Το χρονικό:
14 Μαρτίου 2011: H Αντιτρομοκρατική έκανε έφοδο στο σπίτι του φοιτητή ΕΜΠ και φίλου της Ηριάννας, Κωνσταντίνου. Στο σπίτι κοιμόταν, εκείνο το βράδυ και η Ηριάννα, φοιτήτρια φιλοσοφικής. Προσάγεται στη ΓΑΔΑ όπου δίνει προανακριτική κατάθεση , οικειοθελώς DNA, αποτυπώματα και την ίδια μέρα αφήνεται ελεύθερη.
18 Νοέμβρη 2011: Σύμφωνα με την κατάθεση ενός «μάρτυρα» που δεν ξανά εμφανίζεται ποτέ στο εξής, ούτε στο δικαστήριο, ανακαλύπτονται όπλα που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί πουθενά σε χώρο του ΕΜΠ στου Ζωγράφου.
11 Ιανουαρίου 2013: Συλλαμβάνεται η Ηριάννα και κατηγορείται ως μέλος της ΣΠΦ και για οπλοκατοχή με βάση ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA σε γεμιστήρα εκτός όπλου, από τα ευρήματα στο ΕΜΠ. Ενάμισι χρόνο μετά την υποτιθέμενη ανακάλυψη των όπλων και δύο χρόνια με το DNA της να υπάρχει στα χέρια της αστυνομίας.
Γίνεται έρευνα στο σπίτι της, στο αυτοκίνητο, παντού, και δεν βρίσκεται το παραμικρό στοιχείο. Η φοιτήτρια αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικούς όρους οι οποίοι αργότερα αίρονται και έτσι η κοπέλα ταξιδεύει στο εξωτερικό για να παρουσιάσει τις δημοσιεύσεις της.
Ο σύντροφός της, Κωνσταντίνος παραπέμπεται ως μέλος της ΣΠΦ χωρίς απολύτως κανένα στοιχείο πέρα από τη φιλική του σχέση με δύο μέλη των Πυρήνων. Με πρόταση του εισαγγελέα Σωτήρη Μπάγια και με απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, ο Κωνσταντίνος αθωώνεται αμετάκλητα.
Κι ενώ λοιπόν ο σύντροφος της Ηριάννας αθωώνεται αμετάκλητα, η ίδια οδηγείτε σε δίκη, στην οποία δεν υπάρχει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο εναντίων της, κανένας μάρτυρας κατηγορίας και το μόνο στοιχείο είναι ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ! Το δείγμα αυτό του DNA όταν ζητήθηκε, από το στάδιο κιόλας της ανάκρισης, για επανέλεγχο σε πιστοποιημένο και εξειδικευμένο εργαστήριο, που συνεργάζεται με δικαστικές αρχές σε όλη την Ευρώπη (ανατέθηκε σε ειδικό γενετιστή καθηγητή, διδάκτορα Μοριακής Βιολογίας γαλλικού πανεπιστημίου αλλά και γενικό διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου Γενετικής και Ταυτοποίησης DNA) η απάντηση που δόθηκε από την αστυνομία ήταν ότι « τελείωσε». Δεν υπήρχε δηλαδή άλλο, για να γίνει επανεξέτασή του!
Ο καθηγητής δήλωσε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να γίνει ταυτοποίηση του DNA της κοπέλας με το επίμαχο μερικό δείγμα που βρέθηκε στον γεμιστήρα.
Τελικά το δικαστήριο δεν πείστηκε ούτε από τη μη ύπαρξη μαρτύρων ούτε από την πραγματογνωμοσύνη του ειδικού ούτε από την κατάθεση της Ηριάννας και των μαρτύρων υπεράσπισης ούτε από τίποτα και αποφάσισε την 1η Ιουνίου 2017 να καταδικάσει την κοπέλα σε δεκατρία χρόνια κάθειρξη και μάλιστα χωρίς ελαφρυντικά, με δεδομένη τη βασιμότητα του βουλεύματος και με μόνο στοιχείο το αμφιλεγόμενο δείγμα.
Σημειώνουμε ότι, σύμφωνα όχι μόνο με το ποινικό δίκαιο αλλά και με σχετικές αποφάσεις δικαστηρίων, δεν μπορεί η καταδίκη να βασίζεται σε ένα και μάλιστα μερικό δείγμα DNA. Η έφεσή της δεν είχε καν ανασταλτικό χαρακτήρα!
Μ’ αυτό το σκεπτικό, με όρους συλλογικής ευθύνης, οποιοσδήποτε μπορεί να κατηγορηθεί και να καταδικαστεί για οτιδήποτε. Αρκεί να είναι φίλος με κάποιον που είναι φίλος με κάποιον…