Στην εφημερίδα «Ακρόπολις» (5.6.1941) φιλοξενείται η ακόλουθη είδηση:
«Εκ των παρεπιδημούντων Κρητών πολιτευτών επεσκέφθησαν τον κ. πρόεδρον της Κυβερνήσεως χθες οι κ.κ. Ιωσήφ Κούνδουρος, Βασίλειος Μεϊμαράκης, Γεώργιος Τσόντος Βάρδας, Νικόλαος Τζερμιάς και έφεδροι αξιωματικοί απολυθέντες, οίτινες μετ’ αποτροπιασμού απεδοκίμασαν τας ωμότητας της Κρήτης εις βάρος Γερμανών στρατιωτών. Ωσαύτως άπαντες εδήλωσαν, ότι τίθενται κατά τας κρισίμους ταύτας στιγμάς παρά το πλευρόν της Κυβερνήσεως, ίνα παράσχουν τας υπηρεσίας των υπέρ των γενικωτέρων συμφερόντων της πατρίδος και ιδιαιτέρως της Κρήτης. Ο κ. πρόεδρος της Κυβερνήσεως ηυχαρίστησε πάντας διά τα πατριωτικά των αισθήματα και διά την συνδρομήν των εις το έργον της Κυβερνήσεως, συνέστησεν δε όπως ενασκήσουν πάντες την επίδρασίν των ίνα τώρα οι Κρήτες τηρήσωσι απόλυτον νομιμοφροσύνην και τάξιν παραδειγματικήν προς τας αρχάς Κατοχής του Άξονος».
Ένα άλλο μέλος της οικογένειας, ο Νικόλαος Μεϊμαράκης, είχε επίσης ιδιαίτερη άποψη για την Εθνική Αντίσταση στην Κρήτη, κατακεραυνώνοντας τους ενόπλους αντιστασιακούς, που «περιφέρονταν στα βουνά» και ζητώντας από τους Ηρακλειώτες να τους αποδοκιμάσουν με κάθε τρόπο: «Πρέπει να διάγωμεν εν ειρήνη και αρμονία μετά των στρατευμάτων της γερμανικής κατοχής». Όσο για τον Δημήτριο ΜεGμαράκη και την εμπλοκή του στην εκτέλεση των «62 μαρτύρων» του Ηρακλείου, ο αείμνηστος καπετάν Μπαντουβάς στα απομνημονεύματά του κάνει εκτενή λόγο για την συνεργασία του με τον έναν γερμανόφιλο συμβολαιογράφο, η οικογένεια του οποίου λιντσαρίστηκε μεταπολεμικά. Ας ερωτηθούν οι παλιοί Ηρακλειώτες επ’ αυτού. Αλλά η σύγχρονη ιστορία δεν τελειώνει εδώ…