρεσίες για το κράτος, συντάξεις κλπ δικαιώματα.
Απλά τα πράγματα.
με όλους οι οποίοι ασχολούνται με την πολιτική
