και τι ακριβώς ζητάει ο σύριζα; έχεις καταλάβει; έχει καταλάβει κανείς άλλος εδώ μέσα; έχει καταλάβει κανείς στην ευρώπη;
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ζούμε ένα παράξενο σκηνικό πολιτικού παραλογισμού. Κι όσο μένουμε στην άγνοια, όσο αγνοούμε βασικούς κανόνες τακτικής, τόσο ανοίγονται μπροστά μας σενάρια καταστροφής.
Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι στην Ελλάδα γνωρίζουν τι ακριβώς κάνει ο Βαρουφάκης αυτές τις δραματικές μέρες στις Βρυξέλλες. Πέντε, δέκα, δεκαπέντε; Ο ίδιος ο Τσίπρας είναι βέβαιο ότι ξέρει...; Αμφιβάλλω πραγματικά, αν όλη αυτή η «οργουελική» παραγωγή αμοραλιστικού σασπένς έχει εκπονηθεί σε κάποιο πολιτικό «εργαστήριο». Δεν είμαι καθόλου σίγουρος επίσης, αν η επιθετική διάθεση του Έλληνα ΥΠΟΙΚ υπαγορεύεται από την συνολική θέση της κυβέρνησης ή από απλή συναίνεση σε κοινούς στόχους.
Από την άλλη όμως, πέρα από τις αναρίθμητες εικασίες που μας κατατρύχουν, είμαστε βέβαιοι, για άλλα πράγματα. Την ανεξέλεγκτη κατάσταση στο ασφαλιστικό, την ραγδαία μείωση των εσόδων, την κατάργηση όλων των αξιολογήσεων στο δημόσιο, τις υποσχέσεις για νέες προσλήψεις και τις άπειρες αντιμεταρρυθμίσεις που εξαγγέλλονται σε δημόσιους φορείς και ιδρύματα, όπως για παράδειγμα στα πανεπιστήμια.
Και να θέλουμε, δηλαδή, να στηρίξουμε τις «νεφελώδεις» κινήσεις Βαρουφάκη, δυσκολευόμαστε, μπροστά σε ένα κράτος που κραυγάζει μόνο του την αμετάκλητη καταστροφή του.
Καταντάει λοιπόν εξοργιστικό! Είναι δυνατόν ένας ολόκληρος λαός- το «ηρωικό μέγεθος» που επικαλείται συνεχώς η κυβέρνηση- να εκπροσωπείται από 20.000 διαδηλωτές που προτάσσουν το θυμικό και τα συναισθήματα τους; Αυτοί είναι οι αποκλειστικοί δημόσιοι συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα; Κι οι υπόλοιποι; Αυτοί που θέλουν να καταλάβουν και όχι να αισθανθούν; Ποιος εκπροσωπεί αυτούς που πασχίζουν να κατανοήσουν τα σχέδια μιας αντιπρότασης για μία σοβαρή διαπραγμάτευση;
Έχει λοιπόν χρέος ο Πρωθυπουργός σήμερα, μαζί με την ανακοίνωση του υποψηφίου ΠτΔ να μας εξηγήσει με καθαρό λόγο τι κάνει ο Βαρουφάκης στις Βρυξέλλες. Ποια πραγματικά είναι τα βήματα επιχειρηματολογίας και πειθούς για να δώσει τις εγγυήσεις ενός βιώσιμου προγράμματος. Και παράλληλα, να συναντήσει άμεσα τους πολιτικούς αρχηγούς των υπόλοιπων κομμάτων, δεδομένου πως η κατάσταση είναι η πιο κρίσιμη των τελευταίων δεκαετιών. Να πάρουν μαζί την ευθύνη, μιας και μιλάμε για την μοιραία ανάταση ή την επώδυνη πτώση.
Eίναι ώρα να ξυπνήσει ο Αλέξης από το βελούδινο όνειρο του μικρού πρίγκιπα και να καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Να θυμηθεί ότι η χώρα που κυβερνά έχει πολίτες και όχι μόνο μάζες «πιστών» που βιώνουν τον πρόσκαιρο ενθουσιασμό τους.
Εκτός βέβαια, κι αν εκτελούν ήδη, κάποιο παρανοϊκό σχέδιο που θα στείλει τους Έλληνες στην εποχή των σπηλαίων και στην ανεπανόρθωτη βαρβαρότητα. Εκτός, κι αν ο Βαρουφάκης, με τις «αφελέστατες πλάτες» του Τσίπρα οραματίζεται κάποιο πείραμα με πειραματόζωο το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας.
Όμως και να ΄χει, πριν φτάσουμε στο εξευτελιστικό και επικίνδυνο δημοψήφισμα, πρέπει να ακούσουμε μια φωνή λογικής να μας εξηγεί το πλάνο της σύγκρουσης. Γιατί μπορεί τότε, να βγούμε κι οι υπόλοιποι στους δρόμους να φωνάξουμε στους Γερμανούς πόσο λάθος κάνουν.
Αν βέβαια, έχουμε χρόνο ακόμα. Γιατί υπάρχει κι αυτό το φυσικό, βάρβαρο και αναπόδραστο πολλές φορές, δίκαιο της πυγμής. Η επιβολή που μπαίνει στη βίαιη τροχιά της και δεν μπορεί πια να σταματήσει, ακόμα κι αν το θέλει αυτός που την ξεκίνησε, απλά και μόνο για εκφοβισμό.
)
