Από τουιτάρισμα της δημοσιογράφου Μαρίας Δεναξά μαθαίνουμε ότι τώρα (πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας) υπάρχει μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση στην Γαλλική πόλη Ρεν με διαδηλωτές να προσπαθούν να καταλάβουν το «σπίτι του λαού» και να ξεσπούν βίαια επεισόδια μεταξύ απεργών και δυνάμεων καταστολής. (Παραθέτει κι αυτό το βίντεο)
Τα όσα παρακολουθούμε αυτές τις βδομάδες, μόνο με τον μεγάλο ξεσηκωμό του Γαλλικού λαού στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 ενάντια στο αντεργατικό νομοθετικό κατασκεύασμα που προωθούσε ο τότε πρωθυπουργός Αλέν Ζιπέ μπορεί να συγκριθούν.
Τότε ο Γάλλος πρωθυπουργός μπροστά στο βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων και παρά τις αρχικές δηλώσεις του αναγκάστηκε σε άτακτη υποχώρηση εγκαταλείποντας τους αντεργατικούς σχεδιασμούς του. Σήμερα άραγε τι θα κάνει η Γαλλική κυβέρνηση; Μένει να το δούμε τις επόμενες μέρες.
Για να πάρουμε μια εικόνα παραθέτουμε δυο σχετικά κείμενα. Το πρώτο υπογράφει η Μαρία Δεναξά και δημοσιεύεται στην Κυριακάτικη εφημερίδα Realnews
Χώρα σε κατάσταση «νευρικού κλονισμού», η Γαλλία ζει μια απροσδόκητη κρίση χωρίς προηγούμενο, με όλα τα μέτωπα ανοικτά. Ταυτόχρονα, φαίνεται πως το ΔΝΤ «καραδοκεί», χωρίς να αφήνει και πολλά περιθώρια στον Φρανσουά Ολάντ να υποχωρήσει στον εργασιακό αρμαγεδδώνα -τη σαρωτική μεταρρύθμιση που προωθεί- παρά τα πιεστικά αιτήματα των συνδικάτων.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και ο εφιάλτης της τρομοκρατίας που ξύπνησε πάλι με την πτώση του αεροπλάνου της EgyptAir, τρεις μόλις εβδομάδες πριν από το EURO 2016. Αυτή τη στιγμή το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου απειλείται από τους τζιχαντιστές οι οποίοι έχουν προειδοποιήσει ότι θα τινάξουν τα πάντα στον αέρα, αλλά και από τους απεργούς που δημιουργούν ελλείψεις και προβλήματα για τους περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες που αναμένονται. Εξω από το Stade de France οι γαλλικές Αρχές έχουν ήδη αρχίσει να υψώνουν φράκτες προστασίας δυόμισι μέτρων.
Ο Ολάντ δείχνει αποφασισμένος να μην κάνει πίσω όσον αφορά τη σκληρή στάση που έχει επιλέξει απέναντι στην πίεση που δέχεται από παντού, ώστε να αποσύρει τα σχέδια για τις αλλαγές στα εργασιακά, για έναν πολύ σημαντικό λόγο: Αν και η Γαλλία δεν έχει αναγκαστεί να μπει υπό καθεστώς επιτήρησης μέσω μνημονίων, βρίσκεται στο «μικροσκόπιο» της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Σε μια πολύ προσεκτική παρέμβασή του, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στις αρχές της εβδομάδας προειδοποίησε το οικονομικό επιτελείo της γαλλικής κυβέρνησης πως η οικονομία της χώρας δεν ανακάμπτει γρήγορα, για να μειώσει το χρέος της και την ανεργία.
Επιπροσθέτως, το ΔΝΤ υπογραμμίζει ότι οι υπάρχουσες μεταρρυθμίσεις δεν είναι αρκετές
Μεταξύ άλλων, ζητεί να γίνουν πιο αυστηρά τα κριτήρια παροχής επιδομάτων ανεργίας να υπάρξει αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, να περιοριστούν οι μισθολογικές αυξήσεις να αυξηθούν τα νέα όρια συνταξιοδότησης να μειωθούν τα κοινωνικά επιδόματα όπως και το ποσοστό του ΑΕΠ που δίνεται για τη δημόσια υγεία και περίθαλψη. Μαζί με αυτά, που θυμίζουν «ελληνική συνταγή», το Ταμείο ζητεί μέτρα για να αλλάξει το καθεστώς προκήρυξης των απεργιών και να περιοριστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, που έχουν τώρα τη δυνατότητα να προσφύγουν στην αντίστοιχη επιθεώρηση εργασίας για να τα προασπίσουν.
Ομως η γαλλική κοινωνία δεν δείχνει πρόθυμη να δεχθεί όρους υπαγορευμένους από το ΔΝΤ. Πολιτικοί αναλυτές και κυβερνητικό επιτελείο που στοιχημάτιζαν στην γρήγορη επιβολή του εργασιακής μεταρρύθμισης δεν κρύβουν τώρα την έκπληξή τους για την αντοχή των κινητοποιήσεων, τη δυναμική αντίδραση των συνδικάτων και τη μεγάλη συμμετοχή των πολιτών.
Διαδήλωση
Η ογκώδης διαδήλωση της Πέμπτης που κατέληξε πάλι σε βίαιες συμπλοκές διαδηλωτών με την Αστυνομία, σε συνδυασμό με τον «εμπλουτισμό» των κινητοποιήσεων, όπως ο αποκλεισμός των διυλιστηρίων, η έλλειψη καυσίμων στα βενζινάδικα ολόκληρης της χώρας η απεργία που κήρυξαν οι εργαζόμενοι στα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μαρτυρούν κλιμάκωση της κοινωνικής έλασης που παρόμοιό της είχε να ζήσει η χώρα από το 2006.
Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών (CGT), θέλοντας να συντηρήσει το κλίμα σύγκρουσης προκήρυξε απεργία διαρκείας από τις 2 Ιουνίου στα μέσα μαζικής μεταφοράς του Παρισιού, κινητοποιήσεις του προσωπικού στα αεροδρόμια όλης της χώρας στις 3 και 5 του ίδιου μήνα, ενώ για τις 14 προγραμμάτισε διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα.
Μέσα σε αυτό το εκρηκτικό κλίμα, ο Γάλλος πρωθυπουργός Εμανουέλ Βαλς έκανε μια ύστατη προσπάθεια για να επέλθει κοινωνική ειρήνη. Εμφανίστηκε ανοικτός σε «τροποποιήσεις» στον νόμο, όχι όμως σε αλλαγή «της φιλοσοφίας του», όπως δήλωσε. Μια κίνηση που βρήκε αντίθετο τον Ολάντ, ο οποίος έσπευσε να «μαζέψει» τον πρωθυπουργό του επαναλαμβάνοντας πως «η μεταρρύθμιση δεν επιδέχεται αλλαγές». Μετά από αυτή την εξέλιξη, πολιτικοί αναλυτές υπογραμμίζουν πως με την αδιαλλαξία του ο «στριμωγμένος» από Ε.Ε. και ΔΝΤ Ολάντ είναι σχεδόν βέβαιο πως προχωρά ένα βήμα περισσότερο προς την «πολιτική γκιλοτίνα», η οποία μπορεί να οδηγήσει τη χώρα ακόμη και σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Κι όπως φαίνεται από τη δημοτικότητά του, το αποτέλεσμα μιας εκλογικής αναμέτρησης δεν θα του επιτρέψει δεύτερη θητεία, προσφέροντας «πεδίο δόξης λαμπρό» στον μεγαλύτερο κίνδυνο που ονομάζεται ακροδεξιά...
Η καθημερινότητα των Γάλλων, πάντως, είναι αυτή που μέχρι στιγμής έχει υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα. Η χώρα είναι απολύτως απορρυθμισμένη από τις απεργίες διαρκείας που κήρυξαν πολλοί επαγγελματικοί κλάδοι, τις επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις σχεδόν σε όλες τις γαλλικές πόλεις και τις μεγάλες ελλείψεις κυρίως σε καύσιμα, κάτι που αναγκάζει τους Γάλλους πολίτες να περιμένουν πολλές ώρες στις ουρές στα βενζινάδικα, προκειμένου να πάνε στη δουλειά τους.
Στο Προεδρικό Μέγαρο ο Ολάντ έχει χάσει τον ύπνο του. Οχι μόνο για το καρδιοχτύπι με την τρομοκρατία και το «μπρα ντε φερ» με τα συνδικάτα, αλλά κυρίως επειδή η κοινωνική ένταση δεν λέει να κοπάσει και η μαχητικότητα μαζί με την αποφασιστικότητα των διαδηλωτών «τον έχουν ξεπεράσει».
