Δυο αριστερές ιστορίες:
Α) Ο Κώστας Ήσυχος ήταν ο Μπολιβάρ του ΣΥΡΙΖΑ, ο Λατινοαμερικάνος επαναστάτης του, λάτρης του Κάστρο, του Τσάβες, του Μαδούρο και κάθε αριστερού δικτάτορα. Όταν η κόρη του που δούλευε (και ακόμη δουλεύει) στην πρεσβεία της Βενεζουέλας και άλλες 4 εργαζόμενες σε αυτή
έπεσαν θύματα απόπειρας σεξουαλικής κακοποίησης, έθεσε δύο προτεραιότητες:
Πρώτον να μη πληγεί το πρεστίζ του καθεστώτος Μαδούρο και δεύτερον να μη χάσει τη δουλειά της η κόρη του. Το δεύτερο θεμιτό, αλλά με τι τίμημα; Έθεσε ως στόχο
να φύγει «αθόρυβα» ο «άτακτος» πρέσβης και έπεισε τον Αλέκση να γράψει μια κατάπτυστη επιστολή, όπου ουσιαστικά καλεί το καθεστώς Μαδούρο να τον μαζέψει, για να αποφύγει την αρνητική δημοσιότητα! Όταν κάποιες από τις παθούσες έκαναν το «λάθος» να μιλήσουν δημόσια, ο κ. Ήσυχος φέρεται να ενοχλήθηκε! Τις επέπληξε, όπως οι ίδιες ισχυρίζονται!
Όταν ήρθε νέος πρέσβης στη θέση του άτακτου, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να απολύσει τις 4 από τις 5 παθούσες, κρατώντας μόνο την κα Ησύχου (που ήταν και η πιο ήσυχη!). Ο πατήρ Ήσυχος τι έκανε τότε για τις 4 απολυμένες, που ο ίδιος στην ανακοίνωσή του χαρακτηρίζει «γενναίες»; Πώς τις υπερασπίστηκε;
Θεώρησε δίκαιη την απόλυσή τους και ηθική τη συμπεριφορά του καθεστώτος Μαδούρο απέναντί τους; Μάλλον ως γνήσιος αριστερός επαναστάτης εποίησε τη νήσσα.
Β) Η Μαρία Γιαννακάκη ήταν αρχικά βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, πριν μεταπηδήσει στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός την τοποθέτησε «γραμματέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Η κα Γιαννακάκη από τη θέση αυτή ουδέποτε ασχολήθηκε με τις 4 απολυμένες της πρεσβείας της Βενεζουέλας. Δεν θυμάμαι ούτε μία ανακοίνωσή της. Ούτε, φυσικά, εξέδωσε ποτέ ανακοίνωση για τα σεξιστικά σχόλια του κ. Πολάκη. Ως γνωστόν, σεξισμό διαπράττουν μόνο οι δεξιοί. Ωστόσο,
η κα Γιαννακάκη έσπευσε πρόσφατα να υπογράψει κείμενο υπέρ του γνωστού «απεργού πείνας», προειδοποιώντας την κυβέρνηση να μη συνεχίσει να αρνείται τα αιτήματα ενός κατά συρροή δολοφόνου. Μέχρι που ο δολοφόνος σταμάτησε μόνος του την απεργία πείνας και τότε η κα Γιαννακάκη, ως γνήσια αριστερή, μας ενημέρωσε ότι δεν αγωνιζόταν για το δολοφόνο και να μην επικαλείται ο τελευταίος όσους διαδήλωναν ή έγραφαν, όπως εκείνη, για χάρη του! Αγωνιζόταν όχι για αυτόν, αλλά για ένα ... ιδανικό!
Έτσι είναι οι αριστεροί