το πρωτοβάθμια σωματεία θα τρέξουν την απεργία
[size=20pt]Προκηρύχθηκε νέα Πανελλαδική, Πανεργατική απεργία στις 3 Δεκέμβρη[/size]
Τα συλλογικά όργανα των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αποφάσισαν νέα Πανελλαδική, Πανεργατική απεργία στις 3 Δεκέμβρη, με αιχμήτην προωθούμενη από την κυβέρνηση κατεδάφιση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, του ΕΚΑΣ και της ίδιας της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και του αναδιανεμητικού και καθολικού χαρακτήρα της. Σύμφωνα με όσα μας ανέφεραν συνδικαλιστές, που πρόσκεινται στη ΛΑΕ, θα πρωτοστατήσουν στην προετοιμασία της νέας απεργιακής κινητοποίησης, ενημερώνοντας τους εργαζόμενους και συνταξιούχους για τη νέα λεηλασία μισθών και συντάξεων, που προωθεί η κυβέρνηση με τους εφαρμοστικούς νόμους του 3ου μνημονίου. Επίσης, ότι θα εργαστούν με σχέδιο και επιμονή, για να μετατραπεί το νέο απεργιακό βήμα σε Παλλαϊκό ξεσηκωμό με συμμετοχή και των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, των αγροτών και των νέων επιστημόνων, που οδηγούνται κι αυτοί σε εισοδηματικό και συνταξιοδοτικό εξανδραποδισμό.
Η νέα απεργιακή Πανεργατική κινητοποίηση μπορεί και πρέπει να είναι ακόμα πιο επιτυχημένη απ΄ αυτή της 12ης Νοέμβρη και ν΄ αποτελέσει το δεύτερο κρίκο στην αλυσίδα του νέου κύκλου εργατικών και λαϊκών αγώνων, που ξεκίνησαν μόλις λίγο μετά από τις βουλευτικές εκλογές, γεγονός πρωτοφανές για τη χώρα και όχι μόνο. Αυτός ο νέος κύκλος αγώνων μπορεί να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό, τα μνημόνια και την κυβέρνηση που τα υπηρετεί και τα εφαρμόζει και να ανοίξει νέους, ελπιδοφόρους, εναλλακτικούς δρόμους για το λαό και την πατρίδα μας.
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑ: Η ΝΕΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
1. Η γενική απεργιακή κινητοποίηση στις 12 του Νοέμβρη, αλλά και οι επιμέρους κλαδικές κινητοποιήσεις αυτής της περιόδου, οι μεγάλες πορείες με αφορμή την 42η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και οι κινητοποιήσεις των αγροτών, επιβεβαιώνουν ότι ο ελληνικός λαός και οι εργαζόμενοι δεν το βάζουν κάτω, παρά τη διάψευση των ελπίδων τους από τη συνθηκολόγηση της κυβέρνησης με τους δανειστές και την εφαρμογή ενός νέου σκληρού και αντικοινωνικού νεοφιλελεύθερου προγράμματος, που συνομολογήθηκε με το 3ο μνημόνιο.
Η υψηλότερη, απ” την αναμενόμενη, συμμετοχή στην απεργία και κυρίως ο όγκος των διαδηλώσεων και των απεργιακών συγκεντρώσεων, και μάλιστα πενήντα ημέρες μετά τις εκλογές, αποδεικνύoυν ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν καμιά πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση και ότι αντιλαμβάνονται τη σκληρότητα των μέτρων που έχουν δρομολογηθεί και υλοποιούνται. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φαίνεται ότι δοκιμάζεται και ήδη με το πρώτο κρίσιμο νομοσχέδιο για τα «κόκκινα δάνεια» είχε απώλειες. Γι” αυτό, φαίνεται να κυοφορούνται σενάρια διεύρυνσης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με τη συμμετοχή και άλλων μνημονιακών κομμάτων ή ακόμα και οικουμενικών λύσεων για να περάσει και το υπόλοιπο πακέτο των αντιλαϊκών μέτρων, με πρώτο το ασφαλιστικό. Ο μοναδικός «αποσταθεροποιητικός» παράγοντας μιας τέτοιας εξέλιξης, η οποία θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για τον κόσμο της εργασίας, το λαό και τη χώρα, είναι η ανάπτυξη μεγάλων, ενωτικών και δυναμικών εργατικών – λαϊκών αγώνων για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και την αποτροπή της υλοποίησης των δεσμεύσεων του 3ου μνημονίου που έχει αναλάβει και υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση.
2. Τις προηγούμενες ημέρες πέρασε ο νόμος για τα «κόκκινα δάνεια», όπου – σε συνδυασμό με τις αλλαγές που έγιναν στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας το καλοκαίρι – αίρεται ουσιαστικά η προστασία της πρώτης κατοικίας και ανοίγει ο δρόμος για μαζικούς πλειστηριασμούς των κατοικιών των εργατικών – λαϊκών στρωμάτων. Με το νέο νόμο χιλιάδες δανειολήπτες που αδυνατούσαν να καταβάλουν τις δόσεις τους (λόγω της τραγικής οικονομικής τους κατάστασης), υποχρεώνονται να πληρώσουν χωρίς να έχουν αρθεί οι βιοποριστικοί και κοινωνικοί λόγοι για τους οποίους έπαψαν να το κάνουν. Το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικά αδυνάτων δανειοληπτών σύρεται σε υποχρεωτική καταβολή, χωρίς καμία νομοθετική προστασία που θα έκλεινε οριστικά την πόρτα στο ενδεχόμενο του πλειστηριασμού της κατοικίας τους.
Αντιθέτως, οι τράπεζες επιβραβεύονται και με την ανακεφαλαιοποίηση και με τη συνδρομή του κρατικού προϋπολογισμού για το μέρος των τόκων που δε θα μπορέσουν να καταβάλλουν οι δανειολήπτες και βέβαια χαρίζονται αντί πινακίου φακής στο διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο! Επειδή η πλειονότητα των δανειοληπτών πρώτης κατοικίας είναι εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι (και όταν πήραν τα δάνεια είχαν υψηλότερες αποδοχές ή ήταν εργαζόμενοι και τώρα άνεργοι) και δεν μπορούν να καταβάλουν τις δόσεις, θα πρέπει τα συνδικάτα, αλλά και ομάδες εργαζομένων να πλαισιώσουν τις επιτροπές υπεράσπισης της πρώτης κατοικίας, που συγκροτούνται ή πρέπει να συγκροτηθούν σ” όλες τις πόλεις, και με σύνθημα «ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ» να αποτρέψουμε στην πράξη τον εκπλειστηριασμό κατοικιών. Το ίδιο πρέπει να γίνει και για τις περιπτώσεις διακοπής του ρεύματος από τη ΔΕΗ, που ήδη γίνεται σε χιλιάδες νοικοκυριά και πρόκειται να αυξηθούν, αφού άμεσα υπολογίζεται ότι θα περικοπεί το ρεύμα σε πάνω από 100.000 νοικοκυριά. 3. Οι ανατροπές που έχουν συντελεστεί τα τελευταία 25 χρόνια – ιδιαίτερα τα τελευταία πέντε μνημονιακά – στο ασφαλιστικό σύστημα, με κύριο στόχο είχαν την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και των περικοπών των συντάξιμων αποδοχών.
Με το νέο νομοσχέδιο θα δοθεί το τελειωτικό χτύπημα: με την ενοποίηση όλων των Ταμείων, την εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, την ολοκληρωτική ανατροπή του χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος που από δημόσιο, αναδιανεμητικό και αλληλέγγυο θα μετατραπεί σε κεφαλαιοποιητικό, χωρίς την εγγύηση του κράτους, με δραματικά μειωμένες παροχές και κατάργηση των επικουρικών συντάξεων. Η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται θα είναι η χορήγηση ουσιαστικά προνοιακών επιδομάτων αντί συντάξεων αξιοπρεπούς διαβίωσης και η κάλυψη των αναγκών από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, για όσους μπορούν να καταφύγουν σ” αυτές, διευρύνοντας έτσι τις ανισότητες και τις ταξικές αντιθέσεις. Το ασφαλιστικό αφορά όλη την κοινωνία, πολύ περισσότερο που σήμερα, ακόμη και με τις κουτσουρεμένες συντάξεις, ζουν ολόκληρες οικογένειες. Το ΜΕΤΑ πρέπει τις επόμενες μέρες να πάρει πρωτοβουλίες μέσα στα συνδικάτα για την ενημέρωση και κινητοποίηση των εργαζομένων και το συντονισμό με άλλες επαγγελματικές και επιστημονικές οργανώσεις για την απόκρουση της νέας αντασφαλιστής «μεταρρύθμισης». Για το λόγο αυτό, οι δυνάμεις μας σ” όλες τις οργανώσεις να προτείνουν νέα πανεργατική – παλλαϊκή απεργιακή κινητοποίηση για τις 10 Δεκέμβρη 2015.
Ταυτόχρονα ως ΜΕΤΑ πρέπει να αντιμετωπίσουμε προβλήματα που εμφανίστηκαν την προηγούμενη περίοδο – με πιο οξυμένο τρόπο στην απεργία στις 12 Νοέμβρη – που όμως έχουν ένα γενικότερο χαρακτήρα και ξεφεύγουν από τις αρχές, τον προσανατολισμό και τις αξίες της παράταξής μας. Πιο συγκεκριμένα: Α. Παρατηρούνται φαινόμενα όπου συνδικαλιστικά στελέχη και επιμέρους παρατάξεις σε κλαδικό και τοπικό επίπεδο, που έχουν αναφορά στο ΜΕΤΑ, να μην αναπαράγουν και να μη διακινούν τις κεντρικές ανακοινώσεις της παράταξης (γιατί διαφωνούν με τις εκτιμήσεις και επιλογές, κυρίως σχετικά με την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική) και να εκδηλώνονται φαινόμενα κυβερνητικού συνδικαλισμού, που εμείς από θέση αρχών είμαστε απέναντι. Πολύ δε περισσότερο όταν έχουμε μια κυβέρνηση, που έχει περάσει στο μνημονιακό στρατόπεδο και εφαρμόζει τα ίδια επώδυνα μέτρα, που οι δυνάμεις που τη συναπαρτίζουν αντιπάλευαν στο παρελθόν. Το ΜΕΤΑ και οι παρατάξεις που έχουν αναφορά σ” αυτό, δεν μπορούν να εμφανίζονται με διαφορετικές απόψεις και εκτιμήσεις, για τα γενικότερα ζητήματα από νομό σε νομό ή από κλάδο σε κλάδο. Σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας της παράταξης που εγκρίθηκε στην Ιδρυτική Συνδιάσκεψή της: «Τα συνδικαλιστικά της στελέχη, σ” όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος, δραστηριοποιούνται, με βάση τις αρχές και τους στόχους του ΜΕΤΑ, και ελέγχεται η δράση τους από τα αρμόδια όργανα της παράταξης».
Β. Δεν μπορεί επίσης να χρησιμοποιείται το ΜΕΤΑ σαν όχημα ή σαν ομπρέλα, από άτομα που δεν έχουν σχέση με το συνδικαλιστικό κίνημα ή από κομματικούς μηχανισμούς, με στόχο τη δημόσια έκφρασή τους, όπως έγινε με την απεργία της 12ης Νοεμβρίου με πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Πάτρας, αλλά και αλλού. Μέτωπα πάλης την επόμενη περίοδο 1. Η αντιμετώπιση της φοροκαταιγίδας: μετά την αύξηση του ΦΠΑ και τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, συνεχίζεται με τις αυξήσεις στα τέλη κυκλοφορίας, τη υπερφορολόγησης των αγροτών και των μικρομεσαίων επαγγελματιοβιοτεχνών και επιχειρήσεων. Σύμφωνα με το προσχέδιο του νέου κρατικού προϋπολογισμού, αναμένονται νέα εισπρακτικά μέτρα σε βάρος της μισθωτής εργασίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που για μια ακόμη φορά «θα πληρώσουν το μάρμαρο» των αδιέξοδων μνημονιακών πολιτικών.
2. Οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας και η νέα ασφαλιστική απορύθμιση, όπως αναλυτικά αναφερθήκαμε παραπάνω, είναι θέματα πρώτης προτεραιότητας αυτή την περίοδο και μπορεί να οδηγήσουν σε γενικότερες κοινωνικές εκρήξεις. Το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να πρωταγωνιστήσει στην ενημέρωση, ενεργοποίηση και κινητοποίηση των εργαζομένων και όλης της ελληνικής κοινωνίας.
3. Οι ιδιωτικοποιήσεις, με κύρια αιχμή την επόμενη περίοδο, των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, των μεταφορών (ΤΡΑΙΝΟΣΕ), της ΔΕΗ και των κοινωνικών υπηρεσιών του δημοσίου, καθώς και η υποστελέχωση-υποχρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας, παιδείας και πρόνοιας και η γενικότερη απαξίωση των υπηρεσιών του δημοσίου, η εκχώρηση πολλών αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες, με μεγαλύτερο κόστος για το δημόσιο και τους πολίτες όπως επίσης και η απαξίωση των υπηρεσιών και του προσωπικού του.
4. Η υπεράσπιση του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή εργασία και η κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών με μόνιμο προσωπικό, η κατάργηση των εργολαβιών και της ενοικιαζόμενης εργασίας, η υπεράσπιση του πενθήμερου και της κυριακάτικης αργίας και η μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς τη μείωση των αποδοχών, για να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας πρέπει να είναι πρώτη μα προτεραιότητα την επόμενη περίοδο. Μετά από πέντε χρόνια μειώσεων των αποδοχών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, πρέπει φέτος να τεθεί θέμα αυξήσεων των μισθών και άμεσης επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751€ και του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων, της διαιτησίας και της υπογραφής ΣΣΕ, το ξεπάγωμα της μισθολογικής βαθμολογικής εξέλιξης στο δημόσιο κλπ.
5. Προσφυγικό- μεταναστευτικό: Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ, οι οποίες πρέπει συνεχώς να αποκαλύπτουν τους βασικούς υπαίτιους της τραγωδίας που συντελείται εδώ και χρόνια στην ευρύτερη περιοχή από τις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις, στέκονται αλληλέγγυες στους πρόσφυγες και στους μετανάστες, οι οποίοι μετά τις τελευταίες εξελίξεις αντιμετωπίζουν ακόμα τραγικότερες συνθήκες επιβίωσης. Το δολοφονικό χτύπημα στη Γαλλία προκαλεί ήδη τη στοχοποίηση των μουσουλμάνων και των προσφύγων, ενώ τις τελευταίες μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη το κλείσιμο συνόρων με ακόμη πιο τραγικά αποτελέσματα για τους πρόσφυγες και ετοιμάζονται νέες πολεμικές επεμβάσεις στην περιοχή.
Αγωνιζόμαστε για την ανάπτυξη ενός πλατιού φιλειρηνικού και αντιπολεμικού κινήματος. Απαιτούμε να μην χρησιμοποιηθούν τα ελληνικά εδάφη και οι νατοϊκές βάσεις στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς στην περιοχή και βέβαια να μην υπάρξει καμιά ελληνική συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις Η δράση μας στο συνδικαλιστικό κίνημα Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους στο σύνολο της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα στους ανέργους και στους επισφαλώς και περιοδικώς εργαζόμενους, που είναι εκτός του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, με τη συγκρότηση επιτροπών και συλλογικοτήτων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και την ένταξή τους στα σωματεία ή τη δημιουργία νέων, όπου δεν υπάρχουν. Η δράση μας αυτή, στους «εκτός των τειχών» εργαζόμενους, είναι απολύτως αναγκαία, αφού το 90% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, οι 1,5 εκατ. άνεργοι και δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στο δημόσιο με επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, δεν εκπροσωπούνται από τα συνδικάτα.
Δυστυχώς η ηγετική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει συμμαχήσει με τους ταξικούς μας αντιπάλους και αυτό που χρειάζεται είναι ανατροπή των συσχετισμών μέσα στο εργατικό κίνημα και η εκπροσώπησή του από μια ηγεσία που θα εκφράζει και θα υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Προϋπόθεση όμως για να γίνει κάτι τέτοιο είναι η μαζική ένταξη των εργαζομένων, των επισφαλώς και περιοδικώς εργαζομένων και των ανέργων στα συνδικάτα και η ανάπτυξη μαζικών εργατικών αγώνων για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών. Σήμερα επίσης γίνεται πιο αναγκαία η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και η αλλαγή της σημερινής του δομής, που αναπαράγει τη γραφειοκρατία και τον συντεχνιασμό και εμποδίζει την άμεση συμμετοχή των εργαζομένων και την ουσιαστική και δημοκρατική τους λειτουργία.
Για το λόγο αυτό γίνεται πιο επίκαιρη η πρόταση του ΜΕΤΑ για ενοποίηση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ομοσπονδιών με στόχο τη συγκρότηση ισχυρών – ταξικών συνδικάτων. Στο πλαίσιο αυτό το ΜΕΤΑ θα πάρει πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη διαλόγου και κοινών δράσεων με όλες τις ταξικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στο συνδικαλιστικό κίνημα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ο αναγκαίος συντονισμός των συνδικάτων (σωματείων-ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων) πρέπει να γίνει κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, λόγω της απραξίας της ΓΣΕΕ και να συναντηθεί με τις προσπάθειες που γίνονται σ” αυτή την κατεύθυνση από την ΑΔΕΔΥ και ομοσπονδίες του δημοσίου με στόχο κοινές πανεργατικές δράσεις και κινητοποιήσεις. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στο χώρο των συνταξιούχων, αξιοποιώντας και την επέκταση του ν.1264/1982 στα σωματεία τους, με στόχο τη δημιουργία ενιαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων ανεξάρτητα ασφαλιστικού ταμείου, μιας και η κρίση έχει φέρει στην ίδια σχεδόν αφετηρία όλους τους ασφαλισμένους. Η παράταξή μας πρέπει να συνεχίσει την πρωτοπόρα δράση μέσα στα συνδικάτα για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, για την απόκρουση του εργοδοτικού, κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού και για την ενίσχυση του ταξικού του προσανατολισμού. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιβεβαιώνουμε καθημερινά αυτό που κατακτήσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, δηλ. την πολιτική και οργανωτική μας αυτονομία, την πρόταξη των αναγκών της εργατικής τάξης και συνολικά όλου του κόσμου της εργασίας. Ταυτόχρονα να λειτουργούμε με γνώμονα την υπεράσπιση των κατακτήσεων, την πάλη για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, που συνθλίβουν τη ζωή μας, και τη σταθερή στάση μας απέναντι σε κόμματα και κυβερνήσεις, όχι κυρίως με βάση αυτά που λένε ή ευαγγελίζονται, αλλά με το τι πράττουν, και το αν αυτά υπηρετούν ή όχι τα συμφέροντα της τάξης μας. Για το λόγο αυτό σήμερα η πάλη μας δεν είναι ουδέτερη. Στρέφεται ενάντια στην εφαρμοζόμενη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού αυτή υλοποιεί τα μνημόνια και είναι απέναντι στα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας.
Το καθήκον μας λοιπόν είναι να αποτρέψουμε την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων και να ανατρέψουμε γενικότερα τις μνημονιακές πολιτικές. Τέλος το επόμενο διάστημα πρέπει να οργανώσουμε την αντίσταση των εργαζομένων και να οικοδομήσουμε ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στη χώρα μας και την Ευρώπη, για την ακύρωση των μνημονίων και τη σύνδεση της συνδικαλιστικής πάλης με τον αγώνα για τη διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, τη δημόσια ιδιοκτησία και τον κοινωνικό και εργατικό έλεγχο των τραπεζών, τη φορολόγηση του πλούτου και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε όφελος του λαού και του τόπου.
Την απεργία θα στηρίξει και το ΠΑΜΕ
