Ένσταση πρώτη... η Κρίση της Κούβας δεν κατέληξε σε γενικευμένη σύρραξη, δεν υπήρξε καν επίθεση του ενός ή του άλλου στο εκατέρωθεν έδαφος. Σε αντίθεση με την Ουκρανία σήμερα, που υπάρχει ΚΑΙ γενικευμένη σύρραξη ΚΑΙ εισβολή Ρωσικών δυνάμεων στο έδαφος της Ουκρανίας...
Ένσταση δεύτερη... γιατί θεωρούμε επιθετική ενέργεια των Ουκρανών, να θέλουν να μπούν στο ΝΑΤΟ... είναι ανεξάρτητο κράτος, και έχουν κάθε δικαίωμα σε μιά τέτοια επιλογή. Το να δικαιολογούμε μια επίθεση, το τονίζω... ΕΠΙΘΕΣΗ σε ένα άλλο κράτος, γιατί μας ενοχλεί μια επιθυμία της ηγεσίας του, μιας και , τη στιγμή της επίθεσης, δεν είχαν ξεκινήσει καν οι διαπραγματεύσεις της Ουκρανίας για είσοδο σε ΝΑΤΟ ή/και Ε.Ε. είναι λιγάκι ιμπεριαλιστικό... για να μην πω κάργα ιμπεριαλιστικό.
Ένσταση τρίτη... μιάς και αναφέρθηκαν... Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία (ως μέλος της Γιουγκοσλαβίας) και Βουλγαρία, υπήρξαν μέλη του Κομμουνιστικού μετώπου. Η μεν Αλβανία με την ΕΣΣΔ αρχικά και μετέπειτα με την Μαοϊκή Κίνα, η Γιουγκοσλαβία ανεξάρτητη/φιλοσοβιετική, η δε Βουλγαρία επισήμως υπο την αιγίδα της ΕΣΣΔ... μάντεψε τι είχαν αμφότερες... ω, ναι... Σοβιετικούς πυραύλους. Και Σοβιετικά πυρηνικά υποβρύχια... στα σύνορα μιας χώρας μέλους του ΝΑΤΟ και της, τότε, ΕΟΚ. Τι θα έπρεπε δηλαδή να είχαμε κάνει τότε; Ντού σε Αλβανία, Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία γιατί αισθανόμαστε απειλή;