Λακές των αμερικανικών συμφερόντων.Οταν του τον φορέσει ο σουλτάνος που κάνει παζάρια,θα σκούζει για βοήθεια.
Ιστορικά τι δουλειά έχει η Ελλάδα να πολεμάει τη Ρωσία?Η Πολωνία,Βαλτική κτλ το καταλαβαίνω.
μα δεν είναι μόνο όσα έγραψες παραπάνω. Την τελευταία φορά που στείλαμε στρατεύματα ενάντια στη Ρωσία, το πληρώσαμε πολύ ακριβά, και μάλιστα μακροπρόθεσμα. Με την ονομασία
Εκστρατεία της Κριμαίας, ή
Εκστρατεία της Ουκρανίας, ή (παλαιότερα)
Εκστρατεία στη μεσημβρινή Ρωσία, ειδικότερα στην ελληνική ιστορία, χαρακτηρίζεται η ελληνική συμμετοχή με εκστρατευτικό σώμα στην
εκστρατεία που επιχείρησε η
Γαλλία (ως κύριο μέλος της
Αντάντ), κατά των
Μπολσεβίκων, στην
Κριμαία και γενικότερα στη περιοχή της
Ουκρανίας το
1919. Η εν λόγω εκστρατεία, πρώτη υπερπόντια του Βασιλείου της Ελλάδας, αποτελούσε μέρος της γενικότερης διασυμμαχικής επέμβασης στον τότε
ρωσικό εμφύλιο πόλεμο υπέρ των
Λευκών, που αναπτύχθηκε στην Κριμαία, τον
Καύκασο, τη
Βεσσαραβία, στη Βόρεια και Ανατολική Ρωσία -
Σιβηρία, με ατυχή κατάληξη για τους δυτικούς συμμάχους, εκτός των Ιαπώνων στο μέτωπο της Άπω Ανατολής, όπου κατέλαβαν τη βόρεια
Σαχαλίνη και διατήρησαν μέχρι το 1925.
Συνέπειες
Οι συνέπειες εκ της παραπάνω συμμετοχής του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος υπήρξαν ολέθριες για τον ελληνισμό της Κριμαίας μέχρι και στην περιοχή του Βατούμ. Δύο μόλις μήνες αργότερα οι Μπολσεβίκοι, ως αντίποινα, εξαπέλυσαν διωγμούς και δολοφονίες Ελλήνων της περιοχής, ενώ ένα τεράστιο κύμα προσφύγων άρχισε να φθάνει στην Ελλάδα, μετά μάλιστα και την άρνηση των συμμάχων Αγγλο-Γάλλων για την αποβίβασή τους στην
Κωνσταντινούπολη που ήταν ο αρχικός προορισμός τους. Σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσαν ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μόνο στο πρώτο δίμηνο που ακολούθησε μετά την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων 103 Έλληνες, ρωσικής υπηκοότητας, τουφεκίστηκαν μεταξύ των οποίων ο επιφανής Αμπατιέλος με το πρόσχημα ότι δεν κατέβαλαν τις αναγκαστικές εισφορές που τους επιβλήθηκαν.
Η ελληνική παροικία της Οδησσού φερόταν να υπέστη τα μέγιστα. Η δε κατάσταση των απόρων Ελλήνων, σύμφωνα με αναφορά του προξενείου της Ολλανδίας, στο οποίο είχαν καταφύγει προκειμένου να μεριμνήσει για την τελικά επάνοδό τους στην Ελλάδα, ήταν απελπιστική και ιδιαίτερα κρίσιμη, κάνοντας λόγο για επιτακτική ανάγκη διορισμού προξένου. Ειδικότερα για τις ελληνικές παροικίες του Κιέβου, Χερσώνας και Νικολάγιεφ, όπου ήταν η έδρα του ελληνικού προξενείου σημειώθηκαν μεγάλες διαρπαγές. Τα αρχεία κάηκαν, τα έπιπλα κλάπηκαν ή καταστράφηκαν, ενώ οι προξενικές σφραγίδες αφαιρέθηκαν και τα οικήματα αποδόθηκαν σε άλλους ενοικιαστές. Τα δε οικήματα και εμπορεύματα επιφανών Ελλήνων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν καταφέρνοντας να διαφύγουν κατά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Οι παραπάνω καταστροφές του ελληνισμού της Κριμαίας άρχισαν να γίνονται γνωστές στην ελληνική ειδησεογραφία, τρεις μήνες αργότερα, κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου (1919).
Εκτός από αυτά, ο Λένιν ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε τον Κεμάλ, και του έστειλε και Όπλα. Τις διώξεις συνέχισε ο Στάλιν. Ο τρίτος γύρος διώξεων αχνοφαίνεται
el.wikipedia.org