Chevalier Fidèle
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 1 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 21.594
- Κριτικές
- 1
- Like
- 304
- Πόντοι
- 386
Oυτως η αλλως και απο την προηγουμενη παραθεση στο μπολντεμορτ τα ειχα τσεκαρει και μου κινησαν την προσοχη. Ευτυχως υπαρχουν και ελευθερα λινκΠολιτικές Εξελίξεις
- Μέλος που άνοιξε το νήμα pornopapos
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 308K
- Εμφανίσεις 6M
-
- Ετικέτες
- bou classics
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 60 άτομα (0 μέλη και 60 επισκέπτες)
Oυτως η αλλως και απο την προηγουμενη παραθεση στο μπολντεμορτ τα ειχα τσεκαρει και μου κινησαν την προσοχη. Ευτυχως υπαρχουν και ελευθερα λινκ
πες του λαδακη να σου ξηγησει πως παιρνεις στεγαστικο πχ απο sharia compliant bank ^^
Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.119
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.147
- Πόντοι
- 1.686
πολύ καλό βιβλίο ΤΖΑΜΠΑ στο λινκ κάτω:
762 σελιδες , εισαγωγικό
762 σελιδες , εισαγωγικό
Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.119
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.147
- Πόντοι
- 1.686
Σε κομικ !
Οπωσδήποτε Σεβαλιέ , δες το !
Εσύ C4mper ,θυμάσαι ότι μέχρι το 1992 περίπου
οι τράπεζες στην Ελλάδα δάνειζαν μόνο
το 30% της αξίας ενός σπιτιού, ενώ είχαν ΕΓΓΥΗΣΗ το 100%;
Τότε ήμουν φοιτητής ,αλλά το ξέρω διότι
ήθέλαν να αγοράσουν ένα διαμέρισμα κάποια μέλη της
οικογένειας μου.
Μετά έφτασαν να δανείζουν το 100% της αξίας του σπιτιού
και 20% για να αγοράσουν έπιπλα .
Ετσι χρεωκοπησαν οι τράπεζες.
Και μετά οι τραπεζικοί...δίνουν συμβουλές ! !!
Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.119
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.147
- Πόντοι
- 1.686
Αν διαβασεις το " Το κεφάλαιο στον 21ο αιώνα "
του Τόμας Πικετυ ,πραγματικά θα το ευχαριστηθείς.
Υπάρχει ελευθερο και στα γαλλικά και στα αγγλικά .
Σε κομικ !
Οπωσδήποτε Σεβαλιέ , δες το !
Εσύ C4mper ,θυμάσαι ότι μέχρι το 1992 περίπου
οι τράπεζες στην Ελλάδα δάνειζαν μόνο
το 30% της αξίας ενός σπιτιού, ενώ είχαν ΕΓΓΥΗΣΗ το 100%;
Τότε ήμουν φοιτητής ,αλλά το ξέρω διότι
ήθέλαν να αγοράσουν ένα διαμέρισμα κάποια μέλη της
οικογένειας μου.
Μετά έφτασαν να δανείζουν το 100% της αξίας του σπιτιού
και 20% για να αγοράσουν έπιπλα .
Ετσι χρεωκοπησαν οι τράπεζες.
Και μετά οι τραπεζικοί...δίνουν συμβουλές ! !!
στο χω ξαναεξηγησει αλλα παμε αλλη μια αφου δε στροφαρεις
1) παλιαααααα δεν υπηρχε η εννοια της εμπορικης/αντικειμενικης αξιας. Μεχρι προσφατα το σπιτι που "αγοραζες" 100,000 (δηλαδη που εγραφε 100,000 στο συμβολαιο) το πληρωνες 150,000. Γιαυτο η τραπεζα σου δανειζε "πανω" απο την "αξια" του σπιτιου και τη διαφορα την ονομαζαν επιπλοδανειο, δανειο επισκευων κλπ.
2) τοτε τα επιτοκια ηταν 20-25% ετησια στην καταθεση/repos, πανω απο 30% στο δανειο. Καθε 3-4 χρονια πληρωνες αλλο ενα κεφαλαιο σε τοκους. Αρα ηθελε μεγαλη εγγυηση γιατι το κοστος εξυπηρετησης του δανειου ηταν αστρονομικο και πολλαπλασιο της αυξησης της αξιας του υποκειμενου/εγγυησης. Τωρα παιρνεις στεγαστικο με 4% επιτοκιο. Και οταν σου εδινε η τραπεζα οσο δανειο ηθελες, η αξια του ακινητου που αγοραζες ανεβαινε στη ζωη του δανειου περισσοτερο απο τους τοκους.
3) τοτε με παπανδρεικο νομο οι τραπεζες ηταν υποχρεωμενες να δανειζουν το 40% των καταθεσεων τους στο κρατος, οποτε εμενε ελαχιστο ρευστο
4) τοτε δεν υπηρχε ευκολη Interbank ρευστοτητα, τωρα πατας κουμπι και παιρνεις δις Interbank με επιτοκιο 0,05%
τωρα για πες μου συ πως δουλευει το στεγαστικο στη sharia bank
voltaire45
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Δεκ 2005
- Μηνύματα
- 18.212
- Κριτικές
- 1
- Like
- 1.906
- Πόντοι
- 366
Όπως το είπα και στο παρελθόν.
Η απόδειξη της αποτυχίας του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος: Δύο απόφοιτοι του ΕΜΠ συζητούν και είναι σαν τον ηλίθιο και τον πανηλίθιο.
Και το κακό είναι ότι δεν μπορείς να διακρίνεις ποιός είναι ποιός.
Η απόδειξη της αποτυχίας του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος: Δύο απόφοιτοι του ΕΜΠ συζητούν και είναι σαν τον ηλίθιο και τον πανηλίθιο.
Και το κακό είναι ότι δεν μπορείς να διακρίνεις ποιός είναι ποιός.
voltaire45
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Δεκ 2005
- Μηνύματα
- 18.212
- Κριτικές
- 1
- Like
- 1.906
- Πόντοι
- 366
Τώρα ο βλαξ ο Ερευνητάκος συνιστά και Πικετύ.
Λες και τον έχει διαβάσει.
Ή λες και μπορεί να τον κατάλαβε αν δεν έχει διαβάσει τουλάχιστον Σμιθ, Μαρξ, Κέϋνς, Ρικάρντο.
Λες και τον έχει διαβάσει.
Ή λες και μπορεί να τον κατάλαβε αν δεν έχει διαβάσει τουλάχιστον Σμιθ, Μαρξ, Κέϋνς, Ρικάρντο.
Chevalier Fidèle
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 1 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 21.594
- Κριτικές
- 1
- Like
- 304
- Πόντοι
- 386
Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.119
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.147
- Πόντοι
- 1.686
Ολα αυτά που λες είναι αστεία .
Η τράπεζα δάνειζε μόνο το 30 % της αξίας του σπιτιού,
και γι'αυτό αν δεν μπορούσε να επιστρέψει το δανειο ο δανειοληπτης
η τράπεζα έβγαζε το σπίτι στο ΣΦΥΡΙ και θα πουλιόταν αυτό
τουλάχιστον στο 50 % της αξιας του .
Ετσι η τράπεζα έπαιρνε ΚΑΙ το ΚΕΦΑΛΑΙΟ που δάνειζε, ΚΑΙ
τους ΤΟΚΟΥΣ , και τους ΤΟΚΟΥΣ ΥΠΕΡΗΜΕΡΙΑΣ .
Με το να δανείζει...το 100% της αξίας ενός σπιτιού,
ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΑΝ οι τράπεζες .ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ .
1+1=2 .
Βέβαια οι τράπεζες σε Ευρώπη και ΗΠΑ, στηρίχτηκαν από τα Κράτη .
Ας τις άφηναν να πτωχεύσουν , και τα λέγαμε.
Θα είχαν πτωχεύσει και ΔΕΝ θα τόλμαγες να επαιρεσαι εδώ.
Πολύ απλά όμως οι πολιτικοί είναι τσιράκια των τραπεζών.
Επρεπε να κρατικοποιηθούν ολες οι πτωχευμένες τραπεζες,
και να υποκεινται σε αυστηρότατο έλεγχο από την Κεντρική
Τράπεζα, όπως συνέβαινε πριν το 1980 που ελέγχονταν
και δεν έδιναν θαλασσοδάνεια .
Επίσης η τράπεζα σου δάνειζα με βάση την πραγματική αξία
του σπιτιού, και όχι την αντικειμενική.
Οι αντικειμενικές αξίες στις μεγάλες πολεις υπάρχουν
από το 1985 !
Ειδες που δεν ξερεις τι λες ;
Τα επιτόκια ανέβηκαν το 1993-94 .
Το 1985 δεν ήταν τόσο ψηλο το επιτόκιο όσο λες.
Αλλά αυτό , αν δεν το κατάλαβες είνι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ,για την τραπεζα.
Αν ΔΕΝ πληρωνε ο δανειοληπτης, θα έχανε ΜΕΓΑΛΟ επιτοκιο η τράπεζα.
Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.119
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.147
- Πόντοι
- 1.686
Ρε παππού Βολταιράκο , νομίζεις ότι έχω γεροντική άνοια
σαν εσένα ;
Εσύ έμαθες ότι η Κίνα έχει Κρατικό χρέος μόνο 25% του ΑΕΠ της
ή παλι λες ότι είναι υπερχρεωμένη ;
Το κεφαλαιο του Πικεττυ , το έχω και στα γαλλικά και
το διαβάζω στα γαλλικά που είναι το πρωτότυπο.
Εσύ δεν μπορεις να το καταλαβεις ούτε στα ελληνικά !
Πάρε χάπια για τα γεροντάματα !
Εσύ έμαθες ότι η Κίνα έχε Κρατικό χρέος μόνο 25% του ΑΕΠ της
ή παλι λες ότι είναι υπερχρεωμένη ;
www.economonitor.com/blog/2014/04/chinas-debt-vulnerability/]55% ειναι το δημοσιο χρεος της Κινας [/url], και πανω απο 280% το συνολικο, και ναι η Κινα συνολικα σαν οικονομια ειναι υπερχρεωμενη (οχι το κρατος, η οικονομια).
το αλλο ποστ σου ειναι αναξιο σχολιασμου, ενιωσα οτι μειωθηκε το IQ μου απλα διαβαζοντας το
ρε λαδακη, ποσταρε κει περα καμια φωτο αντι να παλευεις με τα οικονομικα, που δε τα χεις
Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.119
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.147
- Πόντοι
- 1.686
Ενδιαφέρον άρθρο για τη ΜΑΦΙΑ και τη σχέση της με το ΚΡΑΤΟΣ της Ιταλίας .
Εχει σχεση με το θεμα, διότι η Ιταλία έχει και αυτή
προβλήματα στην οικονομία της .
How Italy’s Government Enables the Mafia
March 14, 2015David HowdenEmilio Parodi
Beyond nice wines, warm beaches, and sultry women, Italy is well-known for something less savory — the mafia. It is interesting to understand how such a powerful “machine” managed to enter society in such a strong and meaningful way, but more importantly to grasp its role alongside the central government of Italy. On the one hand, it is easy to state that the mafia and the corrupt economic system it functions within are wrong and unproductive for the country. On the other hand its presence may be of help to a country’s economy, something that is especially true in the case of Italy.
In order to understand how corruption infiltrated the highest echelons of Italian society, it is essential to understand the progression of Italy throughout the twentieth century, both politically and economically.
The growing strength of crime organizations such as the “Sicilian mafia,” the “Camorra” (located in the Naples region), and the “Ndrangheta” (from the region of Calabria) have been noted for their relations with the construction industry, typically through a direct channel with the Italian government. These “associations” have grown enormously over the past fifty years creating empires that are clearly visible throughout the major sectors of the economy.
The Italian State: A Reliable Partner for the Mafia
This growth was fueled by the political and economic model present in Italy during the second half of the twentieth century following the Second World War. One major political party (Democrazia Cristiana) ruled the country for almost forty years. The reason for this very partisan approach to politics was the opposition to a strong and growing Communist Party (the largest in Western Europe during the 70s and 80s) that was seen as a major threat as most people feared they were going to be taken over by a Soviet-style central government. This feeling was especially endemic during the height of the Cold War. This period of Italian politics was dominated by one ruling political party and fostered engrained political-business connections that fueled the growth of organized crime.
This latter point in particular was less costly as belligerents were assured that the necessary authorities that needed to be “paid off” to look the other way would remain the same for an extended period. Coupled with a desire to supply goods that were either rationed after the war or taxed heavily (such as cigarettes), the mafia was an outgrowth of the desires of consumers coupled with weak governance structures. The resultant corruption restructured Italy’s economy almost completely.
As was the case during the nineteenth century, these corrupt associations were found in the southern regions of Italy. With the strengthening of this direct channel with the central government the mafia´s rapid growth moved north to more industrialized and much more strongly developed areas of Italy. What was once a contained problem has now entered all major industrial sectors by forming an intricate web between business and politics. (Dwight Eisenhower´s Italian counterpart would likely have warned of this “industrial-political” complex.) Organized crime has spread like a form of cancer that has become untreatable and has progressed to the stage where its removal would likely imperil the already shaky economy. In short, even if the surgery were a complete success, the patient would likely die.
The fact that corruption has been deeply rooted within Italy’s political, social and economic structures makes it even more challenging to perform its obligations within the European Union. It will be very challenging for Italy to exit the recession it is facing with such a corrupt and unhealthy system it possesses. Public debt is currently over 130 percent of Italian GDP. One obligation to remain a part of the Eurozone is to keep public debt under 60 percent of GDP, and the annual public deficit under 3 percent of GDP. Italy is nowhere near fulfilling either of these criteria (though, in its defense, few European countries are). One reason for the difficulty in getting public finances in order is the engrained political-economic order. This is a similar problem to America´s own difficulties in making necessary budget cuts to its own warfare-welfare economy. Too many entrenched interests make balancing the budget all but impossible.
In Italy the problem is accentuated because the relevant parties are inside the government itself. In America, public finances are a shambles mostly because voters don´t want to give up entitlements, or hold politicians accountable for boondoggles spiraling out of control (e.g., the War on Terror, the War on Drugs, etc.). In Italy it is the same politicians drafting the budget who directly use these funds to the benefit of themselves and the people who surround them.
Italy’s economic instability is not only destroying its economy from the inside, but also from the outside. Investors coming from abroad (e.g., other Europeans, Americans, Arabs, Chinese, etc.) do not want to cope with or run afoul of such a corrupt system. This creates instability that is quite visible because there is no real possibility of growth within the country due to government mismanagement and a lack of foreign investment. Italy only managed to attract 1.4 percent of its GDP in foreign direct investment last year, far less than the European average of 3.3 percent.
What Can Be Done?
The Lega Nord party recently proposed that the more productive and prosperous northern regions should separate from the poorer and more stagnant southern regions. The southern regions are where the mafias are most heavily concentrated, however, corruption is country wide. Exiting the euro (another popular proposal) would be rather difficult due to the complexity of the problem, though more to the point, it would be damaging to the country even if successful.
The fact of the matter is that Italy needs the help of Europe. One of the only forces keeping further widespread corruption in check is that it is somewhat “regulated” by a larger system: the European Union. The Stability and Growth Pact that should keep government finances better balanced does create pressures on the Italian government to conform. Throughout the 1970s and ´80s, this unwholesome business-political system had managed to turn Italy into the most heavily indebted country in Europe. External pressure from the EU forced Italian public finances on a more sustainable trajectory. (Between the advent of the euro and the dawn of the financial crisis, Italian government debt to GDP had fallen by a fifth; annual inflation which averaged more than 10 percent during the 1970s and ´80s has been below 3 percent since 2000.)
Aiding this process was the birth of the common currency in 2002. Unable to print new lire to satisfy its spendthrift ways, the Italian government (much like the other inflationary periphery countries) was forced to be held accountable by its tax payers. The ECB may not have shown the most restraint over the past six years, but compared to the central banks of Southern Europe it replaced, it has been a veritable enforcer of a gold standard.
Italy is between a rock and a hard place. The mafia-dominated corruption that entangles the country is so deeply rooted that it is all but impossible to reform (or preferably eliminate). Such reform could today only come about by eliminating the central government. The system that exists today was the result of unchecked political power for an extended period of forty years. (Strangely, this outcome was in response to the fear of unchecked political power in the form of communism.) If this undesirable system cannot be changed, Italians will have to change the one thing they can — where they live. Young Italians, especially skilled and ambitious Italians, have been leaving their beloved country in droves, a trend magnified since the recession began. Leaving their homeland may be a small price to pay to ensure that the failing system in place today dies off so that a better Italy can rise from its ashes.
Εχει σχεση με το θεμα, διότι η Ιταλία έχει και αυτή
προβλήματα στην οικονομία της .
How Italy’s Government Enables the Mafia
March 14, 2015David HowdenEmilio Parodi
Beyond nice wines, warm beaches, and sultry women, Italy is well-known for something less savory — the mafia. It is interesting to understand how such a powerful “machine” managed to enter society in such a strong and meaningful way, but more importantly to grasp its role alongside the central government of Italy. On the one hand, it is easy to state that the mafia and the corrupt economic system it functions within are wrong and unproductive for the country. On the other hand its presence may be of help to a country’s economy, something that is especially true in the case of Italy.
In order to understand how corruption infiltrated the highest echelons of Italian society, it is essential to understand the progression of Italy throughout the twentieth century, both politically and economically.
The growing strength of crime organizations such as the “Sicilian mafia,” the “Camorra” (located in the Naples region), and the “Ndrangheta” (from the region of Calabria) have been noted for their relations with the construction industry, typically through a direct channel with the Italian government. These “associations” have grown enormously over the past fifty years creating empires that are clearly visible throughout the major sectors of the economy.
The Italian State: A Reliable Partner for the Mafia
This growth was fueled by the political and economic model present in Italy during the second half of the twentieth century following the Second World War. One major political party (Democrazia Cristiana) ruled the country for almost forty years. The reason for this very partisan approach to politics was the opposition to a strong and growing Communist Party (the largest in Western Europe during the 70s and 80s) that was seen as a major threat as most people feared they were going to be taken over by a Soviet-style central government. This feeling was especially endemic during the height of the Cold War. This period of Italian politics was dominated by one ruling political party and fostered engrained political-business connections that fueled the growth of organized crime.
This latter point in particular was less costly as belligerents were assured that the necessary authorities that needed to be “paid off” to look the other way would remain the same for an extended period. Coupled with a desire to supply goods that were either rationed after the war or taxed heavily (such as cigarettes), the mafia was an outgrowth of the desires of consumers coupled with weak governance structures. The resultant corruption restructured Italy’s economy almost completely.
As was the case during the nineteenth century, these corrupt associations were found in the southern regions of Italy. With the strengthening of this direct channel with the central government the mafia´s rapid growth moved north to more industrialized and much more strongly developed areas of Italy. What was once a contained problem has now entered all major industrial sectors by forming an intricate web between business and politics. (Dwight Eisenhower´s Italian counterpart would likely have warned of this “industrial-political” complex.) Organized crime has spread like a form of cancer that has become untreatable and has progressed to the stage where its removal would likely imperil the already shaky economy. In short, even if the surgery were a complete success, the patient would likely die.
The fact that corruption has been deeply rooted within Italy’s political, social and economic structures makes it even more challenging to perform its obligations within the European Union. It will be very challenging for Italy to exit the recession it is facing with such a corrupt and unhealthy system it possesses. Public debt is currently over 130 percent of Italian GDP. One obligation to remain a part of the Eurozone is to keep public debt under 60 percent of GDP, and the annual public deficit under 3 percent of GDP. Italy is nowhere near fulfilling either of these criteria (though, in its defense, few European countries are). One reason for the difficulty in getting public finances in order is the engrained political-economic order. This is a similar problem to America´s own difficulties in making necessary budget cuts to its own warfare-welfare economy. Too many entrenched interests make balancing the budget all but impossible.
In Italy the problem is accentuated because the relevant parties are inside the government itself. In America, public finances are a shambles mostly because voters don´t want to give up entitlements, or hold politicians accountable for boondoggles spiraling out of control (e.g., the War on Terror, the War on Drugs, etc.). In Italy it is the same politicians drafting the budget who directly use these funds to the benefit of themselves and the people who surround them.
Italy’s economic instability is not only destroying its economy from the inside, but also from the outside. Investors coming from abroad (e.g., other Europeans, Americans, Arabs, Chinese, etc.) do not want to cope with or run afoul of such a corrupt system. This creates instability that is quite visible because there is no real possibility of growth within the country due to government mismanagement and a lack of foreign investment. Italy only managed to attract 1.4 percent of its GDP in foreign direct investment last year, far less than the European average of 3.3 percent.
What Can Be Done?
The Lega Nord party recently proposed that the more productive and prosperous northern regions should separate from the poorer and more stagnant southern regions. The southern regions are where the mafias are most heavily concentrated, however, corruption is country wide. Exiting the euro (another popular proposal) would be rather difficult due to the complexity of the problem, though more to the point, it would be damaging to the country even if successful.
The fact of the matter is that Italy needs the help of Europe. One of the only forces keeping further widespread corruption in check is that it is somewhat “regulated” by a larger system: the European Union. The Stability and Growth Pact that should keep government finances better balanced does create pressures on the Italian government to conform. Throughout the 1970s and ´80s, this unwholesome business-political system had managed to turn Italy into the most heavily indebted country in Europe. External pressure from the EU forced Italian public finances on a more sustainable trajectory. (Between the advent of the euro and the dawn of the financial crisis, Italian government debt to GDP had fallen by a fifth; annual inflation which averaged more than 10 percent during the 1970s and ´80s has been below 3 percent since 2000.)
Aiding this process was the birth of the common currency in 2002. Unable to print new lire to satisfy its spendthrift ways, the Italian government (much like the other inflationary periphery countries) was forced to be held accountable by its tax payers. The ECB may not have shown the most restraint over the past six years, but compared to the central banks of Southern Europe it replaced, it has been a veritable enforcer of a gold standard.
Italy is between a rock and a hard place. The mafia-dominated corruption that entangles the country is so deeply rooted that it is all but impossible to reform (or preferably eliminate). Such reform could today only come about by eliminating the central government. The system that exists today was the result of unchecked political power for an extended period of forty years. (Strangely, this outcome was in response to the fear of unchecked political power in the form of communism.) If this undesirable system cannot be changed, Italians will have to change the one thing they can — where they live. Young Italians, especially skilled and ambitious Italians, have been leaving their beloved country in droves, a trend magnified since the recession began. Leaving their homeland may be a small price to pay to ensure that the failing system in place today dies off so that a better Italy can rise from its ashes.
Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.119
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.147
- Πόντοι
- 1.686
http://[URL unfurl="true"]www.tradingeconomics.com/charts/china-government-debt-to-gdp.png?s=chndebt2gdp[/img[/URL]]
εδώ λέει ότι το κρατικό χρέος της Κίνας για το 2014
είναι το 22,4 % του ΑΕΠ της .
[b]Ισχύει ή όχι ;[/b]
Στο [b]ΚΡΑΤΙΚΟ [/b]χρέος αναφέρθηκα σε σχέση με ΑΕΠ.
C4mper είσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως ! :2funny: :2funny: :2funny:
Δεν μπορείς να καταλάβεις απλά πράγματα .
Ο κόσμος κατάλαβε όμως ότι οι τράπεζες [b]ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΑΝ[/b] παγκόσμια !
Μήπως το αμφισβητείς αυτό ;
Δυσκολεύεσαι να καταλάβεις απλά πραγματα.
Τι θέλεις να μας πεις , ότι ΔΕΝ χρεωκόπησαν οι τράπεζες ;
Οι τραπεζικοί είναι ΗΛΙΘΙΟΙ κουτοπόνηροι, και το παιζουν ξύπνιοι.
Βλάκες είναι και ΔΕΝ δικαιούνται να ομιλούν , αφού χρεωκόπησαν
οι τράπεζες .
ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΑΝ , στο ξαναλέω, να μην πουλας μούρη
ότι ξέρεις οικονομικά .
Παπαγαλία ξερεις καποια πράγματα από την τραπεζική πρακτική .
Και λοιπόν ;
Το μυαλό σου C4mper είναι ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ .
ΔΕΝ μπορεις να σκεφτείς ελεύθερα .
Και σε κάθε περίπτωση , ο Στιγκλιτς στο βιβλίο του
Freefall που μεταφράστηκε στα ελληνικά
σαν Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣΤΙΑΣ , αναλύει την χρεωκοπία των Τραπεζών.
Ο Στιγκλιτς πήρε βραβείο Νομπελ .
Τον Στίγκλιτς να διαβάσω, ή τις απόψεις σου C4mper ;
Είσαι ανώτερος από τον νομπελίστα ; :2funny: :2funny: :2funny:
rouKoun13
Μέλος
- Εγγρ.
- 19 Ιαν 2010
- Μηνύματα
- 3.558
- Κριτικές
- 2
- Like
- 62
- Πόντοι
- 16
για να καταλαβετε τι σημαινει ελλαδα.
Σημερα ειχε μπλοκο η τροχαια και πιασαν ενα τυπα πολυ πανω απο το οριο και χωρις το διπλωμα πανω του και τον γραψανε προστιμο 700 ευρω και αφαιρεση διπλωματος.(το εφερε ενας συγγενης του μετα)
Ε δεν μπορειτε να φανταστειετε τι σοου εδωσε.Κ να πιασετε πρωτα τους κλεφτες τους πολιτικους και ελεγε στον αστυνομικο κοιτα το κεφαλι μου ποσα κοαρουμπαλα εχει,εγω ειμαι με το ΠΑΜΕ αγωνιστης και δεν παρακαλαω κανεναν,και που θα πληρωσω ολο το προστιμο που μου εχουν κοψει την συνταξη κλμ.
Στο τελος του ειπε ο αστυνομικος πολυ απλα μονος σου το εκανες αυτο στον εαυτο σου και ετσι ειναι ο νομος.
Ελλαδαρα αθανατη!
Σημερα ειχε μπλοκο η τροχαια και πιασαν ενα τυπα πολυ πανω απο το οριο και χωρις το διπλωμα πανω του και τον γραψανε προστιμο 700 ευρω και αφαιρεση διπλωματος.(το εφερε ενας συγγενης του μετα)
Ε δεν μπορειτε να φανταστειετε τι σοου εδωσε.Κ να πιασετε πρωτα τους κλεφτες τους πολιτικους και ελεγε στον αστυνομικο κοιτα το κεφαλι μου ποσα κοαρουμπαλα εχει,εγω ειμαι με το ΠΑΜΕ αγωνιστης και δεν παρακαλαω κανεναν,και που θα πληρωσω ολο το προστιμο που μου εχουν κοψει την συνταξη κλμ.
Στο τελος του ειπε ο αστυνομικος πολυ απλα μονος σου το εκανες αυτο στον εαυτο σου και ετσι ειναι ο νομος.
Ελλαδαρα αθανατη!
Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.119
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.147
- Πόντοι
- 1.686
Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.119
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.147
- Πόντοι
- 1.686
Ορίστε το άρθρο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Κίνα το 2014
Το ΚΡΑΤΙΚΟ χρέος της Κινας αυξήθηκε και έφθασε
το 40 % του ΑΕΠ της .
Και πάλι δεν είναι βέβαια μεγάλο .
Στην προηγούμενη δημοσίευση έλεγε
ότι ήταν το 22,4 % .
Αυτό όμως ήταν το προηγούμενο καταγεγραμμένο ποσοστό.
Το ΚΡΑΤΙΚΟ χρέος ήταν 22,4 % και πήγε 40 % του ΑΕΠ της Κινας.
ΔΕΝ είναι μεγάλο, τραπεζικέ !
Τραπεζικός = Μάλλον χαζός !
Mexikanos_
Μέλος
- Εγγρ.
- 3 Μαΐ 2011
- Μηνύματα
- 2.929
- Like
- 7
- Πόντοι
- 16
Σιγά μη θες και διδακτορικό...
Btw, εσύ που είσαι και διαβασμένος, πες μας τί λέει ο Piketty για το ελληνικό χρέος.
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
24 ώρες με τον Αλέξη της στο Παρίσι πέρασε η Περιστέρα Μπαζιάνα!
Οι βόλτες, το δείπνο και οι συναντήσεις με την Δ.Στράτου και τον Ε.Τσακαλώτο
24 ώρες με τον Αλέξη της στο Παρίσι πέρασε η Περιστέρα Μπαζιάνα!
14.03.2015 - 16.39
Ταξίδι αστραπή στο Παρίσι πραγματοποίησε η Περιστέρα Μπαζιάνα προκειμένου να βρεθεί για λίγες ώρες στο πλευρό του συντρόφου της, Αλέξη Τσίπρα. Η σύζυγος του πρωθυπουργού ταξίδεψε αεροπορικώς για ένα 24ωρο στην "πόλη του φωτός", χωρίς να την αντιληφθεί κανείς, ενώ στην ίδια πτήση, αλλά όχι και στην διπλανή θέση της κας Μπαζιάνα, ήταν όπως γράφουν τα Παραπολιτικά, και η σύζυγος του υπουργού Οικονομικών κα Δανάη Στράτου.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες οι δύο κυρίες έφυγαν ωστόσο μαζί από το αεροδρόμιο του Παρισιού για το ξενοδοχείο, όπου θα διέμεναν ο πρωθυπουργός και ο κ.Βαρουφάκης. Το πρωθυπουργικό ζεύγος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις λίγες ώρες που είχε στην διάθεση του, με ρομαντικές βόλτες κάτω από τον πύργο του Άιφελ και δείπνο για δύο το ίδιο βράδυ.
Αν και αρχικά είχε προγραμματιστεί να δειπνήσουν με το ζεύγος Βαρουφάκη, η συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών στο mega, άλλαξε τα σχέδια! Όταν ο κ.Τσίπρας επέστρεψε στα καθήκοντα του για συνάντηση με τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ Α.Γκουρία, η κα Μπαζιάνα ντυμένη casual βγήκε για καφέ, περπάτημα και λίγα ψώνια, ενώ το βράδυ της Πέμπτης επέστρεψε με εισιτήριο στην οικονομική θέση και παράθυρο. Παρά το ότι στο ίδιο αεροπλάνο επέβαινε και ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Ε.Τσακαλώτος, εκείνη προτίμησε να μείνει μόνη και να κοιμηθεί!
λιτος βιος
παρισι κομο
πληρωνε ενφια κοροιδο τον αδικο νομο επειδη ειναι πατριωτικο καθηκον
προβατα μπεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
