O Αλέξης Τσίπρας γράφοντας τη δική του σελίδα στην ιστορία, αιφνιδίασε τους πάντες, με το χτεσινοβραδινό του διάγγελμα για δημοψήφισμα.
Και την αρχική έκπληξη, διαδέχτηκε η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα των παπαγαλακίων και του πολιτικού χαφιεδότσουρμου περί επερχόμενου αρμαγεδώνος, εθνικής καταστροφής κ.λ.π, κ .λ.π...
Στο πρώτο ημίωρο, μετά το διάγγελμα, ξεκίνησαν τα ''ρεπορτάζ'' για τις ουρές που σχηματίστηκαν στα ΑΤΜ, για τους τουρίστες που θα εγκαταλείψουν τη χώρα, για την έξοδο απ' το ευρώ και τη χρεοκοπία, για τις επτά πληγές του Φαραώ ...
Μια απάντηση σ' όλα αυτά τα ανθρωπάρια που όλη τους η αγωνία τους έγκειται στη διασφάλιση της προσωπικής τους πολυτελούς διαβίωσης σε βάρος του λαού μας.
-ΟΧΙ δεν μας τρομάζουν οι ουρές στα ΑΤΜ. Οι ουρές στα συσσίτια μας τρομάζουν και τα απλωμένα χέρια που ζητούν ελεημοσύνη.
-ΟΧΙ δεν μας φοβίζουν οι όποιες αποχωρήσεις τουριστών. Οι μεταναστεύσεις των δικών μας παιδιών μας σκιάζουν και η αβεβαιότητα αυτών που καταντήσατε πρόσφυγες στην ίδια τους πατρίδα.
-ΟΧΙ δεν μας πανικοβάλλει η έξοδος από το ευρώ. Η έξοδος από τη ζωή που επέλεξαν χιλιάδες συνάνθρωποι μας λόγω των εφαρμοσμένων σας προγραμμάτων λιτότητας και εξαθλίωσης μας προκαλεί δέος και ανατριχίλα.
-ΟΧΙ δεν αγωνιούμε για πιθανή χρεοκοπία. Χρεοκοπήσαμε όταν δημιουργήσατε υποσιτισμένα παιδιά που λιποθυμούσαν στα σχολεία και ανθρώπους που αναζητούσαν τροφή στα σκουπίδια. Χρεοκοπήσαμε όταν χιλιάδες συνάνθρωποι μας μετά από πολλά χρόνια μόχθου βρέθηκαν άστεγοι στους δρόμους. Χρεοκοπήσαμε όταν ασθενείς αδυνατούσαν να εξασφαλίσουν τα φάρμακα τους, όταν κατεδαφίσατε το σύστημα υγείας, όταν ισοπεδώσατε τη δημόσια παιδεία. Χρεοκοπήσαμε και όταν μας έπνιγαν τα δακρυγόνα και σερνόμασταν αιμόφυρτοι από της δυνάμεις καταστολής σας στις διαδηλώσεις για διεκδίκηση της ζωής μας. Κι όλα αυτά χωρίς καμιά προοπτική για το μέλλον, χωρίς ούτε μια αχτίδα φωτός.
Η 5η Ιούλη είναι μια όμορφη μέρα. Είναι μια μέρα που δίνεται η δυνατότητα στον καθένα από μας ξεχωριστά και σ΄ όλους μαζί σαν λαός να βάλουμε τη σφραγίδα μας στη δική μας ιστορία.
Και όπως τραγουδούσε ο μικρός ήρωας της Ντενεκεδούπολης, Μελένιος: Μπροστά δεν ξέρω τι θα βρω, μα πίσω δεν γυρίζω...
Ξεκάθαρο, βροντερό, αδιαπραγμάτευτο, υπερήφανο ΟΧΙ στους μαφιόζους τοκογλύφους, στα τσιράκια τους, και στον ραγιαδισμό.
