jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
Πολιτικές Εξελίξεις
- Μέλος που άνοιξε το νήμα pornopapos
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 308K
- Εμφανίσεις 6M
-
- Ετικέτες
- bou classics
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 18 άτομα (0 μέλη και 18 επισκέπτες)
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
ποια μεσαια ταξη ;
αυτη που δημιουργησε το πασοκ;
φυσικα και δεν εχει σχεση με το πασοκ
δευτεραντζα θα ειναι παντα η νουδου
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
ω ρε τι ακουμε σημερα
το βρωμικο 89 δειξατε τον δρομο
το 15 με τους ψεκασμενους ακολουθειτε τον ιδιο δρομο
και τολμας ακομα να μιλας;
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
Ποιοι φεύγουν διαφωνώντας με το μνημόνιο
Ένας-ένας και πολλοί μαζί αποχωρούν από το ΣΥΡΙΖΑ
Γιάννης Μακρυγιάννης25/08/201507:3024
Δεν είναι μόνο ο Λαφαζάνης και οι δικοί του: Μετά τον γραμματέα Κορωνάκη στην πόρτα εξόδου και οι «53» - Βουλευτές (Διώτη, Δερμιτζάκης, Κανελλοπούλου, Ζαχαριάς) αρνούνται να είναι υποψήφιοι - Με το ένα πόδι εκτός το ζεύγος Δρίτσα - Χριστοδουλοπούλου
Ηλεκτροσόκ αποχωρήσεων και παραιτήσεων έχει χτυπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δείχνει τις τελευταίες ώρες εικόνα διάλυσης και αποσύνθεσης. Μόνο την αίσθηση του κόμματος που πάει σε εκλογές και ανασυντάσσεται δεν εκπέμπει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βγαίνουν στο προσκήνιο οι διαφωνίες, οι απογοητεύσεις, οι συγκρούσεις στο εσωτερικό του. Τα χτυπήματα προς την ηγεσία, που αλλιώς τα περίμενε διαδέχονται το ένα το άλλο. Δεν είναι μόνο ή κυρίως πλέον η αποχώρηση της πλευράς Λαφαζάνη, η οποία ελέγχει περί το ένα τρίτο του κόμματος.
Σε αποδρομή είναι και ενδιάμεσα στρώματα στελεχών, όπως η κίνηση των «53», που ελέγχει υψηλόβαθμους παράγοντες του κόμματος, βουλευτές, μέχρι και υπουργούς και η οποία δείχνει να ασφυκτιά στο μνημονιακό πλαίσιο ή να μην συμφωνεί με τους σχεδιασμούς του Αλέξη Τσίπρα, ειδικά σε ό,τι αφορά στη διενέργεια εκλογών ή στη σκληρή αντιμετώπιση των διαφωνούντων. Περίπου ή τουλάχιστον το μισό κόμμα πρέπει να βρίσκεται ήδη εκτός ή έστω με το ένα πόδι έξω από την Κουμουνδούρου.
Η πλέον ηχηρή κίνηση ήταν αυτή του γραμματέα του κόμματος Τάσου Κορωνάκη, ο οποίος υπέβαλλε την παραίτησή του, αντιδρώντας στο μνημόνιο. Ο κ. Κορωνάκης προέρχεται από την κίνηση των 53 και η ενέργειά του θεωρείται ότι απελευθερώνει μία ολόκληρη σειρά στελεχών να βαδίσουν στον ίδιο δρόμο. Περίπου την ίδια ώρα το μεσημέρι της Δευτέρας η Ηρώ Διώτη που επίσης ανήκει στους 53 διαμήνυε ότι δεν θα είναι υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί την ψήφο του λαού για την πιστή εφαρμογή του μνημονίου. Ανάλογες πληροφορίες αναφέρουν ότι το ίδιο θα πράξει και ο βουλευτής Αρκαδίας Κώστας Ζαχαριάς, ενώ την αποχώρηση από την ενεργό πολιτική σκέφτονται και ο Θόδωρος Δρίτσας και Τασία Χριστοδουλοπούλου – όλοι των 53!
Άλλες πληροφορίες λένε ότι η κίνηση των 53 στη Θεσσαλονίκη θα συνέλθει αύριο Τετάρτη προκειμένου να αποφασίσει συντεταγμένη έξοδο από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και να εξετάσει τη δημιουργία νέας πολιτικής κίνησης ή ακόμη και συνεργασία με τη Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Άποψη των στελεχών αυτών είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τον ήξεραν, «έχει τελειώσει», ενώ ασκούν σκληρή κριτική προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα.
Σημειωτέον ότι και άλλοι βουλευτές, που δεν ανήκουν σε καμία εσωκομματική ομάδα, όπως η Μαρία Κανελλοπούλου από την Αχαία και ο Κώστας Δερμιτζάκης από το Λασίθι έχουν δηλώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιοι με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ενδιαφέρον όμως είναι τι θα κάνει και η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η πλειοψηφία της έχει αντιδράσει σφόδρα με το μνημόνιο και μάλιστα ένα κομμάτι της τάσσεται υπέρ και της αποχώρησης από την ΕΕ. Οι πιο ισχυρές στη Νεολαία ήταν από τους 53, αλλά και την προεδρική τάση μέχρι τώρα, όμως φαίνεται ότι η ριζοσπαστικοποίηση στις τάξεις της είναι εκτός ελέγχου από την ηγεσία.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η ηγεσία του κόμματος ζητά να «βγει ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ στο προσκήνιο», θεωρώντας ότι υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας που στο μεταξύ εκφράστηκε μέσα από το κυβερνών κόμμα και ήλθε η ώρα να αναλάβει ρόλο στην ανασύνταξη του χώρου. Αυτό θα συζητήσει μεταξύ άλλων η πανελλαδική διάσκεψη στελεχών το ερχόμενο σαββατοκύριακο όπως αποφάσισε η πολιτική γραμματεία υπό τον Αλέξη Τσίπρα τη Δευτέρα.
η φυση επιασε δουλεια
αρχισε η αποσυνθεση του πτωματος
σε λιγο θα μεινει μονο ο σκελετος
Ένας-ένας και πολλοί μαζί αποχωρούν από το ΣΥΡΙΖΑ
Γιάννης Μακρυγιάννης25/08/201507:3024
Δεν είναι μόνο ο Λαφαζάνης και οι δικοί του: Μετά τον γραμματέα Κορωνάκη στην πόρτα εξόδου και οι «53» - Βουλευτές (Διώτη, Δερμιτζάκης, Κανελλοπούλου, Ζαχαριάς) αρνούνται να είναι υποψήφιοι - Με το ένα πόδι εκτός το ζεύγος Δρίτσα - Χριστοδουλοπούλου
Ηλεκτροσόκ αποχωρήσεων και παραιτήσεων έχει χτυπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δείχνει τις τελευταίες ώρες εικόνα διάλυσης και αποσύνθεσης. Μόνο την αίσθηση του κόμματος που πάει σε εκλογές και ανασυντάσσεται δεν εκπέμπει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βγαίνουν στο προσκήνιο οι διαφωνίες, οι απογοητεύσεις, οι συγκρούσεις στο εσωτερικό του. Τα χτυπήματα προς την ηγεσία, που αλλιώς τα περίμενε διαδέχονται το ένα το άλλο. Δεν είναι μόνο ή κυρίως πλέον η αποχώρηση της πλευράς Λαφαζάνη, η οποία ελέγχει περί το ένα τρίτο του κόμματος.
Σε αποδρομή είναι και ενδιάμεσα στρώματα στελεχών, όπως η κίνηση των «53», που ελέγχει υψηλόβαθμους παράγοντες του κόμματος, βουλευτές, μέχρι και υπουργούς και η οποία δείχνει να ασφυκτιά στο μνημονιακό πλαίσιο ή να μην συμφωνεί με τους σχεδιασμούς του Αλέξη Τσίπρα, ειδικά σε ό,τι αφορά στη διενέργεια εκλογών ή στη σκληρή αντιμετώπιση των διαφωνούντων. Περίπου ή τουλάχιστον το μισό κόμμα πρέπει να βρίσκεται ήδη εκτός ή έστω με το ένα πόδι έξω από την Κουμουνδούρου.
Η πλέον ηχηρή κίνηση ήταν αυτή του γραμματέα του κόμματος Τάσου Κορωνάκη, ο οποίος υπέβαλλε την παραίτησή του, αντιδρώντας στο μνημόνιο. Ο κ. Κορωνάκης προέρχεται από την κίνηση των 53 και η ενέργειά του θεωρείται ότι απελευθερώνει μία ολόκληρη σειρά στελεχών να βαδίσουν στον ίδιο δρόμο. Περίπου την ίδια ώρα το μεσημέρι της Δευτέρας η Ηρώ Διώτη που επίσης ανήκει στους 53 διαμήνυε ότι δεν θα είναι υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί την ψήφο του λαού για την πιστή εφαρμογή του μνημονίου. Ανάλογες πληροφορίες αναφέρουν ότι το ίδιο θα πράξει και ο βουλευτής Αρκαδίας Κώστας Ζαχαριάς, ενώ την αποχώρηση από την ενεργό πολιτική σκέφτονται και ο Θόδωρος Δρίτσας και Τασία Χριστοδουλοπούλου – όλοι των 53!
Άλλες πληροφορίες λένε ότι η κίνηση των 53 στη Θεσσαλονίκη θα συνέλθει αύριο Τετάρτη προκειμένου να αποφασίσει συντεταγμένη έξοδο από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και να εξετάσει τη δημιουργία νέας πολιτικής κίνησης ή ακόμη και συνεργασία με τη Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Άποψη των στελεχών αυτών είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τον ήξεραν, «έχει τελειώσει», ενώ ασκούν σκληρή κριτική προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα.
Σημειωτέον ότι και άλλοι βουλευτές, που δεν ανήκουν σε καμία εσωκομματική ομάδα, όπως η Μαρία Κανελλοπούλου από την Αχαία και ο Κώστας Δερμιτζάκης από το Λασίθι έχουν δηλώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιοι με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ενδιαφέρον όμως είναι τι θα κάνει και η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η πλειοψηφία της έχει αντιδράσει σφόδρα με το μνημόνιο και μάλιστα ένα κομμάτι της τάσσεται υπέρ και της αποχώρησης από την ΕΕ. Οι πιο ισχυρές στη Νεολαία ήταν από τους 53, αλλά και την προεδρική τάση μέχρι τώρα, όμως φαίνεται ότι η ριζοσπαστικοποίηση στις τάξεις της είναι εκτός ελέγχου από την ηγεσία.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η ηγεσία του κόμματος ζητά να «βγει ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ στο προσκήνιο», θεωρώντας ότι υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας που στο μεταξύ εκφράστηκε μέσα από το κυβερνών κόμμα και ήλθε η ώρα να αναλάβει ρόλο στην ανασύνταξη του χώρου. Αυτό θα συζητήσει μεταξύ άλλων η πανελλαδική διάσκεψη στελεχών το ερχόμενο σαββατοκύριακο όπως αποφάσισε η πολιτική γραμματεία υπό τον Αλέξη Τσίπρα τη Δευτέρα.
η φυση επιασε δουλεια
αρχισε η αποσυνθεση του πτωματος
σε λιγο θα μεινει μονο ο σκελετος
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
Προσποιούνται ότι εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ, είπε η Ζωή για τον Αλ.Τσίπρα και τους συνεργάτες του
Ζωή για Τσίπρα: Βαριά η σκιά του στην πολιτική ζωή του τόπου
24/08/201520:4737
Ζωή και Ραχήλ καταγγέλλουν σχέση διαπλοκής Τσίπρα με «μίντια της διαπλοκής» -Βαριά κατηγορία από την πρόεδρο της Βουλής εναντίον του πρωθυπουργού: «Από καιρό ήταν έτοιμοι κάποιοι να πατήσουν το κουμπί γυρνώντας σελίδα και από ελπιδοφόρα δύναμη που ήμασταν να γίνουν το πιο ζοφερό παρόν»
Υπαινιγμούς διαπλοκής με υπόγειες συναλλαγές μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και συγκεκριμένου δημοσιογραφικού συγκροτήματος άφησαν οι Ζωή Κωνσταντοπούλου και Ραχήλ Μακρή κατά την συνεδρίαση της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας που αναβλήθηκε ωστόσο λόγω έλλειψης απαρτίας.
Εκτός αυτού σε ευχή με ψήγματα προαναγγελίας για το πολιτικό της μέλλον προχώρησε η Πρόεδρος της Βουλής λέγοντας πως «ας ευχηθούμε η επόμενη Βουλή να είναι μια αντιμνημονιακή και λαϊκή βουλή». Να σημειωθεί ότι δημοσιεύματα την φέρουν να συνομιλεί με στελέχη που έχουν συγκροτήσει την νέα κοινοβουλευτική ομάδα «Λαϊκή Ενότητα».
Η κυρία Μακρή είπε ότι προκαλεί έντονο προβληματισμό κυβερνητική απόφαση της 20ης Αυγούστου με την οποία δόθηκαν 600.000 ευρώ στο Μέγαρο Μουσικής. «Στις 20 Αυγούστου αποφασίστηκε η χρηματοδότηση του Μεγάρου Μουσικής και σήμερα διαβάζουμε διθυραμβικά σχόλια για τον κ. Αλέξη Τσίπρα από τις εφημερίδες του κ. Ψυχάρη που συνδέεται με το Μέγαρο Μουσικής. Προκαλεί υποψίες να εκχωρεί ένα τόσο μεγάλο ποσό την ώρα που υπάρχει κίνδυνος να ανοίξουν τα σχολεία χωρίς βιβλία».
Πέραν αυτού, η κυρία Μακρή κατηγόρησε το Μέγαρο Μαξίμου πως εμπόδισε την διερεύνηση υποθέσεων που έχουν να κάνουν με εξοπλισμούς όπως αυτή των 500 εκατ. δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό τεσσάρων αεροσκαφών P-3B που αποκάλυψε το «Πρώτο Θέμα». Κατηγόρησε επίσης τόσο τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των υπολοίπων κομμάτων για σύμπραξη στην μεθόδευση του Μεγάρου Μαξίμου να ακυρώσει την Βουλή γι αυτό και ζήτησε να επιστρέψουν τις βουλευτικές τους αποζημιώσεις.
Λαμβάνοντας τον λόγο η κυρία Κωνσταντοπούλου εξέφρασε την ελπίδα να μην επιβεβαιωθούν οι συνειρμοί της κυρίας Μακρή. Σχολίασε ωστόσο πως «προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι για δεύτερη φορά σε έντυπα του κ. Ψυχάρη διαλαμβάνεται προειδοποίηση πως ο κ. Στουρνάρας δεν θα προσέλθει στην επιτροπή Θεσμών για την υπόθεση Siemens».
Εκτός αυτών η Πρόεδρος της Βουλής επιτέθηκε για μια ακόμα φορά, στην κυβέρνηση, το προεδρείο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
«Είναι δυσάρεστο να διαπιστώνεις πως από καιρό ήταν έτοιμοι κάποιοι να πατήσουν το κουμπί γυρνώντας σελίδα και από ελπιδοφόρα δύναμη που ήμασταν να γίνουν το πιο ζοφερό παρόν» είπε χαρακτηριστικά για να προσθέσει σε άλλο σημείο «Κάποιοι να μην συρρικνώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην σκιά της κυβέρνησης και του Μαξίμου που απλώνει βαριά το τελευταίο διάστημα… Μόνο θλίψη προκαλεί ότι από προσποιούμενους ότι εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ ως σύνολο επιχειρείται η ματαίωση δύο σημαντικών συζητήσεων στην Ολομέλεια: του χρέους και των γερμανικών αποζημιώσεων».
Τέλος, ο κ. Σταθάς επισήμανε πως ο ίδιος θα δώσει την προεκλογική μάχη ώστε στην επόμενη βουλή «να υπάρξουν δυνάμεις δημοκρατικές».
πωπωπω πωπωπω
πωπωπωπωπω
τι στραπιονιασμα ηταν αυτο;
τσουζει ο ποπος του ζαβου
ετσι ειναι στα 4 τσουζει
Ζωή για Τσίπρα: Βαριά η σκιά του στην πολιτική ζωή του τόπου
24/08/201520:4737
Ζωή και Ραχήλ καταγγέλλουν σχέση διαπλοκής Τσίπρα με «μίντια της διαπλοκής» -Βαριά κατηγορία από την πρόεδρο της Βουλής εναντίον του πρωθυπουργού: «Από καιρό ήταν έτοιμοι κάποιοι να πατήσουν το κουμπί γυρνώντας σελίδα και από ελπιδοφόρα δύναμη που ήμασταν να γίνουν το πιο ζοφερό παρόν»
Υπαινιγμούς διαπλοκής με υπόγειες συναλλαγές μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και συγκεκριμένου δημοσιογραφικού συγκροτήματος άφησαν οι Ζωή Κωνσταντοπούλου και Ραχήλ Μακρή κατά την συνεδρίαση της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας που αναβλήθηκε ωστόσο λόγω έλλειψης απαρτίας.
Εκτός αυτού σε ευχή με ψήγματα προαναγγελίας για το πολιτικό της μέλλον προχώρησε η Πρόεδρος της Βουλής λέγοντας πως «ας ευχηθούμε η επόμενη Βουλή να είναι μια αντιμνημονιακή και λαϊκή βουλή». Να σημειωθεί ότι δημοσιεύματα την φέρουν να συνομιλεί με στελέχη που έχουν συγκροτήσει την νέα κοινοβουλευτική ομάδα «Λαϊκή Ενότητα».
Η κυρία Μακρή είπε ότι προκαλεί έντονο προβληματισμό κυβερνητική απόφαση της 20ης Αυγούστου με την οποία δόθηκαν 600.000 ευρώ στο Μέγαρο Μουσικής. «Στις 20 Αυγούστου αποφασίστηκε η χρηματοδότηση του Μεγάρου Μουσικής και σήμερα διαβάζουμε διθυραμβικά σχόλια για τον κ. Αλέξη Τσίπρα από τις εφημερίδες του κ. Ψυχάρη που συνδέεται με το Μέγαρο Μουσικής. Προκαλεί υποψίες να εκχωρεί ένα τόσο μεγάλο ποσό την ώρα που υπάρχει κίνδυνος να ανοίξουν τα σχολεία χωρίς βιβλία».
Πέραν αυτού, η κυρία Μακρή κατηγόρησε το Μέγαρο Μαξίμου πως εμπόδισε την διερεύνηση υποθέσεων που έχουν να κάνουν με εξοπλισμούς όπως αυτή των 500 εκατ. δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό τεσσάρων αεροσκαφών P-3B που αποκάλυψε το «Πρώτο Θέμα». Κατηγόρησε επίσης τόσο τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των υπολοίπων κομμάτων για σύμπραξη στην μεθόδευση του Μεγάρου Μαξίμου να ακυρώσει την Βουλή γι αυτό και ζήτησε να επιστρέψουν τις βουλευτικές τους αποζημιώσεις.
Λαμβάνοντας τον λόγο η κυρία Κωνσταντοπούλου εξέφρασε την ελπίδα να μην επιβεβαιωθούν οι συνειρμοί της κυρίας Μακρή. Σχολίασε ωστόσο πως «προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι για δεύτερη φορά σε έντυπα του κ. Ψυχάρη διαλαμβάνεται προειδοποίηση πως ο κ. Στουρνάρας δεν θα προσέλθει στην επιτροπή Θεσμών για την υπόθεση Siemens».
Εκτός αυτών η Πρόεδρος της Βουλής επιτέθηκε για μια ακόμα φορά, στην κυβέρνηση, το προεδρείο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
«Είναι δυσάρεστο να διαπιστώνεις πως από καιρό ήταν έτοιμοι κάποιοι να πατήσουν το κουμπί γυρνώντας σελίδα και από ελπιδοφόρα δύναμη που ήμασταν να γίνουν το πιο ζοφερό παρόν» είπε χαρακτηριστικά για να προσθέσει σε άλλο σημείο «Κάποιοι να μην συρρικνώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην σκιά της κυβέρνησης και του Μαξίμου που απλώνει βαριά το τελευταίο διάστημα… Μόνο θλίψη προκαλεί ότι από προσποιούμενους ότι εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ ως σύνολο επιχειρείται η ματαίωση δύο σημαντικών συζητήσεων στην Ολομέλεια: του χρέους και των γερμανικών αποζημιώσεων».
Τέλος, ο κ. Σταθάς επισήμανε πως ο ίδιος θα δώσει την προεκλογική μάχη ώστε στην επόμενη βουλή «να υπάρξουν δυνάμεις δημοκρατικές».
πωπωπω πωπωπω
πωπωπωπωπω
τι στραπιονιασμα ηταν αυτο;
τσουζει ο ποπος του ζαβου
ετσι ειναι στα 4 τσουζει
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
mounta
Μέλος
- Εγγρ.
- 19 Μαΐ 2014
- Μηνύματα
- 530
- Like
- 0
- Πόντοι
- 6
τζωνη τι ποσοστο θα παρει το πασοκ στις εκλογες?
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
stamatis57
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 3.117
- Like
- 1.458
- Πόντοι
- 216
ΠΑΣΟΚ;
maximos555
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 9.044
- Like
- 0
- Πόντοι
- 66
Ετσι, αλλα αφου το λεει ενας "ανωνυμος" με τον οποιο ο paparov συμφωνει, πρεπει να το δεχτουμε ως θεσφατο.
master21
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 3 Μαρ 2010
- Μηνύματα
- 35.254
- Κριτικές
- 1
- Like
- 38
- Πόντοι
- 366
εγινες πασοκ τωρα ρε;Δεν ησουν με τους νεοναζι;
tramountana
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 2 Φεβ 2010
- Μηνύματα
- 76.754
- Κριτικές
- 2
- Like
- 2.724
- Πόντοι
- 1.306
είναι γνωστό σε όλους ότι η αριστερά είναι αμοιβάδα και προσπαθεί να πολλαπλασιαστεί με διασπάσεις…. πάντως το μεγαλύτερο καλό της όλης υπόθεσης είναι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ… έτσι η αριστερά έχασε την μοναδική της σοβαρή ευκαιρία που είχε από το 1949 μέχρι και σήμερα να επαναλάβει την πουστιά που λεγότανε ΕΑΜ, δηλαδή ένα ευρύ μέτωπο κάτω από τον δικό της έλεγχο και καθοδήγηση με απώτερο στόχο την αφομοίωση των πάντων… παρόλο που η προσπάθεια αυτή ήταν επιπέδου γελοιότητας τουλάχιστον γλυτώσαμε ….
η αριστερά και πάλι στην θέση της … στην γωνία και στην ιστορική απομόνωση της… δυστυχώς ηγέτες σαν τον Μπερλίνγκουερ εκλείψανε από αυτόν τον χώρο ο οποίος χαρακτηρίζεται από πολιτική λειψανδρία…
η αριστερά και πάλι στην θέση της … στην γωνία και στην ιστορική απομόνωση της… δυστυχώς ηγέτες σαν τον Μπερλίνγκουερ εκλείψανε από αυτόν τον χώρο ο οποίος χαρακτηρίζεται από πολιτική λειψανδρία…
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
Βαριές κατηγορίες για τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ
Την άρση ασυλίας του Αλέξη Μητρόπουλου ζητά ο εισαγγελέας Διαφθοράς
25/08/201515:03
Ο Αλέξης Μητρόπουλος κατηγορείται για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος επειδή του καταλογίζουν ότι απέκρυψε εισοδήματα από τα οποία το Δημόσιο απώλεσε φόρους 940.000 ευρώ
Το αίτημα να αρθεί η βουλευτική ασυλία του Αλέξη Μητρόπουλου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και Α' αντιπροέδρου της Βουλής υπέβαλε ο εισαγγελέας Διαφθοράς Ιωάννης Δραγάτσης.
Ο κ. Μητρόπουλος βαρύνεται με τα αδικήματα της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Οι δικαστικές αρχές καταλογίζουν στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και Α' αντιπρόεδρο της Βουλής ότι κατά το παρελθόν απέκρυψε εισοδήματα από τα οποία τα δημόσια ταμεία απώλεσαν φόρους συνολικού ύψους 940.00 ευρώ.
Το αίτημα του εισαγγελέα Διαφθοράς για άρση της βουλευτικής ασυλίας του Αλέξη Μητρόπουλου αναμένεται να κατατεθεί στον Άρειο Πάγο και στη συνέχεια αναμένεται να προωθηθεί στη Βουλή.
τσυριζα
οι αρχαγγελοι της καθαρσης και της παταξης της διαφθορας
Την άρση ασυλίας του Αλέξη Μητρόπουλου ζητά ο εισαγγελέας Διαφθοράς
25/08/201515:03
Ο Αλέξης Μητρόπουλος κατηγορείται για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος επειδή του καταλογίζουν ότι απέκρυψε εισοδήματα από τα οποία το Δημόσιο απώλεσε φόρους 940.000 ευρώ
Το αίτημα να αρθεί η βουλευτική ασυλία του Αλέξη Μητρόπουλου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και Α' αντιπροέδρου της Βουλής υπέβαλε ο εισαγγελέας Διαφθοράς Ιωάννης Δραγάτσης.
Ο κ. Μητρόπουλος βαρύνεται με τα αδικήματα της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Οι δικαστικές αρχές καταλογίζουν στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και Α' αντιπρόεδρο της Βουλής ότι κατά το παρελθόν απέκρυψε εισοδήματα από τα οποία τα δημόσια ταμεία απώλεσαν φόρους συνολικού ύψους 940.00 ευρώ.
Το αίτημα του εισαγγελέα Διαφθοράς για άρση της βουλευτικής ασυλίας του Αλέξη Μητρόπουλου αναμένεται να κατατεθεί στον Άρειο Πάγο και στη συνέχεια αναμένεται να προωθηθεί στη Βουλή.
τσυριζα
οι αρχαγγελοι της καθαρσης και της παταξης της διαφθορας
Paparov
Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Μαΐ 2006
- Μηνύματα
- 1.070
- Κριτικές
- 4
- Like
- 5
- Πόντοι
- 16
Οι μυστικές αστυνομίες σε χώρες της Λατινικής Αμερικής που εφαρμόστηκε ο νεοφιλελευθερισμός? Φαντάζομαι δεν ήταν μέρος του συστήματος του νεοφιλελευθερισμού...Μ'αρέσει που στέκεσαι αποκλειστικά στη μια αναφορά για να πεις την εξυπνάδα σου...
Δώσε μας το δικό σου ορισμό όπως τον έχεις κατανοήσει από τις αναφορές των κύριων εκπροσώπων του...Το έχεις....?Πόσο θεωρείς ότι απέχει αυτός ο ορισμός από την αλήθεια? Πως στο πούτσο ευνοεί στη τελική τα συμφέροντα του μικρομεσαίου ελεύθερου επαγγελματία αυτό το ρεύμα? Στη τελική τσέκαρε τις περιπτώσεις στις οποίες εφαρμόστηκε και θα καταλάβεις κατά πόσο ευνοήθηκαν οι ΠΟΛΛΟΙ...
Με το ίντερνετ είσαι ένα κλικ μακρυά από την αλήθεια ή το συγκαλυμμένο ψέμα που πλασάρεται ως αλήθεια...Πρέπει να έχεις ήδη μια βασική κατανόηση για να τα ξεχωρίσεις...Και πόσοι έχουν έστω μια βασική κατανόηση των οικονομικών ως ποσοστό επί των απλών πολιτών? Πόσοι είναι σε θέση να δουν οικονομικούς όρους που ακούγονται ξανά και ξανά στην εποχή μας και μπορούν να δουν πίσω από ορισμούς αυτούς καθ'αυτούς?
Παράδειγμα όπου εφαρμόστηκε ο "πραγματικός φιλελευθερισμός" σε χώρα του δικού μας μεγέθους και ευνοήθηκε η πλειοψηφία των πολιτών...Δώσε μας 2-3...Έχετε ένα τουπέ πολλοί για τη Βαλκάνια Ελλάδα αγνοώντας ότι πολλές λαμογιές (ακόμα και το λάδωμα για να πάρεις δίπλωμα αυτοκινήτου) έχουν διεθνή χαρακτήρα και δε περιορίζονται σε τοπικό επίπεδο...Απαξιωτική λογική από πατριώτες της πούτσας...
η χιλη δυστυχως μας πεφτει μακρια για να τη δουμε σαν παραδειγμα
μετα την χουντα πινοσετ εφαρμοστηκε σταθερα ακραιος φιλευθερισμος μετα απο επιλογη μεσω δημοψηφισμοτων (σε ιδιωτικοποιησεις, ασφαλιστικο, συνδικατα, κουπονια εκπαιδευσης κλπ)- εδω και 10 χρονια εχει 4% αναπτυξη κατα μεσο ορο καθε χρονο - και για δες και το ωραιο : ειναι η μονη χωρα που τα ποσοστα των φτωχων αλλα και η ψαλιδα φτωχοι/πλουσιοι μειωνονται σταθερα. (σιγουρα οι κακοι νεοφιλελεδες φταινε)
αλλα ειπαμε - μας πεφτει μακρια για να την δουμε
μηπως η σιγκαπουρη ?? (αλλα και αυτη εχει το φιλευσπλαχνο δικτατορα)
οριστε 2 παραδειγματακια - ουτε τρελους φυσικους πορους εχουν ουτε τιποτα το ιδιαιτερο σαν χωρες
Paparov
Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Μαΐ 2006
- Μηνύματα
- 1.070
- Κριτικές
- 4
- Like
- 5
- Πόντοι
- 16
Είναι τυχαίο που ο νεοφιλελευθερισμός ξεκίνησε να εφαρμόζεται σε απολυταρχικά καθεστώτα? Σοβαρά τώρα, μόνο στη Χιλή εφαρμόστηκε?
Εντάξει, αφού έχει 4% ανάπτυξη περνάνε μια χαρά. Σε παραπέμπω εδώ (), για να μας πεις αφού διαβάσεις το άρθρο (αν θες βοήθεια με τη μετάφραση σε κάποιο σημείο μη διστάσεις να με ρωτήσεις) αν όντως η Χιλή μπορεί να θεωρηθεί νεοφιλελεύθερη επιτυχία, η μόνη εξάλλου από τις υπόλοιπες χώρες που συμμετείχαν στο πείραμα (Ισημερινός, Παναμάς κ.α...?) για την οποία υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις (για τις υπόλοιπες χώρες δεν αμφισβητείται ευρέως ότι τις γάμησε)...Για τη Σιγκαπούρη δεν είμαι τόσο στο mood αυτή τη στιγμή να κάνω ενδελεχείς έρευνες, δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω για τα στοιχεία που παραθέτεις, νομίζω όμως ότι δε θα είναι η πρώτη φορά που οι αριθμοί δε λένε πλήρως την αλήθεια...
Το θέμα σε κάθε περίπτωση είναι η ευμάρεια της πλειοψηφίας του πληθυσμού...Ο νεοφιλελευθερισμός προωθεί τη γιγάντωση των ήδη ισχυρών και αυτό είναι κάτι που εξ'ορισμού έρχεται σε αντιδιαστολή με τα δικά σου και τα δικά μου συμφέροντα...Το να λένε οι στατιστικές ότι έχουμε 5% ανάπτυξη ενώ η πλειοψηφία του πληθυσμού ναι μεν μπορεί να έχει δουλειά αλλά η αμοιβή της ίσα που της επιτρέπει να ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ και είναι πολύ μικρότερη σε αντιστοιχία με την παραγωγική της αξία αποκαλείται μισθωτή σκλαβιά...Και ανθίζει στο έδαφος του νεοφιλελευθερισμού...
stekas72
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 22.266
- Κριτικές
- 3
- Like
- 1.443
- Πόντοι
- 566
Εχει ο καιρός γυρίσματα... λετε να δούμε την Ζωή με την Ραχήλ πάλι στα κάγκελα της ΕΡΤ;
Σκληρή κόντρα ξέσπασε μεταξύ του Παναγιώτη Λαφαζάνη και της ΕΡΤ σχετικά με την τηλεοπτική κάλυψη της Λαϊκής Ενότητας. Με ανακοίνωσή του το κόμμα καταγγέλλει αποκλεισμό από δημοσιογραφικές εκπομπές και κάνει λόγο για «κυβερνητικά καθοδηγούμενο μέσο». Απαντώντας, η ΕΡΤ απορρίπτει τις αιτιάσεις και επισημαίνει ότι υπηρετείται «με συνείδηση και συνέπεια η αντικειμενική και με ίσους όρους ενημέρωση».
Σκληρή κόντρα ξέσπασε μεταξύ του Παναγιώτη Λαφαζάνη και της ΕΡΤ σχετικά με την τηλεοπτική κάλυψη της Λαϊκής Ενότητας. Με ανακοίνωσή του το κόμμα καταγγέλλει αποκλεισμό από δημοσιογραφικές εκπομπές και κάνει λόγο για «κυβερνητικά καθοδηγούμενο μέσο». Απαντώντας, η ΕΡΤ απορρίπτει τις αιτιάσεις και επισημαίνει ότι υπηρετείται «με συνείδηση και συνέπεια η αντικειμενική και με ίσους όρους ενημέρωση».
maximos555
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 9.044
- Like
- 0
- Πόντοι
- 66
Νεοφιλελευθερισμός
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο νεοφιλελευθερισμός ήταν μια οικονομική φιλοσοφική θεωρία που εμφανίστηκε το 1938 μεταξύ Ευρωπαίων φιλελεύθερων οικονομολόγων που προσπαθούσαν να προτείνουν έναν "Τρίτο Δρόμο" ή "Μέση Οδό" μεταξύ του κλασικού φιλελευθερισμού και του κολλεκτιβιστικού κεντρικού σχεδιασμού[1]. Κατά την αρχική του διατύπωση, στον νεοφιλελευθερισμό "προείχε η ελεύθερη λειτουργία του μηχανισμού τιμών της ανοικτής αγοράς, η ελεύθερη επιχειρηματικότητα, ο ελεύθερος ανταγωνισμός, και ένα ισχυρό και άτεγκτο "Κράτος Δικαίου".[2]. Χαρακτηριστικό είναι πως ο Μισέλ Φουκώ χρησιμοποίησε το 1978 και 1979 τον όρο "νεοφιλελευθερισμός" στις διαλέξεις του για τη "Βιοπολιτική" [3] ως έναν ενδιάμεσο δρόμο μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, ακριβώς με την έννοια που χρησιμοποιήθηκε το 1938 στο συνέδριο "Colloque Walter Lippmann" των Παρισίων.
Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη]
1 Ο Ευρωπαϊκός "Νεοφιλελευθερισμός" 1938-1978
2 "Νεοφιλελευθερισμός" στις ΗΠΑ
3 "Νεοφιλελευθερισμός" κατά τους Μαρξιστές
4 Η σύγχυση στον 21ο αιώνα
5 Μονεταρισμός/Απορρύθμιση
6 Δείτε επίσης
7 Παραπομπές
8 Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
9 Βιβλιογραφία
Ο Ευρωπαϊκός "Νεοφιλελευθερισμός" 1938-1978[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα κίνητρα των νεοφιλελευθέρων κατά τις δεκαετίες του 1930 και 1940 ήταν η επιθυμία να αποφύγουν τις αποτυχίες των πολιτικών που οδήγησαν στην κρίση του 1929, οι οποίες αποδίδονταν σε ανεξέλεγκτο καπιταλισμό, ενώ ταυτόχρονα να αποφύγουν τον απάνθρωπο Εθνικοσοσιαλισμό. Στις δεκαετίες του 1940 και 1950, η νεοφιλελεύθερη θεωρία διέφερε αρκετά από τη laissez-faire προσέγγιση του κλασικού φιλελευθερισμού και αντιπρότεινε μία οικονομία της αγοράς που θα ελεγχόταν από τους κανόνες ενός ισχυρού κράτους δικαίου, ένα μοντέλο που τελικά ονομάστηκε Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς και αργότερα εφαρμόστηκε με επιτυχία στη Σκανδιναβία και τη Γερμανία (όπου ονομάστηκε Soziale Martkwirtschaft).
Είναι χαρακτηριστικό πως ο υπέρμαχος των laissez-faire οικονομικών της ελεύθερης αγοράς, Λούντβιχ φον Μίζες, κατέκρινε σφόδρα τη "νεοφιλελεύθερη" αντίληψη εκείνων των καιρών, που απαιτούσε μία ισχυρή κρατική παρέμβαση για να "μπαίνει τάξη στον ανταγωνισμό".[4]
Έως και τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αυτό που οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονταν ως "νεοφιλελευθερισμό" προσιδιάζει σε αυτό που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως "σοσιαλδημοκρατία", και εκφράστηκε από τον Γάλλο διανοητή Μισέλ Φουκώ ο οποίος έγραφε το 1978 πως ο "νέο-φιλελευθερισμός" ήταν "η Γερμανική κοινωνική οικονομία της αγοράς: […] η αγορά, αν και αποτελεί τον μόνο ορθολογικό τρόπο εκτίμησης αξιών, είναι πολύ ασταθής από μόνη της και έτσι απαιτεί στήριξη, διαχείριση, και «ευταξία» που επιβάλλεται από το κράτος πρόνοιας (π.χ. βοήθημα ανεργίας, ιατροφαρμακευτική ασφάλιση, στεγαστική πολιτική, κλπ.) [5], "ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι Άνταμ Σμιθ, ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι κοινωνία της αγοράς",[6] και "Ο νεο-φιλελευθερισμός δεν πρέπει να συγχέεται με το laissez-faire, αλλά με την ανάγκη για συνεχή [κρατική] εποπτεία, δραστηριότητα, και ρύθμιση" [7].
"Νεοφιλελευθερισμός" στις ΗΠΑ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη δεκαετία του 1980, κι ενώ οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονταν τον όρο "νέο-φιλελευθερισμό" σε σχέση με τη Γερμανική κοινωνική οικονομία της αγοράς, στις ΗΠΑ εμφανίστηκε ένα άλλο κίνημα που συσχετίστηκε με τον όρο "νεοφιλελευθερισμός": ήταν εκείνο της Αμερικανικής Αριστεράς του 1981[8], το οποίο οργανώθηκε γύρω από δύο περιοδικά: το "New Republic" και το "Washington Monthly". Ο "πατέρας" αυτού του κινήματος ήταν ο δημοσιογράφος Τσαρλς Πίτερς,[9] ο οποίος δημοσίευσε το 1983 το "Μανιφέστο ενός Νεοφιλελεύθερου".[10].
Δύο εξέχοντες εκπρόσωποι του κινήματος των "νεοφιλελευθέρων" του Δημοκρατικού Κόμματος ήταν ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον και ο πρώην αντιπρόεδρος Αλ Γκορ.
"Νεοφιλελευθερισμός" κατά τους Μαρξιστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο όρος "νεο-φιλελευθερισμός" έχει ερμηνευθεί από τους Μαρξιστές οικονομολόγους τελείως διαφορετικά απ' ό,τι τον ερμήνευαν οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί "νεοφιλελεύθεροι" των δεκαετιών από το 1938 έως και τα τέλη του 20ου αιώνα.
Η Μαρξιστική θεώρηση του "νεοφιλελευθερισμού" εντάσσεται στο πλαίσιο των ψυχροπολεμικών συγκρούσεων της δεκαετίας του 1980, όπου τα κομμουνιστικά καθεστώτα προσπαθούσαν να εδραιώσουν μια νέα ιδεολογική ερμηνεία του καπιταλισμού. Η νέα αυτή θεώρηση βασίστηκε στη Λατινική Αμερική, και συγκεκριμένα την ανατροπή το 1973 του σοσιαλιστικού καθεστώτος Αγιέντε στη Χιλή και την άνοδο του δικτατορικού καθεστώτος Πινοσέτ. Το καθεστώς Αγιέντε είχε αποστείλει στις ΗΠΑ, και κυρίως στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ομάδα Χιλιανών οικονομολόγων που ανεκλήθησαν από το καθεστώς Πινοσέτ κι έγιναν γνωστοί με το προσωνύμιο "Chicago Boys" (Παιδιά του Σικάγο). Η χρήση του όρου "νεοφιλελευθερισμός" για να περιγράψει το καθεστώς Pinochet ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980[11]. Οι Chicago Boys, που παρουσιάζονταν από τη σοβιετική προπαγάνδα ως Αμερικανοί ενώ ήταν Χιλιανοί, εφάρμοσαν μια οικονομική μεταρρύθμιση σε αμερικανικά πρότυπα, ενώ το καθεστώς καταπίεσε κάθε αντίδραση της σοσιαλιστικής αντιπολίτευσης και δημιούργησε σύγχυση για την αποτελεσματικότητα των οικονομικών μέτρων, αλλά και πρόσφορο έδαφος για τη σοβιετική προπαγάνδα.
Η εννοιολογική αυτή μετατροπή του όρου "νεοφιλελευθερισμός" διαχύθηκε σύντομα στον αγγλόφωνο κόσμο, συνδεόμενη άμεσα με τον οικονομολόγο Μίλτον Φρίντμαν και τη Σχολή του Σικάγου,[12], δημιουργώντας έτσι μία σύγχυση που συνεχίζεται έκτοτε σ' όλον τον κόσμο σχετικά με τον όρο "νεοφιλελευθερισμός". Ισπανόφωνοι συγγραφείς από τη Νότια Αμερική, όπως η Ελίζαμπεθ Μαρτίνες,[13] έχουν χρησιμοποιήσει τον όρο "νεοφιλελευθερισμός" για να περιγράψουν την εξάπλωση της παγκοσμιοποίησης γενικά, επεκτείνοντας τη σύγχυση. Οι Μαρξιστές οικονομολόγοι Ντ.Χάρβεϊ [14], T.Σόλτε [15], K.Φουκς[16], κ.α. παρουσιάζουν τον "νεοφιελευθερισμό" ως μία ιδεολογία που επεβλήθη από την άρχουσα τάξη για να εδραιώσει την επικράτησή της έναντι των άλλων κοινωνικών τάξεων. Η νέο-μαρξιστική σχολή των Τ.Ντην[17], Γ.Μπράουν[18] κ.α. παρουσιάζουν τον "νεο-φιλελευθερισμό" ως εξαναγκασμό του κράτους να λειτουργεί με όρους των αγορών.
Η σύγχυση στον 21ο αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τον 21ο αιώνα, έχει συμβεί αυτό για το οποίο προειδοποιούσε ο Γκαμπλ: «πρέπει να αποφευχθεί να αντιμετωπίζεται ο ‘νέο-φιλελευθερισμός’ σαν κάτι που συμβαίνει παντού και στα πάντα»[19]. Πλέον ο όρος "νεοφιλελευθερισμός" ορίζεται διαφορετικά από τον κάθε αρθρογράφο, για πολλά άσχετα πράγματα ταυτόχρονα[20]. Σύμφωνα με τον Ν.Νονίνι, ο όρος «νέο-φιλελευθερισμός» εμφανίζεται πλέον σε σχέση με οποιοδήποτε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό ή πολιτιστικό φαινόμενο του σύγχρονου κόσμου[21].
Αυτό που έχει καταλήξει να ονομάζεται "νεοφιλελευθερισμός", δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συγχέεται εννοιολογικά με τον φιλελευθερισμό.[22] Αφενός, ο φιλελευθερισμός, με απαρχή τον 16ο αιώνα, ήταν προσπάθεια υπέρβασης των θρησκευτικών πολέμων που ταλάνισαν την ευρωπαϊκή ήπειρο, ενώ ιδεολογικά αντιτάχθηκε στη μοναρχία προτάσσοντας το αίτημα για δημοκρατία και ελευθερία του ατόμου, δηλαδή εξέφρασε την Αριστερά κατά τη Γαλλική Επανάσταση, και ήταν η ιδεολογία της νεογέννητης αστικής τάξης του 18ου αιώνα. Αφετέρου, αφού ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια έννοια που έχει εμφανιστεί απο το 1938, μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι ιδιαίτερα «νέος», ενώ με τον τρόπο που αποδίδεται πλέον δεν είναι ούτε και ιδιαίτερα «φιλελεύθερος».[23]
Μονεταρισμός/Απορρύθμιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτό που οι μαρξιστές αποδίδουν στη Σχολή του Σικάγο θα πρέπει κανονικά να λέγεται "Μονεταρισμός", για τη θεωρία του οποίου ο Φρίντμαν κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών το 1976, οπότε και τοποθετήθηκε στη θέση του βασικού οικονομικού συμβούλου του προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν. Ο μονεταρισμός εφαρμόστηκε στις ΗΠΑ μετά την πτώση της προεδρίας του Κάρτερ και την ανάληψη της διοίκησης της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Αποθεμάτων από τον Πολ Βόλκερ, καθώς επίσης και από τη Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αν και ο μονεταρισμός είχε μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα, προκάλεσε βραχυπρόθεσμα ανατρεπτικά αποτελέσματα στην αγορά εργασίας, τα οποία και οδήγησαν σε κοινωνικές αναταραχές και έντονες αντιπαραθέσεις. Εν τέλει, οι ίδιες αυτές πολιτικές της Θάτσερ υιοθετήθηκαν και από το Εργατικό Κόμμα κατά την πρωθυπουργία του Τόνι Μπλερ, ενώ οι βασικές οικονομικές πολιτικές του Ρίγκαν συνέχισαν να εφαρμόζονται και από τους διαδόχους του, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Σήμερα ο μονεταρισμός αποτελεί θεμελιώδες σκέλος των σύγχρονων οικονομικών θεωριών που εφαρμόζονται από τις αναπτυγμένες χώρες, ενώ ονομάζεται και με τον όρο νεοκλασικά οικονομικά.
Σύμφωνα με τους νεο-μαρξιστές οικονομολόγους, αυτό που ονομάζουν "νεο-φιλελευθερισμός" εμπεριέχει μια εσωτερική αντίφαση, καθώς "επιδεικνύει πάθος για παρεμβατικότητα στο όνομα της μη-παρεμβατικότητας"[24]. Σύμφωνα με άλλους, το αίτημα για περισσότερο ελεύθερη αγορά, δηλαδή περισσότερο καπιταλισμό και λιγότερο κράτος, αποτελεί πόρισμα της οικονομικής επιστήμης[25]. Το αίτημα για "Ελεύθερη Αγορά" διαφέρει από το αίτημα για "Ελεύθερο Ανταγωνισμό", καθώς έχει αποδειχθεί στην πράξη πως ο ανταγωνισμός απαιτεί ρυθμιστική παρέμβαση των αρχών, ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα των πιο αδύναμων έναντι της κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης των ισχυρών[26].
Την κριτική της απορρύθμισης, η οποία βασίζεται στην "Αποτυχία των Αγορών", εκφράζουν χαρακτηριστικά οι νομπελίστες οικονομολόγοι Πολ Κρούγκμαν και Τζόζεφ Στίγκλιτς.[27] Οι κύκλοι μεγάλων υφέσεων που εμφανίστηκαν ιστορικά στον σύγχρονο καπιταλισμό θεωρούνται από πολλούς οικονομολόγους ως απόδειξη της μη αποδοτικής κατανομής πόρων από τον μηχανισμό της αγοράς, μια μη αποδοτική κατανομή που μπορεί να διατηρείται για παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Άλλοι θεωρούν τις υφέσεις κυρίως νομισματικά φαινόμενα (μονεταρισμός) και όχι αποτέλεσμα πραγματικών διαταραχών, όπως για παράδειγμα διαταραχών της προσφοράς. Ο "νεοφιλελευθερισμός" με την έννοια των "νεοκλασικών οικονομικών" συνδέεται από αρκετούς μαρξιστές διανοητές με την γενικότερη μετάβαση του καπιταλισμού σε νέο στάδιο, αυτό του "ολοκληρωτικού καπιταλισμού". Ο μοντέρνος ακαδημαϊκός αντίλογος εκφράζεται κυρίως από τη νεοκεϋνσιανή θεωρία, που υποστηρίζει περισσότερο κρατικό παρεμβατισμό και αύξηση των δαπανών σε περιπτώσεις οικονομικών κρίσεων.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο νεοφιλελευθερισμός ήταν μια οικονομική φιλοσοφική θεωρία που εμφανίστηκε το 1938 μεταξύ Ευρωπαίων φιλελεύθερων οικονομολόγων που προσπαθούσαν να προτείνουν έναν "Τρίτο Δρόμο" ή "Μέση Οδό" μεταξύ του κλασικού φιλελευθερισμού και του κολλεκτιβιστικού κεντρικού σχεδιασμού[1]. Κατά την αρχική του διατύπωση, στον νεοφιλελευθερισμό "προείχε η ελεύθερη λειτουργία του μηχανισμού τιμών της ανοικτής αγοράς, η ελεύθερη επιχειρηματικότητα, ο ελεύθερος ανταγωνισμός, και ένα ισχυρό και άτεγκτο "Κράτος Δικαίου".[2]. Χαρακτηριστικό είναι πως ο Μισέλ Φουκώ χρησιμοποίησε το 1978 και 1979 τον όρο "νεοφιλελευθερισμός" στις διαλέξεις του για τη "Βιοπολιτική" [3] ως έναν ενδιάμεσο δρόμο μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, ακριβώς με την έννοια που χρησιμοποιήθηκε το 1938 στο συνέδριο "Colloque Walter Lippmann" των Παρισίων.
Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη]
1 Ο Ευρωπαϊκός "Νεοφιλελευθερισμός" 1938-1978
2 "Νεοφιλελευθερισμός" στις ΗΠΑ
3 "Νεοφιλελευθερισμός" κατά τους Μαρξιστές
4 Η σύγχυση στον 21ο αιώνα
5 Μονεταρισμός/Απορρύθμιση
6 Δείτε επίσης
7 Παραπομπές
8 Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
9 Βιβλιογραφία
Ο Ευρωπαϊκός "Νεοφιλελευθερισμός" 1938-1978[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα κίνητρα των νεοφιλελευθέρων κατά τις δεκαετίες του 1930 και 1940 ήταν η επιθυμία να αποφύγουν τις αποτυχίες των πολιτικών που οδήγησαν στην κρίση του 1929, οι οποίες αποδίδονταν σε ανεξέλεγκτο καπιταλισμό, ενώ ταυτόχρονα να αποφύγουν τον απάνθρωπο Εθνικοσοσιαλισμό. Στις δεκαετίες του 1940 και 1950, η νεοφιλελεύθερη θεωρία διέφερε αρκετά από τη laissez-faire προσέγγιση του κλασικού φιλελευθερισμού και αντιπρότεινε μία οικονομία της αγοράς που θα ελεγχόταν από τους κανόνες ενός ισχυρού κράτους δικαίου, ένα μοντέλο που τελικά ονομάστηκε Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς και αργότερα εφαρμόστηκε με επιτυχία στη Σκανδιναβία και τη Γερμανία (όπου ονομάστηκε Soziale Martkwirtschaft).
Είναι χαρακτηριστικό πως ο υπέρμαχος των laissez-faire οικονομικών της ελεύθερης αγοράς, Λούντβιχ φον Μίζες, κατέκρινε σφόδρα τη "νεοφιλελεύθερη" αντίληψη εκείνων των καιρών, που απαιτούσε μία ισχυρή κρατική παρέμβαση για να "μπαίνει τάξη στον ανταγωνισμό".[4]
Έως και τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αυτό που οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονταν ως "νεοφιλελευθερισμό" προσιδιάζει σε αυτό που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως "σοσιαλδημοκρατία", και εκφράστηκε από τον Γάλλο διανοητή Μισέλ Φουκώ ο οποίος έγραφε το 1978 πως ο "νέο-φιλελευθερισμός" ήταν "η Γερμανική κοινωνική οικονομία της αγοράς: […] η αγορά, αν και αποτελεί τον μόνο ορθολογικό τρόπο εκτίμησης αξιών, είναι πολύ ασταθής από μόνη της και έτσι απαιτεί στήριξη, διαχείριση, και «ευταξία» που επιβάλλεται από το κράτος πρόνοιας (π.χ. βοήθημα ανεργίας, ιατροφαρμακευτική ασφάλιση, στεγαστική πολιτική, κλπ.) [5], "ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι Άνταμ Σμιθ, ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι κοινωνία της αγοράς",[6] και "Ο νεο-φιλελευθερισμός δεν πρέπει να συγχέεται με το laissez-faire, αλλά με την ανάγκη για συνεχή [κρατική] εποπτεία, δραστηριότητα, και ρύθμιση" [7].
"Νεοφιλελευθερισμός" στις ΗΠΑ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη δεκαετία του 1980, κι ενώ οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονταν τον όρο "νέο-φιλελευθερισμό" σε σχέση με τη Γερμανική κοινωνική οικονομία της αγοράς, στις ΗΠΑ εμφανίστηκε ένα άλλο κίνημα που συσχετίστηκε με τον όρο "νεοφιλελευθερισμός": ήταν εκείνο της Αμερικανικής Αριστεράς του 1981[8], το οποίο οργανώθηκε γύρω από δύο περιοδικά: το "New Republic" και το "Washington Monthly". Ο "πατέρας" αυτού του κινήματος ήταν ο δημοσιογράφος Τσαρλς Πίτερς,[9] ο οποίος δημοσίευσε το 1983 το "Μανιφέστο ενός Νεοφιλελεύθερου".[10].
Δύο εξέχοντες εκπρόσωποι του κινήματος των "νεοφιλελευθέρων" του Δημοκρατικού Κόμματος ήταν ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον και ο πρώην αντιπρόεδρος Αλ Γκορ.
"Νεοφιλελευθερισμός" κατά τους Μαρξιστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο όρος "νεο-φιλελευθερισμός" έχει ερμηνευθεί από τους Μαρξιστές οικονομολόγους τελείως διαφορετικά απ' ό,τι τον ερμήνευαν οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί "νεοφιλελεύθεροι" των δεκαετιών από το 1938 έως και τα τέλη του 20ου αιώνα.
Η Μαρξιστική θεώρηση του "νεοφιλελευθερισμού" εντάσσεται στο πλαίσιο των ψυχροπολεμικών συγκρούσεων της δεκαετίας του 1980, όπου τα κομμουνιστικά καθεστώτα προσπαθούσαν να εδραιώσουν μια νέα ιδεολογική ερμηνεία του καπιταλισμού. Η νέα αυτή θεώρηση βασίστηκε στη Λατινική Αμερική, και συγκεκριμένα την ανατροπή το 1973 του σοσιαλιστικού καθεστώτος Αγιέντε στη Χιλή και την άνοδο του δικτατορικού καθεστώτος Πινοσέτ. Το καθεστώς Αγιέντε είχε αποστείλει στις ΗΠΑ, και κυρίως στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ομάδα Χιλιανών οικονομολόγων που ανεκλήθησαν από το καθεστώς Πινοσέτ κι έγιναν γνωστοί με το προσωνύμιο "Chicago Boys" (Παιδιά του Σικάγο). Η χρήση του όρου "νεοφιλελευθερισμός" για να περιγράψει το καθεστώς Pinochet ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980[11]. Οι Chicago Boys, που παρουσιάζονταν από τη σοβιετική προπαγάνδα ως Αμερικανοί ενώ ήταν Χιλιανοί, εφάρμοσαν μια οικονομική μεταρρύθμιση σε αμερικανικά πρότυπα, ενώ το καθεστώς καταπίεσε κάθε αντίδραση της σοσιαλιστικής αντιπολίτευσης και δημιούργησε σύγχυση για την αποτελεσματικότητα των οικονομικών μέτρων, αλλά και πρόσφορο έδαφος για τη σοβιετική προπαγάνδα.
Η εννοιολογική αυτή μετατροπή του όρου "νεοφιλελευθερισμός" διαχύθηκε σύντομα στον αγγλόφωνο κόσμο, συνδεόμενη άμεσα με τον οικονομολόγο Μίλτον Φρίντμαν και τη Σχολή του Σικάγου,[12], δημιουργώντας έτσι μία σύγχυση που συνεχίζεται έκτοτε σ' όλον τον κόσμο σχετικά με τον όρο "νεοφιλελευθερισμός". Ισπανόφωνοι συγγραφείς από τη Νότια Αμερική, όπως η Ελίζαμπεθ Μαρτίνες,[13] έχουν χρησιμοποιήσει τον όρο "νεοφιλελευθερισμός" για να περιγράψουν την εξάπλωση της παγκοσμιοποίησης γενικά, επεκτείνοντας τη σύγχυση. Οι Μαρξιστές οικονομολόγοι Ντ.Χάρβεϊ [14], T.Σόλτε [15], K.Φουκς[16], κ.α. παρουσιάζουν τον "νεοφιελευθερισμό" ως μία ιδεολογία που επεβλήθη από την άρχουσα τάξη για να εδραιώσει την επικράτησή της έναντι των άλλων κοινωνικών τάξεων. Η νέο-μαρξιστική σχολή των Τ.Ντην[17], Γ.Μπράουν[18] κ.α. παρουσιάζουν τον "νεο-φιλελευθερισμό" ως εξαναγκασμό του κράτους να λειτουργεί με όρους των αγορών.
Η σύγχυση στον 21ο αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τον 21ο αιώνα, έχει συμβεί αυτό για το οποίο προειδοποιούσε ο Γκαμπλ: «πρέπει να αποφευχθεί να αντιμετωπίζεται ο ‘νέο-φιλελευθερισμός’ σαν κάτι που συμβαίνει παντού και στα πάντα»[19]. Πλέον ο όρος "νεοφιλελευθερισμός" ορίζεται διαφορετικά από τον κάθε αρθρογράφο, για πολλά άσχετα πράγματα ταυτόχρονα[20]. Σύμφωνα με τον Ν.Νονίνι, ο όρος «νέο-φιλελευθερισμός» εμφανίζεται πλέον σε σχέση με οποιοδήποτε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό ή πολιτιστικό φαινόμενο του σύγχρονου κόσμου[21].
Αυτό που έχει καταλήξει να ονομάζεται "νεοφιλελευθερισμός", δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συγχέεται εννοιολογικά με τον φιλελευθερισμό.[22] Αφενός, ο φιλελευθερισμός, με απαρχή τον 16ο αιώνα, ήταν προσπάθεια υπέρβασης των θρησκευτικών πολέμων που ταλάνισαν την ευρωπαϊκή ήπειρο, ενώ ιδεολογικά αντιτάχθηκε στη μοναρχία προτάσσοντας το αίτημα για δημοκρατία και ελευθερία του ατόμου, δηλαδή εξέφρασε την Αριστερά κατά τη Γαλλική Επανάσταση, και ήταν η ιδεολογία της νεογέννητης αστικής τάξης του 18ου αιώνα. Αφετέρου, αφού ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια έννοια που έχει εμφανιστεί απο το 1938, μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι ιδιαίτερα «νέος», ενώ με τον τρόπο που αποδίδεται πλέον δεν είναι ούτε και ιδιαίτερα «φιλελεύθερος».[23]
Μονεταρισμός/Απορρύθμιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτό που οι μαρξιστές αποδίδουν στη Σχολή του Σικάγο θα πρέπει κανονικά να λέγεται "Μονεταρισμός", για τη θεωρία του οποίου ο Φρίντμαν κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών το 1976, οπότε και τοποθετήθηκε στη θέση του βασικού οικονομικού συμβούλου του προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν. Ο μονεταρισμός εφαρμόστηκε στις ΗΠΑ μετά την πτώση της προεδρίας του Κάρτερ και την ανάληψη της διοίκησης της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Αποθεμάτων από τον Πολ Βόλκερ, καθώς επίσης και από τη Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αν και ο μονεταρισμός είχε μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα, προκάλεσε βραχυπρόθεσμα ανατρεπτικά αποτελέσματα στην αγορά εργασίας, τα οποία και οδήγησαν σε κοινωνικές αναταραχές και έντονες αντιπαραθέσεις. Εν τέλει, οι ίδιες αυτές πολιτικές της Θάτσερ υιοθετήθηκαν και από το Εργατικό Κόμμα κατά την πρωθυπουργία του Τόνι Μπλερ, ενώ οι βασικές οικονομικές πολιτικές του Ρίγκαν συνέχισαν να εφαρμόζονται και από τους διαδόχους του, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Σήμερα ο μονεταρισμός αποτελεί θεμελιώδες σκέλος των σύγχρονων οικονομικών θεωριών που εφαρμόζονται από τις αναπτυγμένες χώρες, ενώ ονομάζεται και με τον όρο νεοκλασικά οικονομικά.
Σύμφωνα με τους νεο-μαρξιστές οικονομολόγους, αυτό που ονομάζουν "νεο-φιλελευθερισμός" εμπεριέχει μια εσωτερική αντίφαση, καθώς "επιδεικνύει πάθος για παρεμβατικότητα στο όνομα της μη-παρεμβατικότητας"[24]. Σύμφωνα με άλλους, το αίτημα για περισσότερο ελεύθερη αγορά, δηλαδή περισσότερο καπιταλισμό και λιγότερο κράτος, αποτελεί πόρισμα της οικονομικής επιστήμης[25]. Το αίτημα για "Ελεύθερη Αγορά" διαφέρει από το αίτημα για "Ελεύθερο Ανταγωνισμό", καθώς έχει αποδειχθεί στην πράξη πως ο ανταγωνισμός απαιτεί ρυθμιστική παρέμβαση των αρχών, ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα των πιο αδύναμων έναντι της κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης των ισχυρών[26].
Την κριτική της απορρύθμισης, η οποία βασίζεται στην "Αποτυχία των Αγορών", εκφράζουν χαρακτηριστικά οι νομπελίστες οικονομολόγοι Πολ Κρούγκμαν και Τζόζεφ Στίγκλιτς.[27] Οι κύκλοι μεγάλων υφέσεων που εμφανίστηκαν ιστορικά στον σύγχρονο καπιταλισμό θεωρούνται από πολλούς οικονομολόγους ως απόδειξη της μη αποδοτικής κατανομής πόρων από τον μηχανισμό της αγοράς, μια μη αποδοτική κατανομή που μπορεί να διατηρείται για παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Άλλοι θεωρούν τις υφέσεις κυρίως νομισματικά φαινόμενα (μονεταρισμός) και όχι αποτέλεσμα πραγματικών διαταραχών, όπως για παράδειγμα διαταραχών της προσφοράς. Ο "νεοφιλελευθερισμός" με την έννοια των "νεοκλασικών οικονομικών" συνδέεται από αρκετούς μαρξιστές διανοητές με την γενικότερη μετάβαση του καπιταλισμού σε νέο στάδιο, αυτό του "ολοκληρωτικού καπιταλισμού". Ο μοντέρνος ακαδημαϊκός αντίλογος εκφράζεται κυρίως από τη νεοκεϋνσιανή θεωρία, που υποστηρίζει περισσότερο κρατικό παρεμβατισμό και αύξηση των δαπανών σε περιπτώσεις οικονομικών κρίσεων.
