Ωραίο θέμα-αποτέλεσε την αφορμή να συνδεθώ ύστερα απο ΑΠΕΙΡΟ καιρό απουσίας...
Να σας καταθέσω κι εγώ την προσωπική μου εμπειρία της μπουρδελοζωής στα 90'ς...
Πρώτη φορά επισκέφθηκα τα ευαγή αυτά ιδρύματα το 1996...
Πραγματικά ήταν μια ενδιαφέρουσα εποχή, καθώς κοινωνικά, απο την μία επικρατούσε η ακραία συντηριτικούρα (γέροι ,εκλησσίες, χωριατιά) κι απτην άλλη έβλεπες τους 'προχώ' της εποχής να είναι όντως πολύ πιο απελευθερωμένοι απο κοινωνικά ταμπού απ ότι σήμερα (να σας θυμήσω θρυλικές εκπομπές Κώστα Μυλωνά, τον εισαγγελέα που τα είχε επίσημα με την Τζένη Χειλουδάκη κλπ).
Κάπως έτσι ήταν και η κατάσταση στα μπουρδέλα, μάγκες...
Ό,τι είχε απομείνει απο τις Ελληνίδες ήταν όντως κατι χονδρές ρυπαρές θείτσες, οι οποίες περισσότερο θλίψη ενέπνεαν παρά οποιαδήποτε καύλα...Τις άκουγες απο την υποδοχή, να βήχουν σαν φυματικές μέσα στο δωμάτιο, οι τσατσάδες ήταν σα να βγήκαν απο b movie τρόμου, ξεδοντιασμένες με λιωμένα ρούχα κλπ. Στις υποδοχές μια ντίσκο μπάλα πρόχειρα κρεμασμένη απτο ταβάνι, αφίσσες με ημίγυμνες Κλώντια Σίφφερ ξεφτισμένες, κατοχικές σόμπες (ή αερόθεσμα στην καλύτερη).
Οι πιο παρατηριτικοί θα έβλεπαν και κούκλες σε μερικούς τοίχους, ή ακομα και καμμιά εικόνα ίσως, διακριτικά τοποθετημένη.
Το ρεπερτόριο αποτελούνταν κυρίως απο λαικά άσχματα, είτε κλασσικά τύπου Πίτσας Παπαδοπούλου, Ρένα Νταλμα, αλλα και πιό 'φρέσκα', χιτάκια της 'Λαίδης' Δημητρίου η Στανίση κτλπ.
Λιωμένα μωσαικά πατώματα, διαφημιστικά τασάκια (Ούζο 12, Άσσος, κλπ) γεμάτα παντού, τα δωμάτια δε, εξοπλισμένα με παμπάλαια μαντεμένια κρεβάτια (απομεινάρια του σχεδίου Μάρσαλ), βαμμένα με παχειά λαδομπογιά, κομοδινάκια με σιτεμένα λούστρα, και σεντόνια ποτισμένα από υγρασία.
Όπως προείπαν άλλοι, μιλάμε για ΑΚΡΩΣ κάλτα καταστάσεις, με συνθήκες Ινδίας.
Κάπου εκέι άρχισαν να σκάνε μύτη και οι πρώτες ξένες εξ ανατολικού μπλοκ: πολύς κόσμος αναφέρεται σ αυτά τα ΄θεόμουνα΄ που κατέφθαναν μαζικά στην Ελλάδα, οι οποίες ήταν 'απίστευτες'.
Συγχωρέστε με που θα διαφωνήσω, αλλα προσωπικά θυμάμαι πολλές κουρασμένες γυναίκες, υποτονικές να σαλονάρουν με σκυμμένο το κεφάλι, βυθισμένες σε απάθεια. Ουδεμία σχέση με τα πανηγυράκια και τους θίασους που βλέπουμε σήμερα, οπου σαλονάρουν μεσ στο μπρίο και την τσαχπινία πουλώντας τρελίτσες προκειμένου να προκαλέσουν χαμό.
'Οντως τότε έπαιζει φουλ η φάση με αγγελίες στις εφημερίδες, όπου ενώ δεν είχες ιδέα τι έπαιρνες (σου έταζαν 'γαζέλα της τούνδρας' και σου σκαγε 'αγελαδίτσα του βενζινάδικου'), μπορούσαν να σου τύχουν κατι ΕΝΤΕΛΩΣ απίστευτες περιπτώσεις, οπου απορούσες ΤΙ πήγε τόσο στραβα γι αυτές και τις γαμάς με 15-20 χιλιάδες....Μιλάμε όντως για μοντέλα, εκ των οποίων αρκετές ήταν και εμφανώς καλοζωισμένες και πιο κεφάτες απο τις κοπέλες των μπουρδέλων.... Στα μπουρδέλα αρχικά πρέπει να έβαζαν τα 'ρετάλια' ή τις άτυχες που τους περίσσευαν απο το βιζιτιλίκι, θαρρώ!
Πού και πού πετύχαινες βέβαια κάτι περιπτωσεις......Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν ήταν τόσο 'τυποποιημένα' όπως είναι σήμερα. Ήταν πολύ πιο αυτοσχέδια όλα, και η γκάμα των σουρεάλ σκηνικών που μπορούσες να συναντήσεις σε μια μπουρδελότσαρκα, ατελείωτη.
- θα πετύχαινες ντόπια ηλικιωμένη ιερόδουλη να παίζει φάπες με μεθυσμένο πελάτη...θα έβλεπες αρκετά αλάνια στοιχισμένα σε παρέες να κάνουν τράκες τριγύρω. Όντως θα σου πιαναν άσχετοι συναγωνιστές την πάρλα 'είναι καλή η κοντή?/άστο μου θυμίζει τη νύφη μου η τάδε' κλπ. Θα σε 'εκραζε κάποια κάτοικος της περιοχής απτο μπαλκόνι της, θα σε καλούσε δροσερός τσάτσος να πας μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα να 'γαμησεις τζάμπα' (ένας θεος ξέρει πως θα βγαινες απο κει), θα πετύχαινες γυναίκα άσχετη που ξέμεινε στην Αθήνα εκπορνευόμενη, ενώ αρχικά ήρθε να δουλέψει στην ΕΒΓΑ πχ...
Ενίοτε θα βλεπες και ξύλο, και μάλιστα αρκετό μεταξύ παρεών, είτε για θέματα περιοχής, ή για ομάδες. Ενίοτε έπαιζαν και τύποι αβανταδόροι που σε παιρναν απο πίσω και σου λεγαν διάφορα μήπως και σε σύρουν σε κάτι πρεζοκαταγώγια της Ομόνοιας να σε ψυρίσουν, ταζοντάς σου 'Ρωσιδάκια'.
Και ο θεός βοηθός αν τσάρκαρες μόνος σου και σε παιρναν πρέφα τίποτα πρεζάκια....
Πάντα ήταν επικίνδυνα και ήθελε έξτρα προσοχή τις βραδυνές ώρες.
Απο συναγωνιστές, έβλεπες ΠΟΛΥ περισσότερο κόσμο, προερχόμενοι απο κάθε γωνιά της Αθήνας, πιτσιρικοπαρέες άπειρες (ήταν καλά εδραιωμένη η επιλογή της 'μπουρδελότσαρκας΄' στους εφήβους, καθώς δεν είχαν τις ίδιες επιλογές εξόδου που χουν σήμερα), ηλικιωμένους αρκετούς, μεσόκοπους, λαχειοπώλες με τα λαχεία ακόμα, επαρχίωτες που θελαν να ρίξουν έναν πριν πάνε στα ΚΤΕΛ του Κηφισού πχ. Ξένους δεν είχε πολλούς ακόμα, γι αυτό και τα άθλια αυτά μπουρδέλα διατηρούσαν την πολυτέλεια να μην δέχονται ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ 'έκοβαν' για αλλοδαπό!
Ακόμα και αρκετά ανοιχτόχρωμους πχ τους ρωτούσαν από πού είναι.....
Ο χαβαλές κι οι κουβέντες στην αναμονή, έδιναν κι έπαιρναν.
Οι ντόπιες, νιώθοντας έντονη απειλή απο τον ανταγωνισμό με τις αλλοδαπές τότε, σκαρφίζονταν χίλια δυό αρκετές παροπλισμένες ντόπιες, προκειμένου να κρατηθούν κάπως. Το τί ιστορίες ακούγαμε απο τσατσάδες γι αυτές τις ΄Ρωσίδες', δεν περιγράφονται... Μα έλεγαν πως ΟΛΕΣ έχουν ηπατίτιδα και χίλια δυο άλλα που δεν τα ξέρουν λεει στη χώρα τους, πως είναι αλκοολικές και επικίνδυνες, πως κάποιες γίνονται πολύ βιαιες, και χίλια δυο άλλα.
Απο προγράμματα βέβαια, τότε δεν έπαιζε ΤΙΠΟΤΑ-ήταν όλα όσο διεκπεραιωτικά μπορεί να φανταστεί κανεις: ακα τρομπόνια, πρωκτικά, παρτούζες, χυσίματα ελεύθερα, ούτε κατα διάνοια τότε. Οπότε εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι χαμός γινόταν όταν κατέφθασαν οι πρώτες αλλοδαπές, που σε αντίθεση με τις δικές μας ιερόδουλες, ήταν ξυρισμένες, νέες, λεπτές (με τον χαρακτηριστικό Σλαβικό σωματοτυπο), και ξεκίνησαν να κάνουν ακά πίπες ως εξτραδάκια....
Εκεί άρχιζαν να εμφανίζονται και τα στουντιάκια. Αρχικά προμοτάραν το 'Ελληνίδα/'εμπειρη/καθαρή' ωσπου εν τέλει, οι περισσότεροι κατέληξαν στο 'κωλάρα να χει και να την δίνει, κι ας είναι απτο Τιμπουκτού'.
Αλλα να πούμε την αλήθεια, η ποικιλία και η ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται σήμερα (οι οποίες βέβαια είναι άκρως επικίνδυνες) δεν τα βλέπαμε ούτε στον ύπνο μας τότε. Μιλάμε για εποχή που θεωρόυνταν 'κελεπούρι' οποιαδήποτε δεν ήταν υπέρβαρη, και γινόταν λαικό προσκύνημα για κοπέλες που σήμερα δεν θα τις έφτυναν πολλοι καν!
Υποψιάζομαι πως επειδή ήταν τόσο έντονη η αντίθεση των αλλοδαπών με την άκρως μίζερη κατάσταση που επκρατούσε εδώ πριν, οι μνήμες αρκετών ίσως να 'στιγματίστηκαν' από αυτή την αλλαγή, καθώς όντως για τα δεδομένα της εποχής, αυτές οι γυναίκες αποτελούσαν όαση.
Ήταν καρακάλτ, σουρεάλ, ρομαντικά ίσως και πιο ανεπητίδευτα όλα, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα...ταπεινή μου γνώμη πάντα.
