Δεν έχετε άδικο για όσα λέτε για τον ξεπεσμό του δημόσιου τομέα. Αλλά μην αγιοποιείτε και τον ιδωτικό. Ένας ιδιωτικός που προσωπικά θεωρώ πως είναι από τους πιο άχρηστους (χωρίς βέβαια να έχω αξιόπιστη εικόνα του ιδιωτικού τομέα στο εξωτερικό). Η όλη δουλειά ήταν το εύκολο και γρήγορο κέρδος με καταστήματα λιανικής και γρήγορο φαγητό/καφέ. Από εκεί και μετά μηδέν προσαρμοστικότητα και μηδέν εκτίμηση των εξελίξεων.
Και από τα λίγα που έχω δει, δεν μπορώ να πω πως υπάρχει και η τέλεια αξιοκρατία στον ιδιωτικό τομέα. Έχω συνατήσει άτομα που αναρωτιέσαι πως γίνεται με αυτά που ξέρει να βγάζει λεφτά. Έχω συναναστραφεί με μανατζαραίους οι οποίοι είναι τόσο χάλια που ο μόνος λόγος που τα προτζεκτ τους δεν πάνε κατά διαόλου είναι επειδή στάζουν 15-20 άτομα από κάτω...
Τύπε, άλλο η επιχειρηματικότητα και η συνολική εικόνα του επιχειρήν στην Ελλάδα όπου, έχεις δίκιο, κυριαρχεί η αντιγραφή των (υποτιθέμενων) καλών ιδεών και επιχειρήσεων που κατά κόρον λειτουργούν και άλλο η σύγκριση ιδιωτικού ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ με αυτόν του δημοσίου. Ο ιδιωτικός υπάλληλος αμοίβεται σε συνάρτηση με το αντικείμενο εργασίας του, τη δυνατότητα της αγοράς γενικότερα και της εργατικότητας/απόδοσής του. Και φυσικά ελέγχεται ανά πάσα στιγμή και ανά πάσα στιγμή μπορεί να μείνει άνεργος. Αντιθέτως, ο δημόσιος αμοίβεται ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ και δεν ελέγχεται ποτέ και από κανέναν.
Για το παράδειγμα που αναφέρεις, είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν και άνθρωποι που δεν αξίζουν αυτά που κερδίζουν αλλά είναι ελάχιστες εξαιρέσεις και ακόμα και αυτό που περιγράφεις, το να έχει καταφέρει αυτός κάποιοι άλλοι να παράγουν έργο για πάρτη του και να τον καλύπτουν, ακόμα και αυτό θέλει κάποιου είδους ικανότητα, δεξιότητα να χειρίζεσαι τους ανθρώπους.
