Κάνω τριακόσους σταυρούς να πούμε που είμαι μεσήλικο ραμολί και γνωστικός πια. Σε τί κωλοεποχή ζούμε ρε.
Ουσιαστικά, εκεί που παλιότερα γαμιόσουνα κύριος και αν δεν γούσταρες το κορίτσι το σούταρες όμορφα ή άσχημα, πλέον, όταν τη σουτάρεις και δεν παραδώσεις γη και ύδωρ μετά το πρώτο γαμήσι σαν Γνήσιος Αγαπούλης, ώπ μηνυσάρα, με βίασε, με εκβίασε.
Τί μαλακίες είναι αυτές ρε;
Εγώ μεγάλωσα σ'ένα κόσμο που τα γαμήσια ήταν προνόμιο των γενναίων και των τολμηρών -αντρών και γυναικών. Ήσουν μάγκας/μαγκιόρα; Ζούσες. Δεν ήσουν; Ρούφαγες το αυγό με τη μαμά σου όπως σου άξιζε. Υπήρχε ρίσκο, ήταν τζόγος. Δέκα φορές έχανες και μια κέρδιζες και σήκωνες Ανάσταση. Έτσι είναι το παιχνίδι. Πλέον, όποια χάνει, είναι ΟΚ να φωνάζει 'Α το τέρας με βίασε.' 'Πώς σε βίασε;' 'Ε δεν ήθελε να με παντρευτεί αφού μ'έχυσε στα μούτρα' 'Α ΤΟΝ ΑΘΛΙΟ, ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ!'. Φυσικά για τον άντρα δεν αλλάζει ποτέ τίποτε, φταίει, είναι ένας αποκτηνωμένος γκαυλόσαυρος, ένα φίδι, ένα κατάπτυστο υποκείμενο που Χριστέ μου, κάνει ό,τι επιτάσσει η φύση του.
Τα ψέματα και οι κατινιές είναι γαμώ, γιατί προωθούν το μικροαστικό όνειρο της φωλίτσας με τα παιδάκια. Το ντόμπρο, ανώμαλο, αφηνιασμένο γαμήσι, είναι ανάθεμα. Επιτρεπτό μόνο για να παγιδέψουμε τον επιβήτορα και καπάκια να τον μουνουχίσουμε, να πληρώνει και να τρώει φάπες.
#ΛευτεριάΣτοΣύντροφοΈτσι