Τύποι για το νομικό θέμα της δημοσίευσης των φωτογραφιών και των στοιχείων της Ρωσίδας, για να μη λέει ο καθένας της ψωλής του το χαβά, ισχύουν τα εξής:
Ο νόμος 2472/1997 περί Προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα όπως ισχύει σήμερα ορίζει στο άρθρο 1 ότι "Αντικείμενο του παρόντος νόμου είναι η θέσπιση των προϋποθέσεων για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς προστασία των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των φυσικών προσώπων και ιδίως της ιδιωτικής ζωής." Όμως το άρθρο 3 παρ. 2 εισάγει ρητή εξαίρεση ορίζοντας ότι "Οι διατάξεις του παρόντος νόμου δεν εφαρμόζονται στην επεξεργασία δεδομένων η οποία πραγματοποιείται: ... β) από τις δικαστικές εισαγγελικές αρχές και τις υπηρεσίες που ενεργούν υπό την άμεση εποπτεία τους στο πλαίσιο της απονομής της δικαιοσύνης ή για την εξυπηρέτηση των αναγκών της λειτουργίας τους με σκοπό τη βεβαίωση εγκλημάτων, που τιμωρούνται ως κακουργήματα ή πλημμελήματα με δόλο και ιδίως εγκλημάτων κατά της ζωής, κατά της γενετήσιας ελευθερίας, της οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, κατά της προσωπικής ελευθερίας, κατά της ιδιοκτησίας, κατά των περιουσιακών δικαιωμάτων, παραβάσεων της νομοθεσίας περί ναρκωτικών, επιβουλής της δημόσιας τάξης, ως και τελουμένων σε βάρος ανηλίκων θυμάτων. Ως προς τα ανωτέρω εφαρμόζονται οι ισχύουσες ουσιαστικές και δικονομικές ποινικές διατάξεις."
Η κερία έχει τελέσει τουλάχιστον απόπειρα σκοπούμενης βαριάς σωματικής βλάβης και αν έχει κολλήσει πελάτη με AIDS, έχει τελέσει και ολοκληρωμένο το έγκλημα το οποίο κατά τον ΠΚ είναι κακούργημα. Τα θύματά της είναι απροσδιόριστος αριθμός προσώπων στα οποία μπορεί να εντάσσονται και ανήλικοι. Για τη βεβαίωση λοιπόν των παραπάνω τελεσθέντων εγκλημάτων αλλά και για λόγους προστασίας του κοινωνικού συνόλου μπορεί να αρθεί η ανωνυμία του κατηγορουμένου με εισαγγελική διάταξη. Και το Σύνταγμα αλλά και ο νόμος σε οριακές περιπτώσεις επιβάλλουν στάθμιση δικαιωμάτων και προκρίνουν την ικανοποίηση ενός εξ αυτών. Εδώ προφανώς η ανωνυμία του κατηγορουμένου υποχωρεί μπροστά στην αξίωση της πολιτείας για βεβαίωση και κολασμό των εγκλημάτων που στρέφονται κατά της ζωής και της υγείας (πιθανώς και ανηλίκων) αλλά και μπροστά στην προστασία του κοινωνικού συνόλου και της δημόσιας υγείας. Η κατηγορουμένη δεν ήταν ένας απλώς ασθενής αλλά μια επαγγελματίας του αγοραίου έρωτα που εν γνώσει της διέσπειρε την ασθένεια σε αόριστο αριθμό προσώπων. Το ίδιο ισχύει και σε περιπτώσεις παιδόφιλων που δημοσιοποιούνται τα πλήρη στοιχεία τους. Οι κατηγορούμενοι τουλάχιστον στα κράτη μέλη της ΕΕ όχι απλώς προστατεύονται αλλά υπέρπροστατεύονται. Δείτε τι γίνεται στην Αμερική σε περιπτώσεις κατηγορουμένων όπως ας πούμε του Στρος Καν για να καταλάβετε τι σημαίνει διαπόμπευση. Κανένας σοβαρός διεθνής οργανισμός και κανένα δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν πρόκειται να δικαιώσει τη Ρωσίδα για αυτή την υπόθεση. Τώρα αν βρεθούν τίποτα τελευταίες ΜΚΟ για τα δικαιώματα των gay με AIDS ή των ιερόδουλων να καταδικάσουν το ελληνικό κράτος, στα @@ μας κι εμάς ο Κώστας Παλαμάς.
