Thanos Tzimeros
3 ώρες ·
Άστεγος αλλά ασφαλισμένος!
Το πρώτο πράγμα το οποίο ενδιαφέρεται να εξασφαλίσει ένας άνθρωπος είναι η στέγη. Και στην προϊστορία, και τώρα, και στους αιώνας των αιώνων. Αυτή είναι η πρώτη ασφάλεια που χρειάζεται. Όλες οι άλλες ασφάλειες της ζωής έρχονται μετά. Άρα, το να λες σε κάποιον “επειδή δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις τις ασφαλιστικές σου εισφορές εγώ θα σου βγάλω στο σφυρί το σπίτι σου”, είναι το άκρο άωτο του παραλογισμού και της απανθρωπιάς μαζί.
Το ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Το συνεχίζει η τωρινή! Διάταξη του υπουργείου Εργασίας προβλέπει ότι όσοι χρωστούν στα ταμεία, θα υποχρεώνονται να βάζουν ως υποθήκη σπίτια ή άλλα ακίνητα, ακόμη κι αν έχουν υπαχθεί σε ρύθμιση και πληρώνουν κανονικά τις δόσεις τους! Μάλιστα, μέχρι να βάλεις υποθήκη το σπίτι σου, δεν θα σου δίνουν αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας για μεταβίβαση ακινήτων!
Έχουμε τρελλαθεί εντελώς; Τους ελεύθερους επαγγελματίες δεν τους μετράμε στους ανέργους, δεν παίρνουν επίδομα ανεργίας, αλλά μπορεί να έχουν να σταυρώσουν πελάτη δυο χρόνια. Με μηδέν ή ελάχιστο εισόδημα, που δεν καλύπτει ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης, καλούνται από το κράτος – ληστή να πληρώνουν 5.000 ευρώ ασφάλιστρα τον χρόνο – για άθλιες, τριτoκοσμικές παροχές. Κι αν δεν έχουν, τους παίρνουν το σπίτι!
Ας δούμε τι γίνεται στις χώρες των “βελανιδοφάγων”. Στις περισσότερες ισχύει ένας συνδυασμός κρατικής και ιδιωτικής ασφάλισης. Ο εργαζόμενος δίνει ένα ποσό που εξαρτάται από τα έσοδά του και το κράτος αναλαμβάνει να δίνει μια ελάχιστη εθνική σύνταξη σε όλους από κονδύλια του προϋπολογισμού. Aπό κει και πέρα ο εργαζόμενος μπορεί να επιλέξει τον ασφαλιστικό πάροχο της προτίμησής του. Αλήθεια, τι παροχές θα είχα από μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία για τα 5343 ευρώ που πληρώνω κάθε χρόνο στο ΤΕΒΕ/ΟΑΕΕ;
Μια που μιλάμε για παροχές, ανοίγω παρένθεση. Το 2007 αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και έπρεπε να μπω επειγόντως στο χειρουργείο ανήμερα δεκαπενταύγουστο. Ούτε σκέψη για δημόσιο νοοσοκομείο, έπαιρνες τηλέφωνο και κανένας δεν το σήκωνε. Πήγα σε ιδιωτικό. Η εγχείρηση κόστισε 7.000 ευρώ. Έκανα αίτηση στο ΤΕΒΕ να πληρωθώ – όχι το πoσό που έδωσα στο ιδιωτικό νοσοκομείο, αλλά αυτό που θα κόστιζε η ίδια επέμβαση, αν γινόταν σε δημόσιο, καταθέτοντας όλο το πακέτο των χαρτιών που βεβαίωναν και το επείγον της περίπτωσης και το είδος των ιατρικών υπηρεσιών που παρασχέθηκαν. Απορρίφθηκε. Έκανα ένσταση. Μετά από μήνες με κάλεσαν να περάσω επιτροπή, η οποία – ώ του θαύματος! – ενέκρινε το αίτημά μου. Μετά από άλλους τόσους μήνες ήρθε ο φάκελος με την επιταγή: 102 ευρώ! Αυτό ήταν το ποσό που δικαιολογούσε το ΤΕΒΕ για την επέμβαση. Ζήτησα αναλυτικά το κοστολόγιο. Ήταν για γέλια και για κλάματα: αμοιβή αναισθησιολόγου 4 ευρώ!
Όλες οι χώρες της Ε.Ε. προβλέπουν απαλλαγή από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, αν το εισόδημά σου είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Επιπλέον, ακόμα κι αν το εισόδημά σου ξεπερνάει το όριο απαλλαγής μπορείς να ζητήσεις εξαίρεση αν αποδεδειγμένα έχεις αντικειμενική αδυναμία να πληρώσεις.
Μερικά όρια απαλλαγής από τις εισφορές, σε ευρώ: Αγγλία 7.850 (£5,725), Ιρλανδία 5.000, Γαλλία 6.965, Νορβηγία 4.740, Λουξεμβούργο 7.500, Φινλανδία 7.430, Πορτογαλία 3.390.
Μόνο στην Ελλάδα και στην Ισπανία (τυχαίο;) οι εισφορές είναι ένα αυθαίρετο χαράτσι που δεν συνδέονται ούτε με τα εισοδήματά σου ούτε με τις παροχές του Ταμείου, αλλά με το πόσα αποφάσισε ότι πρέπει να πληρώνεις ο εκάστοτε υπουργός. Θα μου πεις ότι στην Ελλάδα της φοροδιαφυγής, όλοι θα δήλωναν κάτω από το φορολογητέο εισόδημα και κανένας δεν θα πλήρωνε εισφορές. Σωστό κι αυτό, αλλά δεν διορθώνεις ένα λάθος με ένα άλλο. Με ένα λογικό φορολογικό σύστημα, με χαμηλό, ανταγωνιστικό των γειτόνων μας, φορολογικό συντελεστή π.χ. 12%, που θα αναγνώριζε ως έξοδα τα πάντα και θα σου τα αφαιρούσε από το φορολογητέο εισόδημα, κανένας δεν θα είχε λόγο να συναλλάσσεται με μαύρα!
Από το όριο απαλλαγής και πάνω, στην Ε.Ε. η υποχρέωσή σου αυξάνεται κλιμακωτά, και ποικίλει από τα 9% επί των καθαρών κερδών που ισχύει στην Αγγλία, μέχρι το 28, 97% που ισχύει στη Σουηδία, τη χώρα με το καλύτερο κοινωνικό κράτος στον κόσμο.
Ο Έλληνας γεννιέται, ζει και πεθαίνει ανασφαλής, ακόμα κι αν είναι “ασφαλισμένος”. Γιατί η ασφάλεια είναι παροχές αλλά είναι και συναίσθημα. Είναι να ξέρεις ότι το κράτος είναι τίμιο απέναντί σου. Του προσφέρεις χρήματα και σου προσφέρει υπηρεσίες. Κι αυτό να ισχύει για όλους τους πολίτες, που άλλοτε μπορεί να έχουν πολλά να δώσουν κι άλλοτε να μην έχουν ούτε να φάνε. Τώρα δεν θα έχουν ούτε σπίτι να μείνουν. Αλλά θα είναι ασφαλισμένοι!
Θα το ξαναπώ μέχρι το χωνέψετε: είτε δεξιοί είτε αριστεροί, οι κρατιστές “την ίδια μούρη έχουν”.
Αντε να εφαρμοστει το μνημονιο να φυγουμε εμεις απο τη μεση.......