Για να δουμε τι ελεγε ο Τραγας τοτε που σημερα εχει γαμηθει να κραζει τον Συριζα? Τι μεσολαβησε και αλλαξε σταση?
O Γιώργος Τράγκας, ή Τράμπας ή Φράγκας ή Τράνγκα-Τρούνγκα,
δεν είναι δημοσιογράφος!
Ουδέποτε υπήρξε δημοσιογράφος!
Είναι ένας θεατρίνος, που υποδύεται –σε μόνιμη βάση- τον δημοσιογράφο. Συγκεκριμένα, ερμηνεύει τον ρόλο του αγανακτισμένου-εξοργισμένου δημοσιογράφου (με ιδιαίτερη επιτυχία, οφείλω να ομολογήσω), αλλά τον στόχο της αγανάκτησης & της οργής, τον θέτει ο εκάστοτε χορηγός του. Τις περιόδους που δεν έχει χορηγό, γρυλλίζει, δείχνοντας τα δόντια του σαν αγριεμένο μαντρόσκυλο προς την κατεύθυνση που ίδιος πιστεύει πως όφειλε να τον χορηγεί. Έχει καλό ένστικτο (οφείλω επίσης να του το αναγνωρίσω). Διότι κατά κανόνα, η πλευρά προς την οποία γαυγίζει απειλητικά, ανταποκρίνεται και του μπουκώνει το αδηφάγο στόμα του (π.χ. Νέα Δημοκρατία-Ρουσσόπουλος, στο τέλος του 2004, μετά την λήξη και των Παραολυμπιακών Αγώνων) και τότε το μαντρόσκυλο, χορτασμένο πια, μεταμορφώνεται σε χαδιάρα λουλού του καναπέ, παριστάνοντας το μαντρόσκυλο προς την πλευρά που θα του υποδείξουν τα νέα αφεντικά του.
Ανήκει στα σιχαμένα εκείνα είδη ανθρωποειδών, που αν τους φτύσεις μέσ' στη μούρη, τους βρίσεις τη μάνα & τα παιδιά, τους ρίξεις και 2 σκαμπίλια στα μάγουλα με το αριστερό σου χέρι, αλλά με το δεξί σου χέρι, κρατάς λίγα 500ευρα, θα σου φιλήσουν το χέρι και θα σου πάρουν και μια πίπα (αν χρειαστεί).
Στα 3-4 χρόνια, που φορούσε το αντιμνημονιακό του ταγεράκι (στις συχνότητες του Real Fm), ποτέ δεν με έπεισε! Ανέκαθεν πίστευα ότι "αγανακτεί", λειτουργώντας σαν εφεδρεία του καθεστώτος (= επικοινωνιακή γέφυρα του συστήματος με τους αγανακτισμένους). Και οι αμφιβολίες μου (για τη ΔΗΘΕΝ αγανάκτηση του, κατά του Μνημόνιου), έγιναν βεβαιότητα την ημέρα που ο Κουβέλης αποχώρησε από την τρικομματική (κλείσιμο ΕΡΤ). Το πρωί εκείνης της ημέρας (πριν από την αποχώρηση του Κουβέλη) στην προγραμματισμένη εκπομπή του, ειρωνευόταν τον Μπένυ και τον Κουβέλη (προσάπτοντας τους δουλικότητα απέναντι στον Σαμαρά, με τα γνωστά επιχειρήματα-ηχητικά εφέ …
"γα-ργά-ρα" έλεγε και ξανάλεγε σκωπτικά). Το ίδιο βράδι, όταν πλέον η αποχώρηση Κουβέλη είχε διαφανεί ως πιθανό ενδεχόμενο, σε έκτατη ραδιοφωνική εμφάνιση του, καταλόγιζε στον Κουβέλη
"εκτέλεση εντολών που πήρε από την πρεσβεία" ( όπως αρέσκεται να λέει),
"εντολών για να ρίξει την ελληνική κυβέρνηση και να βάλει τη χώρα σε περιπέτειες", και τον απειλούσε με αποκαλύψεις την επόμενη ημέρα. Δηλαδή, ο καλός δημοσιογράφος είχε ενοχληθεί από την πιθανότητα να πέσει μια κυβέρνηση την οποία θεωρούσε
"Κατοχική" το πρωΐ της ίδιας ημέρας, …αλλά και της επόμενης, όταν πλέον είχε εφησυχαστεί -από την στάση του Μπένυ- για την σταθερότητα της
"κυβέρνησης των δοσίλογων").
Αν και θα μπορούσα να γράφω ώρες γι αυτή τη γλίτσα της δημοσιογραφίας, …
τελειώνω με ένα σχόλιο του Δημήτρη Μητρόπουλου:
"Η Ελλάδα του Τράγκα -και των ομοίων του- είναι μια διαρκής Ρουάντα χωρίς αίμα. Μπορείς να πετσοκόβεις και να χοντροκόβεις χωρίς να λερώνεσαι".