in_between
Μέλος
- Εγγρ.
- 31 Δεκ 2005
- Μηνύματα
- 244
- Like
- 0
- Πόντοι
- 1
Ο "Bobby" δεν είναι μια ταινία για τον ιστορικό παράγοντα Robert Kennedy αλλά για το μυαλό των απλών ανθρώπων εκείνης της μαγευτικής δεκαετίας... Που βέβαια επηρεάζονταν από τον κάθε παράγοντα, πολιτικό, ιδεολογικό, πολιτιστικό κ.λ.π.
Τουλάχιστον τα τελευταία πενήντα, εκατό, διακόσια (αν θέλετε...) χρόνια οι μεγάλες ομάδες απλών ανθρώπων του "Δυτικού" (τουλάχιστον...) Πολιτισμού έχουν -σχεδόν πάντοτε- τις ίδιες ανάγκες, τους ίδιους πόθους, φόβους και χαρές, αντιμετωπίζουν τα "ίδια" προβλήματα, επιχειρούν να δώσουν αυτές ή εκείνες τις λύσεις και πάντοτε προκαλούν άλλα παρόμοια ή δίνουν βάση για παρόμοιες χαρές, ευτυχίες και δυστυχίες...
Αν και το παραπάνω αληθεύει, οι "εποχές" δεν είναι όλες ίδιες και απαράλλακτες!... Ακόμα και αν βάλουμε στην άκρη καιρούς πολέμου, Κατοχές, Χούντες κ.λ.π., οι καιροί φαίνεται να αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι: "καιροί" και "εποχές" κ.λ.π. είναι χρονικές περίοδοι σε συνδυασμό με τον τρόπο που οι πολλοί καθημερινοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται να έρχεται καταπάνω τους το μέλλον και αυτοί να κινούνται προς αυτό και να απομακρύνονται από το παρελθόν...
Έτσι και η δεκαετία του '60 (της οποίας βίωσα τον απόηχο) σαν να συγκέντρωσε μέσα της όλες τις πίκρες και τα βάσανα και τις αγωνίες του αιώνα και να τόλμησε να τα εξορκίσει γεννοβολώντας ελπίδες, πόθους και ζωντάνια. Οι περισσότεροι ( ; ) απλοί άνθρωποι - αν και είχαν όπως πάντοτε τις ίδιες προσωπικές αδυναμίες και αρετές, έκαναν τα ίδια λάθη και τα ίδια κατορθώματα και τις ίδιες κουταμάρες - φάνηκαν έτοιμοι να προκαλέσουν ή να δεχθούν αλλαγές!!! Η καθημερινή ζωή, οι νοοτροπίες, ο πολιτισμός και η τέχνη, η μορφή του πολιτικού λόγου έχουν εκείνη τη μαγευτική δεκαετία σαν σημείο καμπής, αν και οι ανθρώπινοι χαρακτήρες δεν άλλαξαν κατά βάθος!
Το πνεύμα εκείνης της δεκαετίας κατάφεραν να συλλάβουν και να εκφράσουν θαυμάσια -μέσα βέβαια στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημαγωγίας, αν θέλετε...- ο Τζων και ο Ρόμπερτ Κέννεντυ στην πολιτική όπως και άλλοι άνθρωποι στις τέχνες, τον πολιτισμό, τη φιλοσοφία... Αυτό δεν αφορά στην συνολική ιστορική εκτίμηση των παραπάνω πολιτικών παραγόντων ή -ακόμα- στην ιστορική αποτίμηση του "γεγονότος" της δολοφονίας τους αλλά στην ... αντικειμενική (!!!) εμπειρία των απλών ανθρώπων...
Προφανώς θεωρώ τον "Bobby" εξόχως ενδιαφέρουσα ταινία, συλλαμβάνει και αποδίδει την ουσία αυτού που έγινε τότε σε- σχέση- με- τον- απλό- άνθρωπο! Οι ηθοποιοί παίζουν θαυμάσια τόσο τους τραγικούς όσο και τους ... υποτονικούς χαρακτήρες, η Saron Stone δίνει ρέστα σε μια μεγαλειώδη (και αναπάντεχη για όποιον δεν είχε προσέξει το Casino) ερμηνεία, ο Hopkins αποδίδει απερίγραπτα την ουσία της "τακτοποιημένης και πεζής" ζωής πολλών απλών ανθρώπων και ... η συνέχεια επί της οθόνης!
Τουλάχιστον τα τελευταία πενήντα, εκατό, διακόσια (αν θέλετε...) χρόνια οι μεγάλες ομάδες απλών ανθρώπων του "Δυτικού" (τουλάχιστον...) Πολιτισμού έχουν -σχεδόν πάντοτε- τις ίδιες ανάγκες, τους ίδιους πόθους, φόβους και χαρές, αντιμετωπίζουν τα "ίδια" προβλήματα, επιχειρούν να δώσουν αυτές ή εκείνες τις λύσεις και πάντοτε προκαλούν άλλα παρόμοια ή δίνουν βάση για παρόμοιες χαρές, ευτυχίες και δυστυχίες...
Αν και το παραπάνω αληθεύει, οι "εποχές" δεν είναι όλες ίδιες και απαράλλακτες!... Ακόμα και αν βάλουμε στην άκρη καιρούς πολέμου, Κατοχές, Χούντες κ.λ.π., οι καιροί φαίνεται να αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι: "καιροί" και "εποχές" κ.λ.π. είναι χρονικές περίοδοι σε συνδυασμό με τον τρόπο που οι πολλοί καθημερινοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται να έρχεται καταπάνω τους το μέλλον και αυτοί να κινούνται προς αυτό και να απομακρύνονται από το παρελθόν...
Έτσι και η δεκαετία του '60 (της οποίας βίωσα τον απόηχο) σαν να συγκέντρωσε μέσα της όλες τις πίκρες και τα βάσανα και τις αγωνίες του αιώνα και να τόλμησε να τα εξορκίσει γεννοβολώντας ελπίδες, πόθους και ζωντάνια. Οι περισσότεροι ( ; ) απλοί άνθρωποι - αν και είχαν όπως πάντοτε τις ίδιες προσωπικές αδυναμίες και αρετές, έκαναν τα ίδια λάθη και τα ίδια κατορθώματα και τις ίδιες κουταμάρες - φάνηκαν έτοιμοι να προκαλέσουν ή να δεχθούν αλλαγές!!! Η καθημερινή ζωή, οι νοοτροπίες, ο πολιτισμός και η τέχνη, η μορφή του πολιτικού λόγου έχουν εκείνη τη μαγευτική δεκαετία σαν σημείο καμπής, αν και οι ανθρώπινοι χαρακτήρες δεν άλλαξαν κατά βάθος!
Το πνεύμα εκείνης της δεκαετίας κατάφεραν να συλλάβουν και να εκφράσουν θαυμάσια -μέσα βέβαια στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημαγωγίας, αν θέλετε...- ο Τζων και ο Ρόμπερτ Κέννεντυ στην πολιτική όπως και άλλοι άνθρωποι στις τέχνες, τον πολιτισμό, τη φιλοσοφία... Αυτό δεν αφορά στην συνολική ιστορική εκτίμηση των παραπάνω πολιτικών παραγόντων ή -ακόμα- στην ιστορική αποτίμηση του "γεγονότος" της δολοφονίας τους αλλά στην ... αντικειμενική (!!!) εμπειρία των απλών ανθρώπων...
Προφανώς θεωρώ τον "Bobby" εξόχως ενδιαφέρουσα ταινία, συλλαμβάνει και αποδίδει την ουσία αυτού που έγινε τότε σε- σχέση- με- τον- απλό- άνθρωπο! Οι ηθοποιοί παίζουν θαυμάσια τόσο τους τραγικούς όσο και τους ... υποτονικούς χαρακτήρες, η Saron Stone δίνει ρέστα σε μια μεγαλειώδη (και αναπάντεχη για όποιον δεν είχε προσέξει το Casino) ερμηνεία, ο Hopkins αποδίδει απερίγραπτα την ουσία της "τακτοποιημένης και πεζής" ζωής πολλών απλών ανθρώπων και ... η συνέχεια επί της οθόνης!